Zima naszej goryczy

Przeczytałam już sporo książek tego autora i ta wydaje mi się z nich wszystkich najsłabsza. Brakuje tego żaru, natchnienia, tej malowniczości krajobrazu, aczkolwiek ludzkie charaktery i przywary zaprezentowane zostały niezwykle wnikliwie. To ostatnia książka autora i rzeczywiście można odnieść wrażenie jakby był zmęczony życiem i jego droga pisarska chyliła się ku końcowi. Jednak charakterystyczny styl i wnikliwość obserwacji otoczenia nadal pozostały takie same. Trudniej mi się czytało tę książkę, gdyż dużo tutaj rozważań typu: mieć czy być. Może pozostać w zgodzie z samym sobą i cieszyć się tym, co się ma czy ulec presji otoczenia i podjąć wyścig za pieniądzem, chociaż gdzieś w głębi serca pozostaje odczucie, że wżyciu nie do końca o to właśnie chodzi.

Autor świetnie nakreślił kilka kluczowych postaci, wymienię przede wszystkim:

Ethana Hawleya, który pewnie żyłby szczęśliwie w małym, nadmorskim miasteczku New Baytown jako subiekt w kolonialnym sklepiku, jednak ludzie zdają się wiedzieć lepiej od niego, co mu jest potrzebne do szczęścia, a ich zdaniem są to pieniądze, które kiedyś posiadał, a teraz żyje sobie skromnie. Żona również zdaje się go utwierdzać w przekonaniu, że powinien powalczyć o lepszy byt.

Ciekawą postacią jest również właściciel sklepu, w którym pracuje Ethan, a jest nim włoski emigrant - Alfio Marullo.

Na uwagę zasługuje wróżąca z tarota Margie, bankier Beker, jak również Danny Taylor - kiedyś świetnie się zapowiadający młody człowiek, a obecnie nałogowy alkoholik. Dla Ethana od dzieciństwa był jak brat, dlatego Ethan od czasu do czasu daje mu dolara na picie, co ani mu nie zaszkodzi, ani nie pomoże. Nie próbuje zmieniać przyjaciela czy na siłę nawracać.

Z pewnością dobrze odzwierciedlony klimat małej miejscowości, w której wszyscy się znają, jej pewna surowość i presja otoczenia w niektórych sprawach. Jednak była to chyba jedyna książka Steibecka, przy której czytaniu mocno się umęczyłam. Za dużo tu ględzenia, różnych rozważań, dylematów życiowych, a za mało akcji. Można zacytować film "Rejs": "A w filmie polskim, to proszę pana to jest tak: nuda... Nic się nie dzieje, proszę pana. Nic. Dialogi niedobre są. Bardzo niedobre dialogi są. W ogóle brak akcji jest". I podobnie jest w tej książce.

Przeczytałam już sporo książek tego autora i ta wydaje mi się z nich wszystkich najsłabsza. Brakuje tego żaru, natchnienia, tej malowniczości krajobrazu, aczkolwiek ludzkie charaktery i przywary zaprezentowane zostały niezwykle wnikliwie. To ostatnia książka autora i rzeczywiście można odnieść wrażenie jakby był zmęczony życiem i jego droga pisarska chyliła się ku końcowi....

Książka o moralności, trudnych wyborach, presji społeczeństwa na to by mieć. Ciekawa, dająca do myślenia. Polecam.

Książka o moralności, trudnych wyborach, presji społeczeństwa na to by mieć. Ciekawa, dająca do myślenia. Polecam.

