Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak wiele pamiętasz z czasów szkoły średniej? Te przyjaźnie, emocje, problemy. Po przeczytaniu książki „Plecy które chcę kopnąć” uświadomiłam sobie, że niewiele pamiętam. Ale to co wróciło do mnie, było bardzo odświeżające i mocne.
Główna bohaterka Hatsu jest inteligentną nastolatką. Trafiła do klasy licealnej wraz ze swoją przyjaciółką, Kinuyo. Jednak w tym momencie ich drogi rozchodzą się. Kinuyo stała się członkiem nowej grupy. Zachęcała Hatusu by do nich dołączyła. Jednak dziewczyna zupełnie nie chciała dostosować się do większości. Tamto towarzystwo nie pasowało do niej a ona również nie zamierzała dostosować się. Wolała spędzać czas tylko ze swoją przyjaciółką, albo sama.
Na jednym z zajęć poznała kolejnego outsidera, Ninagawę. Była nim wyraźnie zaintrygowana. Chłopak był idolem modelki Orchan i potrafiłby mówić tylko o niej. Oboje są skupieni na sobie. Ona ma trudny charakter a on ciągle odlatuje myślami w inny świat. Czy tych dwoje może nawiązać więź? Czy to swoiste wykluczenie z towarzystwa wystarczy do budowy przyjaźni?
Dawno nie czytałam takiej błyskotliwej i prawdziwej książki. Przypomniałam sobie, jak to jest być nastolatką. Przeżywać pewne wydarzenia, zmagać się z emocjami, których nie rozumiem ale je czuję. Nastolatki tak mają: mówią coś i zanim jeszcze dokończą zdanie, nie rozumieją dlaczego tak powiedziały. Nie pojmują swoich skrajnych emocji, sympatii do kogoś a w kolejnej sekundzie złości czy nienawiści. Są pogubione i często wycofują się.
Autorka stworzyła przejmującą analizę młodego człowieka w zderzeniu z różnymi problemami. Samotności, wykluczenia, samoakceptacji, agresji, krytyki i oceny innych … Jestem pod wielkim wrażeniem talentu autorki. Chętnie sięgnę po jej kolejną powieść.

Jak wiele pamiętasz z czasów szkoły średniej? Te przyjaźnie, emocje, problemy. Po przeczytaniu książki „Plecy które chcę kopnąć” uświadomiłam sobie, że niewiele pamiętam. Ale to co wróciło do mnie, było bardzo odświeżające i mocne.
Główna bohaterka Hatsu jest inteligentną nastolatką. Trafiła do klasy licealnej wraz ze swoją przyjaciółką, Kinuyo. Jednak w tym momencie ich...

„Ja …. Ewa ….. oświadczam że od dzisiaj rozpoczynam pracę nad rozwojem osobistym i samoakceptacją…” to pierwsze słowa książki pt „Praca z cieniem”. A tak naprawdę przed sobą mam ćwiczeniówkę do zadań specjalnych. Bo najważniejsza funkcja tej publikacji to rzeczywiście praca nad sobą. Ale od początku.

Książka została już okrzyknięta fenomenem, bestsellerem. Przyjrzyjmy się jej bliżej. Podzielona jest na cztery części: wstęp, ćwiczenia, wskazówki i rozdział o dojrzewaniu do źródeł swojego cienia. Czym jest cień pewnie się zastanawiasz. Są w naszym życiu rzeczy o których wolimy nie wspominać, emocje, zdarzenia, Są też te rzeczy których w sobie nie lubimy. To tak jak cień. Trochę to my, ale trochę też nie. Ma nasz kształt i porusza się tak jak my ale nami nie jest. Musimy zdać sobie sprawę z jego istnienia i zaakceptować go.

Czy są w twoim życiu bolesne przeżycia, które być może starałaś się zapomnieć? Chcesz czy nie mają one wpływ na twoje aktualne życie. Utarte wzorce, impulsywne zachowania, pułapki myślowe to wszystko wpływa na twoje zachowanie. Wiedz jednak, że wcale nie musi tak być. Możesz wziąć życie w własne ręce i raz na zawsze rozprawić się z tym. Kolejny poradnik nic nie zmieni. Bo rzadko kiedy możesz wprowadzać tą wiedzę w życie. Tu natomiast masz wiele zadań do wykonania. Publikacja opiera się w dużej mierze na ćwiczeniach. Kiedy już przeczytasz wstęp w którym wszystko szczegółowo jest wyjaśniane, przychodzi czas działać.

Ćwiczenia są różnorodne. Ważne jest aby każdemu poświęcić spokojny czas oraz dać sobie miejsce na refleksję. Moje ulubione to uzupełnij luki. Czyli mamy zadnie w którym brakuje wyrazów i uzupełniamy po swojemu. Są też pytania do przemyślenia, listy, uzupełnianie pól. Obszerne miejsce na prowadzenie dziennika ale skierowanego na konkretne tematy. Np. „wewnętrzny nastolatek. Co chciałbyś aby ktoś ci powiedział, gdy byłeś nastolatkiem?”. W ostatnim rozdziale możesz rozpracować źródła swojego cienia. Zastanowić się skąd się bierze, jakie myśli i emocje mu towarzyszą.

