"Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa"... Skoro wszystko jest jasne, dziękuję za uwagę i życzę miłej lektury. Ale jak? Już? Oczywiście, bo Grady Hendrix samym tytułem zaspoilerował w takim stopniu swoją historię jak Elizabeth Engstrom w Czarnej ambrozji pierwszym zdaniem. Może jednak w tej śmiałości jest metoda? Może to przemyślana zmyłka i czytelnika czeka inny rodzaj zaskoczenia skoro już na wstępie wie z jakim tematem będzie obcować? Czym zatem jest "Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa"?

Żeby odkryć ten sekret musimy cofnąć się do lat dziewięćdziesiątych, do małego miasteczka na południowych przedmieściach amerykańskiego Charleston. Okolica jak każda inna. Domki, dość hermetyczna społeczność i wielkie ambicje. Zarówno względem rozwoju jak i bezpieczeństwa, bo sąsiedzki monitoring działa tu wzorowo. Na pierwszym planie poznajemy Patricie Campbell, żonę pnącego się po szczeblach kariery psychiatry i matkę dwojga nastolatków. W tej rodzinie ona poświęciła swoją pielęgniarską praktykę, a tym samym objęła opiekę nad domowym ogniskiem. W wolnym czasie, spełnia się w sąsiedzkim klubie książki, gdzie podczas cyklicznych spotkań "kur domowych" rozprawiane są tematy bieżących lektur i nowinek z okolicy. W międzyczasie do okolicy wprowadza się niejaki James Harris - samotny przystojniak, który szybko zyskuje uznanie wśród sąsiadów, choć w sąsiedztwie dochodzi do przerażających incydentów. Patricia Campbell w końcu odkrywa ich mroczną naturę ale czy ktoś jej uwierzy i pomoże ochronić rodzinę oraz sąsiedztwo?

Już od samego początku książka zaskakuje doborem sił jakie autor postanowił postawić przeciw sobie. Z jednej strony mamy protagonistkę - kobietę postrzeganą przede wszystkim jako żonę i matkę, a nie wojowniczkę, której daleko do Van Helsinga czy też Blade'a, a tym samym ich taktycznego wyszkolenia i oręża. Jeśli tego mało, dołóżmy do tego małą siłę przebicia jako gospodyni domowa. W środowisku zdominowanym przez mężczyzn, a tym samym męża, dodatkowo psychiatry, jej każdy argument, który kłóci się z logicznym wyjaśnieniem, zostaje pogrzebany szybciej niż się pojawia. W książce Stephena Kinga "Pod kopułą" był taki moment, kiedy jakieś dokumenty (nie pamiętam dokładnie w jakiej postaci) spadają pod mebel. Były konkretnymi dowodami, dzięki którym fabuła miała szansę przeskoczyć na wyraźną prostą, ale niestety. Grady Hendrix bawi się emocjami czytelnika w podobny sposób. Pozwala by on jak i bohater byli świadkami jakiegoś zdarzenia ale wyjaśnienie i udowodnienie pozostawia tylko tej drugiej. Mocno stresujące doświadczenie kiedy mamy świadomość prawdy i nic nie możemy zrobić jak tylko biernie przyglądać się dalszym zmaganiom bohatera.

Antagonista? Inteligentny i ujmujący niczym Perly Dunsmore z książki "Aukcjoner" Joan Samson. To całe zło u Grady'ego Hendrixa nie należy do tych, że zniesmacza swym okrucieństwem. No, może trochę. Tutaj, główną siłą jaką się odczuwa jest niemoc oraz lęk, który udziela się czytelnikowi. Brak możliwości i warunków, zarówno psychicznych wykraczających daleko poza granicę logiki jak i fizycznych skoro na przeciw złu postawiona została kobieta. Ona jednak walczy, jest przestraszona ale żyje wiarą, że jeśli ruszy to małe koło, to zakręci następnym i następnym, aż w ostateczności rozpędzi sąsiedzką machinę. Jana Wagner w książce "Pandemia" świetnie ukazała waleczne oblicze kobiety na tle apokaliptycznej wizji końca świata. Grady Hendrix dokonał tego samego na przedmieściach Charleston i brawa mu za to.

"Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa" to bardziej złożona opowieść niż to, na co wskazuje jej tytuł. To świetnie opowiedziana historia o sąsiedzkiej przyjaźni, rodzinnych problemach i codziennych pojedynkach między pokoleniami. To oczywiście walka ze złem, ale tym o wiele bardziej przerażającym i równie przebiegłym niż mogłoby się wydawać. To opowieść, która pochłania i przeraża z każdym kolejnym rozdziałem.

"Poradnik zabójców wampirów klubu książki z południa"... Skoro wszystko jest jasne, dziękuję za uwagę i życzę miłej lektury. Ale jak? Już? Oczywiście, bo Grady Hendrix samym tytułem zaspoilerował w takim stopniu swoją historię jak Elizabeth Engstrom w Czarnej ambrozji pierwszym zdaniem. Może jednak w tej śmiałości jest metoda? Może to przemyślana zmyłka i czytelnika czeka...

Kocham! Z checia dołączyłąbym do klubu! Trochę jak King. Z większym luzem. Bardziej kobieco.

Kocham! Z checia dołączyłąbym do klubu! Trochę jak King. Z większym luzem. Bardziej kobieco.

Wampiry, wampiry, wampiry. Już wszystko o was napisali. Czy da się jeszcze czytelnika wami zaskoczyć? Da się! Nazywam się Patricia Campbell i zapraszam was do Charlestown. Nasz klub książki opowie wam pewną historię.
Fabuła podzielona jest na okresy przełomu lat 80. I 90. XX wieku. Każdy nowy okres nosi tytuł aktualnie przerabianej przez klub książki. Te nawiązania do książek o seryjnych mordercach i literatury krwawo-sensacyjnej to po prostu mistrzostwo świata. Rozbawiła mnie już na pierwszej stronie. Może nie ma tu za dużo elementów humorystycznych, ale to one na początku mnie chwyciły i zachęcił do zapuszczenia się dalej w historię. Wbrew pozorom fabuła wcale nie skupia się na wampirach, które przedstawione są tu w odświeżonej formie. Opisuje ciężkie życie tzw. “kur domowych” i jak one oraz ich praca są traktowane niesprawiedliwie.
Główne postacie to Patricia i James. Ona stara się być najlepszą gospodynią w mieście, ale gdy na horyzoncie pojawia się zło zagrażające jej rodzinie poświęci wszystko by ją ratować. Wiedzę jak pokonać wroga czerpie z książek przez co ta opowieść to istny hołd dla ludzi czytających. Pokazuje, że wiedza to największy oręż. On po prostu chce przeżyć. Pod postacią dżentelmena chce zdobywać pokarm. Reszta postaci z klubu książki to jest pełen przekrój osobowości. Każda ma swoje unikalne cechy i wady. Mężowie zepchnięci zostali trochę na drugi plan, ale i oni odgrywają tu ważną rolę.
Książka jest tak skonstruowana, że gdy już myślimy, że dobro wygrywa to następuje zwrot akcji o 180 stopni i wali nas obuchem w głowę. W końcu jednak dochodzimy do wielkiego finału gdzie dobro zmierzy się ze złem w ostatecznej konfrontacji. Niczym Sherlock Holmes i Moriaty.
Po przeczytaniu ostatnio wielu książek, gdzie wszystko było podane na tacy i rozwiązania się można było domyśleć, mój mózg został nakarmiony i eksplodował ze szczęścia. To jest idealny pomysł na serial.

Kiedy do społeczności gdzie wszyscy się znają przyjeżdża ktoś nowy to nie myśli się od razu o tym, że to zła osoba. Ale gdy w tym samym czasie dzieją się dziwne rzeczy to już w głowie zapala się alarm. Jedynymi osobami, które to widzą są członkinie klubu książki. Szczególnie jedna - Patricia. Czy uda się jej przekonać innych, że ich nowy mieszkaniec James Harris nie jest tym za kogo się podaje?

Wampiry, wampiry, wampiry. Już wszystko o was napisali. Czy da się jeszcze czytelnika wami zaskoczyć? Da się! Nazywam się Patricia Campbell i zapraszam was do Charlestown. Nasz klub książki opowie wam pewną historię.
Fabuła podzielona jest na okresy przełomu lat 80. I 90. XX wieku. Każdy nowy okres nosi tytuł aktualnie przerabianej przez klub książki. Te nawiązania do...

