Piotr Langer nie wymaga opisu.

Na książkę skusiłam się przez przypadek. Nie wiedziałam nawet, że Langer nie wymaga opisu. Dla mnie wymagał, bo Chyłki nie czytałam.
Dowiedziałam się, że to nadziany psych0pata, który nie zna umiera w swojej „pracy”.

Spodziewałam się wszystkiego, ale nie tego co dostałam.
Powiem tak, dostałam tak wykolejonego p0paprańca, dewianta że było to tak wyborowe, że aż obrzydliwe. Tyle jestem w stanie napisać i myślę, że to wystarczy by nie zaspoilerować. Wiem, że to zabrzmi odpychająco i być może nieludzko, ale Langer to osobowość dyssocjalna pierwszej klasy. Aj, jaj, lubię takich psych0patów.

Czytałam komentarz, że chyba ktoś sam musi być chory psychicznie by czytać Langera i tylko ludzie o mocnych nerwach mogą sobie na to pozwolić. Hmm, nie mnie oceniać, ale z tym drugim mogę się nieco zgodzić. Już dawno nie miałam w ręku lektury, w której bym czytała o tak skrzywionej psychice, przebiegłości bohatera.

Zauważyłam, że styl pisania/język Remka uległy progresowi na lepsze(oczywiście porównuje do tych poprzednich książek z którymi miałam styczność). Nie nudziłam się, zwroty akcji były, niektóre mnie zaskoczyły. Czy były minusy? Coś bym znalazła, ale po co się skupiać na nich skoro fabuła mnie pochłonęła? Nie ma sensu.
Myślę, że Langer ma szansę na dostanie się na listę książek roku.

Piotr Langer nie wymaga opisu.

Na książkę skusiłam się przez przypadek. Nie wiedziałam nawet, że Langer nie wymaga opisu. Dla mnie wymagał, bo Chyłki nie czytałam.
Dowiedziałam się, że to nadziany psych0pata, który nie zna umiera w swojej „pracy”.

Spodziewałam się wszystkiego, ale nie tego co dostałam.
Powiem tak, dostałam tak wykolejonego p0paprańca, dewianta że było...

Odnoszę wrażenie że lepsze recenzje dostają te kryminały, w których mamy chorego psychopate, im bardziej niezrównowżonony tym lepiej, im bardziej brutalny tym lepiej. Według mnie to wcale nie świadczy o jakości opowieści. Nie porwała mnie. Schematyczna.

Odnoszę wrażenie że lepsze recenzje dostają te kryminały, w których mamy chorego psychopate, im bardziej niezrównowżonony tym lepiej, im bardziej brutalny tym lepiej. Według mnie to wcale nie świadczy o jakości opowieści. Nie porwała mnie. Schematyczna.

Tym razem Autor wszedł bezpośrednio głowę Langera – na pewno musiało go to wiele kosztować, ale opłaciło się. Początek wydawał się być trochę niemrawy, ale z każdą kolejną stroną intryga rozkręcała się coraz mocniej. Dziwne to przyznać mówiąc o Langerze, ale jest to opowieść o (być może, bo dalej w to trudno mi uwierzyć) rodzącej się miłości, pragnieniu, jego chorych wizjach świata w których obiera sobie ofiary; to wszystko jest przeplatane z wydarzeniami z jego dzieciństwa, nie powiem ciekawa pozycja książkowa. Trudno Langera lubić, ale na pewno nie można przejść obok niego obojętnie. Książka po raz kolejny pokazuje, że inteligencja, spryt i znajomości, to cechy dzięki którym jeszcze długo będzie mógł robić to, co tak naprawdę kocha w swoim życiu, zabijać…

Tym razem Autor wszedł bezpośrednio głowę Langera – na pewno musiało go to wiele kosztować, ale opłaciło się. Początek wydawał się być trochę niemrawy, ale z każdą kolejną stroną intryga rozkręcała się coraz mocniej. Dziwne to przyznać mówiąc o Langerze, ale jest to opowieść o (być może, bo dalej w to trudno mi uwierzyć) rodzącej się miłości, pragnieniu, jego chorych...

dobra ksiazka

dobra ksiazka

6,5

Po przeczytaniu tej książki jeszcze bardziej uwielbiam Paderborna, a jeszcze mniej (nawet ujemnie) Langera.

Zakończenie było dla mnie zbyt szybkie, trochę przekombinowane i przez to nie do końca wiarygodne, ale na pewno będę czytać drugą część z sympatii do Paderborna. Mam nadzieję, że ona mi wynagrodzi niedociągnięcia z części pierwszej.

