Cudowna książka.
W poetycki sposób opowiada trudną historię - tłumaczy dzieciaczkom alkoholizm.
I dodaje nadziei, bo zakończenie optymistyczne (czy przez to prawdziwe? hmmm...).

Czekam na więcej książek o podobnej tematyce, bo wciąż ich mało.
Może w kolejnej to mama wpadnie w szpony nałogu, a tata ją uratuje.
Lub nie uratuje.

Cudowna książka.
W poetycki sposób opowiada trudną historię - tłumaczy dzieciaczkom alkoholizm.
I dodaje nadziei, bo zakończenie optymistyczne (czy przez to prawdziwe? hmmm...).

Czekam na więcej książek o podobnej tematyce, bo wciąż ich mało.
Może w kolejnej to mama wpadnie w szpony nałogu, a tata ją uratuje.
Lub nie uratuje.

W polskim kinie pojawia się coraz więcej obrazów ukazujących chorobę alkoholową i jej wpływ na otoczenie. To dla mnie bardzo trudny temat i nawet jeśli jest podany w lekkiej formie - wzbudza we mnie różne emocje (lekka forma jest tu dla mnie nie na miejscu). Na tej fali dawania sobie w kość i próby zrozumienia uzależnień przeczytałam tym razem pięknie wydaną książkę "Butelkę taty" Artura Gębki z ilustracjami Agaty Dudek (Wydawnictwo Widnokrąg) i jednocześnie jestem zachwycona formą i parabolą, jak i wątpiąca, czy mam komu ją polecić.
Mam skrajne myśli: jest to piękna opowieść, ale też trudna; ilustracje są wspaniałe, ale nie wiem, czy skierowane do młodych czytelników, to książka polecana na stronie wydawnictwa od 9 do 11 lat, ale nie umiem wyobrazić sobie sytuacji, w której polecam ją dzieciom moich znajomych, którzy mierzyli się z chorobą alkoholową, nie wyobrażam sobie, by dać ją dziecku dorastającemu w domu, w którym obecny jest alkohol, a czy to odpowiedni wiek dla tych, którzy zadają pytania o alkohol, bo go nie znają? Być może.
Wyobrażam sobie jednak, że jest to książka przede wszystkim dla takich jak ja, którzy potrzebują nauczyć się łagodnego języka opowieści o uzależnieniu, by zamiast złości - opowiedzieć o butelce, która połyka ludzi, a oni lądują na jej dnie, by pamiętać, że można sięgać po pomoc - i nigdy nie może to być pomoc darowana przez rodzinę, a w końcu - by uwierzyć, że można wyjść z choroby i znów tańczyć - z żoną i synem, a nie z butelką, nie pijackim slalomem, a z wielką czułością.
"Butelka taty" pochodzi z serii książek do zadań specjalnych, których jestem wielką fanką, ale podkreślam, że dobór lektury musi być zawsze podyktowany dojrzałością emocjonalną odbiorcy, na dodatek nie możemy zostawiać dzieci z trudnymi tematami, one muszą być omówione, przegadane i to wielokrotnie, więc polecam wspólną lekturę, bo nie chodzi o to, by dochodzić do wniosków i spisywać jedyną słuszną interpretację, a o to, by rozmawiać.
"Butelka taty" to także kolejna książka pozornie skierowana dla dzieci, która ma w sobie głębię przekazu godną rozpraw filozoficznych, a dzięki paraboliczności staje się opowieścią dla wszystkich - może zwłaszcza dorosłych, którzy dodatkowo zachwycą się artystyczną formą. Omawiałabym ją na zajęciach z języka polskiego na poziomie rozszerzonym, podczas których rozmawiamy o uzależnieniach ukazywanych w różnych tekstach kultury.

Egzemplarz już jakiś czas temu dostałam od wydawnictwa, więc oznaczam jako #współpracarecenzencka.

