Ocena trochę na wyrost.
Nadal jest ciekawie, pojawiają się nowe postaci które mącą i tak zamąconą intrygę. Niestety, jakość nowych bohaterów nie idzie w parze z ilością. Nowa postać kobieca, Banshee, jest tak obleśna (wybaczcie kolokwializm, nie znalazłam synonimu),że aż się niedobrze robi. Jej mocodawca jest niewiele lepszy, ale przynajmniej ładniejszy.
Generalnie wizualnie jest nieźle, choć razi trochę nachalny fanserwis. Jak pojawia się nowa postać kobieca, z dużą dozą prawdopodobieństwa najpierw poznamy jej biust względnie majtki, dopiero potem resztę. Lepiej z mężczyznami. Tych jest dość duży wybór, z czego jeden notorycznie chodzi nago i choć mamy kretyńską cenzurę, nieźle się ogląda jego akty.
Zobaczymy co będzie dalej, ale mój optymizm po drugim tomie trochę zmalał.

Ocena trochę na wyrost.
Nadal jest ciekawie, pojawiają się nowe postaci które mącą i tak zamąconą intrygę. Niestety, jakość nowych bohaterów nie idzie w parze z ilością. Nowa postać kobieca, Banshee, jest tak obleśna (wybaczcie kolokwializm, nie znalazłam synonimu),że aż się niedobrze robi. Jej mocodawca jest niewiele lepszy, ale przynajmniej ładniejszy.
Generalnie...

Ocena całej serii: Moim zdaniem za dużo postaci, jak na tak krótką mangę. Kreska fajna, ale sceny walki tak chaotyczne, że momentami nie wiedziałam, co się dzieje. Mimo to historia spoko, polecam.

Ocena całej serii: Moim zdaniem za dużo postaci, jak na tak krótką mangę. Kreska fajna, ale sceny walki tak chaotyczne, że momentami nie wiedziałam, co się dzieje. Mimo to historia spoko, polecam.

Bardzo ciekawa kontynuacja.
Podoba mi się postać Mephisto i intryguje Soyogi. Chociaż akcja w tym tomie trochę przystopowała. Obawiam się tylko ostatniego tomu, bo mam wrażenie, że jeden tom to za mało, żeby dobrze skończyć tę historię.

Bardzo ciekawa kontynuacja.
Podoba mi się postać Mephisto i intryguje Soyogi. Chociaż akcja w tym tomie trochę przystopowała. Obawiam się tylko ostatniego tomu, bo mam wrażenie, że jeden tom to za mało, żeby dobrze skończyć tę historię.

Powtórka z rozrywki

Gdy w tamtym tomie akcja gnała za szybko tu mamy do czynie z przeskakiwanie z jednej niedorzecznej akcji do drugiej. Co tu robimy? Kim są ci bohaterowie? Autorzy zdają się nie zwracać na to zbytniej uwagi, co sprawia wrażenie chaosu.

Jednak, w ramach lekcji po problemach w poprzednim tomie, tym razem dostajemy krótki opis bohaterów przy poszczególnych rozdziałach. Jednak mimo to czułam się lekko pogubiona, gdyż autorzy wprowadzili kolejne postacie przez co lektura stała się jeszcze cięższa.

Mimo wszystko myślałam, że ten tom okaże się lepszy od poprzednika, dla mnie jest jednak lekko niżej ale nadal zasługuje na taką samą ocenę. Pokładam moje nikłe nadzieję w ostatnim tomie, może na koniec się coś tu uda.

Powtórka z rozrywki

Gdy w tamtym tomie akcja gnała za szybko tu mamy do czynie z przeskakiwanie z jednej niedorzecznej akcji do drugiej. Co tu robimy? Kim są ci bohaterowie? Autorzy zdają się nie zwracać na to zbytniej uwagi, co sprawia wrażenie chaosu.

Jednak, w ramach lekcji po problemach w poprzednim tomie, tym razem dostajemy krótki opis bohaterów przy poszczególnych...

DEVIL QUAKE

Dziś na warsztat biorę nie pojedynczy tom mangi, a całą serię. Serię krótką, zamkniętą w jedynie trzech albumach, ale dość ciekawą. Kobiecą, a jednak mroczną i pełną dynamicznych starć. Bo „Doctor Mephistopheles” to taki horror fantasy skierowany co prawda bardziej do płci pięknej, ale zawierający wszystko to, czego od gatunku się oczekuje.

