Zdecydowanie dołączam do fanklubu babuni (hehe, obyśmy wszyscy kiedyś mogli być takimi "babuniami") Jagódki.

Zdecydowanie dołączam do fanklubu babuni (hehe, obyśmy wszyscy kiedyś mogli być takimi "babuniami") Jagódki.

Tak to już jest z upływającym czasem - książkę, którą przeczytałam dawno dawno temu i wydawała mi się w tamtym czasie niesamowita i niezastąpiona, teraz przywodzi do mnie zupełnie neutralne wręcz obojętne uczucia. Babunia Jagódka jest może wyrazistą, ale w pewnym sensie dość przewidywalną postacią.
Książkę traktuję raczej jako przyjemną antologię. Najbardziej lubię opowiadanie o Kocie Wiedźmy.

Tak to już jest z upływającym czasem - książkę, którą przeczytałam dawno dawno temu i wydawała mi się w tamtym czasie niesamowita i niezastąpiona, teraz przywodzi do mnie zupełnie neutralne wręcz obojętne uczucia. Babunia Jagódka jest może wyrazistą, ale w pewnym sensie dość przewidywalną postacią.
Książkę traktuję raczej jako przyjemną antologię. Najbardziej lubię...

Na książkę trafiłam szukając czegoś w tematyce wsi do wyzwania wrześniowego 2023, ale też z gatunku fantastyki, która jest moim ulubionym gatunkiem. Po przeczytaniu stwierdzam, że zdecydowanie pasuje do wiejskiego wyzwania.

Książka ta jest zbiorem opowiadań, których akcja dzieje się głównie w wiosce, w tytułowej Wilżyńskiej Dolinie. Książka od samego początku zaskoczyła mnie stylizacją językową i muszę przyznać, że jest napisana w sposób, który pozwala odczuć swojski klimat, który tam panuje, a jednak język jest też poetycki.

Książka ukazuje życie bohaterów w sposób bezpośredni, a ich życia pełne są rubaszności oraz brutalności. Nie owija się tu w bawełnę, a życie nikogo nie oszczędza.

Książka, jak napisane jest na okładce, jest przeznaczona dla dorosłych czytelników, według mnie słusznie.

Opowiadania łączą się ze sobą, co pozwala nam śledzić losy poznanych wcześniej postaci, głównie czarownicy zwanej Babunią Jagódką, ale też świniopasa, córki grabarza czy nawet pojonego magicznymi napojami Kota.

Osoby lubiące mitologię słowiańską znajdą również wzmianki o znanych z niej istotach.

Magia i swojskość łączą się bardzo dobrze i czuć, że świat wykreowany przez autorkę jest rozległy, jednak czasem czułam się nieco zagubiona wśród nagle przytaczanych imion nieznanych legendarnych postaci i miast, ale nie przeszkadzało to aż tak w odbiorze pojedynczych historii i ich puenty.

"Może Wilżyńska Dolina była jedynie (...) wioską na krańcu świata, ale była to jej wioska i jej kraniec świata. I z nikim nie zamierzała się nim dzielić"
- Wiedźma Babunia Jagódka

Na książkę trafiłam szukając czegoś w tematyce wsi do wyzwania wrześniowego 2023, ale też z gatunku fantastyki, która jest moim ulubionym gatunkiem. Po przeczytaniu stwierdzam, że zdecydowanie pasuje do wiejskiego wyzwania.

Książka ta jest zbiorem opowiadań, których akcja dzieje się głównie w wiosce, w tytułowej Wilżyńskiej Dolinie. Książka od samego początku zaskoczyła...

Genialna!
Śmieszna, straszna, dramatyczna. Cudownie pokazane życie chłopstwa i mistrzowsko zbudowane uniwersum.
Chciałabym o opowiadaniach Brzezińskiej zapomnieć, tylko dlatego, żeby móc poznać je od nowa! Jednocześnie wiem, że w mojej pamięci pozostaną na długo. Jest to jedna z tych książek, do których z przyjemnością i z pewnością będę wracać.

Genialna!
Śmieszna, straszna, dramatyczna. Cudownie pokazane życie chłopstwa i mistrzowsko zbudowane uniwersum.
Chciałabym o opowiadaniach Brzezińskiej zapomnieć, tylko dlatego, żeby móc poznać je od nowa! Jednocześnie wiem, że w mojej pamięci pozostaną na długo. Jest to jedna z tych książek, do których z przyjemnością i z pewnością będę wracać.

