Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Reportaż wstrząsający, co tu dużo mówić. Poruszony temat budzi ogromne emocje, zwłaszcza złość, frustrację i poczucie niesprawiedliwości. To niebywałe, że tak niedaleko nas działy się takie rzeczy. Nie słyszałam o tej sprawie, dlatego tym bardziej byłam wciągnięta w reportaż. Na pewno każde państwo ma swoje na sumieniu, ale czytając o Hiszpanii, tak świetnie znanej i kojarzonej ze słońcem, wolnością, pysznym jedzeniem i tańcem, ciężko uwierzyć, że ma na swoim koncie odbieranie (wręcz kradzież) dzieci ich rodzicom. Czytamy tutaj o całym procederze, w którym uczestniczyli lekarze, pielęgniarki, zakonnice. Co prawda brakuje mi tutaj rozwinięcia kilku wątków (np. głębszego pochylenia się nad państwem, jak ono do tego podeszło i rozwiązało tą sprawę, lub nad Watykanem i kościołem, co zrobił kler i papież - owszem, o tym jest, ale tylko szczątkowo) i uważam, że sam reportaż jest za krótki. Natomiast jest świetnie napisany, a autorka oddaje głos swoim rozmówcom. Oddaje szacunek bohaterom, ich rodzinom i ich historiom. Naprawdę warto sięgnąć po tą pozycję, żeby być świadomym i po prostu wiedzieć, co się działo jeszcze kilkadziesiąt lat temu w państwie, do którego tak chętnie jeździmy.

Reportaż wstrząsający, co tu dużo mówić. Poruszony temat budzi ogromne emocje, zwłaszcza złość, frustrację i poczucie niesprawiedliwości. To niebywałe, że tak niedaleko nas działy się takie rzeczy. Nie słyszałam o tej sprawie, dlatego tym bardziej byłam wciągnięta w reportaż. Na pewno każde państwo ma swoje na sumieniu, ale czytając o Hiszpanii, tak świetnie znanej i...

Mocny zbiór opowiadań, chociaż nierówny. Mi akurat te opowiadania się nie podobały, ponieważ były dla mnie zbyt mocne, dosadne, momentami obrzydliwe i odpychające. To nie jest moja estetyka. Niektóre opowiadania, zwłaszcza dwa ostatnie były ciut lżejsze. Na pewno są to takie historie, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym i dają szerokie pole do interpretacji i myślę, że każdy czytelnik inaczej będzie je odbierał. Bardzo dużo jest tutaj symboliki, za którą można podążać lub nie, na pewno są to takie opowiadania, które wdzierają się do mózgu i tam zostają. Niestety, u mnie górę wzięła moja wrażliwość na pewne obrazy, dlatego nie mogę wyżej ocenić tego zbioru. Rozumiem przesłanie, rozumiem zamysł autorki - polecam również przeczytać notę dla czytelników od autorki, ale fanką nie jestem i nie będę. Dla mnie było zbyt mroczno, zbyt dziwacznie i zbyt metaforycznie. Chociaż w głowie zostaną na długo.

Mocny zbiór opowiadań, chociaż nierówny. Mi akurat te opowiadania się nie podobały, ponieważ były dla mnie zbyt mocne, dosadne, momentami obrzydliwe i odpychające. To nie jest moja estetyka. Niektóre opowiadania, zwłaszcza dwa ostatnie były ciut lżejsze. Na pewno są to takie historie, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym i dają szerokie pole do interpretacji i myślę,...

Świetnie się bawiłam na tej książce. Polubiłam bohaterów, zwłaszcza Wesa, a kciuki tak zaciskałam, że aż bolało :) Może to był dobry moment na tą książkę? Po kilku nieudanych tytułach i trudnych lekturach, potrzebowałam odskoczni i znalazłam ją w książce Lynn Painter. Sięgnę po inne książki tej autorki, bo chyba znalazłam swoją strefę komfortu :) Książka napisana jest fajnym językiem, zabawnie, dialogi między bohaterami bardzo naturalne, takie dogryzanie, ale bez chamstwa i złośliwości (ba, i bez przekleństw! da się? da ;) ). Czasami zaśmiewałam się w głos, a czasami łezka się zakręciła. Czasami się wkurzałam na bohaterów, zwłaszcza Liz. Książkę przeczytałam w jeden dzień. Świetna rozrywka.

Świetnie się bawiłam na tej książce. Polubiłam bohaterów, zwłaszcza Wesa, a kciuki tak zaciskałam, że aż bolało :) Może to był dobry moment na tą książkę? Po kilku nieudanych tytułach i trudnych lekturach, potrzebowałam odskoczni i znalazłam ją w książce Lynn Painter. Sięgnę po inne książki tej autorki, bo chyba znalazłam swoją strefę komfortu :) Książka napisana jest...