Fantastyczna saga. Pełna ciepła, pięknych krajobrazów i dobrych uczuć.

Fantastyczna saga. Pełna ciepła, pięknych krajobrazów i dobrych uczuć.

⏳️❤️ RECENZJA ❤️⏳️

Krystyna Mirek "Kwiatowy dwór"

Wydawać by się mogło, że życie Dominika w końcu zaczyna być szczęśliwe i stabilne. Mężczyzna wybudował dom, zdobył szacunek i uznanie innych ale najwięcej radości daje mu kochająca żona nosząca pod sercem jego pierworodne dziecko. Niestety trudna przeszłość nie pozwala mu o sobie zapomnieć i ostatecznie mężczyzna musi stanąć oko w oko z wrogiem który odebrał mu wszystko. Czy Dominik znajdzie siłę do walki?

"Kwiatowy dwór" to kontynuacja losów bohaterów Sagi Dworskiej którą pewnie niejedna osoba czytała. W tej części autorka pokazuje nam jak potoczyło się życie Dominika i Julianny. Tych dwoje darzą się niezwykłym uczuciem, nie brakuje czułych gestów ani słów co było rzadko spotykane w tamtych czasach. Dominik mimo szczęścia które go spotkało, dręczy się ciągle wspomnieniami z przeszłości i z dnia na dzień coraz bardziej obawia się o losy swojej rodziny, lecz jego determinacja i odwaga sprawią, że uczyni wszystko by ochronić bliskich. Bracki to czarny charakter tej książki i bohater który jak dla mnie jest idealnie wykreowany i poprowadzony. Jego postać nie tylko wywołuje niepokój ale przedewszystkim rozbudza ciekawość. Całość można by uznać za podzieloną na dwie części, jedna opowiada o Dominiku i jego rodzinie, a druga o Brackim i jego poczynaniach. Wszystko jest świetnie opisane, możemy przekonać się jak trudne było życie chłopa, jak ważne było by kobiety miały mężów niekoniecznie z miłości i jak wiele potrzeba wysiłku aby zdobyć szacunek i uznanie. To historia o miłości, przyjaźni i walce o marzenia, przepełniona ciepłem, oddaniem ale i też knuciem i przebiegłością. Wszystko spisane w jedną spójną całość która pozwala nam wczuć się w fabułę i wraz z bohaterami przeżywać to co ich spotka. Widać, że autorka świetnie odnajduje się w dawnych klimatach, tak umiejętnie przenosi wszystko na papier, że czytając zalewa nas ogrom emocji i trudno się od tej historii oderwać. Podsumowując to nostalgiczna i bardzo emocjonalna historia obyczajowa którą ja serdecznie wam polecam i gwarantuję że z przyjemnością sięgnięcie po poprzednie części.

⏳️❤️ RECENZJA ❤️⏳️

Krystyna Mirek "Kwiatowy dwór"

Wydawać by się mogło, że życie Dominika w końcu zaczyna być szczęśliwe i stabilne. Mężczyzna wybudował dom, zdobył szacunek i uznanie innych ale najwięcej radości daje mu kochająca żona nosząca pod sercem jego pierworodne dziecko. Niestety trudna przeszłość nie pozwala mu o sobie zapomnieć i ostatecznie mężczyzna musi...

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/05/67-24-kwiatowy-dwor-krystyna-mirek/

“Kwiatowy dwór” Krystyny Mirek pozwolił mi odbyć podróż w przeszłość do XIX w. Obserwując losy chłopów i szlachty mogłam się przekonać, że pewne sprawy są aktualne niezależnie w której epoce żyjemy. Każdy człowiek pragnie żyć nie martwiąc się o przyszłość swojej rodziny, otrzymywać godną zapłatę za pracę, ale też kochać i być kochanym. Oczywiście wszędzie można spotkać osoby, które w sposób nieuczciwy będą chciały wykorzystać innych. W tym celuje Bracki, osobnik przebiegły i bez żadnych skrupułów.

W powieści nie zabraknie wam tajemnic, intryg, ale też miłości i empatii. Liczne zwroty akcji dostarczą wam emocji. A całość zaserwowana jest w lekkim stylu, który pozwoli wam miło spędzić czas z Julianną, Dominikiem i ich rodziną oraz znajomymi.

https://czytamdlaprzyjemnosci.pl/2024/05/67-24-kwiatowy-dwor-krystyna-mirek/

“Kwiatowy dwór” Krystyny Mirek pozwolił mi odbyć podróż w przeszłość do XIX w. Obserwując losy chłopów i szlachty mogłam się przekonać, że pewne sprawy są aktualne niezależnie w której epoce żyjemy. Każdy człowiek pragnie żyć nie martwiąc się o przyszłość swojej rodziny, otrzymywać godną zapłatę...

