Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Podróż z tobą” to absolutnie urocza i przyjemna lektura, którą określiłabym przede wszystkim dobrą rozrywką. Ta komedia romantyczna zapewni Wam uśmiech i wiele radości. Chętnie obejrzałbym ją na dużym ekranie! Znajdziecie w niej motyw enemies to lovers, bohaterowie mają trudny orzech do zgryzienia, zwłaszcza że znają się od wielu lat i nie pałają do siebie miłością. Jednak za sprawą wielkiego uczucia swych dziadków z czasów młodości muszą połączyć siły i wyruszyć w podróż. My jako czytelnicy podziwiamy nie tylko widoczki ale i potyczki słowne 😂. Nie można ich nie polubić, niby tacy od siebie różni, a jednak ciut podobni, w każdym razie mają ze sobą wiele wspólnego. Dobrze się to czytało i autorka kapitalnie rozwinęła tę relację - niby wolno i spokojnie, a tak naprawdę niemal od początku można było poczuć tę chemię. I listy! Ach, uwielbiam listy, są takie sentymentalne, prawdziwe, często przekazują dużo więcej niż to co jesteśmy w stanie powiedzieć na głos. Pisarka poruszyła temat żałoby, więzi rodzinnej, samoakceptacji i zaufania drugiej osobie. Cudownie było przebyć tę podróż, zarówno na kartach powieści dzięki bohaterom, którzy zwiedzają i dzięki historii z przeszłości jednego z nich. Naprawdę warto!

Noelle właśnie dowiedziała się, że jej ukochana babcia w młodości przeżyła wielką miłość! Dziewczyna za pomocą TikToka próbuje odnaleźć mężczyznę z jej listów. Udaje jej się! Pojawia się jednak problem. Jego wnukiem jest jej wróg numer jeden z czasów szkolnych.

„Podróż z tobą” to absolutnie urocza i przyjemna lektura, którą określiłabym przede wszystkim dobrą rozrywką. Ta komedia romantyczna zapewni Wam uśmiech i wiele radości. Chętnie obejrzałbym ją na dużym ekranie! Znajdziecie w niej motyw enemies to lovers, bohaterowie mają trudny orzech do ...

Rozwiń

Zwiń

„Nie jesteś sama, Meredith” to dla mnie, przede wszystkim, opowieść o rozpaczy, smutku, nostalgii i depresji. To ogromna dawka emocji. W dużej mierze ta książka, to właśnie żal, jednak wypływa z niej ważna i uniwersalna lekcja - nadzieja zawsze umiera ostatnia i nie można się poddawać. Dawno nie przeczytałam pozycji tak głębokiej, pięknej i wszechogarniającej. To książka, którą będziecie chcieli z całych sił przytulić, o tak, marzę o uściskaniu bohaterki. Uważam, że praca, którą wykonała autorka tak aby naszkicować nam sytuację i historię głównej bohaterki, zasługuje na wielkie brawa. Tę opowieść się po prostu czuje, ona nas otacza, otula, momentami przytłacza. Tragedia, którą przeżyła Meredith sprawi, że włos Wam się zjeży na głowie… Długo zastanawiałam się co sprawiło, że tak bardzo się boi, ale jej historia naprawdę mnie zdruzgotała. Kocham tę historię i przesłanie jakie ze sobą niesie. Dom i bliscy to często coś co nas buduje, definiuje, dodaje skrzydeł, może być jednak czymś odwrotnym, może krzywdzić, a nawet pogruchotać, może rozbić i stłamsić, może zniszczyć. Emocjonalna i poruszająca, dająca do myślenia i chwytająca za serducho. Wartościowa i dojrzała, taka, która sprawi, że docenicie tych, których macie wokół.

Meredith nie znajduje w sobie siły, aby wyjść z domu. Kot, puzle, praca zdalna i przyjaciółka która czasami ją odwiedza dają jej szczęście, ale tylko częściowe. Gdy na horyzoncie pojawiają się nowe osoby kobieta odkrywa, że być może ma w sobie więcej siły niż myśli.

„Nie jesteś sama, Meredith” to dla mnie, przede wszystkim, opowieść o rozpaczy, smutku, nostalgii i depresji. To ogromna dawka emocji. W dużej mierze ta książka, to właśnie żal, jednak wypływa z niej ważna i uniwersalna lekcja - nadzieja zawsze umiera ostatnia i nie można się poddawać. Daw...