"ɢᴅʏ ᴊᴀᴋᴀś sʏᴛᴜᴀᴄᴊᴀ ᴄᴢʏ ᴘʀᴏʙʟᴇᴍ sᴛᴀᴊᴇ sɪᴇ̨ ɴᴀᴢʙʏᴛ ᴄɪᴇ̨ᴢ̇ᴋɪ, ʟᴜᴅᴢɪᴇ ᴢɴᴀᴊᴅᴜᴊᴀ̨ ᴏʙʀᴏɴᴇ̨ ᴡ ɴɪᴇᴍʏśʟᴇɴɪᴜ ᴏ ɴɪᴍ. ᴀʟᴇ ᴛᴏ ᴘʀᴢᴇɴɪᴋᴀ ᴡ ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋᴀ ɪ ᴍɪᴇsᴢᴀ sɪᴇ̨ ᴢ ᴄᴀᴌᴀ̨ ᴍᴀsᴀ̨ ɪɴɴʏᴄʜ ʀᴢᴇᴄᴢʏ, ᴋᴛᴏ́ʀᴇ ᴊᴜᴢ̇ ᴡ ɴɪᴍ ᴛᴋᴡɪᴀ̨, ɪ sᴋᴜᴛᴋɪᴇᴍ ᴊᴇsᴛ ɴɪᴇᴢᴀᴅᴏᴡᴏʟᴇɴɪᴇ, ɴɪᴇᴘᴇᴡɴᴏśᴄ́, ᴘᴏᴄᴢᴜᴄɪᴇ ᴡɪɴʏ ɪ ᴍᴜs ᴜᴄʜᴡʏᴄᴇɴɪᴀ ᴄᴢᴇɢᴏś - ᴄᴢᴇɢᴏᴋᴏʟᴡɪᴇᴋ - ᴢᴀɴɪᴍ ᴡsᴢʏsᴛᴋᴏ ᴢɴɪᴋɴɪᴇ."

💰 Dziś przychodzę do Was z ostatnią powieścią wielkiego pisarza, jakim bez wątpienia był dla mnie John Steinbeck.
"Zima naszej goryczy" to manifestacja wobec moralnego upadku człowieka, jego ślepego dążenia do zysku, nie licząc się przy tym z kosztami. Opowieść o ludziach, którzy kierując się szlachentymi pobudkami, tak naprawdę okłamują samych siebie, bo w rzeczywistości ich działania podszyte są obłudą i egozimem.

💰 Bardzo dojrzała powieść. Z jej kart wylewa się niezliczona ilość tytułowej goryczy - na niespełnione aspiracje, na życiowe potknięcia, niezrealizowane marzenia. Książka napisana nieco ponad 60 lat temu jest niezykle aktualna. W dobie, kiedy pieniądz rządzi światem, a pogoń za nim staje się coraz bardziej bezpardonowa, zwykli ludzie stają w obliczu trudnego wyboru. Na rozstaju dróg muszą wybierać bowiem, czy zachować się należycie, tak jak powinno, czy jednak rzucić się w wir realizacji, po trupach do celu, by później pławić się w luksusach tego świata.

💰 John Steinbeck podchodzi do tematu bardzo wnikliwie. Ukazuje całe spektrum postępowań i zachowań którymi, my ludzie, kierujemy się do dziś. Niekiedy trudno oprzeć się pokusie. Niekiedy błądzimy, ale jest to rzeczą ludzką. Niekiedy społeczeństwo daje na to swoje przyzwolenie, a to sprawia, że czujemy się bezkarni. Dwuznaczne zakończenie dodaje całej historii bardzo dostadnego wydźwięku. Zdecydowanie bardzo solidna pozycja w dorobku noblisty. Przejrzysta i czytelna, wszystko jednak pozostaje w sferze domysłów.

"ɢᴅʏ ᴊᴀᴋᴀś sʏᴛᴜᴀᴄᴊᴀ ᴄᴢʏ ᴘʀᴏʙʟᴇᴍ sᴛᴀᴊᴇ sɪᴇ̨ ɴᴀᴢʙʏᴛ ᴄɪᴇ̨ᴢ̇ᴋɪ, ʟᴜᴅᴢɪᴇ ᴢɴᴀᴊᴅᴜᴊᴀ̨ ᴏʙʀᴏɴᴇ̨ ᴡ ɴɪᴇᴍʏśʟᴇɴɪᴜ ᴏ ɴɪᴍ. ᴀʟᴇ ᴛᴏ ᴘʀᴢᴇɴɪᴋᴀ ᴡ ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋᴀ ɪ ᴍɪᴇsᴢᴀ sɪᴇ̨ ᴢ ᴄᴀᴌᴀ̨ ᴍᴀsᴀ̨ ɪɴɴʏᴄʜ ʀᴢᴇᴄᴢʏ, ᴋᴛᴏ́ʀᴇ ᴊᴜᴢ̇ ᴡ ɴɪᴍ ᴛᴋᴡɪᴀ̨, ɪ sᴋᴜᴛᴋɪᴇᴍ ᴊᴇsᴛ ɴɪᴇᴢᴀᴅᴏᴡᴏʟᴇɴɪᴇ, ɴɪᴇᴘᴇᴡɴᴏśᴄ́, ᴘᴏᴄᴢᴜᴄɪᴇ ᴡɪɴʏ ɪ ᴍᴜs ᴜᴄʜᴡʏᴄᴇɴɪᴀ ᴄᴢᴇɢᴏś - ᴄᴢᴇɢᴏᴋᴏʟᴡɪᴇᴋ - ᴢᴀɴɪᴍ ᴡsᴢʏsᴛᴋᴏ ᴢɴɪᴋɴɪᴇ."