Ta powieść czyta się sama, bo zawiera wszystkie elementy, które uwielbiam: szlachecki dworek, inne czasy, stroje, obyczaje i bohaterowie, którzy od początku budzą sympatię.

Dominik Podhorski i jego żona Julianna to osoby, które wiedzą, czego chcą od życia, mają marzenia, dążą do celu wbrew trudnościom, czasom, zwyczajom.
Gdy serce przepełnia odwzajemniona miłość, wszystko staje się łatwiejsze do zniesienia. Z ukochaną osobą można "przenosić góry" i zdziałać wiele. Od początku kibicowałam tej parze i cieszę się, że w ich życiu zaczęły pojawiać się dobre chwile.

Dominik wyrastał w domu pełnym miłości i przeniósł te wzorce do swojego małżeństwa. Okazywał Juliannie troskę, zrozumienie, czułe gesty. A Julianna? Rozkwitała w tej atmosferze ciepła i dobroci, była wsparciem dla męża i była po prostu szczęśliwa.

Autorka w barwny sposób opisała nie tylko codzienność tej pary, ale i osób z ich otoczenia. Babcia Antonina, Józek, Emilka, Janek są tak różni, ale łączy ich jedno. Mają dobre serca i pragną szczęścia nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla bliskich.

"Kwiatowy dwór" to piękna książka o miłości, przyjaźni, dążeniu do realizacji marzeń. Z każdej strony czuć poczucie sprawiedliwości i szacunek do człowieka, niezależnie od majątku, tytułu, stanu posiadania.

Znajdziemy też intrygi i wartką akcję, ale przede wszystkim siłę uczuć, która potrafi sobie poradzić z przeszłością powracającą w najbardziej nieoczekiwanych chwilach.

Ta powieść czyta się sama, bo zawiera wszystkie elementy, które uwielbiam: szlachecki dworek, inne czasy, stroje, obyczaje i bohaterowie, którzy od początku budzą sympatię.

Dominik Podhorski i jego żona Julianna to osoby, które wiedzą, czego chcą od życia, mają marzenia, dążą do celu wbrew trudnościom, czasom, zwyczajom.
Gdy serce przepełnia odwzajemniona miłość, wszystko...

No myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy w ostatniej części 😊 Wiecie.. juz się prawie wszystko wyjaśniło została jedna rzecz do naprawienia i wszyscy mogą żyć szczęśliwie 😅 No i co ? I zaskoczyłam się 😅
No tego co się później okazało to się nie spodziewałam 😆🤔

Jak dla mnie zwieńczenie serii na poziomie 😁 Głowni bohaterowie są już po ślubie i oczekują dziecka. Oczywiście wisi nad nimi przeszłość, która powoli zaczyna dawać o sobie znać 😊 Czy wszystko się ułoży? No musicie się przekonać sami. Ja Wam powiem, że pochłonęła mnie ta historia. Czytałam, jednocześnie czyszcząc barierki do malowania 🤣więc wiecie.. to musiała być naprawdę wciągająca książka 😄 Zresztą autorki nie trzeba nikomu przedstawiać. Wszyscy myślę znają jej twórczość. Mi samej poleciła książki tej autorki koleżanka z pracy i jak widać się nie zawiodłam 😁

Jest to baardzo zgrabnie napisana obyczajówka, że świetnymi charakterystycznymi bohaterami, wątkami pełnymi niebezpieczeństw i intryg. Mi troszkę zabrakło relacji emocjonalnej naszych bohaterów, bo wracamy do nich gdy już są rok po ślubie I mało tam uczuć czy innych emocji. Ale to w sumie taki gatunek więc nie przyczepiam się tylko oceniam pod względem tego co lubię 😄 Książka pokazuje, że nie tylko pieniądz się liczy w życiu. Czasem wystarczy dobry i wartościowy człowiek na naszej drodze, który zmieni przyszłość mimo niebezpieczeństw i trudnosci 🥰

Miło spędziłam czas na tej lekturze i na pewno będę szukała jakiś podobnych historii do poznania 😅 Aby sie ponownie przenieść do dawnych czasów 😁

No myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy w ostatniej części 😊 Wiecie.. juz się prawie wszystko wyjaśniło została jedna rzecz do naprawienia i wszyscy mogą żyć szczęśliwie 😅 No i co ? I zaskoczyłam się 😅
No tego co się później okazało to się nie spodziewałam 😆🤔

Jak dla mnie zwieńczenie serii na poziomie 😁 Głowni bohaterowie są już po ślubie i oczekują dziecka. Oczywiście...

