Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mimo kilku cringowych momentów....mnie kupili :D Wątek ze smokami totalnie nadrabia każde inne niedociągnięcie, nie czytałam książki, gdzie tyle byłoby o smokach.
Violet jest bohaterką do zniesienia, nie przeszkadzała mi jakoś bardzo. Xaden to ekstra przystojniak, wiadomo. Każde ma swojego przyjaciela, też dosyć stereotypowo. Ale mimo wszystko czytało mi się bardzo dobrze, nie irytowałam się, wciągnęłam się.

Mimo kilku cringowych momentów....mnie kupili :D Wątek ze smokami totalnie nadrabia każde inne niedociągnięcie, nie czytałam książki, gdzie tyle byłoby o smokach.
Violet jest bohaterką do zniesienia, nie przeszkadzała mi jakoś bardzo. Xaden to ekstra przystojniak, wiadomo. Każde ma swoje...

Rozwiń

Zwiń

Podobała mi się, główna bohaterka momentami irytująca, ale widać, ze taki miał być cel, że autorka wykreowała ją na taką wyrazistą zosię samosię, więc nie uważam tego za wadę.
Motyw straty również nie został zamieciony pod dywan jak i PTSD, wszystko to sprawia, że ten cały romans nie odgrywa pierwszych skrzypiec i mi to pasuje, bo często "ten jedyny" nagle poznany zawraca w głowie na tyle, że wszystkie traumy i problemy znikają, tutaj tego nie ma, więc na ogromny plus.
Na minus bardzo szybko pędząca akcja i wszystkie nieszczęścia spadające na główną bohaterkę, które sprawiają, ze nie zdążyłam jej współczuć bo tragedia goniła tragedię. Końcówka już naprawdę iście dramatyczna, według mnie jakby było mniej dram, to czytelnik bardziej mógłby się wczuć.

Podobała mi się, główna bohaterka momentami irytująca, ale widać, ze taki miał być cel, że autorka wykreowała ją na taką wyrazistą zosię samosię, więc nie uważam tego za wadę.
Motyw straty również nie został zamieciony pod dywan jak i PTSD, wszystko to sprawia, że ten cały romans nie odgr...

Rozwiń

Zwiń

Myślałam o tym żeby dać 7/10 ale zakończenie było tak odklejone, że obniżyło znacznie odbiór tej książki.

Nie wiem czy autorka miała na celu stworzyć tak zadufaną, egocentryczną, zapatrzoną w siebie bohaterkę - jeśli tak, to czapki z głów, udało się.
Flora jest blisko 30 lat a zachowuje się jakby miała 15, ciągle wspomina sytuację sprzed 5 lat, co to chłop ją zostawił, a nawet z nią nie był. Zaznacza przy tym, że ona się zmieniła, ale nie wierzy przez całą książke że zmienił się Maks (ten chłopa co ją zostawił 5 lat temu).
Książkę w sumie do połowy czytało/słuchało się dobrze, ale później ciągłe żarty wychodziły mi już bokiem, autorka chyba bardzo chciała pokazać jak bardzo jest zapoznana ze światem popkultury, mnie już to trochę przytłaczało.
Nie podobały mi się wspomniane wyżej żarty, mam nadzieję, że taki jest "urok" Flory i następna część nie będzie już taka zgryźliwa, pełna metafor, sarkazmu i żartu. Zresztą nie pasowałoby mi to do Meli.
Miałam też problem z odbiorem tej wielkiej, wspaniałej rodziny, była tak idealna że aż nierealna.
No i nie podobała mi się Flora, nie chciałabym mieć takiej siostry, przyjaciółki, ba, nawet znajomej. Ale biorę odważnie na siebie hipotezę, ze to był celowy zabieg autorki. Znam kilka artystów scenicznych i często są to ludzie bardzo
skupieni na sobie, więc Flora według moich wyobrażeń by się wpasowywała.

Z plusów podobał mi się wątek z dziećmi, a właściwie większość wątków, podobała mi się postać Maksa jak i opis tego aktorskiego świata.

Wiem, że jest to debiut więc na zachętę 6/10, jeśli w drugiej części styl będzie podobny, to będę wiedziała, że to nie kreacja Flory a po prostu styl pisania autorki.

Myślałam o tym żeby dać 7/10 ale zakończenie było tak odklejone, że obniżyło znacznie odbiór tej książki.