💰 Dziś przychodzę do Was z ostatnią...

„I oto słońce Jorku odmieniło
Zimę naszej goryczy w pełne chwały lato”.
W. Szekspir, Ryszard III, Akt I
(według tłumaczenia R. Brandstaettera).

Zatęskniłam za Steinbeckiem, ponieważ jakiś zagorzały fan Philipa K. Dicka stwierdził, że Steinbecka mało kto dzisiaj czyta, a Dick wciąż rozpala wyobraźnię milionów. Jeśli o mnie chodzi, to przyznaję rację Andrzejowi Sapkowskiemu, który stwierdził, że „lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich”.

Choć, szczerze mówiąc, „Zima naszej goryczy” nie zerwała mi czapki z głowy (i nie dlatego, że nie noszę czapek) (bo faktycznie nie noszę). Książka posiada mieszaną narrację. Jest narracja trzecioosobowa, jakby wprowadzająca czytelnika w realia fabuły, umieszczona na początku obu części powieści. Oraz narracja z pamiętnika starego subiekta.

Żartuję.

Subiekt nazywa się Etan Allen Hawley, jakby co i nie jest stary. To mężczyzna w sile wieku, doskonale wykształcony (absolwent Harvardu). Nie prowadzi pamiętnika, jak jego polski kolega po fachu, Ignacy Rzecki, tylko opowiada o tym, co aktualnie dzieje się w małym teksańskim miasteczku nad oceanem, gdzie mieszka oraz w jego czteroosobowej rodzinie - bardzo szanowanej i swego czasu niezwykle wpływowej, ale zubożałej na skutek bankructwa.

Nie wiem, czy w założeniach autora główny bohater miał być the best, wiem jednak, że mnie cholernie grał na nerwach. Nie zawsze, ale wystarczająco często. Momentami dużo za słodki dla kogoś, kto stara się mieć węglowodany pod kontrolą (to o mnie).

Książka jest dość przygnębiająca. Osadzona na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, opowiada historię stopniowej degeneracji (bankructwa?) społeczeństwa Stanów Zjednoczonych. Ponieważ jednak jest powieścią uniwersalną, jej akcja mogłaby się toczyć tu i teraz oraz wszędzie indziej.

„I oto słońce Jorku odmieniło
Zimę naszej goryczy w pełne chwały lato”.
W. Szekspir, Ryszard III, Akt I
(według tłumaczenia R. Brandstaettera).

Zatęskniłam za Steinbeckiem, ponieważ jakiś zagorzały fan Philipa K. Dicka stwierdził, że Steinbecka mało kto dzisiaj czyta, a Dick wciąż rozpala wyobraźnię milionów. Jeśli o mnie chodzi, to przyznaję rację Andrzejowi...

Kronika moralnego upadku

Z książkami Johna Steinbecka jest trochę tak, że kiedy przeczyta się jedną z nich, to prawie jakby przeczytało się wszystkie (i wcale nie uważam tego za wadę). Zdecydowana większość jego twórczości skupia się na kondycji człowieka w obliczu Wielkiego Kryzysu i jego następstw. Niezależnie od tego, czy jest to powieść podszyta humorem (jak "Ulica Nadbrzeżna"),czy w poważniejszym tonie, zawsze najważniejszy jest w niej człowiek, jego rozterki i dylematy.

Bohaterem "Zimy naszej goryczy" jest Ethan Hawley – człowiek, którego rodzina w przeszłości tworzyła elitę miasta, lecz na skutek złych decyzji inwestycyjnych straciła cały majątek. Hawley z godnością znosił swój los, zatrudnił się w sklepie i prowadził życie uczciwego człowieka, jednak naciski najbliższych i demoralizacja otoczenia sprawiły, że Ethan postanawia polepszyć sytuację w jakiej się znajduje – za wszelką cenę.

"Zima naszej goryczy" dotyka problemów, z którymi ludzkość mierzy się od wieków – nie ma na świecie jednostki, która nie dążyłaby do poprawy swojego losu. Ethan Hawley noszący w sobie jeszcze iskrę dawnej świetności rodu, na skutek presji otoczenia podejmuje decyzje, które doprowadzają nie tylko do odmiany jego sytuacji materialnej, ale przede wszystkim jego samego.