Książka spełnia swoją rolę, jeśli chodzi o gatunek, jest co najmniej niepokojącą. Jak sprzedać nawiedzony dom podobało mi się bardziej, ale ta książka też trzyma poziom. Jedyny minus to w moim odczuciu wolno rozpoczynająca się akcja. Początek ksiazki teoche mnie wynudził. Ale przy końcu nie mogłam się już oderwać.

Książka spełnia swoją rolę, jeśli chodzi o gatunek, jest co najmniej niepokojącą. Jak sprzedać nawiedzony dom podobało mi się bardziej, ale ta książka też trzyma poziom. Jedyny minus to w moim odczuciu wolno rozpoczynająca się akcja. Początek ksiazki teoche mnie wynudził. Ale przy końcu nie mogłam się już oderwać.

Fajna historia czasami mroczna. Na razie w top książek autora jak dla mnie.

Fajna historia czasami mroczna. Na razie w top książek autora jak dla mnie.

Małe amerykańskie miasteczko na Południu, w którym wszyscy się znają i o siebie troszczą. Zasłony muszą być odkurzone, porcelana po prababci regularnie myta, dzieci przyszykowane do szkoły, a wszystkie pozory utrzymane. Obserwowanie dyskryminacji i psychicznego znęcania się w "idealnych" rodzinach podnosiło mi ciśnienie mocniej niż jakakolwiek kawa. Aha, no i w okolicy grasuje seryjny morderca, niby wszyscy o tym wiedzą, ale kto by się przejmował.

"Poradnik…" to sprawiedliwość oddana "kurom domowym", kobietom lekceważonym i niejednokrotnie poniżanym, tym wolącym czytać romanse i true crime od literatury pięknej albo wojennej. Tak jak autor napisał we wstępie, chciał pokazać, jakby to wyglądało, gdyby jego mama spotkała Draculę - moim zdaniem wyszło znakomicie. Ta książka, podobnie jak "Moja przyjaciółka opętana", przenosi nas w czasie, tym razem trochę bliżej, do przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.

Przed lekturą trochę mnie przerażała objętość powieści, ale szybko wciągnęłam się w tę historię i ostatecznie nie czuję, żeby to było aż tak dużo stron. Polecam fanom horrorów i wszystkiego co mroczne, mam nadzieję, że to będzie dla was coś nowego i świeżego, i że tak jak ja zakochacie się w luzackim podejściu do grozy w wykonaniu Hendrixa.

Małe amerykańskie miasteczko na Południu, w którym wszyscy się znają i o siebie troszczą. Zasłony muszą być odkurzone, porcelana po prababci regularnie myta, dzieci przyszykowane do szkoły, a wszystkie pozory utrzymane. Obserwowanie dyskryminacji i psychicznego znęcania się w "idealnych" rodzinach podnosiło mi ciśnienie mocniej niż jakakolwiek kawa. Aha, no i w okolicy...

Ta książka to szybki horror, napisany ku rozrywce, oczywiście, ale przedstawia też dyskryminację kobiet, uprzedzenia wobec nich i protekcjonalne traktowanie (bo baba, bo "kura domowa", bo nie daj boże jeszcze czarna albo biedna) przez mężczyzn - choć moim zdaniem niektóre fragmenty są przejaskrawione. Prawdziwym smaczkiem jest tu motto-definicja kury domowej ze słownika Webstera: a więc najpierw zagońmy kobiety do garów, zamknijmy je w domach, a potem nazwijmy je "próżnymi" i "bezwartościowymi". Małżonek głównej bohaterki to prawdziwy buc i z niecierpliwością czekałam, aż kobieta się zbuntuje i zażąda rozwodu. A poza tym ta powieść pokazuje, że z książek można się wiele nauczyć, nawet jeśli są to kryminały i romanse ;)

Ta książka to szybki horror, napisany ku rozrywce, oczywiście, ale przedstawia też dyskryminację kobiet, uprzedzenia wobec nich i protekcjonalne traktowanie (bo baba, bo "kura domowa", bo nie daj boże jeszcze czarna albo biedna) przez mężczyzn - choć moim zdaniem niektóre fragmenty są przejaskrawione. Prawdziwym smaczkiem jest tu motto-definicja kury domowej ze słownika...

