Na razie jest dobrze i zachęcająco. Czyta się szybko i rzeczywiście fabuła wciąga. Dla jednak trochę za dużo było tutaj historii i faktów o Warszawie, a za mało samego wątku detektywistycznego. Liczę, że w kolejnych częściach będzie więcej "śledztwa". Jest ciekawie, wciągająco i można dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy. Porównania do Pana Samochodzika słuszne, więc jeśli ktoś lubił książki Nienackiego, albo chce coś podrzucić młodszemu czytelnikowi, to "Skarb getta" będzie dobrą propozycją.

Na razie jest dobrze i zachęcająco. Czyta się szybko i rzeczywiście fabuła wciąga. Dla jednak trochę za dużo było tutaj historii i faktów o Warszawie, a za mało samego wątku detektywistycznego. Liczę, że w kolejnych częściach będzie więcej "śledztwa". Jest ciekawie, wciągająco i można dowiedzieć się wielu interesujących rzeczy. Porównania do Pana Samochodzika słuszne, więc...

Pamiętacie słynnego Pana Samochodzika? Zbigniew Nienacki ma godnego następcę. Jest nim Adam Michejda, a Jego książka „Skarb Getta” jawi się jako zapowiedź świetnej przygodowej serii dla młodzieży.

Powieść wydaje się być idealną odpowiedzią na modę na superbohaterów, jaka panuje wśród nastolatków. Michejda nie tylko bowiem stworzył książkę arcyciekawą, ale tez pouczająca. W tym tomie edukuje z około-wojennej historii Warszawy. A czyni to tak zgrabnie, że mamy wrażenie jakbyśmy sami po niej spacerowali współcześnie lub czaili się w jej zakamarkach w latach czterdziestych ubiegłego wieku.

Głównym bohaterem, co nie ukrywam, mnie zaskoczyło, jest dorosły. Dziennikarz, Polak mieszkający na stałe w Stanach Zjednoczonych, który wpada na niecodzienny pomysł spędzenia wakacji. Kolega jego starszego syna otrzymał w spadku po dziadku pamiętnik z czasów Drugiej Wojny Światowej. Senior był jako dziecko mieszkańcem Domu Sierot prowadzonego w warszawskim getcie przez Janusza Korczaka. W zapiskach znajduje się wiadomość o jakimś pozostawionym w tym czasie skarbie.

Dziennikarski nos Ralpha czuje przygodę i postanawia zabrać w nią syna i jego kolegę (na miejscu ekipa się powiększa),na wycieczkę śladami przodków. Babcia cieszy się na przyjazd wnuka, a chłopcy na wyprawę życia.

Książka Michejdy jest niezwykle sprawnie i ciekawie napisana. Nie ma dłużyzn, cały czas akcja galopuje. Zarazem autor przedstawia nawet opisy wyglądu kamienic w tak dobranych proporcjach, ze nie nużą, a intrygują odbiorcę. Jest ich niemało, „Skarb getta” to taka lekka (choć o trudnych sprawach),bezbolesna lekcja historii dla młodych.

Michejda opisał Warszawę jako miasto arcyciekawe, pełne szklanych biurowców i szemranych podwórek kamienic. Aż ma sie ochotę na małą wyprawę.

Każdy z krótkich rozdziałów opatrzony jest piękną, czarno-białą grafiką i kilkoma hasłami zapowiedzi, co znajdziemy wewnątrz. Poszukiwania zaś przeplatane są zapiskami dziadka z jego notesu.

Autor stworzył dzieło bardzo przemyślane. Choć jest to tylko powieść dla młodzieży, każdy akapit ma w niej znaczenie, a kolejne fakty zazębiają się, tworząc sprawnie działający mechanizm. Biorąc poprawkę na niektóre aspekty powieści dla nastolatków, jak pewna prostota, zwyciężanie „tych dobrych” itp., może się świetnie przy niej bawić nawet osoba dorosła, czego jestem najlepszym przykładem.

