Wilczyca

Opowiadanie "Wilczyca" to twarda, zimna opowieść o miłości, oddaniu i walce w trudnych czasach po plemiennych. Skuta lodem Skandynawska kraina pełna dzikich niebezpieczeństw i walk toporami, przesiąknięta krwią i potem, wciąga naprawdę mocno czytelnika.
Klimat pogański jest gęsty jak melasa. Mitologia germańska/nordycka choć jest tłem, uderza w nas mocno i zostaje trwale niczym otwarte rany do samego końca historii.
Bohaterowie jak żywi, nie są sztuczni a ich rozterki czy pobudki motywujące do działań są takie jak być powinny.

Jarosław Dobrowolski jak zwykle też bawi się delikatnie konwencją. Choć całość utworu jest na granicy powieści fantastyczno historycznej to zaskakuje końcem niczym z najlepszych serii horrorów.


Zdecydowanie chciałabym przeczytać w tym duchu całą powieść. Wręcz jej potrzebuję...

Opowiadanie "Wilczyca" to twarda, zimna opowieść o miłości, oddaniu i walce w trudnych czasach po plemiennych. Skuta lodem Skandynawska kraina pełna dzikich niebezpieczeństw i walk toporami, przesiąknięta krwią i potem, wciąga naprawdę mocno czytelnika.
Klimat pogański jest gęsty jak melasa. Mitologia germańska/nordycka choć jest tłem, uderza w nas mocno i zostaje trwale...

„Im zjawa była bliżej, tym wyraźniej dało się dostrzec, że jest jak marionetka. Jej ciałem poruszały mknące ku niebu nici, które splatały się w jeden sznur, a manipulowały nim trzy niewidome niewiasty."

„Ten zaś przez cztery dni trzymał go związanego, nie dając mu jeść, spać ani pić. Darł z niego pasy, wyłupił mu oczy, uciął język i nim nakarmił. Na koniec ślepego i niemego rzucił wygłodniałym psom na pożarcie.”

Poniższy tekst będzie wyjątkowo krótki, jednak wierze że i tak znajdzie uznanie wśród określonej grupy czytelników. Obserwuje reakcje na wrzucane posty i wiem że są tu osoby, które z niecierpliwością czekają na kolejne projekty pierwszego wampira i rewolwerowca w kraju- Jarosława Dobrowolskiego.

Dziś odpuszczę sobie promowanie zbliżającej się premiery ksiażki autorstwa Dobrowolskiego (chociaż i tak uważam że powieść pt. "dziwny zachód", może trafić w gusta tej nieco bardziej rozrywkowej części grozowego fandomu) i skupie się na meritum tematu czyli nowości z jego patronite. Część z was zapewne już wie, ale od wczoraj wspierający jego kanał mogą zapoznać się z krótką historią pod tytułem "wilczyca".

Omawiane tu opowiadanie, to zabawa stylem i następny krok na drodze eksperymentowania z literaturą. Jarek który w moim odczuciu coraz bardziej wybija się na mitycznego "człowieka-orkiestrę", udowadnia swoim fanom że nie ma dla niego tematu, do którego nie byłby w stanie stworzyć przekonującej historii i że nawet z zwykłej listy zakupów potrafiłby zrobić coś konkretnego.

"Wilczyca" to wciągające, dynamiczne i jednocześnie słodko-gorzkie opowiadanie, które wchłoniecie razem z poranną kawą i śniadaniem. Jarek zabiera nas w podróż do krain ludów północy, ich bogatej mitologii i wierzeń, a także relacji które są o wiele bardziej zawiłe niż się wydaje. To tam w otoczeniu barczystych wojowników i nie ustępujących ich na krok wojowniczek, poznamy historię Ulfa i Tove: najciekawszej wojowniczej pary stąpającej po północy.

W opowiadania Dobrowolskiego, miłość dwojga ludzi ściśle przeplata się z miłością do dziecka. Dobrowolski ustami i oczami swoich bohaterów, pokazuje nam że nie ma takiej rzeczy która stanie nam na drodze gdy w grę wchodzi bezpieczeństwo męża, syna, czy córki.

Opowiadanie ma ponad 20 stron, jednak uważam że autor po raz kolejny wycisnął z historii wszystko co się da. Myślę też, że to ten moment, w którym każdy niedowiarek powinien dać szansę opowiadaniom autora i w końcu przekonać się do jego talentu.

Gorąco polecam zajrzeć na patronite Jarka.
https://patronite.pl/tenDobrowolski/media

„Im zjawa była bliżej, tym wyraźniej dało się dostrzec, że jest jak marionetka. Jej ciałem poruszały mknące ku niebu nici, które splatały się w jeden sznur, a manipulowały nim trzy niewidome niewiasty."

„Ten zaś przez cztery dni trzymał go związanego, nie dając mu jeść, spać ani pić. Darł z niego pasy, wyłupił mu oczy, uciął język i nim nakarmił. Na koniec ślepego i...