Zostać

O roli przypadku w naszym życiu napisano setki, a raczej tysiące, książek. O tym, że każde wydarzenie, spotkana osoba, czy podjęta decyzja wpływa na dalsze losy człowieka; że nic nie pozostaje obojętne dla ciągu naszej egzystencji. I ten właśnie temat podejmuje Judith Taschler w swojej trzeciej powieści pt. „Zostać”, a robi to pięknie i oryginalnie.
Cztery historie. Czworo bohaterów. Spotkali się zupełnie przypadkowo w pociągu jadącym do Rzymu 20 lat wcześniej. Byli bardzo młodzi, a ich historie miały się dopiero zacząć. I właśnie to spotkanie odbije się na ich losach bardzo wyraźnie. Zawiążą się przyjaźnie, miłości, fascynacje, a pozornie błahy gest wynikający z chęci pomocy na starcie młodemu człowiekowi będzie miał swoje konsekwencje w czasie, gdy staną się dorosłymi ludźmi.
Najoryginalniejszą stroną tej powieści jest jej narracja rozpisana na cztery głosy. Każdy z bohaterów opowiada swoją wersję tej historii i każdy robi to w pierwszej osobie, zwracając się bezpośrednio do słuchacza/ słuchaczki. Dzięki temu o wydarzeniach dowiadujemy się od wewnątrz, a każda relacja opatrzona jest komentarzami i refleksjami osoby opowiadającej. Bohaterowie kluczą, snują dygresje, powracają do wcześniej przywołanych wydarzeń, tłumaczą motywacje swoich decyzji i są w tym bardzo szczerzy. Język ich narracji jest za każdym razem inny. Paul, jak przystało na prawnika, wnikliwie i szczegółowo przedstawia przebieg swojej relacji z Juliane oraz drogę, jaką przebył, by zostać adwokatem; Juliane, wiolonczelistka, skupia się na emocjach związanych z uczuciami do dwóch mężczyzn; Max, kucharz i malarz, opowiada o dorastaniu w domu dziecka i swojej drodze do zostania artystą, a Felix, lekko traktujący życie tak samo lekko przedstawia swój wewnętrzny konflikt między obowiązkiem wobec rodziny a swoimi marzeniami. Cała czwórka zostaje uwikłana w coś w rodzaju pajęczej sieci i mimo że wcale się ze sobą nie kontaktują, to ta pierwsza przypadkowa podróż zdeterminuje ich życie.
Judith Taschler zachwyciła mnie sposobem, w jaki przedstawiła tu bardzo trudne tematy. Zdrada staje się w jej ujęciu czynem niemoralnym, ale jednocześnie wzruszającym, wynikającym z poczucia samotności. A człowiek zdradzony zdobywa się na czyn heroiczny i pozwala drugiej osobie na pożegnanie się, a nawet ją w tym wspiera. Nie wiem, czy możliwa jest aż taka miłość, która wybacza nielojalność, a nawet stara się ją zrozumieć i przetrzymać. W Pierwszym Liście do Koryntian napisano, że: „miłość cierpliwa jest(...),nie zazdrości(...),nie unosi się gniewem(...),ale nigdy nie słyszałam, żeby ktoś zdobył się na taką postawę i spokojnie przeczekał zdradę, uznając ją za czyn, który należy zrozumieć i wybaczyć.
Drugim tematem pięknie przez autorkę zaprezentowanym jest umieranie. Bohater dowiaduje się, że zostało mu kilka miesięcy życia i umiera na oczach przyjaciół. Nie są to sceny łzawe, ani patetyczne. Raczej spokojne, rzeczowe, a przez to chwytające za serce. Co można zrobić, mając świadomość kończącego się życia? Odwiedzić dawną ukochaną, załatwić sprawy formalne, zawalczyć o sprawiedliwość.
To była dobra powieść, ale wymagała ode mnie cierpliwości na początku, zaangażowania w środku i poukładania wielu elementów na końcu. Kiedy ostatni klocek wskoczył na swoje miejsce poczułam ulgę, bo to, co w pierwszych rozdziałach było mętne i wydawało się chaotyczne, w rezultacie okazało się bardzo logiczne.
Jeśli więc lubicie literackie łamigłówki oraz chcecie zanurzyć się w skomplikowanych uczuciach to polecam „Zostać” J. Taschler.

O roli przypadku w naszym życiu napisano setki, a raczej tysiące, książek. O tym, że każde wydarzenie, spotkana osoba, czy podjęta decyzja wpływa na dalsze losy człowieka; że nic nie pozostaje obojętne dla ciągu naszej egzystencji. I ten właśnie temat podejmuje Judith Taschler w swojej trzeciej powieści pt. „Zostać”, a robi to pięknie i oryginalnie.
Cztery historie. Czworo...