Jest to poniekąd opowieść wręcz archaiczna. Mało w niej smartfonów i internetu (choć pojawiają się choćby mapy satelitarne Google),a dużo hasania po lesie, ognisk z pieczeniem kiełbasek, czy spotkań twarzą w twarz z odchodzącym już (niestety!) pokoleniem dziadków i babć.

Poza edukacyjną wartością przypomnienia młodym o trudnej i smutnej historii stolicy, w książce znajdziemy też wyraźny nacisk na zdrowie, ruch i wyrabianie tężyzny fizycznej. Nie są to jednak jakieś nachalne i wyrwane z kontekstu reklamy, a wplecione w przygodę, niejako na marginesie przyzwyczajenia głównego bohatera.

Jeśli chcecie zapewnić swoim dorastającym dzieciakom powieść, która nie będzie cukierkowa, ani pełna supermocy, a raczej subtelna, pouczająca, pozwalająca zgłębić i docenić przeszłość ojczyzny - lepszej nie znajdziecie. I założę się, że sami będziecie podkradać pociechom „Skarb getta”.

Pamiętacie słynnego Pana Samochodzika? Zbigniew Nienacki ma godnego następcę. Jest nim Adam Michejda, a Jego książka „Skarb Getta” jawi się jako zapowiedź świetnej przygodowej serii dla młodzieży.

Powieść wydaje się być idealną odpowiedzią na modę na superbohaterów, jaka panuje wśród nastolatków. Michejda nie tylko bowiem stworzył książkę arcyciekawą, ale tez pouczająca. W...

”Skarb getta” to jedna z trzech części cyklu ”Pilny na tropie” Adama Michejdy.
David, uczeń szkoły podstawowej w nowojorskim Brooklynie otrzymuje po swoim dziadku nietypowy spadek. To dziennik z pobytu w Domu Sierot nad którym sprawował pieczę Janusz Korczak. Do tego wskazówki mające ułatwić odnalezienie skarbu pozostawionego na terenie getta. Dziadek chłopca przebywał tam w czasie wojny. Mieszkał w Domu Sierot, którym zarządzał Janusz Korczak. Ze wszystkich dzieci uratowało się troje.
W tym dziadek Davida, który po wojnie wyjechał do Ameryki.
Teraz jego wnuk wraz ze swoim najlepszym przyjacielem, Maxem i jego tatą Rafałem, zamierzają rozwiązać zagadkę “skarbu getta”. Niezwykłej pamiątki po wychowankach Domu Sierot Janusza Korczaka.
W tym celu przyjeżdżają do Warszawy.
„Skarb getta” to bardzo ciekawa historia. Współczesność przeplatana wojennymi przeżyciami trzech ocalałych sierot Janusza Korczaka. Te wspomnienia poruszają zarówno młodego czytelnika jak i dojrzałego. Fabuła tocząca się współcześnie jest intrygująca, pełna zwrotów akcji i pościgów.
Rewelacyjna książka przygodowa dla młodzieży, która usatysfakcjonuje też i dorosłego czytelnika.
Młodym przybliży historię getta i mieszkańców Domu Sierot Janusza Korczaka. Warto przeczytać. GORĄCO POLECAM!

”Skarb getta” to jedna z trzech części cyklu ”Pilny na tropie” Adama Michejdy.
David, uczeń szkoły podstawowej w nowojorskim Brooklynie otrzymuje po swoim dziadku nietypowy spadek. To dziennik z pobytu w Domu Sierot nad którym sprawował pieczę Janusz Korczak. Do tego wskazówki mające ułatwić odnalezienie skarbu pozostawionego na terenie getta. Dziadek chłopca przebywał tam...

W sierpniu 1942 roku dzieci z sierocińca w warszawskim getcie wraz ze swoim opiekunem Januszem Korczakiem trafiły do obozu zagłady w Treblince. Ocalało troje wychowanków, którzy w czasie wywózki pracowali po aryjskiej stronie. Ta historia zainspirowała autora Skarbu getta. Jedno z ocalałych dzieci uczynił bohaterem swojej książki. Nazwał go Dawid Kantorowicz, pozwolił mu przetrwać wojnę, a potem wysłał do Ameryki. Mały Dawid dorósł, ożenił się, doczekał syna i wnuka, który przejął po nim imię – David.