Środowisko w powieści Steinbecka jest zepsute i zdemoralizowane. Nieliczne przejawy prawdziwych i szczerych uczuć ostatecznie przegrywają z pieniądzem i wizją podwyższenia statusu społecznego. W przypadku głównego bohatera jest to o tyle smutne, że nie sprawia on wrażenia człowieka bezwzględnego i zdolnego do zdrady.

"Zima naszej goryczy" to powieść, która ma w sobie wszystko to, co jest charakterystyczne w książkach Steinbecka, jednak od pozostałych różni się tym, że nie jest ani humorystyczna, ani dramatyczna jak "Na wschód od Edenu" czy "Grona gniewu". W dalszym ciągu jednak charakteryzuje ją znakomity styl i nieco sentymentalny nastrój, co tylko potwierdza, że nawet jeśli Steinbeck nie stworzył arcydzieła, to nigdy nie schodził poniżej wysokiego poziomu.

Kronika moralnego upadku

Z książkami Johna Steinbecka jest trochę tak, że kiedy przeczyta się jedną z nich, to prawie jakby przeczytało się wszystkie (i wcale nie uważam tego za wadę). Zdecydowana większość jego twórczości skupia się na kondycji człowieka w obliczu Wielkiego Kryzysu i jego następstw. Niezależnie od tego, czy jest to powieść podszyta humorem (jak...

Tak, byłem pewien, że powolne tempo, szczątkowa fabuła i dłużące się nieraz opisy i przemyślenia bohatera eksplodują wręcz emocjami, napięciem i rozwiązaniem na które nie wpadłby nikt! A przecież od samego początku czuło się, że ‘coś wisi w powietrzu’.

Kolejna już książka jednego z moich ulubionych pisarzy. Steinbecka uwielbiam przede wszystkim za realizm i niesamowicie barwne, ciekawe postaci, które tworzy. Jego bohaterowie zawsze są jakby ‘z krwi i kości’, czyli łatwo ich zrozumieć, a wręcz utożsamić się z nimi. Tak jest i tym razem. Dodatkowo depresyjny klimat, poczucie upływającego, zmarnowanego czasu tym bardziej poruszają czytelnika.

Nie opiszę za bardzo fabuły... Poznajemy Etana, subiekta, który wydaje się być szczęśliwy. To jednak tylko jego ‘wierzchnia warstwa’. Słyszy on zewsząd, że powinien wreszcie coś zrobić ze swoim życiem, by do czegoś dojść. Zegar przecież tyka, a on jest inteligentny i potrafi być przedsiębiorczy.
Trochę zbiegów okoliczności, trochę szczęścia, a trochę sprytu – to ma wybawić niedługo Etana od marazmu codzienności.

„Zima naszej goryczy” to ostatnia powieść tego autora. Nie wiem, czy to ważna informacja, ale miałem wrażenie, że potencjalne, kolejne jego dzieło byłoby bardzo kiepskie. Tutaj można już odczuć niejako wypalenie, ale absolutnie nie uważam, by była to zła książka. Jest dość ciężka w odbiorze i polecałbym ją jedynie wytrawnym ‘steinbeckowiczom’. Na pewno nie na początek.

Paweł

Tak, byłem pewien, że powolne tempo, szczątkowa fabuła i dłużące się nieraz opisy i przemyślenia bohatera eksplodują wręcz emocjami, napięciem i rozwiązaniem na które nie wpadłby nikt! A przecież od samego początku czuło się, że ‘coś wisi w powietrzu’.

Kolejna już książka jednego z moich ulubionych pisarzy. Steinbecka uwielbiam przede wszystkim za realizm i niesamowicie...

Nawet słabszy Steinbeck to wciąż dobra literatura.
#WyzwanieLC2024 styczeń

Nawet słabszy Steinbeck to wciąż dobra literatura.
#WyzwanieLC2024 styczeń

Z Steinbeckiem się nieco obyłem. Wiem czego się po nim spodziewać. Po czytaniu Dicka, czy Puzo lubię zasiąść do jego książek. Opisujące najzwyczajniejsze życie przyprawione sytuacjami, które mogą zdarzyć się każdemu.
Autor włada słowem i przedstawia historię w taki sposób, że trudno się nie zagłębić. Niektóre rozwiązania mnie zaskakiwały, żeby na koniec więcej zrozumieć i podsumować sobie wszystkie fakty. Szczególnie przypadek Dannyego, który jedyne co chciał to zatopić się w alkoholu mnie zaintrygował. Jak główny bohater postąpił wobec niego.
Widzimy, że każdy stara się kombinować, byle wyszło na jego.

