Moj dobry kolega pojechal na Spitsbergen i spotkal tam Twardocha ktory zachowywal sie tam, no niezbyt kolezensko.
Potem czytalem te jego biografie gdzie opisuje swoje przezycia tam zgola inaczej. Twardoch chcial chyba stworzyc swoja legende w ktorej upodabnia sie do postaci z jego powiesci.

Moj dobry kolega pojechal na Spitsbergen i spotkal tam Twardocha ktory zachowywal sie tam, no niezbyt kolezensko.
Potem czytalem te jego biografie gdzie opisuje swoje przezycia tam zgola inaczej. Twardoch chcial chyba stworzyc swoja legende w ktorej upodabnia sie do postaci z jego powiesci.

Bardzo lubię książki Twardocha, a sam autor to postać nietuzinkowa, z której postawą życiową niekoniecznie zawsze się zgadza. Ta książka to nie dzienniki w prawdziwym znaczeniu tego słowa, a raczej zapiski przemyśleń, spostrzeżeń, snów. Dla mnie ciekawe.

Bardzo lubię książki Twardocha, a sam autor to postać nietuzinkowa, z której postawą życiową niekoniecznie zawsze się zgadza. Ta książka to nie dzienniki w prawdziwym znaczeniu tego słowa, a raczej zapiski przemyśleń, spostrzeżeń, snów. Dla mnie ciekawe.

Najbardziej mnie zaskoczyło, że Szczepek to taki człowiek-grill i dużo pisze o tym, że nie jest ani lewicowy, ani prawicowy, jest bezstronniczy, a ruszają go tylko jego prywatne sprawy i problemy. Jakoś tego nie kupuję. Zgadzam się z tym, że życie na ziemi swoich przodków to przywilej, chociaż oboje nie wiemy w sumie dlaczego.

Najbardziej mnie zaskoczyło, że Szczepek to taki człowiek-grill i dużo pisze o tym, że nie jest ani lewicowy, ani prawicowy, jest bezstronniczy, a ruszają go tylko jego prywatne sprawy i problemy. Jakoś tego nie kupuję. Zgadzam się z tym, że życie na ziemi swoich przodków to przywilej, chociaż oboje nie wiemy w sumie dlaczego.

Ezoteryczna podróż po zakamarkach duszy intelektualisty.
Wycinki, miejsca, ludzie i sny.
Dobrze się czyta przed świtem, we mgle z Blade Runner 2049 w tle
Dobrze spędzony czas.

Ezoteryczna podróż po zakamarkach duszy intelektualisty.
Wycinki, miejsca, ludzie i sny.
Dobrze się czyta przed świtem, we mgle z Blade Runner 2049 w tle
Dobrze spędzony czas.

No i pięknie, pseudo-dziennik, czy może raczej powinno się rzec: "wybór pomyśleń obdarzonych datami ocenzurowanych przez autora, a następnie wydawcę" bardzo zgrabny. Wszystko w dobrym rytmie, trochę swojskiego, trochę egzotyki, garść przemyśleń meta-, szczypta pretensjonalności (wystarczająca! odpowiednia! sól),sporo z życia (nie tylko) wewnętrznego pisarza, trochę wspomnień rodzinnych, a więc i historia mówiona. Wszystko bardzo zrównoważone, "jak trzeba" formy krótkie/długie, podniosłe/żartobliwe. A wszystko to ma jednak swój jednolity nastrój, pomimo rozrzutu formalno-tematycznego - jakąś swoją dymność, takie zamglenie (obowiązkowa obecnie wykwintna zwięzłość wypowiedzi!),nutkę patoso-ironizmu.
Że to dziennik to już wyłącznie jest wabik wydawniczy, cóż, prawo wydawcy, z czegoś musi żyć (autor również). Ogólnie rzecz biorąc: warto.
Ja akurat w ten sposób rozpoczynam przygodę z pisarzem podobno dobrym, podobno cenionym, wziąłem więc pierwsze z brzegu i jedyne właściwie co na półce miałem i się okazało, że to takie właśnie, że niby-dziennik. I się cieszę, dobre to wprowadzenie, jak sądzę, do dalszego zapoznawania się, bo podobno "trzeba".