Przed śmiercią senior Kantorowicz przekazał wnukowi nietypowy spadek: zakurzone pudełko ze zniszczonym zeszytem, który okazał się pamiętnikiem pisanym przez Dawida w czasie, gdy mieszkał Domu Sierot prowadzonym przez doktora Korczaka.

Urodzony i wychowany w Ameryce David nie zna języka przodków, nie może więc pamiętnika przeczytać. O pomoc prosi szkolnego kolegę, Maksa Pilnego. W zapiskach dziadka pojawia się wzmianka o skarbie z getta. Zaintrygowani chłopcy postanawiają spędzić wakacje w Warszawie i skarb odnaleźć. Tak zaczyna się „jedna z najciekawszych przygód […] życia”... ojca Maksa, Rafała Pilnego. To on staje się głównym bohaterem książki.

David i Max schodzą na dalszy plan, a skarbu getta szuka przede wszystkim pan Rafał. Jest bardzo aktywny: bierze udział w pościgach i bijatykach, węszy i tropi. Na swojej drodze spotyka ludzi, którzy zarówno pomagają mu, jak i starają się przeszkodzić. Wszyscy to mniej lub bardziej starsi panowie.

Kiedy Rafał Pilny działa pełną parą, czynności Maksa i Davida ograniczają się do jedzenia lodów, zabaw w lesie lub w ogrodzie, pieczenia kiełbasek. Niekiedy chłopcy towarzyszą panu Rafałowi, ale najczęściej jako niemi świadkowie wydarzeń. Autor prawie nigdy nie dopuszcza ich do głosu, ciężar konwersacji zrzucając na barki Rafała Pilnego. Jedynym wygadanym dziecięcym bohaterem jest poznana w Warszawie Natalia, skarbnica wiedzy o ulicy Chłodnej. Odnoszę wrażenie, że dziewczynka pojawia się w książce tylko po to, by tę wiedzę przekazać i... wprowadzić kolejnego, rzecz jasna dorosłego bohatera.

„Skarb getta”, pisany z myślą o bardzo młodym czytelniku, nie oferuje temuż czytelnikowi ani jednej ciekawej postaci równej mu wiekiem. Obaj chłopcy są bezbarwni i w zasadzie zupełnie nieistotni. Uważam to za ogromną wadę tej książki. Z kim ma utożsamić się nastolatek, który po nią sięgnie: z bohaterem w wieku swego ojca czy innym leciwym panem?

Autor nie miał pomysłu na dziecięcych bohaterów, stworzył natomiast pewną dorosłą postać, o której muszę trochę napisać. Jest nią odziany w dres „gorylowaty” osiłek z Podlasia, miłośnik zespołu Akcent (najwyraźniej autor uznał, że ośmieszanie muzyki discopolo jest dziś w dobrym tonie). Zacytuję jedną z wypowiedzi osiłka, bo z czymś takim jeszcze się w książce dla nastolatków nie spotkałam: „...wa, Stasiu, już...wa, drugą godzinę tu, ...wa, siedzę... Jak co, ...wa, robią?! ... Nic, ...wa, nie robią!... Siedzą, ...wa, i gadają...”. Fragmenty, w których występował osiłek, czytałam z niesmakiem.

Zamysłem autora było przekazanie czytelnikom wiedzy w ciekawej i przystępnej formie. To wiedza bardzo rozległa: o współczesnym Nowym Jorku i Warszawie – tej dawnej, wojennej i obecnej – oraz jej okolicach. Po części mu się to udało. Pamiętnik Dawida Kantorowicza czyta się z przyjemnością. W sposób wiarygodny oddaje on atmosferę panującą w Domu Sierot i zaznajamia z metodami wychowawczymi Korczaka. W Nowym Jorku nie byłam, więc na jego temat wypowiadać się nie będę, ale Warszawę znam dość dobrze i wiem, że ulica Żelazna nie leży na Pradze, a okolice Ząbkowskiej to nie Targówek.