Rok 20XX. W dzielnicy Tokio Shinjuku dochodzi do trzęsienia ziemi, które zostaje nazwane „Devil Quake. Co w tym wszystkim dziwnego, nikt nie ma pojęcia co jej jego przyczyną, ale odmienia ono oblicze miasta nie do poznania. Tokio zostaje dosłownie rozdarte na dwie części, oddzielone od siebie wielką przepaścią, a Shinjuku staje się odciętym od reszty prawdziwym piekłem, pełnym grasujących w nim duchów i demonów, gdzie nie działa żadne prawo.
Ale nawet w takim miejscu może pojawić się nadzieja. Tą zaś jest legenda o dwunastu „nieśmiertelnych trzewiach”. Tu na scenę wkracza Meed, piekielny duchowny, który chce wskrzesić Boga za pomocą relikwii. Ale lekarz świata demonów, Mephistopeheles, nie zamierza na to pozwolić. Zaczyna się walka o wszystko…

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/09/doctor-mephistopheles-1-3-hideyuki.html

DEVIL QUAKE

Dziś na warsztat biorę nie pojedynczy tom mangi, a całą serię. Serię krótką, zamkniętą w jedynie trzech albumach, ale dość ciekawą. Kobiecą, a jednak mroczną i pełną dynamicznych starć. Bo „Doctor Mephistopheles” to taki horror fantasy skierowany co prawda bardziej do płci pięknej, ale zawierający wszystko to, czego od gatunku się oczekuje.

Rok 20XX. W...

Recenzja zbiorcza trzech tomików

https://wstronelasumang.blogspot.com/2019/05/hideyuki-kikuchi-kairi-shimotsuki.html

Recenzja zbiorcza trzech tomików

https://wstronelasumang.blogspot.com/2019/05/hideyuki-kikuchi-kairi-shimotsuki.html

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/06/manga-tez-ksiazka-doctor-mephistopheles.html

To jest już koniec...


Pierwszy tom „Doctora Mephistophelesa” oczarował mnie swoją tajemniczością i lekką nutą horroru, których tak naprawdę unikam. Czekałam na kontynuację z ogromnymi oczekiwaniami, a kiedy skończyłam tę mangę to zastanawiałam się, czy jestem zadowolona z zakończenia, czy nie.
I wiecie co?
Dalej tego nie wiem.

FABUŁA

Dalszy ciąg przygód i zdobywania świętych trzewi przez najlepszego doktora w Shinjuku jest skupiony głównie na pacjencie naszego Mephisto, który powstał do żywych, po otrzymaniu niektórych części z dwunastu świętych trzewi, czyli Soyogi Kazuyukim. W drugim tomie to właśnie na nim skupia się cała fabuła. Pacjent budzi się i przez przebłyski, które wracają do jego mózgu zaczyna rozumieć, że urodził się, aby bronić księżniczki, czyli (heh) Mephista. Chłopak zaczyna z umarłego być człowiekiem. Uczy się z dnia na dzień nowych rzeczy i zaczyna odczuwać, aż przedostaje się do innego wymiaru i tam spotyka Tamaki Minamoto, która widząc jego miecz, pragnie go odnowić i dobrze naostrzyć. Tymczasem w Shinjuku pojawia się główny zły, który także poluje na trzewia. Mężczyzna ubrany niczym w mundur SS-mana chce zniszczyć Mephista i wszystko, co jest z nim połączone. Jednak nasz doktor dalej jest pełen tajemnic, a każdy jego atak przeciwko wrogom jest pełen finezji.
Walka trwa w najlepsze, ale jaki będzie jej wynik?

OPRAWA GRAFICZNA

Oba tomiki są takie same jak pierwszy. Nie wyróżniają się niczym szczególnym. Obwoluty są kolorowe i ani trochę nie przypominają horroru, a w środku mamy kilka stron pełnych barw. Pod obwolutami mamy normalną okładkę bez udziwnień. Jednak to, jak autorka narysowała głównego bohatera, czyli tytułowego Mephistophelesa jest mistrzostwem. Boże, naprawdę można się w nim zakochać. Ja jestem zauroczona tym jegomościem. Wszystkie trzy tomiki pasują do siebie, a to jest właśnie najważniejsze.

OPINIA OGÓLNA

Wracając do tego, co napisałam do początku. Niby to już koniec historii Mephista, ale aż nie chce się wierzyć, że autorka mogła to tak zakończyć. W sumie to nie jestem szczęśliwa. Mam wrażenie, że manga jest pisana na szybko. Zakończenie jest takie, w sumie nijakie i generalnie zamykając ostatni tomik byłam niepocieszona i nieprzekonana, co do końca tej historii. Mam wrażenie, że autorka nie wiedziała, co poczynić dalej i dlatego postanowiła tak skoczyć swoją opowieść. Szkoda. Manga ma naprawdę duży potencjał. Nie mówię tu o rozciąganiu jej na 30 tomików, ale z 5-7 mogłoby się pojawić i wtedy zdecydowanie lepiej całość tej fabuły została rozwinięta. Mam wrażenie, że ten potencjał, o którym piszę został tutaj naprawdę bezczelnie wprost zmarnowany, ale cóż. Mleko się rozlało, nie ma co płakać.
Cieszę się jednak, że przeczytałam tę historię i chociaż nie kończę jej zadowolona, to i tak jestem szczęśliwa, że mogłam ją przeczytać. „Doctor Mephistopheles” to manga warta przeczytania. Jest to lekki horror, który wciągnie Was, a czy Wam spodoba się jej zakończenie, czy nie to już tylko zależy od Was, Moja opinia, może Was jedynie lekko poprowadzić.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/06/manga-tez-ksiazka-doctor-mephistopheles.html

To jest już koniec...