To moje pierwsze spotkanie z autorką. I chyba dam jej szansę, bo bardzo wytrawnym posługuje się językiem i wytrawną wrażliwością. Felix, Max, Juliane i Paul spotykają się podczas podróży do Rzymu. Po przypadkowym spotkaniu ich drogi się rozchodzą, by po dwudziestu latach zejść się ponownie. Juliane wcześniej zostanie żoną Paula, ale z Felixem połączy ją namiętność. Tak, to będzie o zdradzie. Nie takiej z intrygami i mnóstwem niepożądanych zachowań. Raczej o zdradzie i towarzyszących emocjach, uczuciach. I tu właśnie jest to "ale"... Usprawiedliwienie zdrady. Fabułę stanowią monologi czworga bohaterów skierowane do czytelnika. Ciekawie, choć mi brakuje "akcyjności".

To moje pierwsze spotkanie z autorką. I chyba dam jej szansę, bo bardzo wytrawnym posługuje się językiem i wytrawną wrażliwością. Felix, Max, Juliane i Paul spotykają się podczas podróży do Rzymu. Po przypadkowym spotkaniu ich drogi się rozchodzą, by po dwudziestu latach zejść się ponownie. Juliane wcześniej zostanie żoną Paula, ale z Felixem połączy ją namiętność. Tak, to...

Ta pozycja spowodowała u mnie podwójne zaskoczenie. Po pierwsze oczywiście sposób narracji, nieoczywisty, opowiedziany "na cztery głosy", co dodało tej książce charakteru. Po drugie sama historia była dość ciekawa, mimo dużej ilości monologów nie nużyła.

Ta pozycja spowodowała u mnie podwójne zaskoczenie. Po pierwsze oczywiście sposób narracji, nieoczywisty, opowiedziany "na cztery głosy", co dodało tej książce charakteru. Po drugie sama historia była dość ciekawa, mimo dużej ilości monologów nie nużyła.

Bardzo ciekawy sposób narracji. Chyba się jeszcze z takim nie spotkałam.
Historia opowiedziana z czterech perspektyw i w pierwszej osobie, w taki sposób, jakby mówiło się do innej osoby będącej obok.

Ogólnie ładna książka, z uwagi na pewien wątek dość wzruszająca. Ciśnie mi się tylko na usta pytanie: czy romans Juliane i Feliksa zakończyłby się, gdyby właśnie nie ów wątek?
Rzecz jasna nie lubiłam tej kobiety, bo wiemy, że zdradą brzydzę się od zawsze, nawet jeśli to fikcja literacka.

Bardzo ciekawy sposób narracji. Chyba się jeszcze z takim nie spotkałam.
Historia opowiedziana z czterech perspektyw i w pierwszej osobie, w taki sposób, jakby mówiło się do innej osoby będącej obok.

Ogólnie ładna książka, z uwagi na pewien wątek dość wzruszająca. Ciśnie mi się tylko na usta pytanie: czy romans Juliane i Feliksa zakończyłby się, gdyby właśnie nie ów...

Widać, że autorka miała ambicję by napisać książkę obyczajową , ale dotknąć głębszych i poważniejszych stron życia. Czterogłos protagonistów miał też pokazać przeplatanie się ludzkich losów i rolę przypadków w życiu. Doceniając wartość przekazu książki i wiele cennych refleksji, nie potrafiłam niestety przekonać się do wypowiadających się bohaterów a forma monologów sprawiła, że wydawali mi się za bardzo jednostronni i zbyt posągowi. Mimo to nie miałam poczucia zmarnowanego czasu a jedynie , że była po prostu tylko dobra.

Widać, że autorka miała ambicję by napisać książkę obyczajową , ale dotknąć głębszych i poważniejszych stron życia. Czterogłos protagonistów miał też pokazać przeplatanie się ludzkich losów i rolę przypadków w życiu. Doceniając wartość przekazu książki i wiele cennych refleksji, nie potrafiłam niestety przekonać się do wypowiadających się bohaterów a forma monologów...

Koleje losu


"Zostać" pojawiło się na mojej półce z przypadku, ale takie spontaniczne decyzje książkowe zwykle wychodzą mi na dobrze. I tak też było tym razem.
Zacznę od zachwytu nad okładką, która jest jedną z najpiękniejszych jakie kiedykolwiek widziałam! Wciąż nie mogę się na nią napatrzeć; jak pięknie zostały tu dobrane kolory!
Jeżeli chodzi o treść powieści to ta historia przypominała mi troszkę "Półsłówka". Niby prosta opowieść o perypetiach czwórki osób, których przypadkowe spotkanie w pociągu niemal dwadzieścia lat temu, a łączy ich koleje losu już na zawsze. Bardzo podobało mi się, że każdy z bohaterów miał coś do powiedzenia i że przedstawił swoją perspektywę. Książka jest niezwykle życiowa, pokazuje, że każdy z nas może się pomylić, popełnić błąd, pokazuje też jakie wartości są najważniejsze i że życie jest kruche, dlatego warto czerpać z niego jak najwięcej i korzystać z każdej możliwej chwili.
"Zostać" to niebanalna i poruszająca opowieść, która naprawdę mi się spodobała. Miała w sobie to coś, co przyciągnęło mnie od pierwszej strony, dzięki czemu delektowałam się samym czytaniem. Żałuję, że była taka krótka, bo z przyjemnością pozostałabym w jej świecie na dłużej.

