Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Technologia to coś co otacza ludzkość od wielu stuleci i coś co my tworzymy od wielu stuleci. To coś co nas napędza, motywuje, pozwala na rozwój cywilizacji, ale ostatnio zaczyna niepokoić. Ale czy jest się czego bać? A może należy pokładać w niej nadzieję?

Autor na początku przedstawia nam historię cywilizacji i jej związku z postępem technologicznym. Pozwala zdać sobie sprawę z tego, że pewne rzeczy kiedyś były postępem, a teraz uważamy je jako oczywiste (np. samochody, latanie samolotami, telefony). To samo może być ze sztuczną inteligencją. Może być jednak przyczyną znacznie gorszych rzeczy.

Jest tutaj poruszony temat, który przemówił do mnie jak żaden inny. A mianowicie autouzupełnianie. Przy lekturze tej książki zdałam sobie sprawę, że kiedy piszę do znajomych, telefon sam podpowiada jakie powinno być kolejne napisane przeze mnie słowo. To właśnie wytwór sztucznej inteligencji, która cały czas uczy się naszego języka i składni.

Ta książka to reportaż totalny. Najlepszy jaki czytałam w tym roku. Mocno uderza w aktualny świat, sytuację ludzi, a także w nasze obawy. Genialnie napisany, przejrzysty, zrozumiały, nie ma tu żadnego przypadkowego słowa. Otwiera oczy na to jak technologie na nas wpływały i jak mogą wpłynąć, a przede wszystkim odpowiada na pytania czy ten bardzo szybki ostatnimi czasy postęp jest dla nas bezpieczny i nam sprzyja. Najlepiej oddaje to cytat: „Prostym narzędziem takim jak nóż można posiekać cebulę lub dokonać masakry”. I taka jest sztuczna inteligencja.

Jeśli tylko AI i jej przyszłość Was interesuje, ogromnie polecam Wam tę książkę! Okładkowe sroki też będą zadowolone 🤩

Technologia to coś co otacza ludzkość od wielu stuleci i coś co my tworzymy od wielu stuleci. To coś co nas napędza, motywuje, pozwala na rozwój cywilizacji, ale ostatnio zaczyna niepokoić. Ale czy jest się czego bać? A może należy pokładać w niej nadzieję?

Autor na początku przedstawia n...

Rozwiń

Zwiń

Nie umiem ująć z słowa jak bardzo ta książka jest nietuzinkowo napisana. Trzeba do niej podejść z dużym dystansem, a pochłonie czytelnika bez reszty i odwdzięczy się godzinami dobrej odskoczni od codzienności. Jeśli tego dystansu nie złapiemy, może się nie spodobać.

Mamy tu oprócz humoru, który dostarczają nam postaci, humor w samej narracji, więc jest go dużo. Nietypowe imiona pochodzące od cech charakteru bohaterów lub ich czynów powodują parskanie w większej częstotliwości. Do tego mamy świat na kształt wczesnego średniowiecza, jagi oraz wątki słowiańskich bóstw. Są bijatyki, dużo karczm w których robi się wiadome rzeczy, motyw drogi, wątki polityczno-podatkowe, ogólnie bardzo fajna forma niewymagającej fantastyki. Do pióra autora nie mam zastrzeżeń, nazwy własne (choć czasem dziwne i trzeba przeczytać po parę razy) dodają humoru i oryginalności historii, jak dla mnie tu wszystko składa się w znakomitą całość.

Gdzieś przeczytałam, że porównuje się tę książkę do serialu Netflixa „1670” i w sumie muszę się z tym zgodzić. Różnica jest w wątkach fantastycznych i w okresie historycznym, ale satyra jest tu bardzo podobna.

Polecam więc osobom z dystansem, pragnącym zaznać trochę polskiej fantastyki rozrywkowej, nie bojących się nietypowych książek 😁

Nie umiem ująć z słowa jak bardzo ta książka jest nietuzinkowo napisana. Trzeba do niej podejść z dużym dystansem, a pochłonie czytelnika bez reszty i odwdzięczy się godzinami dobrej odskoczni od codzienności. Jeśli tego dystansu nie złapiemy, może się nie spodobać.

Mamy tu oprócz humoru,...

Rozwiń

Zwiń

Czy wiecie w jakich warunkach pozyskiwane są metale niezbędne do tworzenia baterii naszych telefonów?

