Początek nawet mi się podobał. Do pewnego momentu byłam bardzo ciekawa, co tam autor wymyśli dalej.
A potem moja ciekawość zgasła. Doczytywałam już tylko dla samego zakończenia, które wciąż chciałam poznać. Otoczka obchodziła mnie z każdą stroną coraz mniej. Trochę za dużo zbiegów okoliczności, nierealnych sytuacji, a wątek ojca Gniewomira opisany tak dziwacznie, że po prostu nie do uwierzenia. Co do samego zakończenia, niby jestem w nie w stanie uwierzyć, ale wciąż pozostaje tam kilka wątków, które jednak do mnie nie przemawiają. Nie wierzę też w wątek Klementyny i niemożliwym jest by z taką przeszłością dostała pracę w szkole, ponieważ musi przedstawić info o niekaralności. Nawet wyjaśnienie w stylu: zadzwonienie po znajomości czy danie kupy pieniędzy nic nie zmieni. Żadna szkoła nie zaryzykuje przyjęcia kogoś takiego, nawet za grube hajsy. Tak uważam.
Niby bawiłam się dobrze, ale w porównaniu do ,,Żmijowiska", ,,Rana" wypada w moim rankingu dość blado.

Początek nawet mi się podobał. Do pewnego momentu byłam bardzo ciekawa, co tam autor wymyśli dalej.
A potem moja ciekawość zgasła. Doczytywałam już tylko dla samego zakończenia, które wciąż chciałam poznać. Otoczka obchodziła mnie z każdą stroną coraz mniej. Trochę za dużo zbiegów okoliczności, nierealnych sytuacji, a wątek ojca Gniewomira opisany tak dziwacznie, że po...

Napisany z dużą dozą wrażliwości kryminał, w którym trafnie oddana jest istota zła. Piekła rodzinnego, gdzie zawsze cierpią dzieci, kłamstw, zdradzających się małżonków, machlojek, morderstw. Chmielarz w "Ranie" dla przeciwwagi opisuje także dobro, na przykład dzieci z rodzin patologicznych często wyrastają na osoby wrażliwe a nawet zaradne, mimo na zawsze poranionych dusz.

Tocząca się szybko i płynnie akcja oraz bogaty bardzo klarowny język to niezaprzeczalne atuty.
Dokładnie naszkicowane, przekonujące postacie, takie jakie można spotkać w życiu dodatkowo uwiarygodniają powieść.
Karolina, Gniewek i Sławek to nastolatkowie z rodzin patologicznych, nie mogą liczyć na dzieciństwo, zrozumienie, jakąkolwiek pomoc. Podobnie nauczycielka matematyki Klementyna, mimo sędziwego wieku codziennie budzi się zlana potem z koszmaru jaki zgotowali jej rodzice.

Rana to nie tylko dobry kryminał, to powieść o mocnym podłożu psychologiczno-socjologicznym.
Coraz bardziej cenię pióro Pana Wojciecha.
Choć utwór potrafi rozjątrzyć zapomniane rany, stawiam 8/10.

Napisany z dużą dozą wrażliwości kryminał, w którym trafnie oddana jest istota zła. Piekła rodzinnego, gdzie zawsze cierpią dzieci, kłamstw, zdradzających się małżonków, machlojek, morderstw. Chmielarz w "Ranie" dla przeciwwagi opisuje także dobro, na przykład dzieci z rodzin patologicznych często wyrastają na osoby wrażliwe a nawet zaradne, mimo na zawsze poranionych...

Są takie książki, które zostają z nami na dłużej. Książki, których fabuła porusza nas bardziej. Książki, które stawiają czoła bardzo istotnym problemom, a zarazem robią to w sposób tak delikatny i taktowny, tak że nie czujemy się tym przytłoczeni i przesyceni. „Rana” to zdecydowanie taka książka - spokojna, subtelna, wyważona, a jednocześnie mocna przekazem i dramatyczna.

Akcja książki toczy się w prywatnej szkole, w której zatrudniona zostaje nowa nauczycielka matematyki - Klementyna. Kobieta starsza i jak już na początku odkrywamy, kobieta po przejściach. Z pozoru nowe miejsce pracy wydaje się jej przyjazne, jednak prawda okazuje się zgoła inna… Wszystko zaczyna się od niewyjaśnionej śmierci jednej z uczennic - Marysi, a następnie rozwija się po tajemniczym zaginięciu jednej z nauczycielek, z którą Klementyna nawiązała swego rodzaju więź - Eli. Problem pojawia się jednak wtedy, gdy okazuje się, że Ela wcale nie zaginęła, a tak na prawdę została zamordowana, a jedynymi osobami, które chcą rozwiązać zagadkę tajemniczych zbrodni jest Klementyna i Gniewomir - uczeń z zaburzeniami.

„Rana” to thriller psychologiczny, który porusza wiele problemów społecznych - relacje rodzica i dziecka w rodzinie z pozoru patologicznej, ale również z pozoru poukładanej i porządnej, a w rzeczywistości patologicznej; problem przemocy; problem nastoletnich ciąż; problemy łapówek i niezgodnych z prawem interesów. To moja druga pozycja tego autora i wiem, ze z każdą kolejną książką Wojciecha Chmielarza uwielbiam go coraz bardziej.

Są takie książki, które zostają z nami na dłużej. Książki, których fabuła porusza nas bardziej. Książki, które stawiają czoła bardzo istotnym problemom, a zarazem robią to w sposób tak delikatny i taktowny, tak że nie czujemy się tym przytłoczeni i przesyceni. „Rana” to zdecydowanie taka książka - spokojna, subtelna, wyważona, a jednocześnie mocna przekazem i dramatyczna....

