Zastanawiałem się skąd ta trudność w moim odbiorze wierszy Hertmansa. Brakowało mi określenia na to, co mi w tej poezji utrudniało jej przyswajanie, aż przeczytałem recenzję mojego przedmówcy (MARSCORPIO_TRUD) i znalazłem w niej właściwe słowo "niekomunikatywna".

Coś jest w tych wierszach takiego, że tworzą one barierę między słowem a umysłem czytającego, nie zachęcają do zanurzenia się w nich. Napisane są, jak przystało na dzieła artysty będącego także malarzem, wyrazistym plastycznym językiem.

Recenzja na okładce mówi o ciepłych szponach i twardych ramionach. Nie zapoznałem się z nią przed czytaniem wierszy, ale czytając ją po ich lekturze byłem zaskoczony, bo sam również zauważyłem pewną wyraźną oksymoroniczność tych utworów. Często pojawiają się w nich opisy różnych form ciepła: upału, gorączki, rozgrzanego dachu czy łóżka, ale z tych wierszy wyraźnie bije chłód. Odbieram je jako zimne.

Jest w nich również coś niepokojącego, nieprzyjemnego czasami wręcz odpychającego. Mnie szczególnie utkwił w pamięci ciągle powracający motyw krwi i ran.

Zastanawiałem się skąd ta trudność w moim odbiorze wierszy Hertmansa. Brakowało mi określenia na to, co mi w tej poezji utrudniało jej przyswajanie, aż przeczytałem recenzję mojego przedmówcy (MARSCORPIO_TRUD) i znalazłem w niej właściwe słowo "niekomunikatywna".

Coś jest w tych wierszach takiego, że tworzą one barierę między słowem a umysłem czytającego, nie zachęcają do...

Przypomniałem sobie o tym tomiku, gdyż dopiero co jedno z najpopularniejszych kolorowych pisemek w naszym kraju udostępniło za grosze powieść "Wojna i terpentyna".

Otóż było tak. Wybitny pisarz, itede. Zatem się napaliłem na tomik wierszy. Nie wykosztowałem się wprawdzie, niemniej... nic. Zero. Żadnego zainteresowania czy wzruszenia, nie pamiętam niczego. Zresztą zapamiętać nie było co - jakieś to niepojęte wszystko, pisanina o niczym.

Tak się złożyło, że niedawno przeczytałem, iż zawalili tak tłumacze, jak i człek odpowiedzialny za wybór. O tym: Łukasz Żebrowski, "Kłopot z Hertmansem", w: "Literatura na Świecie" nr 07-08/2017 (552-553). Stamtąd dopiero wim, że w jednym z wierszy o to chodziło, że ktoś komuś dobrze zrobił ręką. Zabrakło mi tego objawienia tak w tym wierszu, jak i podobnych iluminacji w pozostałych.

Rozczarowanie całkowite. Poezja niekomunikatywna szczególnie przygnębia. A jeśli nawet staje się zrozumiała i przystępna, uwiera niezgrabnością, jak strofa:

"To niepojęte, że
widać było, że ktoś
malując był tak samotny".

To po prostu zniweczenie wysiłku artysty.

Przypomniałem sobie o tym tomiku, gdyż dopiero co jedno z najpopularniejszych kolorowych pisemek w naszym kraju udostępniło za grosze powieść "Wojna i terpentyna".

Otóż było tak. Wybitny pisarz, itede. Zatem się napaliłem na tomik wierszy. Nie wykosztowałem się wprawdzie, niemniej... nic. Zero. Żadnego zainteresowania czy wzruszenia, nie pamiętam niczego. Zresztą...