"Ta książka pełna jest wyrywkowych faktów dotyczących zwierzęcych umysłów. Mam nadzieję, że dzięki nim zdołam was skłonić do innego spojrzenia na królestwo zwierząt."

Tak pisze w epilogu do książki Przekleństwo homo sapiens. Dlaczego myślenie zabija, jej autor Justin Gregg. Tak też ją odbierałem przez większość czasu i zżymałem się na clickbaitowy tytuł i próba przekonywania do tezy, że inteligencja człowieka prowadzi ostatecznie do tego, że sprowadzi na siebie zagładę. To było w zasadzie zupełnie niepotrzebne.

Znacznie bardziej autor koncentruje się na pokazaniu tego, co od lat postuluje wielu naukowców, w tym zmarły niedawno Frans de Waal – powinniśmy zweryfikować dotychczasowe przekonania o wyjątkowości człowieka, jeśli chodzi o inteligencję, świadomość, celowość zachowań, świadomość śmierci, doświadczoną przyjemność, zdolność do intencjonalnego kłamstwa. Z całą pewnością zwierzęta nie doświadczają tego, w taki sposób jak człowiek, ale to nie oznacza, że w ogóle nie doświadczają, a już zupełnie nie oznacza, że jest to w jakiś sposób gorsze czy bardziej ułomne. Gregg zresztą cytuje, nie tylko de Waala, ale wielu innych autorów, choćby Barbarę King, zajmującą się żałobą u zwierząt.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/przeklenstwo-homo-sapiens/

"Ta książka pełna jest wyrywkowych faktów dotyczących zwierzęcych umysłów. Mam nadzieję, że dzięki nim zdołam was skłonić do innego spojrzenia na królestwo zwierząt."

Tak pisze w epilogu do książki Przekleństwo homo sapiens. Dlaczego myślenie zabija, jej autor Justin Gregg. Tak też ją odbierałem przez większość czasu i zżymałem się na clickbaitowy tytuł i próba...

Sam tytuł książki Gregga mnie na tyle zaintrygował, że przeczytałem ją niemal zaraz po zakupie (w moim przypadku to duże odstąpienie od normy). Dlaczego myślenie zabija — rozwinięcie tytułu, sugeruje, że ewolucja coś przekombinowała. Po przeczytaniu książki mogę dodać od siebie, że dlaczego uważamy się za tak mądrych, skoro jesteśmy tak głupi. Fakt, człowiek za sprawą swojego umysłu był w stanie stworzyć wiele wspaniałych rzeczy, ale przy okazji także potrafił doprowadzić do wielu okropności w historii, a i nawet obecnie. Jednym z powodów takiego stanu rzeczy autor upatruje w przeogromnych możliwościach naszego mózgu, który gromadzi olbrzymią ilość informacji, które w wielu przypadkach okazują się zbędne. Jeżeli do tego dodamy współczesne social media to, mózgi człowieka wręcz kąpią się w chaosie wzajemnie sprzecznych informacji.
Książka jako lektura typu popularnonaukowej, w pełni spełnia swoje zadania, napisana prostym językiem, nierzadko z humorem opisuje poszczególne zjawiska i sposoby myślenia, czasem porównując je ze światem zwierzęcym, nad którym Nietzsche ubolewała, że nie ma świadomości. Tylko tak zupełnie szczerze, po co nam informacja o odległości Ziemi od Księżyca? (pytanie takie m.in. zadaje też Justin Gregg) Autor ponadto przekazuje w sposób bardzo przystępny, najnowsze osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych i przywołuje też prace F de Waal’a, którego prace zresztą uwielbiam.
Pod koniec każdego rozdziału, w ramach swoistego podsumowania, znajduje się swego rodzaju ostrzeżenie, że mimo wyposażenia we wspaniały mózg i wiele narzędzi w ostatecznym rozrachunku może okazać się naszą zgubą. ,,Prawdopodobieństwo wymarcia gatunku ludzkiego w ciągu najbliższych stu lat wynosi 9,5%” (s. 241) Odnosi się to głównie do zagadnień ekologicznych.
Na zachętę dodam, że jeżeli chcielibyście dowiedzieć się m.in. dlaczego niebezpiecznym przedmiotem w hotelowym pokoju może okazać się Biblia. Czy powierzylibyście zdiagnozowanie raka piersi gołębiowi, czy onkologowi? Polecam książkę, którą wysoko oceniam.

