Tym razem autor opisuje ludzi i potworne rzeczy, których się dopuścili, a także dlaczego. Ciekawe, że nie wszystkie zbrodnie wynikały z nienawiści czy samej chęci mordowania. Znów było w miarę ciekawie i bardziej przerażająco niż poprzednio. W końcu to ludzie zawsze byli najstraszniejsi.

Tym razem autor opisuje ludzi i potworne rzeczy, których się dopuścili, a także dlaczego. Ciekawe, że nie wszystkie zbrodnie wynikały z nienawiści czy samej chęci mordowania. Znów było w miarę ciekawie i bardziej przerażająco niż poprzednio. W końcu to ludzie zawsze byli najstraszniejsi.

Czy ta książka jest ciekawa? Tylko miejscami
Czy potrzebna? Ani trochę
Mnóstwo tematów potraktowanych po łebkach i zdawkowo. Kiedy tylko zaczyna być ciekawie autor urywa i skacze na inny temat, wciąż dodając swoje, całkowicie zbędne komentarze.

Czy ta książka jest ciekawa? Tylko miejscami
Czy potrzebna? Ani trochę
Mnóstwo tematów potraktowanych po łebkach i zdawkowo. Kiedy tylko zaczyna być ciekawie autor urywa i skacze na inny temat, wciąż dodając swoje, całkowicie zbędne komentarze.

Całkiem przyjemnie napisana książka o nieprzyjemnych osobach.

Całkiem przyjemnie napisana książka o nieprzyjemnych osobach.

Książka kupiona przez całkowity przypadek. Szedłem sobie ulicą, była w oknie księgarni na przecenie – a chwilę później już w moim plecaku.

Oczywiście kojarzę podcasty Mahnkiego. Znam też i jestem umiarkowanym fanem serialu na Amazonie (Pierwszy sezon w formie dokumentalnej ze wstawkami fabularnymi był doskonałością, drugi – wyzuty z „dokumentalności” – czystym nieporozumieniem). Wiedziałem więc, że nie kupuję kota w worku, choć nie byłem do końca pewien, co takiego może się wewnątrz znajdować.

Przyznaję szczerze, że książka mnie opętała. Przede wszystkim autor bardzo dobrze pisze i z wyczuciem konstruuje kolejne rozdziały, wie doskonale w jakiej kolejności i jakim natężeniu dozować informacje, żeby na koniec każdej z części czytelnika zaskoczyć, lub odrobinę nawet przerazić (podkreślam jednak - ODROBINĘ). To jest naprawdę przyjemnie skonstruowana książka z wieloma interesującymi historiami. Niektóre są potraktowane nieco po macoszemu, ale jestem w stanie przymknąć na to oko, bo jako całość, to jest kawał solidnej pisaniny. Jeżeli oczekujecie jakichś olbrzymich fajerwerków, to możecie się rozczarować, ale jeśli szukacie dobrej lektury na wieczór to Lore jest całkiem sensowną propozycją (myślę, że jesienne wieczory szczególnie będą kompatybilne z tą książka)

Mocne 6,5/10!

P.S. Serdecznie pozdrawiam komentujących, którzy oceniają tę pozycję nisko bo „nie pokrywa się z moimi zainteresowaniami” albo „bo to wszystko już było”. Jestem pod wrażeniem! Naprawdę!

Książka kupiona przez całkowity przypadek. Szedłem sobie ulicą, była w oknie księgarni na przecenie – a chwilę później już w moim plecaku.

Oczywiście kojarzę podcasty Mahnkiego. Znam też i jestem umiarkowanym fanem serialu na Amazonie (Pierwszy sezon w formie dokumentalnej ze wstawkami fabularnymi był doskonałością, drugi – wyzuty z „dokumentalności” – czystym...

Nie odciąłem się od swojej przeszłości. Nie zamieniłbym osoby, którą jestem, lub tego co zrobiłem i ludzi których znałem, na cokolwiek innego. Owszem, myślę czasem o tych zbrodniach. Ale jest to raczej przyjemna podróż, gdy kładziesz się na łóżku i wspominasz. Zwyczajnie lubiłem zabijać. Chciałem zabijać. Chcę być panem życia i śmierci.


Ted Bundy








Seria Lore to moje odkrycie tego roku. Po wspaniałej pozycji Lore straszne miejsca musiałam sięgnąć po kolejne części, a właściwie po wcześniejsze. Na mojej półce znalazły się Lore niegodziwi śmiertelnicy, oraz Lore potworne istoty. Zaczęłam od niegodziwych śmiertelników, ta pozycja dla fana kryminału wydawała mi się po prostu idealna i nie zawiodłam się.


