Szpakami karmieni

Dość chaotycznie napisana. Wielu rzeczy trzeba było się automatycznie domyślać, co dla czytelnika, któremu daleko do cwaniactwa i przekrętów, daleko również do swobodnego rozumienia sugestii autorów. Wysiłek włożony w obeznanie się w klimacie tej książki miejscami przypominał posiadówę z ćpunami nawijającymi o temacie, będąc w towarzystwie jedynym narkotykowym prawiczkiem. Poza tym wątpliwa jest wartość moralna tej publikacji. Ktoś, komu nieobce są meandry przestępczego świata, mógłby garściami czerpać inspiracje. Niektóre historie są mi znane. Z wywiadów z osobami, które skończyły w kryminale, a potem na ulicy jako upodleni alkoholem przegrańcy. Bez względu na to, jak fascynująca jest życiowa droga, najistotniejszy jest cel, do którego się ostatecznie zmierzyło. Osobiście nie kręcą mnie porywające przygody wszelakiej maści oszustów. Czytając tę książkę, miałam wrażenie, że większość jej bohaterów to psychopaci pozbawieni wszystkiego, co ludzkie. Karmieni nie tylko szpakami, ale i egoizmem wypływającym z pożądania tego, co niskie, miałkie, nietrwałe i przyziemne. Lektura po przeczytaniu wylądowała w najbliższym koszu ze śmieciami. Tyle wart są jej bohaterowie.

Dość chaotycznie napisana. Wielu rzeczy trzeba było się automatycznie domyślać, co dla czytelnika, któremu daleko do cwaniactwa i przekrętów, daleko również do swobodnego rozumienia sugestii autorów. Wysiłek włożony w obeznanie się w klimacie tej książki miejscami przypominał posiadówę z ćpunami nawijającymi o temacie, będąc w towarzystwie jedynym narkotykowym prawiczkiem....