No i pięknie, pseudo-dziennik, czy może raczej powinno się rzec: "wybór pomyśleń obdarzonych datami ocenzurowanych przez autora, a następnie wydawcę" bardzo zgrabny. Wszystko w dobrym rytmie, trochę swojskiego, trochę egzotyki, garść przemyśleń meta-, szczypta pretensjonalności (wystarczająca! odpowiednia! sól),sporo z życia (nie tylko) wewnętrznego pisarza, trochę...

Refleksyjne spostrzeżenia błyskotliwego autora, od zabawnych anegdot po wzruszające i smutne rodzinne historie.

Refleksyjne spostrzeżenia błyskotliwego autora, od zabawnych anegdot po wzruszające i smutne rodzinne historie.

Jest to moje pierwsze spotkanie z pisarzem tak cenionym przez wielu. Powinnam była rozpocząć zapoznawanie się z jego twórczością od fabuł, ale zawsze uwielbiałam czytać "o pisarzach", a nie pisarzy :).
Nie powiem, że był to zmarnowany czas, dowiedziałam się dużo (?) o życiu i przemyśleniach jednego z czołowych współczesnych autorów polskich. Ale z drugiej strony wiele tu prostych dywagacji, zamyśleń, brak puent (zresztą parokrotnie sam pisarz to podkreśla),wszystko zebrane jak to się mówi prostacko "w jednym kotle". Trudno uchwycić rytm tej książki, ale na pewno uwodzi spokojny nieśpieszny ton wypowiedzi.

Jest to moje pierwsze spotkanie z pisarzem tak cenionym przez wielu. Powinnam była rozpocząć zapoznawanie się z jego twórczością od fabuł, ale zawsze uwielbiałam czytać "o pisarzach", a nie pisarzy :).
Nie powiem, że był to zmarnowany czas, dowiedziałam się dużo (?) o życiu i przemyśleniach jednego z czołowych współczesnych autorów polskich. Ale z drugiej strony wiele tu...

To są bardziej rozważania, opowieści, a nie dziennik. Od połowy czyta się lepiej. Niezapomniana scena z Łukaszem Orbitowskim w samolocie.
Jednak szkoda, że tę prozę tak bardzo autor ocenzurował.

To są bardziej rozważania, opowieści, a nie dziennik. Od połowy czyta się lepiej. Niezapomniana scena z Łukaszem Orbitowskim w samolocie.
Jednak szkoda, że tę prozę tak bardzo autor ocenzurował.

Kurde jak ja mu zazdroszczę. Nie podróży w najdziwniejsze zakątki świata, bo kondycja już nie ta, tudzież nie biesiad sutych, a mocno zakrapianych bo lat zbyt wiele na karku. Zazdroszczę mu umiejętności pisania o tych wszystkich doświadczeniach i Śląsku tak nam obu bliskiemu. Pisania bez zadęcia, pięknie czasem prześmiewczo, ale zwykle mądrze. Mądrością faceta, który wiele widział, a na resztę życia ma zachłanną ochotę. Rzecz wyjątkowo optymistyczna w tych parszywych czasach.

Kurde jak ja mu zazdroszczę. Nie podróży w najdziwniejsze zakątki świata, bo kondycja już nie ta, tudzież nie biesiad sutych, a mocno zakrapianych bo lat zbyt wiele na karku. Zazdroszczę mu umiejętności pisania o tych wszystkich doświadczeniach i Śląsku tak nam obu bliskiemu. Pisania bez zadęcia, pięknie czasem prześmiewczo, ale zwykle mądrze. Mądrością faceta, który wiele...

Jako wielbicielka prozy Twardocha nie mogłam pominąć jego dzienników. Wieloryby i ćmy czyta się, z przyjemnością odkrywa się refleksje, które znajdują rozwinięcie w późniejszych powieściach.
Dzienniki raczej dla znających prozę Twardocha.

Jako wielbicielka prozy Twardocha nie mogłam pominąć jego dzienników. Wieloryby i ćmy czyta się, z przyjemnością odkrywa się refleksje, które znajdują rozwinięcie w późniejszych powieściach.
Dzienniki raczej dla znających prozę Twardocha.