W prasie, radiu oraz telewizji od lat słyszy się o seryjnych zabójcach, którzy w straszny, makabryczny i często nietypowy sposób zabijali swoje ofiary. Pozycja Pana Aarona Mahnke zabiera nas właśnie do świata pełnego obrzydliwej zbrodni, zaprasza do umysłów najbardziej pokręconych morderców, oraz analizuje zbrodnie, które wstrząsnęły opinią publiczną. W swym dziele Niegodziwi śmiertelnicy Pisarz przedstawia nam np. Williama Brodiego, lepiej znanego jak doktor Jekyll i Pan Hyde, mężczyznę, który ze szkockiego uczciwego meblarza zamienił się w potwora, gnębiącego Edynburg. Wśród galerii osobliwości nie mogło zabraknąć H.H Holmesa, właściciela hotelu grozy. Zapraszani do niego goście ginęli bez śladu w niewyjaśnionych okolicznościach. Nie można tutaj nie wspomnieć także o Bellim Kissie, niezwykłym węgierskim blacharzu, który parał się okultyzmem. Znany był również z przechowywania kobiecych zwłok w beczkach z benzyną.


Wszystkie historie opowiedziane przez Autora nie tylko trzymają w napięciu, ale także są wspaniałym studium psychologicznym zbrodni. Okraszone niesamowitymi ilustracjami od pierwszej strony wciągają nas w świat zbrodni sprzed lat, długiego śledztwa oraz artykułów z pierwszych stron gazet. Muszę przyznać, że mimo tego, iż dzieło to oparte jest na faktach z całą pewnością, na jego podstawie można stworzyć niejedną powieść kryminalną. To druga książka z serii Lore, którą miałam przyjemność przeczytać. Niesamowite jest to, jak Pisarz wspaniale porusza się po tematach, o jakich pisze. Od sławnych zabójców po nawiedzone miejsca… Wszystko napisane z wielkim zapałem, entuzjazmem oraz wielką znajomością tematu. Widać, że każda publikacja Pana Mahnke jest bardzo dokładnie przemyślana, a sam Autor poświęca dziełu wiele czasu, aby było naprawdę wartościowe i to podoba mi się najbardziej.




Bezsprzecznie polecam obie pozycje, które miałam okazję przeczytać. Seria jest docelowo skierowana dla dorosłych, ale myślę, że starsza młodzież, która kocha kryminały, czy horrory również będzie zachwycona. Nie wiem dlaczego, ale książki Pisarza bardzo mocno przypominają mi stylem pisania równie ciekawe pozycje Terry Deary, pokazywane w tv. Przyznam, że z wielką chęcią zobaczyłabym dobry dokument na podstawie dzieł Pana Mahnke. Lore nie może zabraknąć na półkach fana literatury kryminalnej oraz horroru. Codziennie na świecie dochodzi do potwornych zbrodni, są również miejsca, w które lepiej się nie zapuszczać, ktoś powie, po co o tym czytać? Myślę, jednak że warto poświęcać swój czas również na takie tematy, aby być bardziej uświadomionym człowiekiem, zdawać sobie sprawę, w jakich czasach żyjemy. Z całą pewnością Seria Lore niegodziwi śmiertelnicy, jest warta tego, aby po nią sięgnąć.

Nie odciąłem się od swojej przeszłości. Nie zamieniłbym osoby, którą jestem, lub tego co zrobiłem i ludzi których znałem, na cokolwiek innego. Owszem, myślę czasem o tych zbrodniach. Ale jest to raczej przyjemna podróż, gdy kładziesz się na łóżku i wspominasz. Zwyczajnie lubiłem zabijać. Chciałem zabijać. Chcę być panem życia i śmierci.


Ted Bundy








Seria Lore to...

Och jaka to była przyjemnie mroczna lektura. Więcej, więcej, więcej!!!

Och jaka to była przyjemnie mroczna lektura. Więcej, więcej, więcej!!!

Długo czaiłam się na pierwszą część, słysząc ogrom pozytywnych opinii, ale w końcu dla mnie skończyło się sporym rozczarowaniem, bo opisane tam istoty mało pokrywały się z moimi zainteresowaniami. Jako, że nie jestem osobą, która łatwo się poddaje, postanowiłam dać szansę kolejnemu tomowi, który, jakby nie patrzeć, mówił o czymś zupełnie innym. Nie było warto.

Niegodziwi śmiertelnicy miał opowiadać o nikczemnych, mrożących krew z żyłam mordercach, głównie z okresu XIX wieku. No miał, bo ostatecznie okazało się to wszystko niesamowicie przegadane, a w większość przypadków mrożące krew w żyłach po prostu nudne, bo... to wszystko już było. Tak, ja wiem, jak o brzmi, ale zbrodnie, które zostały opisane w książce Mahnke były potworne w momencie ich popełniania. Obecnie popkultura jest rozwinięta mocno, thrillerów, kryminałów i książek o seryjnych mordercach jest sporo. Ja je uwielbiam, więc przeczytałam ich mnóstwo. Co za tym idzie, to, co dostałam tutaj mnie w ogóle nie szokuje, a sposób pisania i opowiadania sprawia, że cała otoczka nie pozwala na szok, bo zostajemy zawaleni taką masą treści, że to kompletnie traci i czujemy głównie znużenie, że ta szokująca historia trwa tak długo...

