Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoda czasu na kolejne wtórne romansidło o motocyklistach. Książka płytka, bohaterowie nijacy. Niektóre pomysły w fabule- niezłe, warte pracy nad nimi.
Generalnie szkoda czasu.

Szkoda czasu na kolejne wtórne romansidło o motocyklistach. Książka płytka, bohaterowie nijacy. Niektóre pomysły w fabule- niezłe, warte pracy nad nimi.
Generalnie szkoda czasu.

Ta książka jest po prostu zła. Żle stworzona postać głównej bohaterki. Brak logiki i nadużywanie wulgaryzmów, które nie wnoszą nic do fabuły to tylko część zarzutów.
Nie mam nić przeciwko przekleństwom, ale mam wrażenie że Autorka na przeklinaniu oparła cały pomysł.
Szkoda czasu- nawet kiedy jesteście zdesperowani.

Ta książka jest po prostu zła. Żle stworzona postać głównej bohaterki. Brak logiki i nadużywanie wulgaryzmów, które nie wnoszą nic do fabuły to tylko część zarzutów.
Nie mam nić przeciwko przekleństwom, ale mam wrażenie że Autorka na przeklinaniu oparła cały pomysł.
Szkoda czasu- nawet ...

Rozwiń

Zwiń

Całkiem niezła książka. Bardzo dobrze mi się czytało i oprócz kilku uwag nie mam się o co przyczepić.
Końcowe sceny są pełnym rozczarowaniem, ale nie przyćmiewają całości. Z drugiej strony, mam nieodparte wrażenie że to celowy zabieg- zakończyć cukierkowo.
Książka jest ot lekką lekturą i ten poziom- solidnego thrillera - trzyma.

Całkiem niezła książka. Bardzo dobrze mi się czytało i oprócz kilku uwag nie mam się o co przyczepić.
Końcowe sceny są pełnym rozczarowaniem, ale nie przyćmiewają całości. Z drugiej strony, mam nieodparte wrażenie że to celowy zabieg- zakończyć cukierkowo.
Książka jest ot lekką lekturą i...

Rozwiń

Zwiń

Lubię ksiażki o wilkołakach, wampirach, magii itd. Lubię ksiązki polskich Autorek: Anety Jadowskiej, Mileny Wójtowicz, Magdaleny Kubasiewicz i innych . Dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po książkę z serii W mrokach Luizjany, trochę licząc na lekturę na podobnym poziomie. Niestety - w tej książce: klimatu dusznego Południa- brak; nieprzewidywalności -brak; czegoś świeżego - brak.
Od pierwszej strony miałam wrażenie, że już to czytałam, tylko hmmm no, w lepszej wersji. No i oczywiście, że czytałam- serie książek Patricii Briggs (Alfa i Omega i Mercedes Thompson) plus wspomnianych wyżej Autorek. Chyba nawet Charline Harris i jej bardzo prosty styl i mało bystre bohaterki są lepsze.
Nie polecam nawet jako odskoczni.

Lubię ksiażki o wilkołakach, wampirach, magii itd. Lubię ksiązki polskich Autorek: Anety Jadowskiej, Mileny Wójtowicz, Magdaleny Kubasiewicz i innych . Dlatego bez zastanowienia sięgnęłam po książkę z serii W mrokach Luizjany, trochę licząc na lekturę na podobnym poziomie. Niestety - w tej...

Rozwiń

Zwiń

Mam mieszane uczucia po lekturze. Po pierwsze, czytalam wersję elektroniczną i nie wiem czy to błąd w konwersji czy nie, ale tekst zlewał się w jedno co było męczące.
Pomijając te technikalia- pierwsze rozdziały są super - podsumowują wiedzę na temat różnych narkotyków i ich wpływu na organizm ludzki. Niejako mimochodem autorki wskazuję na przyczyny dla których młodzież sięga po substancje psychoaktywne- a szkoda, warto to rozwinąć.
Tytuł jest mylący- bo o "ćpaniu przez nasze dzieci" jest pierwsza część książki. Ostatnie rozdziały traktują o historii Monaru i leczeniu odwykowym.
Pytania czasem były tak infantylne, że nie wierzyłam, że zadała je dziennikarka :)
Z jednej strony poleciłabym ten wywiad rodzicom, aby uwrażliwić na temat uzależnień. Z drugiej- cóż, znam lepsze książki.

Mam mieszane uczucia po lekturze. Po pierwsze, czytalam wersję elektroniczną i nie wiem czy to błąd w konwersji czy nie, ale tekst zlewał się w jedno co było męczące.
Pomijając te technikalia- pierwsze rozdziały są super - podsumowują wiedzę na temat różnych narkotyków i ich wpływu na or...

Rozwiń

Zwiń

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
Wnioski na szybko:
Do serii o Brigertonach jej daleko, zwłaszcza warsztatowo.
Gdzieś w treści wyłapałam, ze akcja toczy sie w epoce edwardiańskiej- jeśli tak to nie zgadza się nić- stroje, obyczaje etc. Jesli to epoka wiktoriańska, czyli wczesniejsza, to jednak nie palono wtedy papierosów, a cygara ;), no może też być regencja - bo też gdzieś jest wzmianka o panowaniu Jerzego IV. Określanie głównej bohaterki odważną i wyemancypowana to stanowczo za wiele- nie ma żadnej z tych cech. Poddaje się woli rodziny i pokornie wykonuje polecenia. To, że pisze artykuły do gazety- jest zwyczajnie niewiarygodne w kontekście pozostałych jej zachowań.
Generalnie książka dla wielkich fanów gatunku.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
Wnioski na szybko:
Do serii o Brigertonach jej daleko, zwłaszcza warsztatowo.
Gdzieś w treści wyłapałam, ze akcja toczy sie w epoce edwardiańskiej- jeśli tak to nie zgadza się nić- stroje, obyczaje etc. Jesli to epoka wiktoriańska, czyli w...

Rozwiń

Zwiń