Herbaciarnia Madeline

Taka sobie. O kłopotach w małżeństwie, o smutku po stracie dziecka, o solidarności w obliczu klęski żywiołowej, ale czy chcę to wiedzieć? Niekoniecznie.

Taka sobie. O kłopotach w małżeństwie, o smutku po stracie dziecka, o solidarności w obliczu klęski żywiołowej, ale czy chcę to wiedzieć? Niekoniecznie.

Książkę dostałam do przeczytania jakiś czas temu w ramach zabawy "Wędrująca książka" u Eli. Od pierwszych stron czytało się ją bardzo szybko i przyjemnie. Herbaciarnia jest ciepłą opowieścią, o przyjaźni, miłości, wybaczeniu,pachnie świeżym ciastem i aromatyczną herbatą.

W tytułowym lokalu spotykają się trzy kobiety, właścicielka oraz dwie młode dziewczyny ze sporym bagażem doświadczeń. Hannah de Brisay wiolonczelista, przeżywa kryzys małżeński, musi się pogodzić ze zdradą ukochanego, Julia cierpi po stracie syna, odrzuca męża, urywa kontakty z rodziną, a w szczególności z siostrą, którą obwinia za tragedię, również Madeline Davis zmaga się z demonami przeszłości.

Początkowo kobiety łączy woreczek z zakwasem na chleb Amiszów, Julia zachęcona przez córkę, postanawia do dokarmiać, a później podzielić się z kolejną osobą. Z czasem jednak znajomość przeradza się w coś poważnego i trwałego, a miasteczko Avalon ogarnia chlebowe szaleństwo. Dodatkowo dociekliwa dziennikarka prowadzi śledztwo i za wszelką cenę chce się dowiedzieć od kogo wyruszyła pierwsza paczuszka z zakwasem.

Lubię takie lekkie powieści, trochę odrealnione, ale dające pociechę i nadzieję w chwilach smutku.

Książkę dostałam do przeczytania jakiś czas temu w ramach zabawy "Wędrująca książka" u Eli. Od pierwszych stron czytało się ją bardzo szybko i przyjemnie. Herbaciarnia jest ciepłą opowieścią, o przyjaźni, miłości, wybaczeniu,pachnie świeżym ciastem i aromatyczną herbatą.

W tytułowym lokalu spotykają się trzy kobiety, właścicielka oraz dwie młode dziewczyny ze sporym...

Bardzo przyjemna lektura, w której dużo herbaty i pieczenia chleba. Uwielbiam takie klimaty.
Tytuł oryginału oznacza chleb przyjaźni i to właśnie on, a właściwie zakwas na niego, buduje fabułę książki, jest przyczyną wielu zdarzeń, spotkań. Bardzo ciekawy pomysł z tym chlebem przyjaźni: ktoś daje drugiemu zakwas, ten po 10 dniach piecze dwa bochenki chleba i ma 3 torebki zakwasu do oddania, tworzy się łańcuszek.
Głównymi bohaterkami powieści są trzy kobiety: prowadząca salon herbaciany i rozpamiętująca błędy przeszłości emerytka Madeline, zmagająca się z nieprzepracowaną żałobą Julia oraz przechodząca kryzys w małżeństwie wiolonczelistka Hannah. Kobiety spotykają się pewnego dnia w herbaciarni Madeline i mimo, że wiele je różni, zaprzyjaźniają się. Istotnymi bohaterkami są również: rozpamiętująca błędy przeszłości Livvy i jej przyjaciółka, pragnąca zmieniać świat Edie.
Chleb przyjaźni zmienia wiele w życiu mieszkańców małego miasteczka Avalon. Najpierw to zabawa i radość, potem pojawia się frustracja i zmęczenie, a w końcu poczucie wspólnoty i chęć pomocy innym.
Książka uczy, że nie na wszystko mamy wpływ i należy troszczyć się o to, co mamy. Lekka i przyjemna lektura. Polecam.

Bardzo przyjemna lektura, w której dużo herbaty i pieczenia chleba. Uwielbiam takie klimaty.
Tytuł oryginału oznacza chleb przyjaźni i to właśnie on, a właściwie zakwas na niego, buduje fabułę książki, jest przyczyną wielu zdarzeń, spotkań. Bardzo ciekawy pomysł z tym chlebem przyjaźni: ktoś daje drugiemu zakwas, ten po 10 dniach piecze dwa bochenki chleba i ma 3 torebki...

