Mam troszkę problem z tą książką. Z jednej strony jest to przyjemna bajka nawiązująca do klasyków oraz korzystająca z utartych motywów, jednak urozmaiconych przez bogatą wyobraźnię Sandersona.

Z drugiej jednak czytając czułem się... bezpiecznie (?). W trakcie lektury nie czułem za bardzo jakiegoś ryzyka tudzież wagi decyzji podejmowanych przez bohaterów oraz ich konsekwencji. Niby mamy plot twist, jednak domyśliłem się jego istnienia na jakieś 100-150 stron przed jego "ujawnieniem". No i nie oszukuję się, że miałem wobec książki duże oczekiwania, w końcu jest to książka Sandersona, którego uwielbiam. Niestety, "Warkocz (...)" jak na razie w mojej opinii jest na ten moment najgorszym tytułem tego autora.

Podkreślić jednak należy, że nie stawiam tutaj znaku równości pomiędzy "najgorszą książką Sandersona" a "najgorszą książką ever". Bo do tego tytułu jej daleko. Lektura była przyjemna, są smaczki nawiązujące do innych książek z uniwersum Cosmere, pomysł na zarodniki jest interesujący.

Książka nie jest w mojej ocenie słaba, jednak nie jest też wybitna. Potraktowałem ją jako umilacz pomiędzy kolejnymi rozdziałami "Ilionu" Dana Simmons'a, i z tego zadania się wywiązała tak, jak oczekiwałem. Czy polecam? Fanom Cosmere tak, fanom Sandersona... zależy, czy chcecie przeczytać cały jego dorobek, jeżeli nie, tytuł można moim zdaniem pominąć, wszystkim innym czytelnikom - nie zaszkodzi, ale też nie będzie to lektura, przy której gorączkowo będziecie czytali stronę za stroną.

Mam troszkę problem z tą książką. Z jednej strony jest to przyjemna bajka nawiązująca do klasyków oraz korzystająca z utartych motywów, jednak urozmaiconych przez bogatą wyobraźnię Sandersona.

Z drugiej jednak czytając czułem się... bezpiecznie (?). W trakcie lektury nie czułem za bardzo jakiegoś ryzyka tudzież wagi decyzji podejmowanych przez bohaterów oraz ich...

Książka dla młodzieży lub wielkich fanów Sandersona po prostu chcących przeczytać wszystko, co autor stworzył. Nie jest to styl wielkich dzieł autora - ale bardziej "standardowego stylu" opowieść młodzieżowo-przygodowo-magiczna w ciekawym świecie cosmere, z perspektywy naszego ulubionego Skoczka ;) trochę przewidywana, bez fajerwerków w kluczowych scenach. Dużo mądrych twierdzeń, wrzucanych niby przypadkiem - warto o chwilę refleksji przy czytaniu.

Książka dla młodzieży lub wielkich fanów Sandersona po prostu chcących przeczytać wszystko, co autor stworzył. Nie jest to styl wielkich dzieł autora - ale bardziej "standardowego stylu" opowieść młodzieżowo-przygodowo-magiczna w ciekawym świecie cosmere, z perspektywy naszego ulubionego Skoczka ;) trochę przewidywana, bez fajerwerków w kluczowych scenach. Dużo mądrych...

Książka troche innego rodzaju w porównaniu z np. trylogią zrodzonego. Moim zdaniem klasyczny Sanderson pod względem tworzenia świata i systemu magicznego czyli po prostu wyborny. Osobiście podobały mi się smaczki z innych książek cosmere.

Książka troche innego rodzaju w porównaniu z np. trylogią zrodzonego. Moim zdaniem klasyczny Sanderson pod względem tworzenia świata i systemu magicznego czyli po prostu wyborny. Osobiście podobały mi się smaczki z innych książek cosmere.

"Tress of the Emerald Sea" to pierwszy z czterech 'sekretnych projektów' - książek napisanych przez Sandersona na boku, w ramach odpoczynku od pisania książek.