Jeśli tak jak ja nie macie o tym zielonego pojęcia i życie ludzkie jest dla Was ważne, ta książka jest dla Was.

Chyba żadna książka o Afryce nie będzie dla czytelnika łatwa. Historia i polityka nigdy nie była łatwa dla tego regionu. W tej książce autor przedstawia nam historie rozgrywające się w Demokratycznej Republice Konga. Jedyne co Kongo ma to bogactwa naturalne, które w nadmiarze bywają przekleństwem.

Wielkie koncerny, których produkty opierają się na kobalcie z Afryki (potrzebnym do większości baterii np. w naszych telefonach czy autach elektrycznych), twierdzą, że wprowadzając zrównoważony rozwój w swoich firmach, działa to wszystko jak w bajce. Pracownicy dobrze zarabiają, są szczęśliwi, natura nie cierpi i tym podobne. Autor pojechał do Konga sprawdzić, czy przy wydobyciu tego metalu jest to rzeczywiście sen czy jednak koszmar.

Jak się możecie domyślić koszmar, ale jego skala przerosła moje wyobrażenia i pewnie wyobrażenia większości ludzi, którzy sięgną po ten reportaż. Praca dzieci, wyzysk, bieda, zanieczyszczenie powietrza i wszechobecna śmierć w pracy, od której zachodnie koncerny umywają ręce.

Nie mówię, że jestem przeciw konsumpcjonizmowi, bo sama w tym tkwię. Ale wiem też, że każdy kto sięgnie po tę książkę przez chwilę zastanowi się zanim kupi kolejną elektronikę. W tym ja.

Jest to reportaż potrzebny, rzetelny, dostarczający czasem zbyt dużo emocji, ale niezbędne są one do zrozumienia jak ludzie w Kongo są zmuszeni żyć. Polecam każdemu bez wyjątku, bo pewnie każdy telefon w swojej kieszeni/torebce ma.

Czy wiecie w jakich warunkach pozyskiwane są metale niezbędne do tworzenia baterii naszych telefonów?

Jeśli tak jak ja nie macie o tym zielonego pojęcia i życie ludzkie jest dla Was ważne, ta książka jest dla Was.

Chyba żadna książka o Afryce nie będzie dla czytelnika łatwa. Historia i p...

Rozwiń

Zwiń

Temat miłości w Afryce jest mocno niestandardowy, musicie przyznać. Ale właśnie dlatego postanowiłam sięgnąć po tę książkę, bo w sumie nie wiedziałam czego się spodziewać. Stawiałam na to, że mnie zaskoczy.

No i zaskoczyła, przede wszystkim emocjonalnie. Podzielona jest na historie osób z poszczególnych krajów w Afryce Wschodniej, m. in. Kenii, Etiopii, Tanzanii. Każda historia jest inna, ale na swój sposób podobna. Bo gdy brakuje wody, pożywienia, naokoło trwa wojna lub trwa prześladowanie wybranych grup społecznych, nie jest łatwo o miłość.

Jak się domyślacie pewnie, większość historii to historie kobiet. Kobiet, które są krzywdzone, poniżane, nie mają zbyt wielu praw, a miłość taka jak u nas zdarza się rzadko albo w ogóle. Ale znajdziemy tu też historie osób homoseksualnych, którzy w zasadzie mają gorzej niż kobiety. Miłość jednak to nie tylko ta romantyczna, dlatego mamy tutaj też opowieści o miłości rodzicielskiej, która wydaje się być w Afryce jedną z najmocniejszych. Autor do wszystkich tych rozmów i opowieści dodaje nam tło historyczne, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne. Tak, żeby lepiej zrozumieć tych ludzi, ich życie i problemy, ale też tradycje i wierzenia, które czasem nie mieszczą nam się w głowach.

Czułam, że nie będzie to łatwa książka i był moment, gdy emocje wzięły u mnie górę i łza się w oku zakręciła. Myślę że z takiej bezsilności. Jest to kolejna pozycja, która pozwoli nam docenić to co mamy i gdzie żyjemy. Reportaż czyta się świetnie, jest napisany z perspektywy obserwatora wydarzeń, a krótkie zdania sprawiają, że płynie się przez niego naprawdę szybko. Polecam!

Temat miłości w Afryce jest mocno niestandardowy, musicie przyznać. Ale właśnie dlatego postanowiłam sięgnąć po tę książkę, bo w sumie nie wiedziałam czego się spodziewać. Stawiałam na to, że mnie zaskoczy.