Ta pozycja to bez wątpienia bardzo użyteczny podręcznik do pracy nad sobą. Zdecydowanie pomoże ci w lepszym i głębszym poznaniu siebie. W analizie swoich działań i emocji. Może odkryje przed Toba rejony w których nigdy nie byłaś. Warto poświęcić czas na solidne zgłębienie zagadnień zaproponowanych przez autorkę. Polecam.

Ps Wiadomo, jeśli twoje problemy są znaczne warto udać się do specjalisty.

„Ja …. Ewa ….. oświadczam że od dzisiaj rozpoczynam pracę nad rozwojem osobistym i samoakceptacją…” to pierwsze słowa książki pt „Praca z cieniem”. A tak naprawdę przed sobą mam ćwiczeniówkę do zadań specjalnych. Bo najważniejsza funkcja tej publikacji to rzeczywiście praca nad sobą. Ale od początku.

Książka została już okrzyknięta fenomenem, bestsellerem. Przyjrzyjmy...

Jeśli posłuchasz szeptu swojego ciała, nie będziesz musiał słuchać jego krzyku” Autor nieznany

Chciałabym Wam powiedzieć że nie potrzebuję tej książki. Chciałabym również abyście i Wy jej nie potrzebowali. Jednak rzeczywistość jest całkiem inna. Ta książka przyszła do mnie w idealnym momencie. Ponad 6 lat jestem zmęczona. Nie wiedziałam, że bycie pełnoetatową matką i house menager pociąga za sobą taki deficyt energii.

Autorka przeszła podobną drogę. Wiele lat bagatelizowała sygnały swojego ciała aż była w miejscu w którym musiała DZIAŁAĆ! Przebyła długą drogę. Najważniejsze jest to, że wyszła na prostą, a swoją wiedzą dzieli się ze swoimi pacjentami. Teraz także z nami, poprzez swoją książkę.

„Jak pokonać swoje zmęczenie” rozpoczyna się od wsłuchania w nasze ciało. Dlaczego jesteśmy zmęczeni i gdzie uchodzi z nas moc, chęć do działania. Co dokładnie dzieje się w naszym ciele. Jakie procesy w nim zachodzą. Te na które mamy wpływ i te niezależne od nas. Jakie znaczenie na energię mają różne choroby. Byłam zaskoczona jak bardzo praca mózgu (nawet w czasie spoczynku) zabiera nam sił. Czyli zamartwiając się, złoszcząc zabiegamy sobie nieświadomie energię co powoduje zmęczenie. Lekarz widzi objawy, przepisuje leki ale rzadko dochodzi do głównych przyczyn złego stanu pacjenta.

Są jednak dobre wiadomości. Jest WIELE działań które możemy sami wprowadzić w życie, Dzięki którym poprawimy komfort życia. Jednym z nich jest zmiana żywienia. Ja jakiś rok temu zmieniałam dietę. Lekarz doradzał czego nie jeść ale nie mówił jak i co jeść. Wiedzy szukałam wszędzie: w książkach, Internecie, u znajomych… Teraz widzę olbrzymią różnicę. Tylko to jeszcze za mało. Teraz po przeczytaniu książki to wiem. Bo o ile jedzenie to lwia część o tyle są inne czynniki wpływające na mój sen i siły.

Książka pokaże ci w jaki sposób całościowo spojrzeć na problem. Wypunktuje jakie są kroki do pokonania zmęczenia. Co można zrobić od razu – i co często jest bardzo proste a zapominamy o tym. Podoba mi się, że wiele teorii które przedstawia autorka jest poparte badaniami. Na końcu każdego rozdziału jest podsumowanie, które zostało nazwane ZZNP (zbyt zmęczony, nie przeczytałem) dla osób które na razie są zbyt zmęczone i nie mają siły przeczytać całego rozdziału. To swoisty spojler, który może pomóc tym najbardziej zmęczonym.

Publikacja wyjaśniła mi dlaczego ważne jest zwrócić uwagę na różne aspekty i ich nie zaniedbywać. To moja skarbnica wiedzy. Informacjami z niej podzieliłam się już z trzema osobami.

Jeśli posłuchasz szeptu swojego ciała, nie będziesz musiał słuchać jego krzyku” Autor nieznany

Chciałabym Wam powiedzieć że nie potrzebuję tej książki. Chciałabym również abyście i Wy jej nie potrzebowali. Jednak rzeczywistość jest całkiem inna. Ta książka przyszła do mnie w idealnym momencie. Ponad 6 lat jestem zmęczona. Nie wiedziałam, że bycie pełnoetatową matką i house...