Po książki Marty Matyszczak sięgam zawsze, gdy potrzebuję porządnej dawki śmiechoterapii i muszę przyznać, że żadna z jej książek jeszcze nie zawiodła moich oczekiwań czytelniczych, ale bardzo podreperowała mój stan psychiczny, często mylony z melancholią. Komedia kryminalna to jeden z moich ulubionych gatunków, sięgam po tego typu książki zawsze, kiedy czuję, że zbliża się do mnie jakiś kryzys emocjonalny. A książki tej autorki są cudowną terapią i antidotum na wszelkie rodzaje stresu czy stanów przed depresyjnych.
Fabuła książki napisana jest w dwóch przedziałach czasowych. Rok 1999 to wspomnienie Róży Kwiatkowskiej, która wówczas była nastolatką, a drugi przedział czasowy to współczesność i pobyt Róży i Szymona (już narzeczonego) w pewnym urokliwym miejscu nad jeziorem.
Mamy tutaj zatem rozdziały odnoszące się do przeszłości Róży, mamy rozdziały, w których jest teraźniejszość, ale mamy również rozdziały, w których narratorem jest pies Gucio i świat widziany właśnie oczami kundelka będącego własnością detektywa Szymona Solańskiego.
W kryminałach pod psem jednym z głównych bohaterów jest właśnie pies Gucio. Jego przemyślenia na temat ludzi i jedzenia są tak zabawne, że nie sposób się podczas czytania nie uśmiechnąć. Oczywiście jest w nich zawarta spora dawka ironii, ale któż to wie, co siedzi w głowie takiego kundelka?
W tej części Róża i Szymon postanawiają zawrzeć związek małżeński, czy dojdzie do realizacji tego postanowienia przekona się oczywiście ten, kto sięgnie po książkę, ja póki co tego nie zdradzę 😉
Chorzów to moje miasto rodzinne, w którym się urodziłam i wychowałam, dlatego wspomniana w fabule Cwajka jest mi bliska. (Cwajka, czyli Chorzów II) A kiedy w dialogi wpleciona jest gwara śląska, to ja już czuję się jak w domu 😊
Autorka okazjonalnie zabrała swoich bohaterów w malownicze rejony lasów i jezior, ale pozwoliła sobie również na wspomnienie Chorzowa, w którym mieszkają główni bohaterowie.
Marta Matyszczak nie pozwala na nudę, swoimi intrygami kryminalnymi dosłownie wodzi czytelników za nos i pozwala wspólnie z bohaterami rozwiązywać zagadkę kryminalną, która nie zawsze jest prosta do rozwiązania.
To z całą pewnością jest lektura lekka, łatwa i przyjemna, chociaż same morderstwa do przyjemnych sytuacji nie należą.
Zabawne zachowania bohaterów często przedstawione w dość ironiczny, a nawet infantylny sposób, są uzupełnieniem poważnego wątku kryminalnego.
Świetnie wykreowane postacie być może nie są wzorcowymi, ale mają w sobie sporo uroku i nie można ich nie polubić.
Oczywiście prym wśród bohaterów wiedzie wiecznie głodny, biedny kundelek, którego z pewnością pokochają nawet ci, którzy nie przepadają za psami.
Ta książka jest chyba jedną z ostatnich z serii Kryminału pod psem i muszę przyznać, że zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Mam jednak nadzieję, że autorka nie pożegnała się z Różą, Szymonem i Guciem.
Na szczęście na mojej półce książek „do przeczytania” mam jeszcze kilka z tej serii, więc ja się z tymi bohaterami jeszcze nie żegnam.
Jeżeli ktoś ma ochotę na dobrą zabawę i nutkę tajemnicy, to z pewnością ta książka mu tego dostarczy.

Po książki Marty Matyszczak sięgam zawsze, gdy potrzebuję porządnej dawki śmiechoterapii i muszę przyznać, że żadna z jej książek jeszcze nie zawiodła moich oczekiwań czytelniczych, ale bardzo podreperowała mój stan psychiczny, często mylony z melancholią. Komedia kryminalna to jeden z moich ulubionych gatunków, sięgam po tego typu książki zawsze, kiedy czuję, że zbliża się...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

# Wyzwanie LC listopad 2022

"Las i ciemność" to już ósma część serii "Kryminał pod psem" a przede mną jeszcze dwie części, które czekają na swoją kolejkę. Nie wiem tylko, czy gdy do nich dotrę, Marta Matyszczak nie napisze kolejnych tomów...
Mimo tego, że te książki nie są obszerne objętościowo, to jednak jakoś długo mi zeszło z lekturą. Wiem, że chwytam kilka książek naraz za rogi, ale już tak mam i tego nie zmienię, po prostu ta, która mnie bardziej wciąga, to ją kończę wcześniej.
"Las i ciemność" moim zdaniem nieco jest słabsza od poprzednich części, albo to tylko moje subiektywne odczucie.

