Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Butelka taty i taty butelka, a na jej dnie wielka udręka. Artur Gębka oraz Agata Dudek zdobywają medal olimpijski w dziedzinie prostoty. Ich książkę polecam wszystkim, bez wyjątku. „Butelka taty” przestaje być pozycją dla dzieci w momencie, gdy rodzic rozpada się na miliony kawałków, a zielone szkło przesłania mu rzeczywistość. W tej krótkiej, zamkniętej w czterech ścianach książeczce niechciany przedmiot zaczyna zawłaszczać przestrzeń rodziny. Sieje spustoszenie w życiu domowników, którzy podejmują nieudane próby pozbycia się z domu tego nieproszonego gościa. Butelka jest bardzo pojemna i potrafi zmieścić w sobie niemal każdy problem, co wcale nie znaczy, aby stanowiła remedium na bolączki taty. W końcu sam do niej wpada, a ci którzy go kochają, spieszą na ratunek. Artur Gębka i Agata Dudek nie chcą, aby w ich książce zagościło smutne zakończenie, mimo że wiele podobnych historii ma tragiczny finał. Przysyłają na pomoc uosobienie nadziei, a ta ratuje całą rodzinę przed problemem, który zrodził się w tacie i zdążył zebrać żniwo wśród pozostałych domowników. To piękna książka, przepiękna, a może jedna z najpiękniejszych na całym świecie.