6,5

Po przeczytaniu tej książki jeszcze bardziej uwielbiam Paderborna, a jeszcze mniej (nawet ujemnie) Langera.

Zakończenie było dla mnie zbyt szybkie, trochę przekombinowane i przez to nie do końca wiarygodne, ale na pewno będę czytać drugą część z sympatii do Paderborna. Mam nadzieję, że ona mi wynagrodzi niedociągnięcia z części pierwszej.

Bardzo dobra książka. Ta powieść podobała mi się bardziej niż seria z Forstem, a nie ukrywam, że uwielbiam tego faceta.

Bardzo dobra książka. Ta powieść podobała mi się bardziej niż seria z Forstem, a nie ukrywam, że uwielbiam tego faceta.

Nie wiem dlaczego i nie, że to jakieś uprzedzenie, ale z twórczością Remigiusza Mroza nie jest mi po drodze, po prostu nie zaiskrzyło. Jednak serial z Chyłką to inna liga myślę, że duża w tym zasługa Magdaleny Cieleckiej i właśnie to przez seial sięgnęłam po Langera.
Zły do szpiku kości, bezwzględny, bez uczuć, potwór nie człowiek, tak można o nim powiedzieć gdy zna się jego czyny. Szarmancki, przystojny, z niewinnym uśmiechem, czy to może być jeden i ten sam człowiek? Piotr Langer w towarzystwie uchodzi za bogatego filantropa, pomagającego potrzebującym, w rzeczywistości to psychopata, mordujący dla satysfakcji, napawający się każdą zbrodnią. Wielu ostrzy sobie zęby na to, żeby zobaczyć go za kratkami, lecz ten człowiek potrafi wybronić się ze wszystkiego.
Nina Pokora, elegancka kobieta którą poznaje na przyjęciu, ma się być jego kolejną ofiarą, jednak ta kobieta coś w sobie ma, Langer otwiera się przed nią, wraca do lat dzieciństwa i opowiada jak obudziło się drzemiące w nim zło.
Mocna, krwista, pełna przemocy powieść która nie jest dla ludzi o słabych nerwach. Czytając o tym co robił Langer miałam przed oczami te zbrodnie i wiedząc, że to człowiek zły, z jednej strony rozumiałam główną bohaterkę, że miała do niego słabość.
Zaskoczyło mnie zakończenie, takiego obrotu sprawy się nie spodziewałam.
Fajnie było wysłuchać prologu od autora i dowiedzieć się, że Langer ma swoją playlistę na Spotify.
Książkę polecam, jest mocna, jest w niej dużo zła ale fani Chyłki i Langera nie powinni żałować.

Nie wiem dlaczego i nie, że to jakieś uprzedzenie, ale z twórczością Remigiusza Mroza nie jest mi po drodze, po prostu nie zaiskrzyło. Jednak serial z Chyłką to inna liga myślę, że duża w tym zasługa Magdaleny Cieleckiej i właśnie to przez seial sięgnęłam po Langera.
Zły do szpiku kości, bezwzględny, bez uczuć, potwór nie człowiek, tak można o nim powiedzieć gdy zna się...

Męczyły mnie opisy scen łóżkowych itp. oraz ilość wtrąceń jaka muzyka leciała przy czym. I oczywiście scena finałowa, trochę za płytka jak na całą książkę. Ma się ochotę powiedzieć "serio?". Poza tym wciągająca bardzo. Polecam

Męczyły mnie opisy scen łóżkowych itp. oraz ilość wtrąceń jaka muzyka leciała przy czym. I oczywiście scena finałowa, trochę za płytka jak na całą książkę. Ma się ochotę powiedzieć "serio?". Poza tym wciągająca bardzo. Polecam

Moje pierwsze spotkanie z postacia Langera.
Brutalne,czasem obcesowe,mocne i wciagajace. Nie mozna sie nudzic czytajac ta pozycje. Jednak zlnienazwalabym zachwytem mojego stanu Po odlozeniu tej ksiazki.

Moje pierwsze spotkanie z postacia Langera.
Brutalne,czasem obcesowe,mocne i wciagajace. Nie mozna sie nudzic czytajac ta pozycje. Jednak zlnienazwalabym zachwytem mojego stanu Po odlozeniu tej ksiazki.

Brutalna ale tak wciągająca, że sama nie wierzę 🫣😁

Brutalna ale tak wciągająca, że sama nie wierzę 🫣😁