Rozwiń

Zwiń

Najbardziej nieszablonowa i oryginalna książka jaką przeczytaliście w tym roku? Podaj tytuł.🤩

Moją widzicie na tym zdjęciu. To było tak inne, wykraczające poza wszelkie ramy gatunku, a jednocześnie ciekawe. To książka absolutnie o wszystkim, która tak naprawdę balansuje na granicy wielu wątków i tematów życia codziennego. Głównie opowiada o życiu dwóch sióstr, z których każda jest zupełnie inna i z których każda inaczej radzi sobie ze swoimi problemami. To opowieść o takim momencie w życiu, w którym mamy czas aby przystanąć i zastanowić się nad wszystkim tym co za nami i przed nami. Wtedy zazwyczaj zaczynamy wątpić i nie podoba nam się to co widzimy. To książka o niepowodzeniach i brutalnej prawdzie, o żalu i smutku, o nadziei, które często nas gubi i o tym jak bardzo różni od siebie jesteśmy. Autorka od czasu do czasu wtrąca wiele żartobliwych, często pełnych ironii podsumowań. Zadaje pytania co by było gdyby i próbuje zmusić nas samych do refleksji. Znajdziemy w niej bardzo dużo o więzach krwi, śmierci i żałobie i poczuciu winy. Zdziwiły mnie przekleństwa, ale pasowały tutaj jak ulał, zwłaszcza że samej mi się wyrywają, a w myślach to już w ogóle. Świetnie ukazany wątek dotyczący autorki i pisania, uśmiałam się po pachy, tak jest moi drodzy. Każdy ma jakiś kredyt. Nie znałam dotąd stylu pisania tej autorki, ale mam nadzieje, że to nie będzie nasze ostatnie „spotkanie”.

Aleksandra to matka, która marzy o karierze pisarki. Jej codzienność jest trudna i pełna obowiązków. Boi się realizować swoje marzenia. W ukryciu zazdrości siostrze, która zdobywa świat. Jednak każda z nich ma to, czego nie ma ta druga co czasami prowadzi do niedopowiedzeń.

Najbardziej nieszablonowa i oryginalna książka jaką przeczytaliście w tym roku? Podaj tytuł.🤩

Moją widzicie na tym zdjęciu. To było tak inne, wykraczające poza wszelkie ramy gatunku, a jednocześnie ciekawe. To książka absolutnie o wszystkim, która tak naprawdę balansuje na granicy wielu w...

Rozwiń

Zwiń

Już tyle osób polecało tę książkę, że ja po prostu będę potwierdzeniem Waszych chęci dotyczących jej poznania. „Debit” to powieść wyjątkowa. Historia absolutnie fascynująca, przerażająca, błyskotliwa i genialnie poplątana. Mam wrażenie, że to jeden z takich thrillerów, których się nie zapomina. To opowieść w której bohaterowie bez przerwy giną, a my nie mamy pojęcia jak trzy oddzielne historie mogą się połączyć, ani kto przeżyje. Było niesamowicie tajemniczo, duszno, wręcz klaustrofobicznie. Autorka wnikliwie opowiada historię, w której tylko teoretycznie wszyscy są ofiarami. W momencie zagrożenia z ludzi wychodzą naprawdę najgorsze cechy. Sekrety i tajemnice mnożą się bez końca, podobnie jak trupy, czytelnik odczuwa niepewność, bezradność i strach, polityka i układy królują, a zmanipulowany świat karmi kłamstwem. Pisarka fenomenalnie żongluje opisami zdradliwej przyrody, która jakby jeszcze było bohaterem mało, eliminuje tych słabszych. Bardzo długo jesteśmy trzymani w niepewności i zastanawiamy się czy tak może wyglądać nasza przyszłość? Do czego zmierza ludzkość? Do czego jesteśmy w stanie się posunąć gdy chodzi o nasze życie i zdrowie? Pewne jest to, że trudno ją odłożyć, bez ostrzeżenia zanurzamy się w brutalnym świecie, w którym nie rządzi dobro. Cóż mogę więcej dodać, to było po prostu genialne i z ogromną przyjemnością polecam!

Hannah, Meg i Carter coś łączy. Nie wiemy jednak co. Gdy ta odpowiedź się rozpoczyna znajdują się w zupełnie różnych miejscach. Dookoła panuje wirus, świat to miejsce mroczne, złe i brutalne, a oni zrobią wszystko by przetrwać.

Już tyle osób polecało tę książkę, że ja po prostu będę potwierdzeniem Waszych chęci dotyczących jej poznania. „Debit” to powieść wyjątkowa. Historia absolutnie fascynująca, przerażająca, błyskotliwa i genialnie poplątana. Mam wrażenie, że to jeden z takich thrillerów, których się nie zapo...