Pierwszy tom „Doctora Mephistophelesa” oczarował mnie swoją tajemniczością i lekką nutą horroru, których tak naprawdę unikam. Czekałam na kontynuację z ogromnymi oczekiwaniami, a kiedy skończyłam tę mangę to zastanawiałam się, czy jestem zadowolona z...

Z jednej strony, jeśli ktoś liczył na zaostrzenie rywalizacji szczególnie pomiędzy Mephistophelesem a Megedem to szybko się rozczaruje. Dziwna rywalizacja o przywrócenie boga do życia za pomocą dwunastu nieśmiertelnych organów, co prawda jeszcze się nie skończyła, ale przenosi się na inne tory, wprowadzając kolejnych, czy też kolejnego “wyznawcę”. Owy doskonale napędza dalsze wydarzenia, zwłaszcza że nie jest to już zwyczajna płotka, a wręcz wierchuszka, dodatkowo posiadająca równie potężny dar. Co w efekcie świetnie odświeża całą powieść, wprowadzając ciekawe wątki między postaciami, zarówno znanymi nam z tomu pierwszego, jak i nowymi. A ci skupiają na sobie większość uwagi czytelnika, spychając tytułowego protagonistę na dalszy plan – Doctora z dzielnicy Shinjuku w tym tomie jest wyjątkowo mało. W pierwszych rozdziałach dominuje Soyogi Kazuyuki, nasz nieobyty ze światem bohater, który przejawia niezwykły talent do walki, a zwłaszcza posługiwania się bronią białą, oraz Keishiro Kabane – policjant.

Rozciągnięcie opowieści o kolejne zakątki Piekielnego Miasta sprawiło, że mamy okazję poznać ciekawe relacje zarówno między wspomnianymi, akapit wcześniej, jak i nowymi postaciami, a nawet nieco natury istot jakie w Shinjuku się zrodziły, nieraz nawiązujące do różnych popkultur, m. in. wampirycznej, czy demonicznej, jak Banshee. W ich relacjach nie zabrakło scen o podtekście erotycznym, jak i bardziej krwawych, czy poważnych, pozwalających każdego z osobna lepiej poznać; a niekiedy i trochę infantylnych, które z chęcią pominiemy. Przekrój zarówno postaci ludzkich, jak i “odmienionych” przez Shinjuku, jest bardzo duży, co owocuje raz spotkaniem na gruncie przyjacielskim, a innym razem wrogim.

Nie da się ukryć, że względem poprzedniego tomu historia nie tylko odpowiednio szybko się rozwija, ale dostarcza mnóstwo efektownych wydarzeń, nieraz nakreślonych z dużym rozmachem. Nie zawsze jednak idzie to w parze z rysunkami. Chociaż umiejętności Kairi Shimotsuki są bardzo dobre, czyli wyraźny proporcjonalny i świetnie wycieniowany świat, to kadry czy perspektywa nieraz wymagają dłuższej chwili celem odgadnięcia zaprezentowanych na nich sekwencji. Momentami manga jest ciężka i nie raz warto wrócić o jedną/dwie strony, aby dobrze prześledzić wydarzenia.

Cała recenzja na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/doctor-mephistopheles-02/

Z jednej strony, jeśli ktoś liczył na zaostrzenie rywalizacji szczególnie pomiędzy Mephistophelesem a Megedem to szybko się rozczaruje. Dziwna rywalizacja o przywrócenie boga do życia za pomocą dwunastu nieśmiertelnych organów, co prawda jeszcze się nie skończyła, ale przenosi się na inne tory, wprowadzając kolejnych, czy też kolejnego “wyznawcę”. Owy doskonale napędza...

Kreska ładna, ale historia nadal nie porywa. Ten tom jest trochę lepszy od poprzedniego.

Kreska ładna, ale historia nadal nie porywa. Ten tom jest trochę lepszy od poprzedniego.

Drugi tom nie porwał mnie tak bardzo jak pierwszy, ale również był ciekawy.
Jestem ciekawa jaki będzie ostatni tom i jak tę historię pociągną, bo ja tu widzę opowieści na więcej tomów ;).
Gorąco polecam ! ! !

Drugi tom nie porwał mnie tak bardzo jak pierwszy, ale również był ciekawy.
Jestem ciekawa jaki będzie ostatni tom i jak tę historię pociągną, bo ja tu widzę opowieści na więcej tomów ;).
Gorąco polecam ! ! !