Bardzo smutna w tematyce, ale napisana pięknym językiem powieść. Wrażliwie o ludzkiej niewrażliwości. Przejmujący los wiejskiej rodziny w latach 60-ych. O ludziach, którzy absolutnie nie potrafili radzić sobie z emocjami. Żadnymi – ani tymi dobrymi, a tym bardziej trudnymi.

Gabrysia po śmierci matki jest tak naprawdę osamotniona w dorastaniu i dojrzewaniu. Nie ma wsparcia ani w ojcu, ani w nieporadnej w nowej roli, babce. Nikt nie potrafi dać dziewczynie wsparcia, wprowadzić w życie. W tym także w sprawy płciowości.

Tęsknota, osamotnienie, strata, szorstkość emocjonalna – to słowa opisujące naturalistyczny klimat tej powieści.

Bardzo smutna w tematyce, ale napisana pięknym językiem powieść. Wrażliwie o ludzkiej niewrażliwości. Przejmujący los wiejskiej rodziny w latach 60-ych. O ludziach, którzy absolutnie nie potrafili radzić sobie z emocjami. Żadnymi – ani tymi dobrymi, a tym bardziej trudnymi.

Gabrysia po śmierci matki jest tak naprawdę osamotniona w dorastaniu i dojrzewaniu. Nie ma wsparcia...

Niełatwo ocenić mi tę książkę. Trudno jednoznacznie ją sklasyfikować. Autorka używa dosyć specyficznego języka, co w połączeniu z infantylnym sposobem czytania lektorki, sprawia wrażenie lektury dla dzieci. Z drugiej strony tak tematyka, jak i niektóre wydarzenia skierowane do dzieci zdecydowanie nie są. Pomimo tego, że fabuła oparta jest o ważne kwestie społeczne, brakuje mi tutaj adekwatnie odczuwalnych emocji.

Niełatwo ocenić mi tę książkę. Trudno jednoznacznie ją sklasyfikować. Autorka używa dosyć specyficznego języka, co w połączeniu z infantylnym sposobem czytania lektorki, sprawia wrażenie lektury dla dzieci. Z drugiej strony tak tematyka, jak i niektóre wydarzenia skierowane do dzieci zdecydowanie nie są. Pomimo tego, że fabuła oparta jest o ważne kwestie społeczne, brakuje...

#wyzwanierodzinne2024 "Śnieg jeszcze czysty" Anna Musiałowicz
Historia rodziny wielokrotnie naznaczonej przez śmierć. Każdy z członków tej rodziny stracił kogoś bliskiego. NIektórzy nawet wielokrotnie. "Śnieg jeszcze czysty" pokazuje jak każdy z nich radzi sobie lub nie ze stratą. Jak przyjmuje ten los.
"Śnieg jeszcze czysty" to też obraz polskiej wsi, jej mentalności, ale z takim lekkim twistem.
Śmierć..... i życie....

#wyzwanierodzinne2024 "Śnieg jeszcze czysty" Anna Musiałowicz
Historia rodziny wielokrotnie naznaczonej przez śmierć. Każdy z członków tej rodziny stracił kogoś bliskiego. NIektórzy nawet wielokrotnie. "Śnieg jeszcze czysty" pokazuje jak każdy z nich radzi sobie lub nie ze stratą. Jak przyjmuje ten los.
"Śnieg jeszcze czysty" to też obraz polskiej wsi, jej mentalności, ale...

Śmierć matki oznaczający koniec starego świata. Babcia zmuszona do samodzielnej opieki nad domem, nieumiejąca zastąpić wnuczce nieżyjącej matki. Ojciec, dla którego ucieczka w pracę, miłostki i alkohol stała się ocaleniem. Córka, która w swoim osamotnieniu dorosła i stała się kobietą. Trudna książka, bardzo smutna, ale jak prawdziwa. Samo zakończenie bardzo łzawe. Polecam.

Śmierć matki oznaczający koniec starego świata. Babcia zmuszona do samodzielnej opieki nad domem, nieumiejąca zastąpić wnuczce nieżyjącej matki. Ojciec, dla którego ucieczka w pracę, miłostki i alkohol stała się ocaleniem. Córka, która w swoim osamotnieniu dorosła i stała się kobietą. Trudna książka, bardzo smutna, ale jak prawdziwa. Samo zakończenie bardzo łzawe. Polecam.

Powolna, całkiem dobra opowieść o życiu na polskiej wsi kilkadziesiąt lat temu. Wbrew często spotykanym opiniom - ta książka nie ma w sobie nawet szczypty grozy (kilkukrotnie pojawiająca się zjawa tego nie sprawi, bo ewidentnie widać, że została dołączona do opowieści na "odczepnego").
I tak jak całość oceniam naprawdę przyzwoicie, tak samo zakończenie mocno rozczarowuje, sprawia wrażenie zrobionego na siłę i bez pomysłu.

Powolna, całkiem dobra opowieść o życiu na polskiej wsi kilkadziesiąt lat temu. Wbrew często spotykanym opiniom - ta książka nie ma w sobie nawet szczypty grozy (kilkukrotnie pojawiająca się zjawa tego nie sprawi, bo ewidentnie widać, że została dołączona do opowieści na "odczepnego").
I tak jak całość oceniam naprawdę przyzwoicie, tak samo zakończenie mocno rozczarowuje,...