Rozwiń

Zwiń

„Najskrytsze miejsca duszy”. To nie ja pochłonęłam tę książkę w jeden wieczór, to ona pochłonęła mnie. Zanurzyłam się w tej historii absolutnie od początku do samego końca i zakochałam się w jej wrażliwości. Nie mam pojęcia jak opisać to co działo się w moim wnętrzu gdy mierzyłam się z tą opowieścią. To jedna z tych historii, która absolutnie przytłacza swoją tematyką, ale z drugiej strony jest jednym z piękniejszych doświadczeń literackich. Dla mnie nie była to łatwa lektura, mocno przeżywałam to co działo się z bohaterami. Kibicowałam i wręcz czułam jak trzymam ich za rękę. Bez dwóch zdań była to jedna z piękniejszych opowieści miłosnych jakie czytałam w ostatnim czasie. Miłość trudna, taka która uskrzydla, powoli dojrzewająca i niezwykle wartościowa, taka na całe życie, bo daje nam wszystko to co najpiękniejsze i najbardziej kruche. Już sam tytuł mnie rozbraja, do tego to wydanie, a opowieść Karoliny Klimkiewicz jest tylko dopełnieniem całości… To absolutnie wyjątkowa i cudowna lektura. Książka, która długo pozostanie w mojej pamięci. Sposób w jaki autorka opisuje depresję sprawi że zupełnie inaczej spojrzycie na ten problem. To zdecydowanie mój ulubiony tytuł jeśli chodzi o to wydawnictwo. Dajcie się jej zachwycić, nie pożałujecie.

Hiacynta byłam świadkiem tragicznego wydarzenia. Od tego czasu nie potrafi się pozbierać. Na pomoc przychodzą jej rodzice i wysyłają ją na Mazury, do swojego dawnego przyjaciela. Wierzą, że tam dziewczyna odzyska spokój duszy. Wtedy poznaje Theo, który bezgłośnie wola o pomoc.

„Najskrytsze miejsca duszy”. To nie ja pochłonęłam tę książkę w jeden wieczór, to ona pochłonęła mnie. Zanurzyłam się w tej historii absolutnie od początku do samego końca i zakochałam się w jej wrażliwości. Nie mam pojęcia jak opisać to co działo się w moim wnętrzu gdy mierzyłam się z tą ...

Rozwiń

Zwiń

Ogromnie ucieszyłam się gdy zobaczyłam, że „Łaska” zostanie wznowiona. Nigdy wcześniej nie poznałam tej historii, a słyszałam że jest piekielnie dobra. Podpisuję się absolutnie pod tym stwierdzeniem. Anna Kańtoch fenomenalnie poprowadziła fabułę. Szczerze mówiąc dawno nie czytałam tak dobrego kryminału. „Łaska” wdarła się do mojego serca z impetem i sprawiła, że już któryś dzień o niej rozmyślam. Najbardziej podobała mi sie ta auta tajemniczości i niedopowiedzenia, które zaciskały się na mojej szyi niczym sznur. Bałam się zakończenia tej historii, i chyba naprawdę od bardzo dawna pierwszy raz nie miałam żadnych typów. Autorka tak niesamowicie zaplątała bohaterów w pajęczynę kłamstw, a następnie wrzuciła ich do labiryntu, z którego w zasadzie nie ma wyjścia, że nie sposób się połapać. Dwie linie czasu sprawiają, że jest jeszcze bardziej intrygująco. Czytelnik ciągle próbuje znaleźć powiązanie pomiędzy historią z przeszłości a tą z teraźniejszości. Wspaniale, że całość umieściła autorka właśnie w czasach powojennych, gdzie działała milicja, dla mnie po prostu powiało grozą. Dobrze czyta się tak skomplikowane historie, tym bardziej gdy napisane są w ten sposób! Małomiasteczkowy, duszny klimat, sekrety i tajemnice oraz bohaterowie którzy kombinują, kłamią i niszczą. Mam wrażenie, że ta książka jest przesiąknięta polskością.

„Łaska” opowiada historię sześcioletniej Marysi, która zostaje odnaleziona w lesie. Dziewczynka jest cała we krwi i nic nie pamięta, mimo że zaginęła siedem dni wcześniej. Przecież ktoś musiał pomóc jej przetrwać? Jej ciotka nie chce śledztwa, a sprawa nie zostaje wyjaśniona. Dopiero wiele lat później jest szansa na to aby prawda ujrzała światło dzienne.

