Niestety sięgnęłam po nią ale szczerze utwierdziłam się tylko, ze takie książki sa nie dla mnie

Niestety sięgnęłam po nią ale szczerze utwierdziłam się tylko, ze takie książki sa nie dla mnie

Coś tu się komuś w klasyfikacji pomieszało, obok literatury pięknej nawet nie leżała ta książka, zakwalifikowałabym ją do komedii z wątkiem kryminalnym.
Jest to książka bardzo szybko czytająca się, gdyż większość stanowią dość zgrabne i zabawne dialogi i przemyślenia, a lekkie pióro pozwala na szybki lot przez stroniczki. Jest to bardzo fajna pozycja, typowo wakacyjna, przy czytaniu, której można się rozerwać, BUM! ;)

Coś tu się komuś w klasyfikacji pomieszało, obok literatury pięknej nawet nie leżała ta książka, zakwalifikowałabym ją do komedii z wątkiem kryminalnym.
Jest to książka bardzo szybko czytająca się, gdyż większość stanowią dość zgrabne i zabawne dialogi i przemyślenia, a lekkie pióro pozwala na szybki lot przez stroniczki. Jest to bardzo fajna pozycja, typowo wakacyjna,...

Takie czytadło, kiedyś napisałbym że babskie ,ale teraz się boję nawet tak pomyśleć. :)

Takie czytadło, kiedyś napisałbym że babskie ,ale teraz się boję nawet tak pomyśleć. :)

Lekka, doprawiona humorem i szczyptą kryminału, opowieść może stać się alternatywą dla mile spędzonego czasu.

Lekka, doprawiona humorem i szczyptą kryminału, opowieść może stać się alternatywą dla mile spędzonego czasu.

Lekka książka, zabawnie napisana. Ojciec wyprowadza się do kobiety, a główna bohaterka traci pracę. Może być gorzej? Małe zawirowania odmieniają życie głównej bohaterki i nic już nie jest takie same.

Lekka książka, zabawnie napisana. Ojciec wyprowadza się do kobiety, a główna bohaterka traci pracę. Może być gorzej? Małe zawirowania odmieniają życie głównej bohaterki i nic już nie jest takie same.

Konsekwentnie w nurcie kobiecego kryminału pozostaję niezadowolona.

Z Anną Kleiber zetknęłam się już wcześniej, dzięki książce Półtora trupa na głowę. Tamta lektura wywarła na mnie dobre wrażenie, w przypadku Kobiety z pazurem jest już, niestety, znacznie gorzej.

Myślę, że podstawową różnicę stanowi postać głównej bohaterki. Tam nieporadna, starzejąca się i niespełniona dziennikarka wywoływała we mnie wybuchy radości samą swoją osobowością. Tutaj mamy nijaką postać Justyny. Wbrew tytułowi, pazura w niej nie dostrzegam, razi mnie za to jej nijakość i sztuczność. Irytuje też humor na siłę, wprowadzony w momencie, gdy Justyna korzystając z dobrodziejstw lata wypełnia szafki przetworami, aby przetrwać bezrobocie. Nie bawi, naprawdę.

Wątek kryminalny tym razem nie został przez autorkę dopracowany, zaś zwolenniczką motywów romansowych nigdy nie byłam. Tym razem, niestety, pozostają zawiedziona po lekturze.

Konsekwentnie w nurcie kobiecego kryminału pozostaję niezadowolona.

Z Anną Kleiber zetknęłam się już wcześniej, dzięki książce Półtora trupa na głowę. Tamta lektura wywarła na mnie dobre wrażenie, w przypadku Kobiety z pazurem jest już, niestety, znacznie gorzej.

Myślę, że podstawową różnicę stanowi postać głównej bohaterki. Tam nieporadna, starzejąca się i niespełniona...

Typowa wakacyjna lekturka (nawet jej akcja dzieje się latem) – lekka, humorystyczna, z wątkiem romansowym, a nawet i kryminalnym – ale ten ostatni, zgodnie z tekstem na okładce jest jedynie w tle i rozwija się w samej końcówce. Książka od czasu do czasu błyśnie inteligentniejszym tekstem, czyta się ją szybko, ale jednak czegoś jej brakuje. Jest nieco nudna i wyjątkowo przewidywalna. Ja nie należę do osób, które odgadują co będzie dalej, zdarza mi się to nader rzadko, a tutaj nawet ja dałam radę. To dlatego, że książka jest niejako miksem wielu innych.
Główna bohaterka zupełnie nie ma pazura, jest irytująco niedomyślna, ma trochę wkurzające przyjaciółki. Chociaż z drugiej strony – jest pewnym odpoczynkiem od przebojowych bohaterek, bo jest po prostu zupełnie zwyczajna, taka porządna i spokojna. Inne postacie, drugo- czy trzecioplanowe, są tutaj ciekawsze.

Typowa wakacyjna lekturka (nawet jej akcja dzieje się latem) – lekka, humorystyczna, z wątkiem romansowym, a nawet i kryminalnym – ale ten ostatni, zgodnie z tekstem na okładce jest jedynie w tle i rozwija się w samej końcówce. Książka od czasu do czasu błyśnie inteligentniejszym tekstem, czyta się ją szybko, ale jednak czegoś jej brakuje. Jest nieco nudna i wyjątkowo...

Cudna, lekka komedia pomyłek. W sam raz na wiosenno-letni wieczór.

Cudna, lekka komedia pomyłek. W sam raz na wiosenno-letni wieczór.

Świetna książka lekko się ją czytało.

Świetna książka lekko się ją czytało.

Niestety, bardzo słabo. Obyczajówka nijaka - płytkie postacie, nieciekawe tło. Wątek kryminalny na poziomie trzecioklasisty w podstawówce. Romans? Ależ proszę nie żartować. Dobrnęłam do 50 strony, później już tylko kartkowałam. Taka to biblioteczna pozycja, na którą byłam skazana nie mając nic innego pod ręką.
Nie polecam. Szkoda czasu.

Niestety, bardzo słabo. Obyczajówka nijaka - płytkie postacie, nieciekawe tło. Wątek kryminalny na poziomie trzecioklasisty w podstawówce. Romans? Ależ proszę nie żartować. Dobrnęłam do 50 strony, później już tylko kartkowałam. Taka to biblioteczna pozycja, na którą byłam skazana nie mając nic innego pod ręką.
Nie polecam. Szkoda czasu.