Koleje losu


"Zostać" pojawiło się na mojej półce z przypadku, ale takie spontaniczne decyzje książkowe zwykle wychodzą mi na dobrze. I tak też było tym razem.
Zacznę od zachwytu nad okładką, która jest jedną z najpiękniejszych jakie kiedykolwiek widziałam! Wciąż nie mogę się na nią napatrzeć; jak pięknie zostały tu dobrane kolory!
Jeżeli chodzi o treść powieści to...

Jeśli mam być szczera, ta książka w zasadzie w ogóle mnie nie porwała. Kompletnie nie przemawia do mnie forma książki, składająca się ze wspomnień czworga głównych bohaterów. Raczej spodziewałam się bardziej porywającego romansu, który będę czytać na jednym wdechu. Niestety, tak nie było.

Przede wszystkim było tam zbyt dużo opisów, które, według mnie, były zbędnymi zapychaczami. Każda osoba musiała opowiedzieć swoją historię, a niektóre z nich były tak żmudne, że ledwo potrafiłam przez nie przebrnąć. Szczególnie jeśli chodzi o opowieść o Tyrolu Południowym.

W zasadzie książka zaczęła mnie wciągać dopiero pod koniec, wtedy zrobiła się zdecydowanie ciekawsza i ostatnie pięćdziesiąt stron przeczytałam w jeden wieczór. Co prawda, ostatnie dwa zdania książki nieco zepsuły zakończenie, ale już nie będę się do tego przyczepiać.

Jestem jednak zobowiązana pochwalić autorkę za to, jak świetnie sobie poradziła z czterema historiami. Jestem pod wrażeniem, że jakimś cudem niczego nie pomyliła, nawet najdrobniejszego szczegółu. Wyobrażam sobie, jaki ogrom pracy włożyła w to, żeby książka była spójna. Muszę przyznać, że jej się w pełni udało i za to dodatkowe gwiazdki.

Czy książka jest godna polecenia? Ciężko mi powiedzieć, o tym chyba trzeba przekonać się samemu.

Jeśli mam być szczera, ta książka w zasadzie w ogóle mnie nie porwała. Kompletnie nie przemawia do mnie forma książki, składająca się ze wspomnień czworga głównych bohaterów. Raczej spodziewałam się bardziej porywającego romansu, który będę czytać na jednym wdechu. Niestety, tak nie było.

Przede wszystkim było tam zbyt dużo opisów, które, według mnie, były zbędnymi...

Kawał dobrej literatury obyczajowej, z wnikliwą obserwacją psychologiczną. Juliane, Paul, Felix i Max jako dwudziestolatkowie spotykają się we włoskim pociągu. Kiedy po dwudziestu latach spotykają się ponownie w Wiedniu, Juliane jest żoną Paula i rozpoczyna romans z Feliksem. Przedmiotem powieści jest dogłębna analiza skomplikowanych związków między czwórką bohaterów: miłości, przyjaźni i namiętności. Autorka oddaje głos samym postaciom, toteż dzięki intymnym opowieściom czworga narratorów, czytelnik może wniknąć w głąb ich myśli, poznać ukryte pragnienia. Powieści udaje się jednak uciec od romantycznego banału, do którego podchodzę w literaturze z wielkim dystansem. Powoli poznajemy wydarzenia, które doprowadziły do spotkania bohaterów, a relacje między nimi okazują się finalnie dużo bardziej złożone niż się pierwotnie wydaje. "Zostać" jest poruszającą historią o umiłowaniu życia, wadze podejmowanych w rozmaitych okolicznościach decyzji, nieprzepracowanych traumach i osobistych kompleksach. A język powieści w przekładzie Aldony Zaniewskiej jest bardzo subtelny w nazywaniu uczuciowych niuansów i egzystencjalnych dylematów.

Kawał dobrej literatury obyczajowej, z wnikliwą obserwacją psychologiczną. Juliane, Paul, Felix i Max jako dwudziestolatkowie spotykają się we włoskim pociągu. Kiedy po dwudziestu latach spotykają się ponownie w Wiedniu, Juliane jest żoną Paula i rozpoczyna romans z Feliksem. Przedmiotem powieści jest dogłębna analiza skomplikowanych związków między czwórką bohaterów:...

Przepiękna okładka. Skłaniająca do refleksji historia czwórki przyjaciół. Zdrada, choroba, miłość i przyjaźń przeplatają się wzajemnie tworząc wzruszającą opowieść.

Przepiękna okładka. Skłaniająca do refleksji historia czwórki przyjaciół. Zdrada, choroba, miłość i przyjaźń przeplatają się wzajemnie tworząc wzruszającą opowieść.

Specyficzna narracja, ciekawa historia, warta polecenia.

Specyficzna narracja, ciekawa historia, warta polecenia.