Pamiętnik grzecznego psa

Fantastyczne przygody Wintera "grzecznego psa", można zrywać boki ze śmiechu, czytamy całą rodziną. Jeden z lepszych rozdziałów to przejażdżka autobusem w drugim tomie 😁 serdecznie polecamy

Fantastyczne przygody Wintera "grzecznego psa", można zrywać boki ze śmiechu, czytamy całą rodziną. Jeden z lepszych rozdziałów to przejażdżka autobusem w drugim tomie 😁 serdecznie polecamy

Ciężko się to czyta mając jakiekolwiek zrozumienie psiego świata (i ludzkiego też). W książce i pies się męczy, i jego ludzie się męczą, i inni ludzie na około też się męczą. Ciężko inaczej opisać zamknięcie dużego, północnego psa w małym mieszkanku, który je demoluje - nie dlatego, że jest uroczym psotnikiem, tylko dlatego, że frustruje go nadmiar energii, której nie ma gdzie spożytkować. Nieprzekonanym polecam wypić ze trzy energetyki, zamknąć się w pustym pokoju (bez smartfona, książek i innych umilaczy czasu) na 10 godzin i sprawdzić po ilu będziecie chcieli wyjść :)

Ciężko inaczej opisać właścicielkę, która non-stop musi naprawiać po psie rzeczy i relacje międzyludzkie i ukrywać niektóre "psoty" psa przed swoim mężem. Tak samo wieczne marudzenie właściciela, który musi płacić innym ludziom za szkody wyrządzone przez psa, i słuchać skarg na niego. I jedno i drugie nie działoby się, gdyby przed adopcją psa ludzie ogarnęli choćby odrobinę standardowe potrzeby zwierzęcia. I nie, tresura awersyjna to nie jest ogarnięcie, tylko traumatyzowanie psa - znowu, nie urocze, nie zabawne (ale za to nieskuteczne). Ale w książce ból i strach przed ludźmi są zarysowane lekką ręką, zabawne takie, że piesek (w panice i nieludzkim bólu) odbiegł od nas i się zgubił i teraz trzeba go szukać, hahaha, hohoho, boki zrywać. Może wpadł pod samochód, a może tylko ze strachu ujebał kogoś w rękę. Zgadza się opis książki, rzeczywiście "wartościowa i ciepła literatura".

Bonusem są wszystkie potencjalnie niebezpieczne dla psa sytuacje, które w książce opisane są jako urocze i zabawne, jak np. zjedzenie kanapek w folii. Niedrożność układu pokarmowego i śmierć w męczarniach też będzie taka urocza i zabawna? :)

Kocham pieski - wszelkiej maści i wielkości - ale totalnie nienawidzę bezmyślnych ludzi, a tych w "Pamiętniku" jest cała masa. I nie, na potrzeby tej recenzji nie zaliczam do nich dzieci, dzieciom w końcu wolno, jeszcze się nauczą. (Chociaż z takimi modelami jak ich rodzice... wątpię.)

Wszystkim dorosłym, którzy przeczytali książkę i uznają ją za ciepłą i uroczą: mam nadzieję, że nie macie i nie planujecie posiadania psa.

Z zarzutów stricte książkowych: powtarzalność. W pewnym momencie wiadomo: Winter będzie rozrabiać, coś tam zniszczy, komuś ucieknie, albo się nie będzie słuchać (bo go nikt nie wytresował :),będzie drama, konsekwencji za to nie będzie żadnych. Koniec? To jeszcze raz, to samo. I jeszcze. I jeszcze!

Obrazki ładne.

Ciężko się to czyta mając jakiekolwiek zrozumienie psiego świata (i ludzkiego też). W książce i pies się męczy, i jego ludzie się męczą, i inni ludzie na około też się męczą. Ciężko inaczej opisać zamknięcie dużego, północnego psa w małym mieszkanku, który je demoluje - nie dlatego, że jest uroczym psotnikiem, tylko dlatego, że frustruje go nadmiar energii, której nie ma...

Kilka lat temu, podczas pierwszego czytania starszym dzieciom, przeżywanie przygód Wintera bardziej nas bawiło. To beztroskie psie życie według zasad głównego bohatera i wynikające z niego kłopoty raz po raz śmieszyły swoją absurdalnością.

Podczas drugiego czytania, tym razem młodszakom, po pierwszych kilku rozdziałach dzieciom się znudziło, bo schemat zachowania Wintera i reakcji jego „rodziny” na to zachowanie był powtarzalny. W dodatku mój do bólu logicznie myślący młodszy syn, co rusz zarzucał zdarzeniom brak wiarygodności. Ja siłą rozpędu chichotałam jeszcze co jakiś czas, ale i mnie udzieliło się dziecięce znużenie i dlatego do pierwszej części przygód Wintera wracać już nie będziemy.

Kilka lat temu, podczas pierwszego czytania starszym dzieciom, przeżywanie przygód Wintera bardziej nas bawiło. To beztroskie psie życie według zasad głównego bohatera i wynikające z niego kłopoty raz po raz śmieszyły swoją absurdalnością.

Podczas drugiego czytania, tym razem młodszakom, po pierwszych kilku rozdziałach dzieciom się znudziło, bo schemat zachowania Wintera...