Autor wykorzystuje każdą okazję, by wtłoczyć wiedzę w czytelnika, co sprawia, że książka jest przeładowana informacjami, czasami zupełnie zbędnymi (np. święty Jacek z pierogami, legenda o złotej kaczce, oszukiwanie seniorów metodą „na wnuczka”). Nie posuwają one akcji do przodu, bo mnie mają z nią związku, a ich podręcznikowy ton razi.

Współczesny „Pan Samochodzik” nie zachwyca. Książka została pomyślana jako pierwszy tom cyklu „Pilny na tropie”. Po kolejne tomy raczej nie sięgnę.

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

W sierpniu 1942 roku dzieci z sierocińca w warszawskim getcie wraz ze swoim opiekunem Januszem Korczakiem trafiły do obozu zagłady w Treblince. Ocalało troje wychowanków, którzy w czasie wywózki pracowali po aryjskiej stronie. Ta historia zainspirowała autora Skarbu getta. Jedno z ocalałych dzieci uczynił bohaterem swojej książki. Nazwał go Dawid Kantorowicz, pozwolił mu...

Świetna książka dla młodszej młodzieży jednak starsi też mogą się przy niej dobrze bawić. W bardzo przystępny sposób przemyca fakty historyczne. Dla starszych notatki z pamiętnika dziadka Davida będą przedstawiały realia wojny z innej perspektywy i pokazywały jej brutalność oczami dziecka. Dla młodszych natomiast będą historią ich rówieśnika i podpowiedziami do rozwiązania tajemnicy. Serdecznie polecam każdemu kto interesuje się zagadkami i historią, a także tym którym historia do głowy wejść nie chce :)

Świetna książka dla młodszej młodzieży jednak starsi też mogą się przy niej dobrze bawić. W bardzo przystępny sposób przemyca fakty historyczne. Dla starszych notatki z pamiętnika dziadka Davida będą przedstawiały realia wojny z innej perspektywy i pokazywały jej brutalność oczami dziecka. Dla młodszych natomiast będą historią ich rówieśnika i podpowiedziami do rozwiązania...

Książka Adama Michejdy pod tytułem "Skarb getta" to pozycja dla młodszych czytelników. Większość wydarzeń to fikcja, ale postać Janusza Korczaka, jego współpracowników i sierot, którym pomagał podczas wojny, pojawiający się w tle opowieści, to prawdziwi bohaterowie. Im też jest ta książka zadedykowana.
David Kantorowitz, mieszkający w Nowym Jorku, otrzymał w spadku po swoim dziadku jego pamiętnik z 1941/1942. roku. Zapisany, ale nigdy potem nieotwierany. To notatki z czasów, gdy dziadek żył w Domu Sierot na ulicy Siennej w Warszawie. Napisane po polsku. Chłopak miał jednak kolegę – Max Pilny, który znał język polski i chętnie uczestniczył w odczytaniu słów dziadka. Z niego dowiedzieli się o skarbie, ukrytym w warszawskim getcie i postanowili go odnaleźć. Nie bez pomocy dorosłych oczywiście. W tym kolegi dziadka z czasów wojennych Wesleya Stone'a (Wiesław Kamieński).

Narratorem jest Ralph (Rafał) Pilny – ojciec Maksa. To on zabrał chłopców do Polski, do Warszawy, na poszukiwania dziadkowego skarbu oraz "zegara, którego nie zatrzymał Hitler i wojenna pożoga".
Czy poszukiwacze odnajdą skarb dziadka Dawida?

Historia wojennej Warszawy przedstawiona w tej książce to nie tylko wydarzenia związane z postacią Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej, ale też Antoniny i Jana Żabińskiego, dyrektora zoo oraz rodziny Kamieńskich spod Ostrowca Świętokrzyskiego. Wspomniany jest też Władysław Szpilman, pianista, poetka Henryka Łazowertówna, Adam Czerniaków, przewodniczący Judenratu. Oraz wielu, często bezimiennych bohaterów, walczących o przetrwanie swoich rodzin w strasznym czasie, w jakim przyszło im żyć.