Nie zrozumcie mnie źle - jeśli nie jesteście w temacie, nie czytacie na co dzień kryminałów i mijacie się z takimi serialami, to książka jak najbardziej może wam się spodobać. Są tu postacie i wydarzenia, które być może gdzieś tam się przewinęły - ja na przykład przez tydzień przekopywał Internet szukając H. H. Holmesa, bo miałam wrażenie, że gdzieś tą historię słyszałam, ale niestety nie znalazłam. Ale główny problem tej książki polega na tym, że jest powtarzalna, bardzo schematyczna i jedyne, co wyróżnia kolejne rozdziały, to zmiana bohatera i zbrodni, ale mimo to mam wrażenie, jakby ciągle czytała to samo. Drugą połowę dosłuchałam, bo miałam wrażenie, że nigdy jej nie skończę i był takie momenty, czasami całe strony, że słuchałam jednym uchem i absolutnie nie wpłynęło to na odbiór całości, także...

Jest mi ogromnie szkoda, bo to seria, która mogła mieć ogromny potencjał i stać się książką, do której wielokrotnie można by wracać i odczytywać ulubione fragmenty, a wyszło tak, że mam ochotę o niej zapomnieć. Jest jeszcze trzeci tom, który nigdy nie ukazał się w Polsce. Przypadek? Nie sądzę. Może go doczytam, bo opowiada o miejscach, ale szczerze w tą wątpię, bo mam wrażenie, że po raz kolejny dostanę to samo...

Długo czaiłam się na pierwszą część, słysząc ogrom pozytywnych opinii, ale w końcu dla mnie skończyło się sporym rozczarowaniem, bo opisane tam istoty mało pokrywały się z moimi zainteresowaniami. Jako, że nie jestem osobą, która łatwo się poddaje, postanowiłam dać szansę kolejnemu tomowi, który, jakby nie patrzeć, mówił o czymś zupełnie innym. Nie było warto.

Niegodziwi...

Bardzo ciekawa na zastój czytelniczy. Gdy nie mamy czasu na coś długiego możemy sięgnąć właśnie po tą książkę. Kilka krótkich, ale też ciekawych historii z przeszłości dla fanów mrocznych klimatów...

Bardzo ciekawa na zastój czytelniczy. Gdy nie mamy czasu na coś długiego możemy sięgnąć właśnie po tą książkę. Kilka krótkich, ale też ciekawych historii z przeszłości dla fanów mrocznych klimatów...

Nudna, przegadana i chaotycznie napisana... Szkoda, bo zapowiadało się naprawdę ciekawie.

Nudna, przegadana i chaotycznie napisana... Szkoda, bo zapowiadało się naprawdę ciekawie.

Kolejne czytadełko wyraźne inspirowane popularną (również w Polsce) serią "Strrraszna historia". Tym razem anglosaski folklor został zastąpiony anglosaskimi mordercami i wszelkiej proweniencji zwyrodnialcami. Pomimo dość makabrycznej tematyki Mahnkemu udało się utrzymać gawędziarski styl z jakim mieliśmy do czynienia w jego pierwszej książce. Niestety, w tej publikacji dość słabo zweryfikował swoje źródła, gdyż wiele wniosków z podanych przez niego historii uznaje się obecnie za błędne (patrz. Elżbieta Batory); inne z kolei zahaczają ponownie o nowożytny folklor, przez co ich wiarygodność w świetle głównego tematu jest bliska zeru... Ale trzeba pamiętać o tym, że to luźno napisana książka, a nie poważna publikacja naukowa, także doszukiwanie się w niej rzetelnego źródła informacji nie ma większego sensu. To typowa "przystawka" zachęcająca do szerszego zapoznania się z tematem i przez taki pryzmat trzeba na nią patrzeć. Lekkostrawna, miejscami infantylna - niemniej, dzieciom bym jej nie polecał.

Kolejne czytadełko wyraźne inspirowane popularną (również w Polsce) serią "Strrraszna historia". Tym razem anglosaski folklor został zastąpiony anglosaskimi mordercami i wszelkiej proweniencji zwyrodnialcami. Pomimo dość makabrycznej tematyki Mahnkemu udało się utrzymać gawędziarski styl z jakim mieliśmy do czynienia w jego pierwszej książce. Niestety, w tej publikacji...