Sam tytuł książki Gregga mnie na tyle zaintrygował, że przeczytałem ją niemal zaraz po zakupie (w moim przypadku to duże odstąpienie od normy). Dlaczego myślenie zabija — rozwinięcie tytułu, sugeruje, że ewolucja coś przekombinowała. Po przeczytaniu książki mogę dodać od siebie, że dlaczego uważamy się za tak mądrych, skoro jesteśmy tak głupi. Fakt, człowiek za sprawą...

Czy na pewno jesteśmy tacy wyjątkowi, jak chcielibyśmy siebie postrzegać? Próba odpowiedzi na to pytanie jest głównym tematem tej pozycji. Książka jest lekka, przyjemnie napisana, a przy tym ciekawa i wzbogacajaca wiedzęo nas samych i naszych "supermocach". Nie jest za to rewolucyjna, badacze zajmujący się ewolucją i inteligencją zwykle w podobny sposób opisują wyjątkowość naszego gatunku na tle innych żywych stworzeń. Myślę, że książka zmusza do refleksji nad tym kim jesteśmy i dokąd zmierzamy.

Czy na pewno jesteśmy tacy wyjątkowi, jak chcielibyśmy siebie postrzegać? Próba odpowiedzi na to pytanie jest głównym tematem tej pozycji. Książka jest lekka, przyjemnie napisana, a przy tym ciekawa i wzbogacajaca wiedzęo nas samych i naszych "supermocach". Nie jest za to rewolucyjna, badacze zajmujący się ewolucją i inteligencją zwykle w podobny sposób opisują wyjątkowość...

Trudna ocena. Sam tytuł jest bardzo dobry. Autor fascynująco porównuje inteligencję ludzką i innych gatunków. Często okazuje się, że zwierzęta są w pewnych aspektach sprytniejsze, a w specyficznych sytuacjach mózg sprowadza nas na manowce. Wobec czego dlaczego trudna ocena? Obecnie bowiem podczytuję "Mózg się myli" i "Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż komputery..." które tłumaczą czemu mimo wielu słabościom ludzkich mózgów jest on tak skuteczny i to że właśnie te słabości spowodowały sukces homo sapiens. Jak widać temat jest rozległy i można patrzeć na problem z wielu perspektyw.

Trudna ocena. Sam tytuł jest bardzo dobry. Autor fascynująco porównuje inteligencję ludzką i innych gatunków. Często okazuje się, że zwierzęta są w pewnych aspektach sprytniejsze, a w specyficznych sytuacjach mózg sprowadza nas na manowce. Wobec czego dlaczego trudna ocena? Obecnie bowiem podczytuję "Mózg się myli" i "Jak się uczymy? Dlaczego mózgi uczą się lepiej niż...

Nie porwała mnie. Miałem wrażenie, ze to pomieszanie z poplątanym. Filozofowie, opowieści z życia jakiś prywatnych postaci, zachowania zwierząt, człowieka xxx lat temu, a na dodatek rozdział, w którym daje się do zrozumienia, ze zwierzęta są bardziej wyrozumiałe dla homo skłonności niż ludzie. Dotrwałem do 200 strony, a szkoda, bo był potencjał…

Nie porwała mnie. Miałem wrażenie, ze to pomieszanie z poplątanym. Filozofowie, opowieści z życia jakiś prywatnych postaci, zachowania zwierząt, człowieka xxx lat temu, a na dodatek rozdział, w którym daje się do zrozumienia, ze zwierzęta są bardziej wyrozumiałe dla homo skłonności niż ludzie. Dotrwałem do 200 strony, a szkoda, bo był potencjał…

Czy uważacie, że człowiek jest najinteligentniejszym ze zwierząt? Czy bycie człowiekiem automatycznie czyni nas szczęśliwszymi?