Jako miłośniczka psów i aspirująca behawiorystka zwierzęca lubię czasem rozluźnić się czytając psie historie skierowane do dzieci. O ile w większości przypadków przymykam oko na wartość merytoryczną ze względu na to, że zamysłem takich książek nie jest edukacja tylko rozrywka, tak przy czytaniu tej ksiązki łapałam się za głowę.
Począwszy od dziwnych warunków przedstawionych w hodowli, przez nieprzemyślaną decyzje o wzięciu psa pierwotnego do mieszkania w bloku, do tragicznych w skutkach wyborów podejmowanych przez właścicieli. Nie bawiło mnie WIELOKROTNE spuszczanie ze smyczy psa, które dopriwadzało do krzywdy fizyczej oraz psychicznej ludzi oraz zwierząt wokół, a nawet samego psa, nie bawiły mnie też przedstawione w książce metody awersyjne w szkoleniu (do końca miałam nadzieję, że właściciele zreflektują się poszerzając swoją wiedzę). Przez całą książkę Winter był stawiany przed trudnymi dla psa zadaniami bez wcześniejszego przygotowania, z którymi sobie zdecydowanie nie radził, a właściciele każde jego niepożądane zachowanie komentowali słowami "Winter jest grzecznym pieskiem, nigdy by czegoś takiego nie zrobił!"
Jeśli ta książka miała na celu pokazać jak NIE wychowywać psa to się sprawdziła. Zabrakło tylko dobitnego przekazania tego czytelnikowi.... Nie dałabym tej książki dziecku.

Jako miłośniczka psów i aspirująca behawiorystka zwierzęca lubię czasem rozluźnić się czytając psie historie skierowane do dzieci. O ile w większości przypadków przymykam oko na wartość merytoryczną ze względu na to, że zamysłem takich książek nie jest edukacja tylko rozrywka, tak przy czytaniu tej ksiązki łapałam się za głowę.
Począwszy od dziwnych warunków...

Super lektura dla wielbicieli futrzaków :)

Super lektura dla wielbicieli futrzaków :)

Super zabawna książka. Polecam zarówno starszym dzieciom jak i dorosłym.

Super zabawna książka. Polecam zarówno starszym dzieciom jak i dorosłym.

CUDOWNE!!! Dajcie dzieciakom poznać tę historię :)

żałuję tylko, że bardziej nie wybrzmiało, że "psi trener" stosował bardzo złe praktyki i tak nie powinno się szkolić psów.

CUDOWNE!!! Dajcie dzieciakom poznać tę historię :)

żałuję tylko, że bardziej nie wybrzmiało, że "psi trener" stosował bardzo złe praktyki i tak nie powinno się szkolić psów.

Książka, która powinna być przeczytana przez każdego potencjalnego właściciela psa. W idealny sposób pokazuje, czego można się spodziewać po tym czworonogu. Psi narrator wyjaśni jakim głupstwem jest połączenie małego mieszkania i dużego psa, którego na dodatek rozsadza energia. Jak nieodpowiedzialny jest brak właściwej tresury. Moim zdaniem ten aspekt został nawet zbyt mało podkreślony w powieści. Może jestem przeczulona, ale gdy wysłucha się długiej opowieści o jeszcze dłuższej rehabilitacji i powolnym oraz bolesnym powrocie do zdrowia, po tym jak na starszą panią wpadł „radosny piesek”, to zaczyna się mieć radykalne poglądy. Za działania dzieci odpowiadają rodzice. Za poczynania psa jego właściciel. Dlatego nie bawiły mnie historie o poturbowanych przez Wintera ludziach, spłoszonych zwierzętach, pogryzionych psach i beztroski komentarz jego właścicieli, że przecież nasz piesek jest grzeczny. Za to ilustracje są wyjątkowo sympatyczne, dodają książce sporo uroku. Przeczytać można, ale moim zdaniem, nagroda w konkursie literackim została przyznana nieco na wyrost.

Książka, która powinna być przeczytana przez każdego potencjalnego właściciela psa. W idealny sposób pokazuje, czego można się spodziewać po tym czworonogu. Psi narrator wyjaśni jakim głupstwem jest połączenie małego mieszkania i dużego psa, którego na dodatek rozsadza energia. Jak nieodpowiedzialny jest brak właściwej tresury. Moim zdaniem ten aspekt został nawet zbyt mało...

Winter, bardzo grzeczny pies ze swoim Państwem, (Hanką, Henrykiem, Alkiem i Julią) przeżywa różne przygody np. mecz, wystawę psów. Cudowna i zabawna lektura dla wszystkich; dzieci, dorosłych i…psów.
Polecam!!!

Winter, bardzo grzeczny pies ze swoim Państwem, (Hanką, Henrykiem, Alkiem i Julią) przeżywa różne przygody np. mecz, wystawę psów. Cudowna i zabawna lektura dla wszystkich; dzieci, dorosłych i…psów.
Polecam!!!

Niezbędna lektura dla miłośników psów (a w następnych częściach również kotów). UWAGA!!! Można umrzeć ze śmiechu.
Polecam serdecznie!

Niezbędna lektura dla miłośników psów (a w następnych częściach również kotów). UWAGA!!! Można umrzeć ze śmiechu.
Polecam serdecznie!