Ogromnie ucieszyłam się gdy zobaczyłam, że „Łaska” zostanie wznowiona. Nigdy wcześniej nie poznałam tej historii, a słyszałam że jest piekielnie dobra. Podpisuję się absolutnie pod tym stwierdzeniem. Anna Kańtoch fenomenalnie poprowadziła fabułę. Szczerze mówiąc dawno nie czytałam tak dobr...

Rozwiń

Zwiń

Mój Boże, jakież to było dobre! Ileż zapewniło mi emocji i jak bardzo mi się podobało. Autorka wciągnęła mnie do tego świata w którym wszystko dzieje się szybko i głośno. „Dzień przeszłości” mnie oczarował, sprawił, że zapomniałam o wszystkim co dzieje się wokół. Ta książka wywołała u mnie lawinę uczuć. Weronika Tomala pisze po prostu bosko, a historia którą wymyśliła to coś więcej niż świetna rozrywka, to także coś co zostanie z Wami na dłużej i coś co przyprawi Was o palpitacje serca. To było fenomenalne, a ja miałam wrażenie jakby ta historia została napisana specjalnie dla mnie. Przeżywałam wszystko to co działo się wokół bohaterów i mocno trzymam kciuki, żeby finał był taki jaki sobie wymarzyłam. I o dziwo podobały mi się nawet wstawki mafijne, po które sięgam coraz rzadziej. To opowieść nie tylko o wielkim uczuciu, ale także o więzach krwi, dawnych tajemnicach i porachunkach mafijnych. Momentami absolutnie trudna do rozgryzienia, wiercąca dziurę w brzuchu i przerażająco życiowa. To było pełne wrażliwości i dojrzałości. Absolutnie mocno Wam ją polecam. Gdy tylko zasiądziecie do tej lektury, nie będziecie chcieli jej przerwać. Poza tym okładka tej książki nie pozwoli Wam przejść obojętnie. Z ogromną przyjemnością sięgnę po inne książki tej autorki. Uwielbiam tych bohaterów i uwielbiam to co przeżywają, że robią to na sto procent i czytelnik z przyjemnością włącza się do tej rozgrywki.

Mia ma dość poukładanego życia, które kontroluje jej brat. Decyduje się na samodzielność mimo, że pochodzi z mafijnej rodziny. Chce utrzeć bratu nosa i znajduje pracę. W warsztacie samochodowym poznaje młodego mechanika, który od początku pała do niej niechęcią, zupełnie jakby ją znał albo wiedział więcej niż ona…

Mój Boże, jakież to było dobre! Ileż zapewniło mi emocji i jak bardzo mi się podobało. Autorka wciągnęła mnie do tego świata w którym wszystko dzieje się szybko i głośno. „Dzień przeszłości” mnie oczarował, sprawił, że zapomniałam o wszystkim co dzieje się wokół. Ta książka wywołała u mnie...

Rozwiń

Zwiń

Tym razem wojna pokazana z odrobinę innej perspektywy. Autor skupia się przede wszystkim na dzieciach, na tym jak widzą świat, o czym myślą, co jest dla nich ważne, ale i na tym jak postrzegają wojnę. Nie bez powodu mówi się, że dzieci w obliczu jakiejś tragedii często stają się dorosłymi i dojrzewają zbyt szybko. To zawsze prowadzi do wielu problemów. W tej opowieści grupka młodych ludzi staje się dorosłymi, którzy szukają łatwych ścieżek. To przede wszystkim historia dojrzewania, dorastania i próba odpowiedzi na ważne pytania takie jak to kim stajemy się w obliczu tragedii jak postrzegać świat kiedy nie wiemy czy nadejdzie dla nas nowe jutro. Autor chce abyśmy przede wszystkim przystanęli, podumali i spróbowali postawić się w sytuacji tych młodych, którym wojna wiele odebrała. W czasie mroku wychodzą z nas najgorsze cechy. Przetrwać - to największa i najprawdziwsza prawda. I o tym jest ta pozycja. Do czego jesteśmy zdolni posunąć się w imię przetrwania? To zdecydowanie trudna proza, ale jakże bogata w emocje i fundamentalne prawdy. Praktycznie cała składa się z opisów, dialogi są tylko maleńkim dodatkiem, niektóre sytuacje są urywane, czuć jednak skandynawski klimat!

Oslo, wojna i paczka przyjaciół. Okupacja zmienia młodych w maszyny, które zrobią wszystko aby przetrwać.