Obserwując ekspansję ludzi na świecie i nasze wynalazki można uważać, że jesteśmy inteligentnym gatunkiem. Patrząc na to w jaki sposób niszczymy środowisko i jak nie potrafimy przewidywać długofalowych skutków naszych poczynań można odnieść wrażenie, że nasza inteligencja ma się nienajlepiej. Wystarczy wziąć pod uwagę uwiązanie do kopalnych paliw, gdzie już w latach 60 naukowcy alarmowali o zgubnych skutkach rozwoju tej gałęzi przemysłu. Patrząc na statystyki występowania depresji oraz na inne wskaźniki szczęścia ludzi można odnieść wrażenie, że uważanie się za inteligentny gatunek wcale nam nie służy.

Jak to się dzieje, że mimo inteligencji i rozwoju zamiast dążyć do lepszego jutra zmierzamy w stronę katastrofy?

Na to i na wiele innych pytań odnośnie bycia ludźmi w swojej książce “Przekleństwo Homo sapiens. Dlaczego myślenie zabija” stara się odpowiedzieć Justin Gregg @wydawnictwo_dolnoslaskie (współpraca).

W tej zabawnej pozycji, pełnej ciekawostek ze świata ludzkiej osobowości i rozwoju mózgu oraz ze świata zwierząt zagłębimy się w niesamowity świat ewolucji i budowy mózgu. Trafne porównania i przykłady sprawią, że zaczniemy inaczej patrzeć na nasz gatunek.

Jeżeli do tej pory uważaliście się za najdoskonalsze stworzenie na ziemi, to mam dla Was przykrą wiadomość. Otóż samoświadomość, ludzkie pojmowanie inteligencji wcale nie sprawiają, że jesteśmy mądrzejsi od zwierząt. Raczej sprawia, że robimy głupie rzeczy.

Do tej pozycji przy której świetnie się bawiłem mam dwie uwagi.

Uważam, że oryginalny tytuł dużo lepiej oddaje charakter tej pozycji. “If Nietzsche Were a Narwal. What Animal Intelligence Reveals About Human Stupidity” moim zdaniem oddaje bardziej treść książki i ujawnia charakter stylu Gregga.
Drugim zarzutem jest fragment, gdzie autor “eksperymentuje” na własnej córce chcąc zmienić jej podejście do nauki i chodzenia do szkoły. Powiela tym stereotyp, że wychowanie powinno polegać tylko na systemie nagród i kar, co według badań psychologów nie sprawia, że dziecko będzie dobrze wychowane, a stanie się interesowne, co będzie miało ogromny wpływ na dalsze jego życie.
Właśnie ten drugi punkt każe mi trochę negować wiedzę, którą przekazuje nam autor. Bo jeżeli naukowiec powiela stereotypy i nie sprawdza swojej wiedzy w tak ważnym zagadnieniu jak wychowanie dziecka, to czy mogę ufać mu przy innych tezach? Czy powielanie stereotypów nie nauczyło nas, że to do niczego dobrego nie prowadzi?
Gdyby pominąć zarzut drugi mógłbym napisać, że jest to świetna książka. W tej chwili mogę powiedzieć, że jest to ciekawa lektura, w której ciekawostki ze świata zwierząt robią niesamowite wrażenie i pozwalają spojrzeć szerzej na gatunek ludzki.
Czy polecam książkę Justina Gregga? Tak, polecam ale pamiętajcie, że czytelnik nie powinien bezwzględnie wierzyć we wszystko, co zostało przelane na papier.

Czy uważacie, że człowiek jest najinteligentniejszym ze zwierząt? Czy bycie człowiekiem automatycznie czyni nas szczęśliwszymi?