Nie wiem czy autorka miała na celu stworzyć tak zadufaną, egocentryczną, zapatrzoną w siebie bohaterkę - jeśli tak, to czapki z głów, udało się.
Flora jest blisko 30 lat a zachowuje...

Rozwiń

Zwiń

Kolejny tom przygód Witch, nie pamiętaj już tej części komiksów, więc czułam się jakbym czytała coś nowego.
Jak zawsze nie potrafię być obiektywna, chociaż zaczynam się zastanawiać czemu Czarodziejki mają ciągle 13-14 lat, nie powinny być już starsze?

Kolejny tom przygód Witch, nie pamiętaj już tej części komiksów, więc czułam się jakbym czytała coś nowego.
Jak zawsze nie potrafię być obiektywna, chociaż zaczynam się zastanawiać czemu Czarodziejki mają ciągle 13-14 lat, nie powinny być już starsze?

Bardzo rzadko wystawiam maxa, w swojej biblioteczce zauważyłam, ze ostatni raz ocena 10/10 pojawiła się w 2018 roku...

Do niczego nie mogę się przyczepić, historia totalnie angażująca, kibicujemy głównym bohaterom, mimo tego, że mają wiele irytujących cech. Nie wyobrażam sobie, że taka Ustawa o życiu miała funkcjonować w realnym życiu, wolę myśleć, że nie ma takich rodziców, którzy by podpisali umowę na śmierć własnego dziecka, ale wiem też w głębi duszy, że to bardzo naiwne myślenie.

Stylem bardzo podobnie napisana do Kosiarzy, ale nie przeszkadza mi to.

Bardzo rzadko wystawiam maxa, w swojej biblioteczce zauważyłam, ze ostatni raz ocena 10/10 pojawiła się w 2018 roku...

Do niczego nie mogę się przyczepić, historia totalnie angażująca, kibicujemy głównym bohaterom, mimo tego, że mają wiele irytujących cech. Nie wyobrażam sobie, że taka Us...

Rozwiń

Zwiń

Nie lubię oceniać reportaży, bo czuję się tak jakbym oceniała czyjeś przeżycia, ale w tym wypadku oceniam jednak bardziej autorkę.

Historie przedstawione w książce nie były dla mnie jakimś szokiem, mniej więcej byłam zaznajomiona jak żyło się kobietom, ogólnie ludziom w tamtych czasach. Nie podobał mi się chaos w rozdziałach, z żadną bohaterką nie czułam się zżyta bo najzwyczajniej historie mi się tak myliły, że sama nie wiedziałam, którą aktualnie czytam.

Ostatnie 3 rozdziały słabsze od reszty, nie rozumiem też poprowadzonego wątku z Żydami, dla mnie był on zbędny.

Jednak całą książkę oceniam raczej na plus, pierwsze rozdziały czytało się dobrze, gdyby nie ten chaos i wielowątkowość to byłoby jeszcze lepiej.

Nie lubię oceniać reportaży, bo czuję się tak jakbym oceniała czyjeś przeżycia, ale w tym wypadku oceniam jednak bardziej autorkę.

Historie przedstawione w książce nie były dla mnie jakimś szokiem, mniej więcej byłam zaznajomiona jak żyło się kobietom, ogólnie ludziom w tamtych czasach. ...

Rozwiń

Zwiń

To była naprawdę przeurocza książka ale przedstawiająca poważny problem jaki jest temat emigrantów. Wyobrażenia na temat tych ludzi mamy często negatywne, a to może być zupełnie normalnie funkcjonująca osoba, która żyje i chce żyć normalnie w danym kraju.
Główna bohaterka była tak dobrze wykreowana, że dawno w romantycznych książkach nie spotkałam tak fajnej postaci, a tym bardziej że jest to młodzieżówka! I wiadomo, gdyby miała więcej lat to jej podejście często byłoby irracjonalne, ale że jest młoda ma prawo myśleć "hej! znajdę męża i będzie po problemie!". Do mnie Jimmy totalnie przemawia, jedyne do czego bym się przyczepiła to do zbyt przesłodzonej końcówki, ale nawet to mi szczerze mówiąc aż tak nie przeszkadzało.

To była naprawdę przeurocza książka ale przedstawiająca poważny problem jaki jest temat emigrantów. Wyobrażenia na temat tych ludzi mamy często negatywne, a to może być zupełnie normalnie funkcjonująca osoba, która żyje i chce żyć normalnie w danym kraju.
Główna bohaterka była tak dobrze ...

Rozwiń

Zwiń