Jeśli kogoś interesuje zabawa intelektualna to ok.

Jeśli jednak czytelnik liczy na książkę historyczną to się zawiedzie. Totalny bełkot. Taka naukowa wersja turnosłowian troszkę. Autror jest politologiem i sam przyznał na atenie polskiego radia, że fakty historyczne go nie interesują. interesuje go idea.

Jeśli kogoś interesuje zabawa intelektualna to ok.

Jeśli jednak czytelnik liczy na książkę historyczną to się zawiedzie. Totalny bełkot. Taka naukowa wersja turnosłowian troszkę. Autror jest politologiem i sam przyznał na atenie polskiego radia, że fakty historyczne go nie interesują. interesuje go idea.

Rok 1000 - ceremonia odnowienia w Gnieźnie założenia Świętego Miasta Rzymu oraz ustanowienia tetrarchy - współodnowiciela.
Świetna zabawa historią. A autor całkiem zgrabnie sobie poczyna.
No ale tatuś Chrobrego ?! a DNA Piastów ?
A jak się ma do tego Szczerbiec ? chyba nijak ?!
Zdaje się, że ludzie tamtych czasów byli światlejsi niż nam się wydaje.
Autor jest trochę tendencyjny, bo ja na przykład lubię Henryka II.
Okładka z Beatusa z Liebany !!!
Reges a recte agendo uacati sunt ideoque recte faciendo regis nomen tenetur, peccando amittitur.

Rok 1000 - ceremonia odnowienia w Gnieźnie założenia Świętego Miasta Rzymu oraz ustanowienia tetrarchy - współodnowiciela.
Świetna zabawa historią. A autor całkiem zgrabnie sobie poczyna.
No ale tatuś Chrobrego ?! a DNA Piastów ?
A jak się ma do tego Szczerbiec ? chyba nijak ?!
Zdaje się, że ludzie tamtych czasów byli światlejsi niż nam się wydaje.
Autor jest trochę...

Książka niezwykła.

Po pierwsze, wbrew głosom (również tutaj) to nie jest cos jak turbolechicka zabawa (choć p. Andrzej Kozicki wspomina w jednym miejscu p. Bieszka). Książka jest poważna i została poważnie potraktowana - proszę poszukać rozmowy sprzed roku w Mediewannie (9.X.2022),był tam Jacek Banaszkiewicz i Andrzej Kozicki. Nawiasem mówiąc w maju tego roku również w Mediewannie autor mówił o swojej drugiej książce która jest rozwinięciem / odpowiedzią / próbą zmierzenia się z kilkoma zarzutami które on napotkał.

Po drugie, autor mocno zabawił się konwencją. Specyficzny styl, język, konstrukcja - jednym pewnie będzie odpowiadać, innym nie. Ja przez formę czytałem ją trudniej, ale cóż, taki był wybór autora. W "dogrywce" (Dwóch cesarzy zachodnich jako zasada ustrojowa w czasach Chrobrego) autor (IMVHO na szczęście) nieco zbastował.

Po trzecie, myśl autora jest solidnie udokumentowana i opisana. Rozumiemy skąd co bierze, dlaczego uważa tak jak uważa. Nie daje nam niczego na wiarę, pozwala nam zrozumieć (swój) tok myślenia.

Po czwarte, mój ogromny podziw i zachwyt wzbudziła łatwość poruszania się autora w "lingwistyce", mam tu na myśli i język źródeł z epoki i język nowoczesnych badań i opracowań . Nie mam pojęcia ile języków on zna, ale porusza się w temacie na tyle swobodnie, że nie odniosłem wrażenia żeby tłumacz google załatwiał wszędzie sprawę. Przyznam że tego tematu jestem wyjątkowo ciekaw, bo zawsze mi imponowali poligloci (którym znajomość języków faktycznie rozwinęła horyzonty).