PS Właśnie doczytałam, że książka została nominowana do nagrody graficznej w konkursie Książka Roku 2023 organizowane przez Polską Sekcję IBBY (Polska Sekcja IBBY/Polish Section of IBBY). Słusznie!
#książkidozadańspecjalnych #butelkataty #arturgębka #agatadudek #bababook #babaodpolskiego #widnokrąg

W polskim kinie pojawia się coraz więcej obrazów ukazujących chorobę alkoholową i jej wpływ na otoczenie. To dla mnie bardzo trudny temat i nawet jeśli jest podany w lekkiej formie - wzbudza we mnie różne emocje (lekka forma jest tu dla mnie nie na miejscu). Na tej fali dawania sobie w kość i próby zrozumienia uzależnień przeczytałam tym razem pięknie wydaną książkę ...

Butelka taty i taty butelka, a na jej dnie wielka udręka. Artur Gębka oraz Agata Dudek zdobywają medal olimpijski w dziedzinie prostoty. Ich książkę polecam wszystkim, bez wyjątku. „Butelka taty” przestaje być pozycją dla dzieci w momencie, gdy rodzic rozpada się na miliony kawałków, a zielone szkło przesłania mu rzeczywistość. W tej krótkiej, zamkniętej w czterech ścianach książeczce niechciany przedmiot zaczyna zawłaszczać przestrzeń rodziny. Sieje spustoszenie w życiu domowników, którzy podejmują nieudane próby pozbycia się z domu tego nieproszonego gościa. Butelka jest bardzo pojemna i potrafi zmieścić w sobie niemal każdy problem, co wcale nie znaczy, aby stanowiła remedium na bolączki taty. W końcu sam do niej wpada, a ci którzy go kochają, spieszą na ratunek. Artur Gębka i Agata Dudek nie chcą, aby w ich książce zagościło smutne zakończenie, mimo że wiele podobnych historii ma tragiczny finał. Przysyłają na pomoc uosobienie nadziei, a ta ratuje całą rodzinę przed problemem, który zrodził się w tacie i zdążył zebrać żniwo wśród pozostałych domowników. To piękna książka, przepiękna, a może jedna z najpiękniejszych na całym świecie.

Butelka taty i taty butelka, a na jej dnie wielka udręka. Artur Gębka oraz Agata Dudek zdobywają medal olimpijski w dziedzinie prostoty. Ich książkę polecam wszystkim, bez wyjątku. „Butelka taty” przestaje być pozycją dla dzieci w momencie, gdy rodzic rozpada się na miliony kawałków, a zielone szkło przesłania mu rzeczywistość. W tej krótkiej, zamkniętej w czterech ścianach...

Niezwykle poruszająca i piękna historia. Na niektórych fragmentach łzy napływają do oczu. Cudowne ilustracje dopełniają obraz opowieści. Szczerze polecam!

Niezwykle poruszająca i piękna historia. Na niektórych fragmentach łzy napływają do oczu. Cudowne ilustracje dopełniają obraz opowieści. Szczerze polecam!

Nie wiem, jak odebrałabym tę książkę jako dziecko, wiem jednak, że niezwykle poruszyła mnie już fragmentami, a całościowo nie tylko wzruszyła, ale też otuliła. Wartościowa i potrzebna pozycja.

Nie wiem, jak odebrałabym tę książkę jako dziecko, wiem jednak, że niezwykle poruszyła mnie już fragmentami, a całościowo nie tylko wzruszyła, ale też otuliła. Wartościowa i potrzebna pozycja.

Piękna książka, poruszająca bardzo trudny temat. Napisana z wielką wrażliwością. Bez oceniania. Do tego niezwykle magnetyczne ilustracje. Warte przeczytania, w mojej ocenie zwłaszcza przez dorosłe dzieci, które żyły w rodzinie alkoholowej.

Piękna książka, poruszająca bardzo trudny temat. Napisana z wielką wrażliwością. Bez oceniania. Do tego niezwykle magnetyczne ilustracje. Warte przeczytania, w mojej ocenie zwłaszcza przez dorosłe dzieci, które żyły w rodzinie alkoholowej.