Ale jest też miasto współczesne, ze zmianami, które stały się faktem (nowe budynki, ulice, sklepy, restauracje, kina, teatry). Z tęsknotą za dawną, przedwojenną zabudową. Za gwarą warszawską, szczególnie na Pradze. Ze wspomnieniami i opowieściami dawnego miasta. Przede wszystkim zaś z ludźmi tu mieszkającymi, gdzie okazuje się, że każdy zna kogoś, kto może i chce pomóc lub posiada przydatną wiedzę.
Ale też są tacy, którzy przeszkadzają, bo mają w tym swój interes.

Wakacyjna przygoda z historią w tle.
Pozycja godna uwagi. Zarówno dla młodszych jak i starszych czytelników.
Gorąco polecam

Książka Adama Michejdy pod tytułem "Skarb getta" to pozycja dla młodszych czytelników. Większość wydarzeń to fikcja, ale postać Janusza Korczaka, jego współpracowników i sierot, którym pomagał podczas wojny, pojawiający się w tle opowieści, to prawdziwi bohaterowie. Im też jest ta książka zadedykowana.
David Kantorowitz, mieszkający w Nowym Jorku, otrzymał w spadku po swoim...

IG @angelkubrick

Zaginione skarby, dzieła sztuki, śledztwa, przystojny Tomasz i wehikuł-amfibia z silnikiem Ferrari 410. To moja miłość z podstawówki, prawdziwa, nieprzemijająca. Wciąż pamiętam pierwszą książkę Nienackiego, wypożyczoną z biblioteki przy parafii św. Józefa w Przemyślu (wspominam o niej, bo biblioteka miała jedyny w swoim rodzaju zapach, może dlatego, że była w piwnicy, zapach szczęścia bibliofila :) To był "Pan Samochodzik i niesamowity dwór", z pożółkłymi kartkami, w materiałowej okładce, baaaardzo "dorosłe" wydanie. Polubiłam klimat tych opowieści i byłam przekonana, że trudno będzie w obecnym czasie spotkać coś równie dobrego. Tymczasem, w lipcu 2019 roku, pojawiła się książka, która składa ukłon mistrzowi Nienackiemu, tworząc swoją własną historię.

Autor, Adam Michejda (rocznik 1973, czyli najlepszy rocznik z możliwych ;) fantastycznie łączy fikcję z wiedzą historyczną. "Skarb Getta" ma smutny początek. W brooklińskim domu umiera Dawid Kontorovitz. Swojemu 11-letniemu wnuczkowi Davidowi zostawia swój pamiętnik, który prowadził jako dziecko w Domu Sierot, w roku 1941/42. Młody człowiek ma przeczytać tę wyjątkową pamiątkę i odszukać skarb, który ukrył dziadek. W tym celu ojciec chłopca, on sam i jego najlepszy przyjaciel, udają się na poszukiwania do Polski. Jak można się domyśleć, nie tylko oni będą mieli chrapkę na to znalezisko.

"Skarb getta" jest hołdem złożonym Januszowi Korczakowi i wspomnieniem jego przygarniętych dzieci. W sierpniu 1942 roku doszło do wywózki wszystkich, którzy w tym czasie znaleźli się w Domu Sierot. Przed śmiercią w komorze gazowej uratowało się jedynie troje dzieci, tylko dlatego, że były one poza murami getta. W książce znajduje się kod QR, który oferuje wirtualną wycieczkę po miejscach, z którymi związana jest ta historia. Nie ma strony, przy której czytelnik byłby znudzony. Akcja goni akcję, spotykamy wiele ciekawych osób, i wiele miejsc, które warto odwiedzić, spacerując po Warszawie. Jest też wzruszające zakończenie, przy którym oczy naturalnie wilgotnieją. Polecam serdecznie szanownej młodzieży, a i rodzicom też nie zaszkodzi się zapoznać :)

IG @angelkubrick

Zaginione skarby, dzieła sztuki, śledztwa, przystojny Tomasz i wehikuł-amfibia z silnikiem Ferrari 410. To moja miłość z podstawówki, prawdziwa, nieprzemijająca. Wciąż pamiętam pierwszą książkę Nienackiego, wypożyczoną z biblioteki przy parafii św. Józefa w Przemyślu (wspominam o niej, bo biblioteka miała jedyny w swoim rodzaju zapach, może dlatego, że...

