Bardzo wysoko cenie te porównania i przenośnie, język barwny szalenie. Postać Paziny zupełnie niepotrzebna, za to Kurtka i Dario mistrzostwo ze wskazaniem na Kurtkę

Bardzo wysoko cenie te porównania i przenośnie, język barwny szalenie. Postać Paziny zupełnie niepotrzebna, za to Kurtka i Dario mistrzostwo ze wskazaniem na Kurtkę

Swietna książka

Swietna książka

A ja się nie bałem czy druga część, czyli kontynuacja będzie lepsza od „Ślepnąc od świateł”. To tak przekornie, wszystkim tym niedowiarkom. Bo Jakub Żulczyk w „Dawno temu w Warszawie” nie wypada z formy, trzyma poziom ukazując cały przekrój ludzkich zachowań w przeżartym społeczeństwie. Przeżartym złem tego świata, gdzie nikt nikogo nie obchodzi, takie gówniane życie, którym rządzi przypadek. Ślepy traf na który kompletnie nie mam wpływu, mogę tylko w ludzkim odruchu sprawiedliwości wyć z bezsilności. Gdzieś tam porównują do Vegi czy Tarantino. Panie Jakubie, jeżeli chodzi o Warszawę, pokazanie klimatu, ten język to bliżej Panu do …, powiem jak się spotkamy przy okazji Poznańskiej Grandy. Książka jak dla mnie jest też petardą językową, pełną takich swoistych odkrywczych myśli na które zaganiany w codzienności czytelnik nie wpadnie. Słowem, no dobra kilkoma. Jakub wie o czym napisał.

A ja się nie bałem czy druga część, czyli kontynuacja będzie lepsza od „Ślepnąc od świateł”. To tak przekornie, wszystkim tym niedowiarkom. Bo Jakub Żulczyk w „Dawno temu w Warszawie” nie wypada z formy, trzyma poziom ukazując cały przekrój ludzkich zachowań w przeżartym społeczeństwie. Przeżartym złem tego świata, gdzie nikt nikogo nie obchodzi, takie gówniane życie,...

7,5. Książka trochę nierówna. Początek ciężko się czyta, około 100 strony akcja się rozkręca. Następnie bardzo wciągająca - aż ciężko się oderwać :). Na duży plus narracja podzielona na różne postacie - ciekawy zabieg, umożliwia spojrzenie na zdarzenia w książce z różnej perspektywy. Język poszczególnych narratorów odpowiada charakterowi postaci.

7,5. Książka trochę nierówna. Początek ciężko się czyta, około 100 strony akcja się rozkręca. Następnie bardzo wciągająca - aż ciężko się oderwać :). Na duży plus narracja podzielona na różne postacie - ciekawy zabieg, umożliwia spojrzenie na zdarzenia w książce z różnej perspektywy. Język poszczególnych narratorów odpowiada charakterowi postaci.

Co to dużo pisać, powieść "Dawno temu w Warszawie" Jakuba Żulczyka jest po prostu rewelacyjna. Pochłonęła mnie całkowicie, wciągnęła pod powierzchnię tego brudnego i brutalnego warszawskiego półświatka. W mojej ocenie kontynuacja jest jeszcze lepsza od poprzedniej części, czyli "Ślepnąc od świateł". Gorąco polecam!

Co to dużo pisać, powieść "Dawno temu w Warszawie" Jakuba Żulczyka jest po prostu rewelacyjna. Pochłonęła mnie całkowicie, wciągnęła pod powierzchnię tego brudnego i brutalnego warszawskiego półświatka. W mojej ocenie kontynuacja jest jeszcze lepsza od poprzedniej części, czyli "Ślepnąc od świateł". Gorąco polecam!

Ukochałam Ślepnąc od świateł i bałam się, że zawiodę się na kontynuacji. Na szczęście się myliłam - czyta się super, niby-gangsterski klimat, a Kurtka ulubioną postacią.

Ukochałam Ślepnąc od świateł i bałam się, że zawiodę się na kontynuacji. Na szczęście się myliłam - czyta się super, niby-gangsterski klimat, a Kurtka ulubioną postacią.

Uśredniona ocena to 7/10, natomiast średni wstęp i słabe zakończenie, środek książki bardzo dobry. Fajnie zbudowane postacie, niezła fabuła.

Uśredniona ocena to 7/10, natomiast średni wstęp i słabe zakończenie, środek książki bardzo dobry. Fajnie zbudowane postacie, niezła fabuła.

Jak większość literackich kontynuacji, tak i ta jest dużo słabsza od części pierwszej. W Ślepnąc od świateł było coś autentycznego, coś co przyciągało do głównego bohatera i jego przygód. Tutaj to już zwykła bandyterka, rodem z filmów Vegi plus obowiązkowe obecnie wstawki o lgbt, koronawirusie i polityce. Autor chyba pisał to w trakcie covidowej kwarantanny i popłynął z tematem w złą stronę.

Jak większość literackich kontynuacji, tak i ta jest dużo słabsza od części pierwszej. W Ślepnąc od świateł było coś autentycznego, coś co przyciągało do głównego bohatera i jego przygód. Tutaj to już zwykła bandyterka, rodem z filmów Vegi plus obowiązkowe obecnie wstawki o lgbt, koronawirusie i polityce. Autor chyba pisał to w trakcie covidowej kwarantanny i popłynął z...

Świetny klimat!

Świetny klimat!

Z ogromną ulgą... to nie skok na kasę, ani stworzenie sposobności do kolejnego sezonu serialu. Postać pierwszoplanowa z poprzedniej części w bardzo umiejętny sposób odsuwa się w cień dając przestrzeń innym bohaterom. Nieważne czy to te, które poznaliśmy w poprzedniej części, czy też nowe. Tutaj warto wspomnieć postać Kurtki - analogicznie w pierwszej części, to Dario był postacią mało wyeksplorowaną, tajemniczą, tak samo tutaj młody handlarz (choć dla niego to pewnie uwłaczające) z każdym pojawieniem się na kartach książki kradnie show. Świat przedstawiony ewoluuje, tak jak wyewoluował z biegiem lat świat prawdziwej Warszawy - mamy freak fighty, covid, protesty polityczne, które w nienaganny sposób budują przestrzeń do prowadzenia dalszej fabuły. Niemal 800 stron - dla mnie wyzwanie. Było warto.

Z ogromną ulgą... to nie skok na kasę, ani stworzenie sposobności do kolejnego sezonu serialu. Postać pierwszoplanowa z poprzedniej części w bardzo umiejętny sposób odsuwa się w cień dając przestrzeń innym bohaterom. Nieważne czy to te, które poznaliśmy w poprzedniej części, czy też nowe. Tutaj warto wspomnieć postać Kurtki - analogicznie w pierwszej części, to Dario był...