Tym razem wojna pokazana z odrobinę innej perspektywy. Autor skupia się przede wszystkim na dzieciach, na tym jak widzą świat, o czym myślą, co jest dla nich ważne, ale i na tym jak postrzegają wojnę. Nie bez powodu mówi się, że dzieci w obliczu jakiejś tragedii często stają się dorosłymi ...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie gdy w książkach pojawiają się listy?☺️

Ja uwielbiam! Listy to niepowtarzalna forma wyrażania siebie! Często wyciągają z nas to, co schowane najgłębiej, to, co boimy się wypowiedzieć. Zapytałam o to nie bez powodu. W tej książce to właśnie listy są najważniejsze, są głównym przekazem opowieści.
„Zdejmij z nieba księżyc” to książka podczas której z pewnością można wylać morze łez. Ta opowieść rzuca na kolana, sprawia, że brakuje nam tchu i rozmywa wszystkie nasze małe problemy dnia codziennego. W pewnym momencie czytanie sprawiało mi ból. To must read dla wszystkich, którzy kochają wyciskacze łez i utożsamiają się głęboko z bohaterami, których historie czytają! Smutna, refleksyjna, cholernie bolesna. Historia tej dwójki i w ogóle sposób w który autorka ją nam przedstawia sprawia, że mamy ochotę wyć i krzyczeć. Pisarka przeplata wiele perspektyw, linii czasu, balansuje pomiędzy tym co wiemy, a tym co dopiero poznamy, po to, aby na sam koniec, wtedy gdy już czujemy tę historie samym sobą, zrzucić najcięższe działa. Och! Jak płakałam zamykając ten tytuł… Dawno nie czytałam tak życiowej, prawdopodobnej i realnej historii. Bez wątpienia nie można opisać straty w sposób bardziej rzeczywisty niż w tym tytule. Najbardziej jednak podobały mi się wstawki dotyczące nadziei i przełamywania smutku. Piękna, wartościowa, a przede wszystkim dojrzała!

Lauren, świeżo poślubiona żona, dowiaduje się, że jest śmiertelnie chora. Wie, że jej mąż będzie zrozpaczony i próbując go zmusić do ruszenia naprzód obmyśla plan. Pisze do niego listy, które po jej śmierci mają być pociechą…

Lubicie gdy w książkach pojawiają się listy?☺️

Ja uwielbiam! Listy to niepowtarzalna forma wyrażania siebie! Często wyciągają z nas to, co schowane najgłębiej, to, co boimy się wypowiedzieć. Zapytałam o to nie bez powodu. W tej książce to właśnie listy są najważniejsze, są głównym przekaz...

Rozwiń

Zwiń

Za to wiem, że mogę z czystym sumieniem polecić Wam świetną książkę Rafała Artymicza pod tytułem „Reanimacja”. To przedstawicielka literatury obyczajowej, romansu, które rozgrzeje niejedno serduszko. To przykład książki absolutnie wielowątkowej, która zawiera w sobie rozmyślania na temat wielu wartości takich jak rodzina, miłość, sprawiedliwość czy tolerancja. Ta książka po części jest manifestem, wołaniem o zwrócenie uwagi na wciąż jeszcze ograniczone poglądy sporej ilości Polaków. Czasem by żyć, trzeba walczyć o każdy oddech – to zdanie napisane jest na okładce tej książki i wydaje mi się być najlepszym jej podsumowaniem. Absolutnie emocjonalna i zawierającą bardzo wiele pozytywnych zachowań. Uwielbiam bohaterów tej powieści. Mariusz i Artur za nic świecie nie chcą się poddać i walczą o lepsze jutro nie tylko dla siebie ale i dla innych. Gratką z pewnością będzie także motyw dotyczący środowiska lekarskiego, ciekawostki ze świata medycyny czy smaczki z sali operacyjnej. Dobrze się to czytało, dialogi absolutnie mogę uznać za spójne i przyjemne do przyswojenia, życiowe i realne jak mało które. Uwielbiam ostatnio polskie pozycje.

„Reanimacja” to kontynuacja powieści „Narkoza”, jednak możecie czytać ją bez znajomość tej poprzedniej. W tej części Mariusz i Artur wracają do siebie po długiej rozłące. Są nastawieni na sukces i szczęście, los jednak ma dla nich inny plan. Nie będzie łatwo…

Za to wiem, że mogę z czystym sumieniem polecić Wam świetną książkę Rafała Artymicza pod tytułem „Reanimacja”. To przedstawicielka literatury obyczajowej, romansu, które rozgrzeje niejedno serduszko. To przykład książki absolutnie wielowątkowej, która zawiera w sobie rozmyślania na temat w...

Rozwiń

Zwiń