Urocze i oczywiście z Happy endem, nie całkiem tak jak w prawdziwym życiu.

Urocze i oczywiście z Happy endem, nie całkiem tak jak w prawdziwym życiu.

Tego lata nie miałam szczęścia do lektur. Oto kolejny przykład literackiego kataklizmu - Herbaciarnia Madeline.
Dostajemy oto historię trzech kobiet, których losy łączą się dość nieoczekiwanie w rzeczonej herbaciarni. Jej właścicielka, Madeline Davis jest nową mieszkanką miasteczka Avalon, która sprowadziła się tutaj idąc na impulsem - ot, spodobał się jej stary dom, kupiła go, urządziła w nim kawiarnię i cieszyła się małomiasteczkową atmosferą i spokojem. Pewnego dnia pojawia się u niej wiolonczelistka Hannah de Brisay, nieszczęśliwa kobieta porzucona przez niewiernego męża. Do herbaciarni przychodzi też Julia Evarts, nieszczęśliwa matka, która kilka lat wcześniej straciła syna, do dziś przeżywającą żałobę. Kobiety zaprzyjaźniają się, dając początek niezwykłym ciepłym wydarzeniom, które na zawsze zmienią mentalność miasteczka.
Kolejnym bohaterem książki jest zakwas chleba przyjaźni amiszów, który po dziesięciu dniach dojrzewania musi być podzielony na cztery części, z czego trzy należy rozdać znajomym i przyjaciołom. Ten przypominający łańcuszek zwyczaj powoduje spore zamieszkanie w miasteczku, a także prowokuje pewne zmiany, które odbiją się szerokim echem poza granicami miasteczka.
Autorka w wolny, spokojny, delikatny, senne sposób snuje swoją małomiasteczkową historię o dążeniu do szczęścia i pokonywaniu własnych barier (poruszane są tu tematy związane z żałobą, porzuceniem, rozwodami, gonieniem za karierą).
Dla mnie tempo i sposób narracji były odpychające, nudne, spowodowały, że każda kolejna strona była dla mnie wyzwaniem. Pomimo uznania dla poruszanych trudnych tematów, nie potrafię przekonać się do pisarstwa Gee.
Nuda, nuda i nudyści.


buchbuchbicher.blogspot.com

Tego lata nie miałam szczęścia do lektur. Oto kolejny przykład literackiego kataklizmu - Herbaciarnia Madeline.
Dostajemy oto historię trzech kobiet, których losy łączą się dość nieoczekiwanie w rzeczonej herbaciarni. Jej właścicielka, Madeline Davis jest nową mieszkanką miasteczka Avalon, która sprowadziła się tutaj idąc na impulsem - ot, spodobał się jej stary dom,...