Wreszcie nadeszła ta chwila, w której Róża Kwiatkowska i Szymon Solański wezmą wreszcie ślub! Detektyw zorganizował uroczystość w Płaskiej, w Puszczy Augustowskiej, gdzie Róża spędziła z kilkoma osobami z klasy niezbyt udane wakacje, gdyż przede wszystkim nie pojechał tam wtedy Szymon...
Jednak gdy docierają na miejsce, okazuje się, że nie wszystko jest tak jak miało być zaplanowane, gdyż Róża w poprzedniej części zrezygnowała z organizatorki zaślubin, no a Szymon, to tylko dość specyficzny facet, więc nie wszystko zostało dopięte na ostatni guzik. Wystąpił nawet problem z noclegiem dla nowożeńców. Na domiar złego, w śluzie Kanału Augustowskiego zostało znalezione ciało...

"Rodzice z dziećmi chcieli się przeprawić przez śluzę z rana i znaleźli ciało. Pływało tu sobie i było zupełnie nieżywe."

"Szymon osłupiał. Nie dość, że jego wielomiesięczne weselne przygotowania szlag trafił, to jeszcze to morderstwo... Znowu!"
Tak właściwie to zawsze, gdziekolwiek się ruszy Solański, to zawsze trafia na nieboszczyka, więc niby powinien się przyzwyczaić.
Śledztwo się zaczyna a do tej małej miejscowości zaczynają zjeżdżać goście weselni. Róża widząc kto przyjeżdża, jest kompletnie zaskoczona, zupełnie nie miała pojęcia kogo na ich ślub zaprosił Szymon. Już oczami wyobraźni widzi co się może wydarzyć...
Poznajemy jeszcze Różę jako nastolatkę, gdy była właśnie tutaj na wakacjach. To był dosyć pechowy wypad, Szymon się rozchorował, towarzystwo bardzo dokuczało Róży a na domiar złego, w niewyjaśnionych okolicznościach zginął jeden z miejscowych nastolatków. W dodatku Róża znalazła z nim wspólny język i on jako jedyny jej nie dokuczał z powodu wyglądu.

"Czułam się na tych wakacjach jak jakaś paryska modelka. Ciągle głodna i wkurzona. Tyle, że wyglądałam jak cztery paryskie modelki w jednym ciele."
Czy śledztwo zostanie wyjaśnione przed ślubem? Czy pech opuści wreszcie Różę i czy ślub się odbędzie?
Tego już nie powiem, sami przeczytajcie, jeśli macie na to ochotę. Ja w każdym razie będę miała zamiar czytać część następną, bo zakończenie tej części jest takie, że trzeba zacząć czytać co dalej, po prostu mus.
W tej części, jak dla mnie, trochę za mało było Gucia i jego przemyśleń.

Postanowiłem dopilnować formalności. Człowieki człowiekami, ale psie oko konia tuczy.
Czy jakoś tak.
To jest opowieść niby wakacyjna, ale nadaje się również na jesienne wieczory.
Podoba mi się to, że pani Marta zabiera nas w podróże, w których możemy poznać nie tylko nasze rodzime tereny. Część z nich znam, bo byłam, ale w niektóre rejony chętnie się wybiorę, zabierając ze sobą mapki sytuacyjne i porównać rzeczywistość z literaturą.

# Wyzwanie LC listopad 2022

"Las i ciemność" to już ósma część serii "Kryminał pod psem" a przede mną jeszcze dwie części, które czekają na swoją kolejkę. Nie wiem tylko, czy gdy do nich dotrę, Marta Matyszczak nie napisze kolejnych tomów...
Mimo tego, że te książki nie są obszerne objętościowo, to jednak jakoś długo mi zeszło z lekturą. Wiem, że chwytam kilka książek...

Spotykamy tych samych bohaterów. Róża Kwiatkowska tylko marzy o weselu i zmianie nazwiska. Trup znaleziony w śluzie...gdzieś tam się przewija, ale autorka raczy nas w tej chwili powieścią obyczajową z nutką komizmu niż - kryminałem . Solański, mimo kłód rzucanych mu pod nogi przez narzeczoną chce doprowadzić do ślubu. Czy mu się uda? Przeczytaj to się do wiesz:)

Spotykamy tych samych bohaterów. Róża Kwiatkowska tylko marzy o weselu i zmianie nazwiska. Trup znaleziony w śluzie...gdzieś tam się przewija, ale autorka raczy nas w tej chwili powieścią obyczajową z nutką komizmu niż - kryminałem . Solański, mimo kłód rzucanych mu pod nogi przez narzeczoną chce doprowadzić do ślubu. Czy mu się uda? Przeczytaj to się do wiesz:)