Co mają wspólnego menażka, zegar i Hitler? O tym w debiucie Adama Michejdy „Pilny na tropie. Skarb getta”. Spadek po dziadku Dawidzie Kantorowitzu, pamiętnik z sierocińca w getcie warszawskim, prowadzi Davida, jego kolegę Maxa i jego ojca z Nowego Jorku do Warszawy. Po ponad 70 latach losy 11-letnich chłopców, dziadka i wnuka, łączy tajemnica. Rusza akcja „Skarb getta”. Zapiski w pamiętniku z lat 1941-1942 nie zawsze są czytelne, niektóre strony zeszytu zbyt zniszczone, Warszawa się zmieniła. Pojawia się konkurencja, ktoś wie o skarbie i za wszelką cenę chce go zdobyć. Bywa groźnie. Łatwo nie jest.
Pamiętnik to źródło wiedzy o życiu w Domu Sierot Janusza Korczaka przekazanej przez jednego z wychowanków. Szczerze opisuje zdarzenia z sierocińca i getta, relacje polsko-żydowskie. Najbardziej skupia się na Starym Doktorze Januszu Korczaku. Tu czuć najwięcej emocji Dawida, bo Dobry Doktor był dla żydowskich sierot jak ojciec. Autor w naturalny sposób wplótł do akcji wydarzenia historyczne i nazwiska innych autentycznych postaci, choćby Władysława Szpilmana i Jana Żabińskiego. Wyjaśnia kim byli, czego dokonali, jakim kosztem.
Historia przeplata się z fikcją literacką. Tematyka Holocaustu w tej książce jest wyważona. Nie przeraża dzieci i nastolatków okrucieństwem wojny, nie nudzi ich, a zaciekawia i zachęca do poszerzenia wiedzy. Moim zdaniem autor znalazł złoty środek. Historię przekazuje za pomocą pamiętnika, Natalki posiadającej ogromną wiedzę o Warszawie, od spotkanych ludzi. Dzięki wpisom z pamiętnika wplecionym w bieżące wydarzenia młody czytelnik wnika w wojenną historię, poznaje ją w naturalny sposób, przyswaja wiadomości i czeka na kolejny fragment. W prostych słowach przemawia do niego „jego kolega”, opisując fakty, angażując go emocjonalnie i wciągając w rozwiązanie zagadki i znalezienie skarbu. Finał zaskakuje.
Żywa i dynamiczna akcja przyciąga uwagę zagadką do rozwiązania, poszukiwaniem skarbu, pościgami, ucieczkami, nagłymi zwrotami. Chwile oddechu dają wszystkim wycieczki, wakacyjny luz. Książka łączy kilka gatunków: powieść przygodową, detektywistyczną, historyczną, chwilami sensacyjną. Klimatu dodają czarno-białe ilustracja, a długie tytuły „zapowiadają” wydarzenia. Historia wojny, getta i Domu Sierot, w której oprócz smutku jest też dziecięca radość, została ukazana w przystępny i zrozumiały sposób, a przede wszystkim interesujący. Trudno się oderwać.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Co mają wspólnego menażka, zegar i Hitler? O tym w debiucie Adama Michejdy „Pilny na tropie. Skarb getta”. Spadek po dziadku Dawidzie Kantorowitzu, pamiętnik z sierocińca w getcie warszawskim, prowadzi Davida, jego kolegę Maxa i jego ojca z Nowego Jorku do Warszawy. Po ponad 70 latach losy 11-letnich chłopców, dziadka i wnuka, łączy tajemnica. Rusza akcja „Skarb getta”....

69/52/2020

69/52/2020

Świetna książka przygodowa dla młodzieży, gdzie mogą w przystępnej formie poznać historię, przeżyć ekscytującą przygodę i poznać niesamowitych przyjaciół.
Rozrywkę będę również mieli dorośli.

Świetna książka przygodowa dla młodzieży, gdzie mogą w przystępnej formie poznać historię, przeżyć ekscytującą przygodę i poznać niesamowitych przyjaciół.
Rozrywkę będę również mieli dorośli.