Wsi spokojna, wsi wesoła.... no wesoła na pewno, zwłaszcza, gdy opiekuje się nią Babunia Jagódka. Choć, może nie dla wszystkich. Wilżyńska Dolina to niewielka wieś, zagubiona gdzieś w lasach, wśród gór. Ma swojego władykę i plebana, ale ma też wiedźmę mieszkającą w lesie, która nie pozwoli się nudzić mieszkańcom.
"Opowieści z Wilżyńskiej Doliny" to już chyba klasyka polskiej literatury fantasy, ale klasyka na najwyższym poziomie. Napisana dowcipnie, z pomysłem ale też niosąca przesłanie, czasami w dość przewrotnej i złośliwej formie. Ogromną zaletą jest to, że poszczególne opowiadania łączą się ze sobą zarówno poprzez uniwersum, w jakim się rozgrywają, jak i przez bohaterów, których losy są prezentowane w kolejnych odsłonach. Razem tworzą przepiękną opowieść. Dwa ostatnie opowiadania "Kot wiedźmy" i "Szczur i panna" to absolutny sztos i można się naprawdę wzruszyć.

Wsi spokojna, wsi wesoła.... no wesoła na pewno, zwłaszcza, gdy opiekuje się nią Babunia Jagódka. Choć, może nie dla wszystkich. Wilżyńska Dolina to niewielka wieś, zagubiona gdzieś w lasach, wśród gór. Ma swojego władykę i plebana, ale ma też wiedźmę mieszkającą w lesie, która nie pozwoli się nudzić mieszkańcom.
"Opowieści z Wilżyńskiej Doliny" to już chyba klasyka...

Pierwsze spotkanie ze światem wykreowanym przez Panią Annę Brzezińską nie okazało się przed laty zbyt szczęśliwe. Saga o Zbóju Twarodkęsku nie spodobała mi się, odłożyłem ją ze smutkiem. Minęło wiele, wiele lat i spróbowałem odwiedzić Wilżyńską Dolinę. Jakież było moje zdumienie: tym razem naprawdę smakowało. Czyżby tym razem skutecznie zadziałały czary Babuni Jagódki, przyobleczonej w atrakcyjną kobiecą postać ? :-)
Niby to tylko opowiadania z małej wioski, ale wprawna stylizacja językowa oraz baśniowa kreacja postaci, zaprawiona szczyptą rubasznego momentami humoru sprawiły, że autentycznie spodobały mi się. Może też dlatego, że w snutych opowieściach jest miejsce na smutek, ludzką złość i zawiść, ale także na wzruszenie. Wydaje mi się, że w miarę zbliżania się do końca tomiku historie wydają się lepsze, dojrzalsze. Chyba dlatego najwyżej oceniłbym końcowe opowiadania: „Kot Wiedźmy” oraz „Szczur i panna”. Polecam.

Pierwsze spotkanie ze światem wykreowanym przez Panią Annę Brzezińską nie okazało się przed laty zbyt szczęśliwe. Saga o Zbóju Twarodkęsku nie spodobała mi się, odłożyłem ją ze smutkiem. Minęło wiele, wiele lat i spróbowałem odwiedzić Wilżyńską Dolinę. Jakież było moje zdumienie: tym razem naprawdę smakowało. Czyżby tym razem skutecznie zadziałały czary Babuni Jagódki,...

Dawno nie miałam takiej przyjemności z czytania jak teraz. Pełnokrwista słowiańska fantastyka z dużą dawką poczucia humoru. Przywodząca na myśl opowiadania Wiedźmińskie Sapkowskiego, ale mam wrażenie, że tutaj jest nawet o wiele lepiej. Brzezińska, to pisarka zdecydowanie niedoceniona, jeśli chodzi o fantastykę. A szkoda bo jej zbiór opowiadań czyta się wybornie. Wiedźma Babunia Jagódka to jedna z najciekawiej napisanych postaci kobiecych w literaturze. Wilżyńska dolina to uniwersum robiące przyjemne ciepełko na serduszku niczym grzaniec albo kocyk z herbatką w zimowy wieczór.

Dawno nie miałam takiej przyjemności z czytania jak teraz. Pełnokrwista słowiańska fantastyka z dużą dawką poczucia humoru. Przywodząca na myśl opowiadania Wiedźmińskie Sapkowskiego, ale mam wrażenie, że tutaj jest nawet o wiele lepiej. Brzezińska, to pisarka zdecydowanie niedoceniona, jeśli chodzi o fantastykę. A szkoda bo jej zbiór opowiadań czyta się wybornie. Wiedźma...

Czapki z głów przed Babunią Jagódką ;)
Niezwykle przyjemna książka, ciekawy świat, barwnie opowiadane historie. Magia w tle, rzeczywistość surowa i prawdziwa. Styl prowadzenia narracji bardzo pasuje do książki.

Czapki z głów przed Babunią Jagódką ;)
Niezwykle przyjemna książka, ciekawy świat, barwnie opowiadane historie. Magia w tle, rzeczywistość surowa i prawdziwa. Styl prowadzenia narracji bardzo pasuje do książki.

Kocham.

Kocham.

Byłam pewna, że to inna seria, a książka okazała się kontynuacją Sagi o zbóju Twardokęsku. Może nie zupełnie kontynuacją, ale akcja toczy się w tym samym uniwersum.

Byłam pewna, że to inna seria, a książka okazała się kontynuacją Sagi o zbóju Twardokęsku. Może nie zupełnie kontynuacją, ale akcja toczy się w tym samym uniwersum.