Dalsze list Julianny i Dominika. Ciekawa fabuła dawne czasy lekkie i przyjemne czytanie 😁

Dalsze list Julianny i Dominika. Ciekawa fabuła dawne czasy lekkie i przyjemne czytanie 😁

Polecam całą serię :) jest świetna

Polecam całą serię :) jest świetna

Gdy odkładałam Kolor róż na półkę, byłam ciekawa, czy i kiedy pojawi się kontynuacja losów Dominika i Julianny, bo czułam (i Wy pewnie też),że zasługują na to, by jeszcze zawitać w naszych biblioteczkach i sercach. Z radością więc przywitałam wiadomość, że w końcu pojawił się ciąg dalszy i jak się okazało po lekturze, być może nie będzie to finał tej historii. Ale o tym zapewne przekonamy się z czasem...

Kwiatowy dwór wciągnął mnie od pierwszej strony i oderwałam się od lektury dopiero po tym, gdy dotarłam do zakończenia. Przyjemnie było ponownie wkroczyć w XIX-wieczne realia, które wykreowała Krystyna Mirek, nasycić wyobraźnię sielskimi widokami wsi i poczuć odrobinę magii w chatce babki Antoniny. I doświadczyć całej feerii emocji, które wypełniają tę część od początku do końca.

Autorka kolejny raz pokazała, że potrafi pozytywnie zaskoczyć czytelnika i oddać w jego ręce dobrze skrojoną historię. Taką, która syci wszystkie zmysły i poza emocjami dostarcza też dobrą rozrywkę. Bo poza tym, że przezywa się wszystko to, co przydarza się bohaterom i kibicuje się im na każdym kroku, by wreszcie byli szczęśliwi, to ma się też z czytania ogromną frajdę. A w dodatku w tej książce czas płynie inaczej, wolniej. I mimo iż lektura Kwiatowego dworu minęła mi błyskawicznie, na co wskazywał zegarek, to czytając książkę, miałam wrażenie, że wszechświat zwolnił, że minęło zdecydowanie więcej czasu, niż faktycznie upłynęło.

Musicie też wiedzieć, że w Kwiatowym dworze nie jest tylko sielsko i anielsko. Krystyna Mirek postawiła na drodze bohaterów kilka zawirowań i trudnych doświadczeń, które wzbogaciły fabułę i pokazały, że życie to nie bajka, w której wszystko układa się według naszych myśli i planów, a często ma dla nas wiele niespodzianek i niektóre z nich wcale nie są dla nas miłe i przydarzają się nam, kiedy zupełnie się ich nie spodziewamy.
Pokazała też, że czasem warto iść na żywioł, przełamać strach i lęk nas trawiący, bo może się okazać, że dzięki temu odzyskamy to, co utraciliśmy, co zostało nam odebrane.

A bohaterowie? Z zainteresowaniem śledziłam zachodzące w nich przemiany, które można przyrównać do rozkwitającego kwiatu. Od pierwszej części aż do tego momentu Dominik zmężniał, wydoroślał, choć nadal zostało w nim odrobina chłopięcego uroku. Jego małżonka za to wydaje mi się, że wreszcie trochę się wyciszyła, ale czemu się dziwić, kiedy przyszłość obojga malowała się w całkiem jasnych barwach, a uczucie ich łączące z każdym dniem rosło w siłę?

Kwiatowy dwór, a właściwie Saga dworska to jedna z lepszych historii, jakie czytałam w ostatnim czasie. Mam nadzieję, że ta część nie była ostatnią, co sugerowałoby zakończenie, ale... Pożyjemy, zobaczymy, co przyniesie czas i Krystyna Mirek. Na ten moment gorąco polecam i Kwiatowy dwór, i Kolor róż, i Zapach bzów! Też zakochacie się w tej historii i pokochanie głównych bohaterów!

Gdy odkładałam Kolor róż na półkę, byłam ciekawa, czy i kiedy pojawi się kontynuacja losów Dominika i Julianny, bo czułam (i Wy pewnie też),że zasługują na to, by jeszcze zawitać w naszych biblioteczkach i sercach. Z radością więc przywitałam wiadomość, że w końcu pojawił się ciąg dalszy i jak się okazało po lekturze, być może nie będzie to finał tej historii. Ale o tym...