No i zaskoczyła, przede wszystkim emocjonalnie. Podzielona jest na historie osób z...

Rozwiń

Zwiń

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohatera, którego polubiłam od pierwszej strony. Nie jest idealny, ma swoje wady, a przez to wydaje się taki bardziej „ludzki”. Dialogi są dobrze napisane, nie są kwadratowe, są naturalne, mają w sobie dużo humoru.

No i najważniejsze - świat, trochę podobny do naszego, ale elementy magiczne i nadprzyrodzone są mroczne, nietuzinkowe, ciekawe. Jeśli ktoś jest fanem „Cmętarza Zwieżąt” Kinga to znajdzie tu coś dla siebie, bo mamy podobny motyw z powrotem z zaświatów. Jest tu też trochę wątku politycznego i romantycznego. Akcja na początku wydawała mi się niespieszna, potem jednak nabrała tempa i płynęło się przez tę powieść. Czyta się to jak kryminało-thriller, więc książka będzie idealna dla czytelników początkujących w gatunku fantastyki (czyli dla mnie też), bo przede wszystkim nie jest to powieść trudna i zawiła. Jest to natomiast świetna rozrywka na wysokim poziomie, nigdy bym nie powiedziała, że to debiut, bo jest dobrze i lekko napisana. Zakończenie mamy otwarte, zaskakujące, więc czekam na kolejne tomy serii! 🤩

Nie miałam jeszcze w rękach połączenia fantastyki z powieścią detektywistyczną, więc czym prędzej chciałam mieć tę powieść w swoich łapkach. Do tego jest to debiut, dlatego pozwoliłam sobie nie mieć wygórowanych oczekiwań co do jej treści i formy.

Mamy tu dość specyficznego głównego bohat...

Rozwiń

Zwiń

Kiedy sięgam po kolejny tom rozbudowanej fantastyki, w sumie nie wiem czego się spodziewać, bo wydarzyć tu się może wszystko. A co dostaję na pierwszych stronach „Szczurzycy”? Te samą karczmę co na początku 1. tomu - takie bezpieczne czytelniczo miejsce i nawiązanie, które pozwala nam się ugościć w tym fantastycznym świecie na nowo.

Ale 2. tom przynosi też trochę zmian. Przede wszystkim zmianę mojego nastawienia do Sheili. Dalej ma głupie pomysły, ale widać że jest bardziej dojrzała no i zaczyna mi się podobać wątek romantyczny - o to byście mnie nie posądzili, ale serio tu jestem jego fanką! Jest tu też dużo polityki, retrospekcji tłumaczących wydarzenia aktualne, wątek wtajemniczania się w historię Kazamatów i jej klątwy, wątek magiczny, jest iście kobieca walka o swoje prawa, wychodzenie z traumy. Były momenty, kiedy zostałam wyprowadzona na manowce, bo wszystko wskazywało na to, że jeden z bohaterów został zabity (okropne to było, ale chapeau bas bo dałam się nabrać, czyli emocje zagrały i bałam się, że rzeczywiście któryś z głównych bohaterów umrze 👀) Chyba nie powiem nic więcej, żeby nie spojlerować.

Świat wykreowany podobał mi się już za 1. razem, a jest tylko lepiej. Autorka ma tak świetne pióro, dialogi są tak naturalne i jest tu tyle żartu, że płynęłam przez tą książkę jak opętana. A zakończenie zbiło mnie z tropu totalnie…

Dowiedziałam się, że saga będzie miała 5 tomów. Nie mogę się doczekać, aż je wszystkie będę miała w swoich łapkach! Ten tom podobał mi się bardziej niż poprzedni. I niezmiernie cieszę się, że mogłam objąć patronatem tak świetną fantastykę, która spokojnie mogłaby stać na jednej półce w księgarni chociażby z Wojnami Makowymi, biorąc pod uwagę, że to też jest debiut.

Kiedy sięgam po kolejny tom rozbudowanej fantastyki, w sumie nie wiem czego się spodziewać, bo wydarzyć tu się może wszystko. A co dostaję na pierwszych stronach „Szczurzycy”? Te samą karczmę co na początku 1. tomu - takie bezpieczne czytelniczo miejsce i nawiązanie, które pozwala nam się ...

Rozwiń

Zwiń