Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Opowieści ze wsi obok" Mirosław Miniszewski Prawdę mówiąc trochę w ciemno sięgnęłam po audiobooka "Opowieści ze wsi obok" i momentami pękałam ze śmiechu od tych absurdów. Może i był to prosty, bezpośredni humor, sporo wulgaryzmów i z pewnością teksty obrażające pewne grupy społeczne, ale mnie akurat bardzo to odpowiadało. Przyznam szczerze, że początkowe ostrzeżenia autora dotyczące drastycznych treści w ogóle mnie nie odstraszyły, a wręcz zachęciły i pociągnęły w ten wir szaleństwa. A tytułowa wieś była na Podlasiu, opowieści bardzo krótkie, takie z jedną konkretną sytuacją, ale kontynuowane w kolejnych opowieściach. Relaksowało mnie to bardzo. Było trochę prostacko, nieustannie powtarzani Żydzi, faszyści, geje, i w ogóle społeczeństwo akceptujące ogólne tzw. "lewackie" poglądy. Ludzie przewidywalni, szczególnie pani Wala robiąca kogel-mogel zawsze z kilkuset jaj dla całej wsi czy usłużny wioskowy pan Gienek. Mała Chechła i Baba Chwałpa Bantu odczyniające zaklęcia, żeby wioskę chronić przed niebezpieczeństwami i różnymi rządowymi inspekcjami. Jeśli macie ochotę na całkowitą głupawkę to posłuchajcie audiobooka, który czyta Maciej Stuhr. Ta zachowana powaga przy zawartych tam absurdach godna podziwu. I początkowe "We wsi obok bardzo nieprzyjemna sytuacja...". Fajne to było, odmóżdżające i surrealistyczne. No, może czasem warto byłoby się zastanowić nad wszechobecnymi tematami, które nieustannie nas bombardują w mediach, a tu są wyolbrzymione do granic absurdu. Ciekawe co na to mieszkańcy Podlasia... Na końcu znalazło się kilka miejscowych przepisów w "ichnim" języku. Jest i przepis na czekoladę. Na pewno nie jest to lektura dla tych, którzy nie mają dystansu do siebie i biorą pewne teksty bardzo personalnie. Ja polecam.