Mega śmieszna, znów intrygująca afera a zakończenie...wrrr.. muszę lecieć

Mega śmieszna, znów intrygująca afera a zakończenie...wrrr.. muszę lecieć

Przy poprzednich trzech częściach miałam wrażenie, że poziom trochę się obniżył, jakby było nieco mniej zabawnie i ciekawie... Ta część z kolei przypomina mi pierwsze tomy, jest więcej energii i bardziej z biglem. A już zwłaszcza Gutek. :-D

Przy poprzednich trzech częściach miałam wrażenie, że poziom trochę się obniżył, jakby było nieco mniej zabawnie i ciekawie... Ta część z kolei przypomina mi pierwsze tomy, jest więcej energii i bardziej z biglem. A już zwłaszcza Gutek. :-D

Na moje szczęście to tylko jedna z książek, które w styczniu nie przypadły mi do gustu. Nie wiedziałam, czym jest seria “kryminał pod psem”. Szkoda, bo bym wtedy nawet nie zaczynała czytać. Ja lubię thrillery z krwi i kości, a to, co proponuje autorka… Niby próbuje wpleść wątki kryminalne, ale cała otoczka ma być zabawna. Bohaterowie są przerysowani, sytuacje całkowicie nieprawdopodobne, a zachowania osób nie przypominają tego, co moglibyśmy poznać w rzeczywistości. Marna powieść, szkoda na nią czasu. Mieszanie śmierci i narracji ze strony psa domowego to totalnie beznadziejny pomysł. Zdecydowanie NIE polecam!

Na moje szczęście to tylko jedna z książek, które w styczniu nie przypadły mi do gustu. Nie wiedziałam, czym jest seria “kryminał pod psem”. Szkoda, bo bym wtedy nawet nie zaczynała czytać. Ja lubię thrillery z krwi i kości, a to, co proponuje autorka… Niby próbuje wpleść wątki kryminalne, ale cała otoczka ma być zabawna. Bohaterowie są przerysowani, sytuacje całkowicie...

Marta Matyszczak nie zawodzi, kolejna część przygód Gucia, Róży i Szymona świetna. Napisana z dużą dawką humoru i po prostu co tu gadać, czytajcie bo naprawdę warto.

Marta Matyszczak nie zawodzi, kolejna część przygód Gucia, Róży i Szymona świetna. Napisana z dużą dawką humoru i po prostu co tu gadać, czytajcie bo naprawdę warto.

Kolejna część kryminału pod psem.
Choć jest to już 8 cześć. Książka nadal wciąga.
Książkę się szybko czyta.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście.

Kolejna część kryminału pod psem.
Choć jest to już 8 cześć. Książka nadal wciąga.
Książkę się szybko czyta.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście.

Pozdrowienia dla fanów Róży Kwiatkowskiej [ wkrótce Solańskiej]. Ta książka jest głównie o jej przeżyciach z przeszłości i teraźniejszych zwariowanych pomysłach , w co zgrabnie wpleciona została intryga kryminalna , która jednak nie dominuje.
W pensjonacie wśród lasów , nieopodal jęziora ma się odbyć ślub Róży i Szymona. Zjeżdżają się starzy znajomi z poprzednich tomów " Kryminałów pod psem" . Wszystko byłoby pięknie gdyby nie działania Róży. No ale sami powiedzcie czy i Wam nie zdarzyło się zniszczyć suknię ślubną w przeddzień ślubu , w głuszy gdzie nie ma mowy o kupieniu nowej ? Ludziom zdarzają się dziwaczne przypadki , tyle że każdy inaczej do nich podchodzi. Ja np. po pierwszym , naturalnym zdenerwowaniu dość szybko się otrząsam i cieszę się , że mam do opowiedzenia rodzinie i znajomym nową , zabawną anegdotkę. Dlatego Róża wymyślona przez Martę Matyszczak [ która w wywiadach przyznaje się ,że czędto spotykają ją dziwaczne przypadki ] tak przypadła mi do gustu.
Stąd moja duża , niegasnąca sympatia do " Kryminałów pod psem" , które polecam czytelnikom umiejącym się śmiać ze swojego pecha.

Pozdrowienia dla fanów Róży Kwiatkowskiej [ wkrótce Solańskiej]. Ta książka jest głównie o jej przeżyciach z przeszłości i teraźniejszych zwariowanych pomysłach , w co zgrabnie wpleciona została intryga kryminalna , która jednak nie dominuje.
W pensjonacie wśród lasów , nieopodal jęziora ma się odbyć ślub Róży i Szymona. Zjeżdżają się starzy znajomi z poprzednich tomów...