Z Steinbeckiem się nieco obyłem. Wiem czego się po nim spodziewać. Po czytaniu Dicka, czy Puzo lubię zasiąść do jego książek. Opisujące najzwyczajniejsze życie przyprawione sytuacjami, które mogą zdarzyć się każdemu.
Autor włada słowem i przedstawia historię w taki sposób, że trudno się nie zagłębić. Niektóre rozwiązania mnie zaskakiwały, żeby na koniec więcej zrozumieć i...

Jest to już trzecia powieść Steinbecka na moim czytelniczym koncie i trzecia, która nie zawiodła moich czytelniczych oczekiwań. "Zima naszej goryczy" opowiadająca historię Ethana Allena Hawleya to książka, która klimatem przypomina poniekąd kultowe "Na wschód od Edenu", mimo iż obie powieści opowiadają zupełnie dwie inne historie toczące się na dwóch przeciwległych krańcach Ameryki. Tym spoiwem, które łączy ze sobą obie te książki jest na pewno styl w jakim pisał Steinbeck; przepełniony pewną urokliwą nostalgią i poddawaniem pod pióro wielu zasad moralnych, których łamanie w środowisku społecznym, odpowiednio przeprowadzone, staję się w pełni akceptowalne. Powieść w skrócie opowiada o rodzinie Hawley'ów - założycieli miasta New Baytown, którzy, mimo swoich arystokratyczno-marynarskich korzeni stracili wszelką władzę nad dobytkiem ich przodków. Sęk w tym, że pewnego dnia Ethan zauważa pewną szansę na odmianę swojego losu i dojścia do "szanowanych kręgów" lokalnej społeczności. Tym bardziej, że po jego stronie jest również pewna wróżba z kart, którą Margie Young-Hunt przepowiada jego żonie. Co za tym idzie, Ethan postanawia postawić wszystko na jedną kartę i przyjmuję jakże dobrą do osiągania sukcesu strategię; cwaniactwo i brak uczuć. To w jaki niepozorny sposób Steinbeck opisuje poczynania Hawleya naprawdę kilkukrotnie wzbudziło we mnie podziw. Małymi kroczkami, pojedyńczymi i cierpliwymi czynami Ethan zbliżał się do celu, który w zasadzie przyszedł mu na pewno o wiele łatwiej niż mógłby się tego domyśleć, jednak na tej ścieżce doprowadzającej go do zyskania powszechnego uznania poległo kilka trupów, a na samym końcu...
To zakończenie udowodniło mi tylko, że człowiek, chociaż czasami w to bardzo wątpimy, jest stworzony do dobrego postępowania, bowiem nawet w najbardziej zakorzenionej cząstce zła, jest promyczek dobra, którym są nasze uczucia. I właśnie te uczucia pokazał Ethan na samym końcu tej książki.
Może ta powieść to nie jakieś niewiarygodnej skali arcydzieło, bowiem do kilku rzeczy na pewno można byłoby się przyczepić, ale jeżeli ktoś, tak jak ja, polubił bardziej kultowe dzieła Steinbecka, którymi są "Na wschód od Edenu" czy "Grona gniewu" to również w tej lekturze znajdzie przyjemną formę spędzenia czasu. Polecam.

Jest to już trzecia powieść Steinbecka na moim czytelniczym koncie i trzecia, która nie zawiodła moich czytelniczych oczekiwań. "Zima naszej goryczy" opowiadająca historię Ethana Allena Hawleya to książka, która klimatem przypomina poniekąd kultowe "Na wschód od Edenu", mimo iż obie powieści opowiadają zupełnie dwie inne historie toczące się na dwóch przeciwległych krańcach...

Zaczyna się średnio, ale im dalej tym ciekawiej. Książka ma dużo niedopowiedzeń i momentów otwartych na własną interpretację. Pokazuje moralny upadek i niemożność poradzenia sobie z nim. Na pewno zmusza do przemyśleń.

Zaczyna się średnio, ale im dalej tym ciekawiej. Książka ma dużo niedopowiedzeń i momentów otwartych na własną interpretację. Pokazuje moralny upadek i niemożność poradzenia sobie z nim. Na pewno zmusza do przemyśleń.