Po piąte i najważniejsze. Autor zaproponował pewną interpretację wydarzeń z X i początku XI wieku. Jego punkt widzenia jak sądzę wywodzi się z metodologii politologii (tu się kłania Adam Wielomski w swoim wstępie do Teokracji papieskiej). Nie każe nam niczego przyjmować na wiarę, natomiast (jak mi się wydaje) oczekuje od nas poważnej refleksj. Dlatego mamy szerszy kontekst, dlatego cały czas mamy odniesienie z jednej strony do źródeł (w szerokim zakresie) z drugiej zaś do spojrzenia badaczy i historyków. Osobiście bardzo mi się to podobało.

Na koniec mój stosunek. Czy mnie przekonał? Nie całkowicie, ale zaintrygował. Wzbudził we mnie zaciekawienie i dopuszczam możliwość, że ma rację w kwestii Ottona III i ustanowienia Chrobrego tetrarchą (nie w kwestii pochodzenia Mieszka I, zaznaczam, choć sam autor podał to chyba bardziej jako intrygującą spekulację na marginesie niż element swojego spojrzenia).

Polecam, warto przeczytać. I na koniec przyznam, że coś co bym bardzo chciał przeczytać to recenzję obu książek napisaną przez Dariusza A Sikorskiego :-).

Książka niezwykła.

Po pierwsze, wbrew głosom (również tutaj) to nie jest cos jak turbolechicka zabawa (choć p. Andrzej Kozicki wspomina w jednym miejscu p. Bieszka). Książka jest poważna i została poważnie potraktowana - proszę poszukać rozmowy sprzed roku w Mediewannie (9.X.2022),był tam Jacek Banaszkiewicz i Andrzej Kozicki. Nawiasem mówiąc w maju tego roku również w...

Książka spodoba się osobie z otwartym umysłem, poszukującej różnych interpretacji i ocen zdarzeń. Autor wydaje się człowiekiem pogodnym, z poczuciem humoru, wiedzę przekazuje lekko i nie potrzebuje dla podparcia własnego intelektu wyhodować sobie kołka w tyłku, co bardzo cenię. Dobra rozprawka, która dla jednych może być trampoliną do dalszych poszukiwań, dla innych zaproszeniem do dyskusji na temat, a dla tych, którzy uważają, że 'moja jest tylko racja i to święta racja', powodem do bulwersu. I bardzo dobrze. W końcu od tego są eseje.

Książka spodoba się osobie z otwartym umysłem, poszukującej różnych interpretacji i ocen zdarzeń. Autor wydaje się człowiekiem pogodnym, z poczuciem humoru, wiedzę przekazuje lekko i nie potrzebuje dla podparcia własnego intelektu wyhodować sobie kołka w tyłku, co bardzo cenię. Dobra rozprawka, która dla jednych może być trampoliną do dalszych poszukiwań, dla innych...

Amatorszczyzna szorująca o dno.

Amatorszczyzna szorująca o dno.

Książkę dobrze się czyta - Autor ma niewątpliwy talent literacki. Niestety jest to zbiór esejów z anegdotami natomiast od strony treści uznawanych przez akademicką naukę ociera się to o pomysły turbolechitów. Wątpliwe źródła są przedstawiane jako pewne, a wszelka ich krytyka nie jest Autorowi znana. Podobnie pojedyncze wzmianki (tron? rzekoma korona?) są traktowane jako potwierdzone w wielu źródłach pewniki… Jak ktoś lubi Władcę Pierścieni i książki Sapkowskiego to będzie zachwycony…

Książkę dobrze się czyta - Autor ma niewątpliwy talent literacki. Niestety jest to zbiór esejów z anegdotami natomiast od strony treści uznawanych przez akademicką naukę ociera się to o pomysły turbolechitów. Wątpliwe źródła są przedstawiane jako pewne, a wszelka ich krytyka nie jest Autorowi znana. Podobnie pojedyncze wzmianki (tron? rzekoma korona?) są traktowane jako...