Już od pierwszej strony widać, że nie jest to typowa książka Sandersona - ton jest lżejszy, świat i magia mniej skomplikowane a bohaterowie bardziej optymistyczni. Styl narracji jest też zupełnie inny niż zazwyczaj - a wierni czytelnicy z pewnością rozpoznają kto jest narratorem już po 1-2 linijkach tekstu. (A przynajmniej w oryginale - nie wiem jak wygląda to w wersji polskiej. Nie ufam polskim tłumaczeniom Sandersona od czasu przekartkowania "Drogi Królów")

Fabuła jest lekka, prosta, przyjemna i dobrze poprowadzona - nieopierzona 'księżniczka' rusza, by uratować swojego księcia z magicznej wieży. Do pokonania ma tylko kilka mórz składających się z zabójczych zarodników i wredną czarownicę.

Fakt, że jest to nietypowa książka Sandersona, działa w tym przypadku na jej niekorzyść - bo bardzo lubię typowe książki Sandersona. Wciąż czytało się ją całkiem przyjemnie, jednak w przeciwieństwie do np. "Rythm of War", nie zdarzyło mi się zarwać nocki i pójsć do roboty czując się jak zombie, byle tylko przeczytać kolejny i kolejny i kolejny rozdział.

Chciałbym móc w takim przypadku dla osób, które Sandersona nie znają, albo takich, którym nie przypadł wcześniej do gustu. Niestety, to także się nie sprawdzi, bo pojawia się tu całkiem sporo odniesień - zazwyczaj na 'drugim planie', ale jednak - do innych światów Cosmere i mocy magicznych tam występujących - co dla nowych czytelników może skończyć się reakcją 'Eeeee.... co?'.

Niekórych razić mogą też meta-wstawki i przemyślenia o opowiadaniu historii, wzięte niemal żywcem z wykładów Sandersona na BYU. Osobiście te wtręty zupełnie mi nie przeszkadzały - a nawet pasowały do narratora - ale nie każdy zareaguje na nie równie dobrze.

Dlatego też książkę polecam raczej weteranom Cosmere jako lekturę bonusową - lekką, baśniową odskocznię od wojen prowadzonych przez starych i nowych znajomych Hoida.

"Tress of the Emerald Sea" to pierwszy z czterech 'sekretnych projektów' - książek napisanych przez Sandersona na boku, w ramach odpoczynku od pisania książek.

Już od pierwszej strony widać, że nie jest to typowa książka Sandersona - ton jest lżejszy, świat i magia mniej skomplikowane a bohaterowie bardziej optymistyczni. Styl narracji jest też zupełnie inny niż zazwyczaj...

Pomysł na bajeczkę ciekawy, zarodniki i ten cały świat, ale niestety Sanderson nie dowiózł. W sensie to nie jest bajeczka ani dla dorosłych, anie też nie dla młodzieży czyli tylko dla dzieciaków, czyli jak na jego prozę to gruby niewypał. Tym razem wysłuchałem, nie czytałem. Jestem w trakcie Yumi i liczę, że ta książka zalepi ranę niechęci do Sandersona po historii Warkocz. Projekt kickstarter spoko, ale co pondato ? :)

Pomysł na bajeczkę ciekawy, zarodniki i ten cały świat, ale niestety Sanderson nie dowiózł. W sensie to nie jest bajeczka ani dla dorosłych, anie też nie dla młodzieży czyli tylko dla dzieciaków, czyli jak na jego prozę to gruby niewypał. Tym razem wysłuchałem, nie czytałem. Jestem w trakcie Yumi i liczę, że ta książka zalepi ranę niechęci do Sandersona po historii...

Hoid jako narrator to koszmar!
Sam pomysł odwróconej baśni - nawet okej.
Raczej przeciętniak niż must read.

Hoid jako narrator to koszmar!
Sam pomysł odwróconej baśni - nawet okej.
Raczej przeciętniak niż must read.