Obserwując ekspansję ludzi na świecie i nasze wynalazki można uważać, że jesteśmy inteligentnym gatunkiem. Patrząc na to w jaki sposób niszczymy środowisko i jak nie potrafimy przewidywać długofalowych skutków naszych poczynań można odnieść...

Zirytowała mnie nieco książka.
Homoseksualizm jest spotykany u jakichś albatrosów, bo często pary są żeńskie, a nie ma to wpływu na rozrodczość. Sorki, ale ja ze wsi jestem, to doskonale wiem, że trzymaliśmy tylko krowy, mleko, a rozrodczość zapewniał jeden byk we wsi, to tak było w latach osiemdziesiątych. To nie tylko pary, ale trójkąty były żeńskie-krowie. Płytko odnośnie rozrodczości.
Homofobia - wynikająca z judeo-chrześcijaństwa, a w kolejnym zdaniu np. Iran, gdzie jest penalizowany homoseksualizm? No tak, Mahomet uznał, że Arabowie też muszą mieś swoją wielką religię, bo są już dwie... no to na pewno w ten sposób jest islam to tradycja judeo-chrześcijańska.
O Kanadzie, wykorzenianu Indian, są lepsze książki.
Po prostu na fali popularności tego typu książek, po sukcesie przetłumaczonych, pierwszoligowych jest tłumaczona trzecia liga i odcinanie kuponów.

Zirytowała mnie nieco książka.
Homoseksualizm jest spotykany u jakichś albatrosów, bo często pary są żeńskie, a nie ma to wpływu na rozrodczość. Sorki, ale ja ze wsi jestem, to doskonale wiem, że trzymaliśmy tylko krowy, mleko, a rozrodczość zapewniał jeden byk we wsi, to tak było w latach osiemdziesiątych. To nie tylko pary, ale trójkąty były żeńskie-krowie. Płytko...

„Nasze liczne dokonania intelektualne zmierzają dziś prostą drogą do zafundowania nam gremialnego wymarcia, bo tak ewolucja pozbywa się adaptacji, które nie zdają egzaminu. I to jest największy paradoks: mamy wyjątkowe umysły skupione wyłącznie na samodestrukcji.”

Czy jesteśmy tak wyjątkowi, jak nam się wydaje? W „Przekleństwie homo sapiens” Justin Gregg wziął na tapet ludzką inteligencję. Próbując zmierzyć jej wartość, przeanalizował pewne mierniki, do których można zaliczyć chociażby uzdolnienia kognitywno-językowe, dostrzeganie związków przyczynowo-skutkowych czy tak ciężką do zbadania świadomość, zahaczając przy okazji o definicje samoświadomości. Za punkt odniesienia Gregg przyjął umysły zwierząt, które, choć mniej złożone, poniekąd ułatwiają poszczególnym gatunkom przetrwanie chroniąc przez egzystencjalnymi rozterkami. Czy dzięki temu, w pewnym sensie, przewyższają one nasze, nawet jeśli to właśnie my jesteśmy prawdziwymi specjalistami w zadawaniu pytania „dlaczego?”?

Rzadko sięgam po książki takie jak ta i teraz już sama nie wiem dlaczego, bo „Przekleństwo homo sapiens” czytało mi się całkiem dobrze, choć nie do końca przypadł mi do gustu luźny styl autora. Z reguły nie mam z tym problemu, lubię książki popularnonaukowe napisane z jajem, jednak tutaj coś poszło nie tak. Plusów jest jednak znacznie więcej, bo publikacja Gregga świetnie mi przedstawiła różnice między złożonymi zdolnościami poznawczymi a prostymi, dowiedziałam się także jak wyobraźnia i wnioskowanie przyczynowo-skutkowe sprawiły, że znaleźliśmy się tu, gdzie aktualnie jesteśmy i dlaczego sami dla siebie stanowimy niebezpieczeństwo z uwagi na krótkowzroczność prognostyczną. Uzupełniłam również wiedzę o takie pojęcia jak przewidywanie epizodyczne, myślenie skojarzeniowe czy teorię umysłu. Wcześniej pojęcia te były mi względnie obce, więc lekturę uważam za udaną, tym bardziej że mnogość przykładów, również tych nieoczywistych, świetnie wszystkie je tłumaczy. A czy nasza „inteligencja” jest faktycznie przekleństwem, warto się już dowiedzieć samemu z tej książki.