Miałam kiedyś tę książkę w rękach. Przeczytałam kilka rozdziałów i odłożyłam. Zapomniałam na tyle, że nawet tytuł nie powiedział mi wiele. Okładka też nie. Ale kiedy zaczęłam czytać, od razu przypomniałam sobie. A jako, że nie skończyłam, postanowiłam zrobić drugie podejście. Czasami bywa ono skuteczne. Czasami, choć nie wiem czy tutaj tak jest.
Herbaciarnia Madeline to opowieść o ludziach i ich życiu. Starych i młodych. Ale w każdym przypadku o ludziach ze sporym bagażem doświadczeń na barkach. O zagubieniu. I o tym momencie w życiu, kiedy jesteśmy już tak daleko od wszystkiego, że nawet w odruchu samoobrony nie próbujemy poderwać się, czy choćby podnieść głowę. Kiedy to, co nas otacza, przestaje dla nas istnieć. Przestaje mieć znaczenie. Ciąg nieszczęść i tych realnych i tych, które sami sobie fundujemy oddziela nas coraz bardziej nawet od tych, których najbardziej kochamy, którzy nas najbardziej kochają. Ciąg, który wypycha nas na margines. Im dalej tym gorzej. I paradoksalnie, im dalej tym lepiej dla chorej duszy.
Tutaj w postaci przysłowiowego „wiadra zimnej wody” pojawia się chleb przyjaźni amiszów i liścik „Mam nadzieję, że będzie smakowało”. Nie tylko smakowało, ale i zmieniło bardzo, bardzo wiele, żeby nie powiedzieć, że prawie wszystko. I tutaj w zasadzie powinno być wiadomo, z jakiego powodu nie przeczytałam tej książki za pierwszym razem. Za dużo. Diabli, za dużo tu poszło dobrze, za dużo wspaniale, za dużo idealnie.
Nie powiem więcej o treści, bo myślę, że warto przeczytać tę książkę. Nie każdy podszedłby do niej tak jak ja, nie każdy domagałby się mniejszego cudownego końca. Myślę, że to fantastyczna książka na moment spadku formy, na chwilę gdy potrzebujemy odprężyć się, poczytać o tych, którym się udało. W takim realnym świecie, czasami niemal na wyciągniecie ręki.
Książka wzbudziła we mnie wiele emocji. Wiele pozytywnych, ale przyznam, że nie raz chciałam wstrząsnąć bohaterami. Przetrzeć im oczy, aby zobaczyli, a nie tylko patrzyli. Ja na nic im się nie przydałam, ale znalazła się rzecz, która im bardzo pomogła, która pozwoliła im odbić się i wyprostować życie. I to w sumie jest magiczne w tej opowieści.
Książka utwierdziła mnie jeszcze w jednym. Nie jestem jednostką, która może czytać spokojnie o zdradach. Możliwość wystąpienia zdrady w książce, sprawia, że mam ochotę odrzucić nawet ciekawą lekturę i najlepiej zapomnieć. Niech nie mówię co mi Mark zafundował w tej książce. Co przez niego przeszłam.
Cieszę się, że zmierzyłam się z tą opowieścią. I że tym razem dotarłam do końca.
I jeszcze jedno – to książka z gatunku ogrzewających serce. Mocno ogrzewających.

Miałam kiedyś tę książkę w rękach. Przeczytałam kilka rozdziałów i odłożyłam. Zapomniałam na tyle, że nawet tytuł nie powiedział mi wiele. Okładka też nie. Ale kiedy zaczęłam czytać, od razu przypomniałam sobie. A jako, że nie skończyłam, postanowiłam zrobić drugie podejście. Czasami bywa ono skuteczne. Czasami, choć nie wiem czy tutaj tak jest.
Herbaciarnia Madeline to...

Książeczka z cyklu "nie martw się, będzie dobrze". Inaczej mówiąc, parę splecionych historyjek kobiet z problemem (jestem samotna - jestem w ciąży - nie mogę zajść w ciążę - mąż mnie zdradza - straciłam pracę). Do tego zakwas chleba przyjaźni Amiszów, tajemniczo pojawiający się na progu domu, pasja pieczenia ogarniająca małe senne miasteczko, spektakularna akcja dobroczynna ofiarom kataklizmu, no i - tadam! - triumfująca przyjaźń oraz happy end. Jeśli coś pominęłam, to naprawdę niewiele.
Cóż, nie wszystkie powieści muszą mieć głębię przemyśleń, artyzm języka, niezwykłą historię czy wyższe przesłanie. Można przecież czytać książki banalne i proste, optymistyczne historyjki usłyszane w pralni lub w kolejce do lekarza. Ta właśnie taka jest.

Książeczka z cyklu "nie martw się, będzie dobrze". Inaczej mówiąc, parę splecionych historyjek kobiet z problemem (jestem samotna - jestem w ciąży - nie mogę zajść w ciążę - mąż mnie zdradza - straciłam pracę). Do tego zakwas chleba przyjaźni Amiszów, tajemniczo pojawiający się na progu domu, pasja pieczenia ogarniająca małe senne miasteczko, spektakularna akcja dobroczynna...