Typowy Snderson, masa fantazy i bogactwo nietypowego świata. Książka mało logiczna, ale fabularnie wciągająca.
Fabuła 7
Logika 1
Nieprzewidywalność 4
Chęć do następnych książek autora 6
Jakość tekstu 6.
Zakończenie 3

+1 za to że bohaterem jest ten, co usiądzie i się zastanowić co i dlaczego robi. To bardzo pozytywne w książce. To że jest więcej niż 10 herosów, co robią coś bez zastanowienia.

Typowy Snderson, masa fantazy i bogactwo nietypowego świata. Książka mało logiczna, ale fabularnie wciągająca.
Fabuła 7
Logika 1
Nieprzewidywalność 4
Chęć do następnych książek autora 6
Jakość tekstu 6.
Zakończenie 3

+1 za to że bohaterem jest ten, co usiądzie i się zastanowić co i dlaczego robi. To bardzo pozytywne w książce. To że jest więcej niż 10 herosów, co robią...

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo trudności postanawia wyruszyć na poszukiwania ukochanego Charliego. Nielegalnie opuszcza Wyspę i w wyniku pewnych wypadków ląduje na statku piratów. Chce z niego uciec, ale postanawia zostać i pomóc załodze z ich problemami, trochę mając nadzieję, że oni też pomogą jej.
Ciekawym elementem świata jest struktura morza. Morza złożone są z zarodników (wyobrażam je sobie jako małe kryształki) spadających z księżyców. Każdy kolor zarodników ma inne właściwości, ale wszystkie uaktywniają się po kontakcie z wodą. Oczywiście potrafi to być dość niebezpieczne, więc nietrudno się domyślić, że Warkocz będzie musiała obcować z zarodnikami, żeby dopełnić swojej misji.
Średnio podobała mi się narracja prowadzona z perspektywy czasu przez jednego z wydawałoby się pobocznych bohaterów. Narracja była trochę baśniowa, a trochę nie. Było to dla mnie dziwne i nie do końca pasowały mi niektóre elementy.
Historia sama w sobie była dość ciekawa, ale spotkanie z Czarodziejką mnie rozczarowało.
Po tej powieści raczej nie zostanę fanką Sandersona, ale też nie zniechęcam się zupełnie i myślę, że kiedyś jeszcze spróbuję coś jego przeczytać.

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo...

Bardzo fajna baśń dla nieco starszych, ciekawa główna bohaterka i mimo wielu narzekań które czytałem podoba mi się styl narracji prowadzony przez Hoida. Wprowadza trochę świeżości podczas czytania i kojarzy mi się nieco ze starym dobrym Percym Jacksonem od Riordana

Bardzo fajna baśń dla nieco starszych, ciekawa główna bohaterka i mimo wielu narzekań które czytałem podoba mi się styl narracji prowadzony przez Hoida. Wprowadza trochę świeżości podczas czytania i kojarzy mi się nieco ze starym dobrym Percym Jacksonem od Riordana

zapraszam na mój instagram w wolnej chwili :)
https://www.instagram.com/voumentv

Bardzo lubię książki Sandersona oraz poznawać Cosmere. Tutaj książka nawiązuje do postaci, które poznałem w innych książkach, ale nie wydaje mi się, że koniecznie jest poznanie wcześniejszych dzieł Sandersona do przeczytanie Warkocza ze Szmaragdowego Morza. Na pewno książka jest lekka, ma elementy baśniowe co jest bardzo na plus. W połowie książki miałem duży przestój, czułem się znużony. Natomiast później dotarłem do końca z czystą przyjemnością. Jak dla mnie książka jest przewidywalna przez co nie ma takiego efektu WOW przy zwrocie akcji. Dodam, ze książka fantastycznie wydana przez wydawnictwo MAG. Polecam ^^,

zapraszam na mój instagram w wolnej chwili :)
https://www.instagram.com/voumentv

Bardzo lubię książki Sandersona oraz poznawać Cosmere. Tutaj książka nawiązuje do postaci, które poznałem w innych książkach, ale nie wydaje mi się, że koniecznie jest poznanie wcześniejszych dzieł Sandersona do przeczytanie Warkocza ze Szmaragdowego Morza. Na pewno książka jest lekka, ma...