Od pierwszej do ostatniej strony człowiek niby doskonale wie, co się wydarzy (dzięki opisowi z tyłu książki),jednak w książce jest tak wiele zwrotów akcji, a bohaterowie są tak nieprzewidywalni, że co kilka stron łapałam się za głowę z myślą "no niemożliwe!" - bo taka to było dobra lektura.
Bohaterowie są raczej antybohaterami, myślę, że trudno będzie się utożsamić z którymkolwiek z nich, jednak każdy jest niezbędny, każdy kolejny pozwalał mi odetchnąć z ulgą, że nie znam takich ludzi na żywo.

Od pierwszej do ostatniej strony człowiek niby doskonale wie, co się wydarzy (dzięki opisowi z tyłu książki),jednak w książce jest tak wiele zwrotów akcji, a bohaterowie są tak nieprzewidywalni, że co kilka stron łapałam się za głowę z myślą "no niemożliwe!" - bo taka to było dobra lektura.
Bohaterowie są raczej antybohaterami, myślę, że trudno będzie się utożsamić z...

Uczennica prywatnego liceum przegrywa pojedynek z pędzącym pociągiem, motyw samobójstwa nieznany, zaczynamy dochodzenie. I na tym kończy się klasyczny kryminał, nie ma policji, prokuratora, świadków ani przesłuchań. Dostajemy wzamian Klementyne, nauczycielkę po 50, toksyczne środowisko szkolne i kilka zaskakujacych wątków pobocznych a może i głównych. . Czasem zachowujemy się w zły sposób bo takie mamy wzorce, a czasem milczymy tylko dlatego że nie znamy słów żeby wyrazić to co czujemy.
Pozytyw: Zwykły cham potrafi docenia grafiki Wojciecha Weissa. Postać Gniewomira chwyta za serce.

Uczennica prywatnego liceum przegrywa pojedynek z pędzącym pociągiem, motyw samobójstwa nieznany, zaczynamy dochodzenie. I na tym kończy się klasyczny kryminał, nie ma policji, prokuratora, świadków ani przesłuchań. Dostajemy wzamian Klementyne, nauczycielkę po 50, toksyczne środowisko szkolne i kilka zaskakujacych wątków pobocznych a może i głównych. . Czasem zachowujemy...

No

No

6.5/10*
Chyba przerosła mnie ilość patologicznych zachowań bohaterów.

6.5/10*
Chyba przerosła mnie ilość patologicznych zachowań bohaterów.

No jak zwykle fenomenalna! Niesamowicie wykreowani bohaterowie. Gniewko i Karola, Marysia pieknie ukazana nadwrażliwość mlodych dorosłych w tak trudnym dla nich wieku.
Kreacja Klementyny również ciekawa choć nie zaskarbiła sobie mojej sympatii.
Pieniądze to nie wszystko.

No jak zwykle fenomenalna! Niesamowicie wykreowani bohaterowie. Gniewko i Karola, Marysia pieknie ukazana nadwrażliwość mlodych dorosłych w tak trudnym dla nich wieku.
Kreacja Klementyny również ciekawa choć nie zaskarbiła sobie mojej sympatii.
Pieniądze to nie wszystko.

Klementyna to kobieta około 50, z trudną przeszłością, probująca (a w zasadzie zmuszona przez sytuację życiową) po wielu latach podjąć pracę. Otrzymuje posadę nauczycielki matematyki w prywatnej szkole i w zasadzie od pierwszego dnia zostaje wplątana w sieć intryg w miejscu pracy. Dodatkowo dwie osoby że szkolnej społeczności tracą życie - najpierw uczennica, chwilę później nauczycielka języka polskiego. Klementyna, wbrew swojej woli, zostaje niejako zmuszona do odkrycia, kto stoi za śmiercią kobiet.
"Rana" nie jest powieścią wybitną. Autor nie przebiera też w słowach. To, co jednak uderza w tej powieści, to niesamowicie ważny wątek dzieciństwa bohaterów i jego wpływ na ich dorosłe życie. Nawet, jeśli tytułowa "Rana" się zagoi, zostaje blizna, która jest na zawsze. Jeśli nie na ciele, to w pamięci. Przyznam szczerze, że dawno kryminalna historia nie dała mi tak mocno po emocjach jak ta.

Klementyna to kobieta około 50, z trudną przeszłością, probująca (a w zasadzie zmuszona przez sytuację życiową) po wielu latach podjąć pracę. Otrzymuje posadę nauczycielki matematyki w prywatnej szkole i w zasadzie od pierwszego dnia zostaje wplątana w sieć intryg w miejscu pracy. Dodatkowo dwie osoby że szkolnej społeczności tracą życie - najpierw uczennica, chwilę później...

Kryminalna opowieść bez udziału policji. Jak detoks, od tych wszystkich historii, gdzie mamy ciało i policjanta/profilera/detektywa, którzy szukają zbrodniarza. To wręcz obyczajowa książka, której bohaterzy są przytłoczeni przez własne demony. Autor skupił się na wybranych osobach i połączył je nićmi przeznaczenia. Mamy zwłoki, mamy intrygę, ale na spokojnie, bardzo normalnie...

Kryminalna opowieść bez udziału policji. Jak detoks, od tych wszystkich historii, gdzie mamy ciało i policjanta/profilera/detektywa, którzy szukają zbrodniarza. To wręcz obyczajowa książka, której bohaterzy są przytłoczeni przez własne demony. Autor skupił się na wybranych osobach i połączył je nićmi przeznaczenia. Mamy zwłoki, mamy intrygę, ale na spokojnie, bardzo...