„Nasze liczne dokonania intelektualne zmierzają dziś prostą drogą do zafundowania nam gremialnego wymarcia, bo tak ewolucja pozbywa się adaptacji, które nie zdają egzaminu. I to jest największy paradoks: mamy wyjątkowe umysły skupione wyłącznie na samodestrukcji.”

Czy jesteśmy tak wyjątkowi, jak nam się wydaje? W „Przekleństwie homo sapiens” Justin Gregg wziął na tapet...

Przyznam szczerze, że sięgnąłem po tę książkę, bo zaintrygował mnie tytuł —„Przekleństwo Homo Sapiens. Dlaczego myślenie zabija?”. Sądziłem, że będę czytał wyłącznie o tajnikach ludzkiego myślenia w formie poradnika. Na szczęście się myliłem, bo książka okazała się zdecydowanie czymś lepszym i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Justin Gregg w niesamowity sposób wywrócił mój tok myślenia o ludzkiej inteligencji. Byłem przekonany, że kiedy człowiek osiągnął tak zaawansowany poziom ewolucji, umożliwiający mu myślenie przyczynowo-skutkowe, samoświadomość, zdolność podboju kosmosu oraz rozwój w dziedzinie medycyny, to praktycznie jakby zdobył nagrodę w loterii. Jednak czy nasza inteligencja to tak naprawdę coś dobrego? Przecież to człowiek jest odpowiedzialny za wywołanie wojen światowych oraz na wielką skalę wpłynął na zmiany klimatu. To jedyna istota na Ziemi, która przez swój rozwój, tak naprawdę prowadzi swój gatunek do unicestwienia.

W swojej pracy autor przedstawia fascynujące przykłady, które dowodzą, że to nasze własne myślenie jest źródłem zagrożenia dla naszej przyszłości, a jego wynikiem może być zagłada naszego gatunku. Natomiast ze zwierzętami jest inaczej – z pozoru prowadzą proste życie, ale czy w tym wszystkim nie są szczęśliwsze? Czy w ogóle zwierzę może odczuwać szczęście? Dlaczego wśród zwierząt nie ma homofobii? Gregg tłumaczy wszystkie te kwestie w sposób niezwykle przystępny, unikając używania skomplikowanego języka akademickiego, który bardzo często jest męczący w odbiorze.

Bardzo spodobało mi się również to, że przed rozpoczęciem każdego rozdziału można było przeczytać fragment tekstu filozoficznego Nietzschego, do którego autor bardzo często się odnosił.

Może nasz ewolucyjny sukces tak naprawdę jest porażką? Po przeczytaniu tej książki na pewno wielokrotnie będziesz sobie zadawać to pytanie. Polecam!

Moja opinia również na instagramie: https://www.instagram.com/p/CvFs9FBNhRq/

Przyznam szczerze, że sięgnąłem po tę książkę, bo zaintrygował mnie tytuł —„Przekleństwo Homo Sapiens. Dlaczego myślenie zabija?”. Sądziłem, że będę czytał wyłącznie o tajnikach ludzkiego myślenia w formie poradnika. Na szczęście się myliłem, bo książka okazała się zdecydowanie czymś lepszym i bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła.

Justin Gregg w niesamowity sposób wywrócił...

Bardzo dobra książka. Pod koniec autor zaczyna trochę filozofować, ale jeśli nie jest to dla kogoś problem - to serdecznie polecam!

Bardzo dobra książka. Pod koniec autor zaczyna trochę filozofować, ale jeśli nie jest to dla kogoś problem - to serdecznie polecam!