Julia znajduje dziwny pakunek przed drzwiami domu. Jest to kawałeczek chleba, jakaś torebka z dziwnym czymś w środku i karteczka "Mam nadzieję,że będzie smakowało". Ma chęć od razu to wyrzucić. Lecz jej pięcio letnia córka strasznie jest zainteresowana niespodzianką. Ulegając prośbom dziewczynki próbują kawałeczek i obie są zachwycone smakiem. Dziwna zawartość torebki okazuje się być zaczynem z przymocowaną"instrukcją"co robić z tym dalej.
I tak się zaczyna ta powieść. Bardzo wzruszająca. O ludzkich tragediach, niezrozumieniu, cierpieniu, nieudanych małżeństwach, zawiści, odtrąceniu. Lecz także o miłości,czasem trudnej, sile przyjaźni, cierpliwości,
i chlebie Amiszów. Tak,tak zwany chleb przyjaźni Amiszów, czy raczej zaczyn na ten chleb i przepis do niego dołączony przewija się przez całą historię, jak niemy świadek wszystkich wydarzeń opisanych w tej książce, jednocześnie spajający wydarzenia i ludzi w jedność.
Na początku poznajemy Julię, kobietę która po nagłej śmierci ośmioletniego synka odsunęła się od wszystkich: męża, siostry, przyjaciół. Tylko przy córce gdy są same jest taka jak kiedyś. Poznamy również Hanah utalentowaną, światowej sławy wiolonczelistkę, która za późno odkryła jakim draniem jest jej mąż. I oczywiście poznamy Madeline, która zatrzymała się w tym miasteczku na chwilę i została, by otworzyć tytułową herbaciarnię.
Książkę się świetnie czyta, mam wrażenie że wiele osób chciało by znać taką osobę jak Madeline. Mimo swoich własnych problemów umiała każdego wysłuchać i bardzo dużo pomóc. Ciekawe jest w tej książce też to, że na samym końcu są zawarte oryginalne przepisy na taki chleb. Książkę przeczytałam jak widać jakiś czas temu, jednak nadal strasznie mnie kusi by spróbować upiec czekoladowy chleb Amiszów(przepisy sobie zapisałam)

Julia znajduje dziwny pakunek przed drzwiami domu. Jest to kawałeczek chleba, jakaś torebka z dziwnym czymś w środku i karteczka "Mam nadzieję,że będzie smakowało". Ma chęć od razu to wyrzucić. Lecz jej pięcio letnia córka strasznie jest zainteresowana niespodzianką. Ulegając prośbom dziewczynki próbują kawałeczek i obie są zachwycone smakiem. Dziwna zawartość torebki...

Herbaciarnia - urocze miejsce, w którym historie ludzi chwytają za serce. To jest ten rodzaj książki, która na zawsze zostanie w mojej pamięci i do której będę często wracała. W "środku" książki jest ciepło, przytulnie, przyjaźnie. Mieszkańcy małego miasteczka dzielą się miedzy sobą zakwasem chleba przyjaźni amiszów, z tego przepisu powstaje przyjaźń, miłość, powracają wspomnienia, ludzie się otwierają na siebie i na świat. Jest pięknie!

Herbaciarnia - urocze miejsce, w którym historie ludzi chwytają za serce. To jest ten rodzaj książki, która na zawsze zostanie w mojej pamięci i do której będę często wracała. W "środku" książki jest ciepło, przytulnie, przyjaźnie. Mieszkańcy małego miasteczka dzielą się miedzy sobą zakwasem chleba przyjaźni amiszów, z tego przepisu powstaje przyjaźń, miłość, powracają...

Książka,jest bardzo ładna.To taka historia,o zwykłych ludziach.Mieszkaja w USA .Mamy,tu sympatyczna panią.Co robi chleb Amiszów.Jak widać,ludziom się podoba.Ten chlebek,bo lubią to jeść.Mamy,tu podział na rolę,więc łatwo jest czytać.Bohaterowie są wyraźnie.Opisani.Ksiazka nie,jest przekombinowa.Tylko,ciepła i dobra.Jak chlebek amiszów.

Książka,jest bardzo ładna.To taka historia,o zwykłych ludziach.Mieszkaja w USA .Mamy,tu sympatyczna panią.Co robi chleb Amiszów.Jak widać,ludziom się podoba.Ten chlebek,bo lubią to jeść.Mamy,tu podział na rolę,więc łatwo jest czytać.Bohaterowie są wyraźnie.Opisani.Ksiazka nie,jest przekombinowa.Tylko,ciepła i dobra.Jak chlebek amiszów.