Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Było bardzo, bardzo dobrze. Lubię powroty. Do miejsc, postaci, klimatu. Szkoda tylko, że tak zimno w tej Hiszpanii tym razem.
Intryga kryminalna świetna, a mocno rozwinięty wątek obyczajowy mnie pochłonął.

Było bardzo, bardzo dobrze. Lubię powroty. Do miejsc, postaci, klimatu. Szkoda tylko, że tak zimno w tej Hiszpanii tym razem.
Intryga kryminalna świetna, a mocno rozwinięty wątek obyczajowy mnie pochłonął.

W oczekiwaniu na nowego Chmielarza wpadła mi w ręce "Pchła". Z polskich autorów mam kilku swoich ulubieńców i rzadko decyduję się na coś innego i nowego (szczególnie po dużym, "mroźnym" zawodzie). Tutaj mróz był, oj był, ale na szczęście to tylko zima w Warszawie :) Z tego też powodu dobrze się czytało, przy ponad trzydziestostopniowych upałach, ale do brzegu.
Rasowy kryminał z głębszym przesłaniem plus love story w tle - uwielbiam takie rzeczy. Główny bohater - rzeczywiście klasyka - pracoholik po przejściach, z problemami osobistymi, ale na swój sposób uroczy. Akcja bardzo ładnie, równo poprowadzona, dobra narracja. Ładnie przeplatane wojenne i obecne czasy. Warto.

W oczekiwaniu na nowego Chmielarza wpadła mi w ręce "Pchła". Z polskich autorów mam kilku swoich ulubieńców i rzadko decyduję się na coś innego i nowego (szczególnie po dużym, "mroźnym" zawodzie). Tutaj mróz był, oj był, ale na szczęście to tylko zima w Warszawie :) Z tego też powodu dobrze się czytało, przy ponad trzydziestostopniowych upałach, ale do brzegu.
Rasowy...

Pan Artur Urbanowicz mnie przeczołagał. Dosłownie, bo książkę kończyłam czytać na podłodze o 4 nad ranem. Fabuła, zarys postaci (Vytautas to słodziak;]), język, dialogi, miejsce i czas akcji - mistrzostwo. Widać "Kingowe" inspiracje, ale dla mnie to zaleta, bo jego to uwielbiam :)
Lubię takie duszne i ciężkie klimaciki małych miejscowości, tutaj jeszcze bardziej, bo wieś z książki ma dosłownie kilka gospodarstw. Świetne były większe i mniejsze nawiązania do "Grzesznika", lubię takie smaczki. Autor w posłowiu proponuje przeczytać książkę po raz kolejny, i myślę, że wtedy dostrzegłabym jeszcze więcej, zarówno jeśli chodzi o nawiązania do poprzedniej powieści jak i wskazówki do rozwiązania zagadki z "Inkuba".
Ciężko było czytać. I tutaj znów dosłownie, bo kocham swojego kindla, a ebook nie jest dostępny, więc czytałam te ponad 700 stron i ćwiczyłam bicki ;)
Pan Urbanowicz skradł moje serce i każdej następnej książki będę wypatrywała niecierpliwie i z utęsknieniem.
Bardzo polecam

Pan Artur Urbanowicz mnie przeczołagał. Dosłownie, bo książkę kończyłam czytać na podłodze o 4 nad ranem. Fabuła, zarys postaci (Vytautas to słodziak;]), język, dialogi, miejsce i czas akcji - mistrzostwo. Widać "Kingowe" inspiracje, ale dla mnie to zaleta, bo jego to uwielbiam :)
Lubię takie duszne i ciężkie klimaciki małych miejscowości, tutaj jeszcze bardziej, bo wieś z...