Nie spodziewałem się wiele po tej pozycji i bardzo się zaskoczyłem, bo "Poradnik..." bardzo mi się spodobał. Jest to prosta historia, którą czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Dodatkowym smaczkiem było to, że czytałem większość książek z tytułowego Klubu Książki :) Polecam bo to naprawdę fajna obyczajówka z elementami grozy.

Nie spodziewałem się wiele po tej pozycji i bardzo się zaskoczyłem, bo "Poradnik..." bardzo mi się spodobał. Jest to prosta historia, którą czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Dodatkowym smaczkiem było to, że czytałem większość książek z tytułowego Klubu Książki :) Polecam bo to naprawdę fajna obyczajówka z elementami grozy.

Przeczytałam tę książkę w oryginale i myślę, że dzięki temu spodobała mi się bardziej, niż gdybym przeczytała polskie tłumaczenie. Szczególnie, że angielski użyty w książce jest bardzo prosty i czytanie jest łatwe i przyjemne.
Grady Hendrix dał wampirom mocne odświeżenie jeśli chodzi o spojrzenie na nie z perspektywy popkultury. Wytwór, jakim jest James Harris, jest groteskowy. W pierwszej kolejności nie powoduje skojarzenia z klasycznym wampirem, pokroju Draculi czy Nosferatu, a karaluchem, jakimś stworzeniem z kosmosu. Do tego mamy klub czytelniczy typowych, białych, amerykańskich kobiet, który próbuje się przeciwstawić wampirowi. Typowi, biali, amerykańscy mężczyźni, którzy decydują o swoich kobietach jak o własnościach. Pieniądze, które rządzą ludźmi i odwracają wzrok od niewygodnych rzeczy. Zaginione dzieci. Relacje kobiet czarnoskórych i białoskórych z czasów 90'.
Dzieje się tu mnóstwo, ale mogę przyznać to, że zakończenie samej książki jest niesamowicie satysfakcjonujące. A przynajmniej takie właśnie było dla mnie. Książkę szczerze polecam, ale zdecydowanie w oryginale.

Przeczytałam tę książkę w oryginale i myślę, że dzięki temu spodobała mi się bardziej, niż gdybym przeczytała polskie tłumaczenie. Szczególnie, że angielski użyty w książce jest bardzo prosty i czytanie jest łatwe i przyjemne.
Grady Hendrix dał wampirom mocne odświeżenie jeśli chodzi o spojrzenie na nie z perspektywy popkultury. Wytwór, jakim jest James Harris, jest...

Po przeczytaniu "Moja przyjaciółka opętana" oczekiwałam czegoś równie błyskotliwego, fascynującego i wciągającego. Nie mogę odebrać tej książce, że przez nią popłynęłam i te pięć set stron naprawdę szybko mi zleciało, ale poza tym, nie jest to książka w moim guście. Abstrakcyjność niektórych wątków, które nawet nie wiem, w jaki sposób nazwać (może erotyczno-fantastyczne?),kojarzyła mi się bardzo z książką Kinga "To", której bardzo nie lubię. Pewne momenty tej powieści były dla mnie wręcz obrzydzające i musiałam ją na chwilę odkładać, żeby się pozbierać. Rozumiem, że w porównaniu do "Mojej przyjaciółki opętanej" miało to być coś bardziej "dla dorosłych" i faktycznie główna bohaterka jako gospodyni domowa, z dwójką dzieci na karku i średnim mężem to całkiem miłe urozmaicenie, ale te sceny +18? Naprawdę były one niepotrzebne, a zwłaszcza z nastolatką. Autor mógł to trochę inaczej ograć.

Po przeczytaniu "Moja przyjaciółka opętana" oczekiwałam czegoś równie błyskotliwego, fascynującego i wciągającego. Nie mogę odebrać tej książce, że przez nią popłynęłam i te pięć set stron naprawdę szybko mi zleciało, ale poza tym, nie jest to książka w moim guście. Abstrakcyjność niektórych wątków, które nawet nie wiem, w jaki sposób nazwać (może erotyczno-fantastyczne?),...