Lubie pióro pani Anny powieść ciekawa I szybko się czyta polecam jak najbardziej

Lubie pióro pani Anny powieść ciekawa I szybko się czyta polecam jak najbardziej

Chyba nie spodziewałam się takiej historii. Miałam nieco inne wyobrażenia, ale w ogóle nie jestem zawiedziona. Ta książka okazała się być naszpikowana emocjami od początku do końca.

To bardzo emocjonalna podróż przez życie pewnej wiejskiej rodziny, przez jej tajemnice i dramaty ukryte za zasłoną codzienności.

Wieś lat sześćdziesiątych, krystaliczny śnieg, wypadek, krew, śmierć... i życie, które trwa dalej...

Nagła utrata matki, ojciec skupiony na sobie, babcia nieodnajdująca się w nowej roli, a wśród nich Gabrysia dorastająca szybciej niż wskazywałby na to jej wiek. Młoda Gabrysia uczy się życia bez matki, ale ciągle o niej myśli, a gdy jej duch pojawia się w kącie za piecem, czuje w niej wsparcie. Te rozmowy ze zjawą dają jej ukojenie.

Opowieść balansuje na granicy psychologii i obyczaju, wnikając w mroczne zakamarki ludzkiej duszy. Znalazłam tu trudne tematy, z którymi każdy z nas może się identyfikować.

Obraz śmierci, jaki pokazuje autorka, jest niezrozumiały dla małej Gabrysi. Trumna z ciałem matki w pokoju obok wzbudza w niej duży niepokój.
Nie wiem czy wciąż na wsiach jest kultywowana ta tradycja. Pamiętam, że jeszcze w latach 80-tych w moich okolicach na wsiach zdarzało się, że ciało w trumnie żegnano w domu, a potem wraz z konduktem żałobnym przewożono na cmentarz. To dość traumatyczne przeżycie, zwłaszcza dla małego dziecka.

W podsumowaniu mogę szczerze napisać, że ta książka jest ciekawym spojrzeniem na czas dorastania wiejskiej dziewczyny w tych nie aż tak odległych przecież czasach. Porusza temat braku rodzinnej bliskości, poszukuje odpowiedzi na pytania o budzące się pożądanie, wstyd, nastoletnią miłość i pierwszy seks, który nie kończy się szczęśliwie.

A zakończenie... dla jednych przepełnione smutkiem, a dla innych radością.
Warto przeczytać!

Chyba nie spodziewałam się takiej historii. Miałam nieco inne wyobrażenia, ale w ogóle nie jestem zawiedziona. Ta książka okazała się być naszpikowana emocjami od początku do końca.

To bardzo emocjonalna podróż przez życie pewnej wiejskiej rodziny, przez jej tajemnice i dramaty ukryte za zasłoną codzienności.

Wieś lat sześćdziesiątych, krystaliczny śnieg, wypadek, krew,...

Klimatyczna, nieśpieszna, dobrze napisana, co jest miłe, bo czytałam „Kuklany las” tej autorki i zarówno styl, jak i fabuła mocno mnie zawiodły.

Odjęłam gwiazdkę za finał tej historii, który kompletnie mi nie podszedł.

Klimatyczna, nieśpieszna, dobrze napisana, co jest miłe, bo czytałam „Kuklany las” tej autorki i zarówno styl, jak i fabuła mocno mnie zawiodły.

Odjęłam gwiazdkę za finał tej historii, który kompletnie mi nie podszedł.

O zwykłym życiu, zwykłymi słowami, a efekt niezwykły. Polska wieś w latach 60tych ubiegłego wieku. Czasy głębokiego PRLu. Po tragicznej śmierci matki, osierocona Gabrysia zaniedbywana przez ojca może liczyć jedynie na opiekę starzejącej się babki oraz zamieszkujących dom... duchów. Samotna w dzieciństwie, opuszczona w dorastaniu Gabrysia musi sama poradzić sobie z traumą i wchodzeniem w dorosłość. Życia uczy się od zacofanej babci, a miłości podglądając intymne spotkania ojca i jego przygodnych partnerek. Pozbawiona matczynej troski nie uniknie życiowych błędów i ich tragicznych konsekwencji.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Anny Musiałowicz. Przyznaję, że bardzo udane. Urzekła mnie mroczna atmosfera książki i obraz surowego wiejskiego życia oddany tak poetyckim językiem. Nie było łatwo, bo to lektura, w której rządzi los, a świadomość czyhającego przeznaczenia wyziera z każdej strony, ale było warto.
.

O zwykłym życiu, zwykłymi słowami, a efekt niezwykły. Polska wieś w latach 60tych ubiegłego wieku. Czasy głębokiego PRLu. Po tragicznej śmierci matki, osierocona Gabrysia zaniedbywana przez ojca może liczyć jedynie na opiekę starzejącej się babki oraz zamieszkujących dom... duchów. Samotna w dzieciństwie, opuszczona w dorastaniu Gabrysia musi sama poradzić sobie z traumą i...

Historia o nagłej utracie bliskiej osoby i o życiu, który toczy się dalej. Akcja toczy się niespiesznie, jest pełna smutku, tęsknoty i zimna śniegu, ale również rodzinnego ciepła.

Historia o nagłej utracie bliskiej osoby i o życiu, który toczy się dalej. Akcja toczy się niespiesznie, jest pełna smutku, tęsknoty i zimna śniegu, ale również rodzinnego ciepła.