"Kwiatowy dwór" jest trzecią częścią " Sagi dworskiej" autorstwa Krystyny Mirek.
Akcja rozgrywa się w XIX w. i możemy dzięki tej lekturze poznać życie oraz zasady panujące na wsi w owym czasie. Opowieść napisana jest pięknym językiem. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Jest to piękna historia, pełna emocji,o planach, marzeniach, przyjaźni i miłości. Ale znajdziemy tu też intrygi, tragedię i nietrafione decyzje. Jednym słowem to życiowa powieść.
Akcja rozgrywa się dość szybko. I co ważne - historia daje nadzieję, że dobro zawsze zwycięża.
Ta książka jest przede wszystkim niebanalna i wzruszająca, ale też przekazuje pewne wartości. Trzeba też wspomnieć o pięknej okładce, przyciągającej wzrok i uwagę.
Zachęcam do tej lektury. Ja spędziłam z nią przyjemny czas.
Przeczytajcie tę piękną historię o przyjaźni, miłości i trudnych wyborach.
Bardzo dziękuję Wydawnictwu Zwierciadło za egzemplarz do recenzji.

"Kwiatowy dwór" jest trzecią częścią " Sagi dworskiej" autorstwa Krystyny Mirek.
Akcja rozgrywa się w XIX w. i możemy dzięki tej lekturze poznać życie oraz zasady panujące na wsi w owym czasie. Opowieść napisana jest pięknym językiem. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani. Jest to piękna historia, pełna emocji,o planach, marzeniach, przyjaźni i miłości. Ale znajdziemy tu...

Trzeci tom Sagi Dworskiej. Julianna i Dominik od roku są małżeństwem, oczekują pierwszego dziecka. Mimo nowej szczęśliwej rodziny Dominik nie może zapomnieć o wydarzeniach, które wygnały go z Podhorowa i postanawia dowiedzieć się, co dzieje się w jego rodzinnym majątku. Tymczasem okazuje się, że jego pierwsza miłość Emilia wciąż żyje.

Jeśli miałabym uszeregować części tej serii, to pierwszy tom podobał mi się najbardziej, a ten jest na drugim miejscu. Fabuła jest chyba najbardziej wartka i pełna intryg, głównie za sprawą dochodzenia swoich praw przez Dominika oraz relacji Emilii z Brackim. Naprawdę z ciekawością przewracałam kartki i mimo lekkiego klimatu nie byłam pewna, jak całość się skończy. Bardzo podoba mi się droga, jaką przechodzi Julianna, jak dorasta i w swoich decyzjach zaczyna uwzględniać rodzinę i swoje nienarodzone dziecko. Julianna jest silna i zaradna, ale też wrażliwa i tkwi w niej ból odrzucenia przez rodziców, którzy po narodzinach syna prawie całkowicie ją od siebie odsunęli. Jestem bardzo ciekawa, jak ten wątek się skończy. Podobały mi się też przygody Józka i jego relacje miłosne, które chwilami zaskakiwały.

Ten tom mnie wciągnął, ale też frustrował. O ile Juliannę lubię coraz bardziej, tak Dominik strasznie mnie zirytował. Ma żonę, twierdzi, że ją kocha, ale cały czas myśli o swojej nawet nie pierwszej miłości, a szczeniackim zauroczeniu. Chwilami miałam wrażenie, że on bardziej próbuje przekonać samego siebie, że kocha Juliannę, a tak naprawdę na pierwszym miejscu stawia Emilię, co przy mojej niechęci do zakazanych romansów jest bardzo drażniące. Podejrzewam, że w kolejnym tomie ich relacja może zacząć przypominać tę między Rossem, Demelzą i Elizabeth w czwartym tomie Poldarku, ale Ross i Elizabeth przynajmniej naprawdę byli parą. Mam też mieszane uczucia co do zakończenia, za szybko się to rozwinęło i nie wiem, czy w czasie zaborów tak łatwo przyszłoby odzyskać majątek Polakowi. No i w ebooku było sporo błędów językowych.

Ta saga ma pewne wady, ale nie da się ukryć, że świetnie się ją czyta i jest w niej coś przyciągającego. Polecam ją tym, którzy lubią klimaty polskich dworków i perypetii szlachty walczącej o swoją ziemię, ale nie oczekują nowych klasyków, tylko potrzebują czegoś lekkiego i rozluźniającego.

,, (…) ludzie, mówiąc ,,kocham cię”, mają często na myśli bardzo różne rzeczy i nie dla każdego to słowo oznacza to samo.”

Trzeci tom Sagi Dworskiej. Julianna i Dominik od roku są małżeństwem, oczekują pierwszego dziecka. Mimo nowej szczęśliwej rodziny Dominik nie może zapomnieć o wydarzeniach, które wygnały go z Podhorowa i postanawia dowiedzieć się, co dzieje się w jego rodzinnym majątku. Tymczasem okazuje się, że jego pierwsza miłość Emilia wciąż żyje.

Jeśli miałabym uszeregować części tej...