Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lucinda Berry „Złe uczynki”


Druga już książka tej autorki. Nie będę zaprzeczać, ale dzięki lekturze „Idealnego dziecka”, postanowiłam coś jeszcze tej autorki przeczytać. Bez wahania sięgnęłam po nią na Legimi, i to znów okazał się być dobry wybór.

„Złe uczynki” to przejmująca pozycja o tzw. syndromie sztokholmskim, o ofiarach i ich oprawcy. O tym że zło zakwitło już dawno, że niektórych rzeczy nie da się cofnąć. Sarah i Elli były ofiarami psychopaty, który je przetrzymywał w piwnicy, gwałcił, każda z nich ma swoje sekrety i traumy, które skrywają przed agentami FBI. Wydawać by się mogło że ich życie teraz będzie już normalne. Nic bardziej mylnego.

Napięcie serwowane przez Lucindę Berry daje się odczuć od pierwszych stron. Opis, jakże realistyczny miejsca, gdzie obie były uwięzione, sposób w jaki psychopata je uzależnił od siebie, i trauma, którą zaserwował swoim ofiarom. Wszystko mocne, realistyczne, aż do bólu. Podobny zabieg, jak w „Idealnym dziecku”, gdzie czytelnik mierzy się z historią opowiedzianą z kilku perspektyw. Widzimy Elli i Sarah, znękane życiem po porwaniu, każda z nich inaczej przeżywa swoją tragedię, i każda obierze inną drogę, by walczyć o siebie.

Trudny temat podjęła autorka, ukazanie psychiki zarówno ofiar, jak i psychopatycznego porywacza. Wszystko idealnie wyważyła, paleta emocji która wylewa się z każdą stroną począwszy od strachu, złości, bezradności, załamania się i gniewu, by zawalczyć o uwolnienie się. Barwy którymi otoczyła swoich bohaterów, idealnie się zgrywają, niczym dopasowane puzzle, dzięki temu historia oprócz wyrazistości, jest nacechowana mocną realistycznością. To świetnie oddane studium przypadku które wciąga od pierwszych stron. Lucinda Berry po raz kolejny przekonała mnie do swojego stylu, i wiem że mam jeszcze chęć na coś jej autorstwa.

Polecam
7/10

Lucinda Berry „Złe uczynki”


Druga już książka tej autorki. Nie będę zaprzeczać, ale dzięki lekturze „Idealnego dziecka”, postanowiłam coś jeszcze tej autorki przeczytać. Bez wahania sięgnęłam po nią na Legimi, i to znów okazał się być dobry wybór.

„Złe uczynki” to przejmująca pozycja o tzw. syndromie sztokholmskim, o ofiarach i ich oprawcy. O tym że zło zakwitło już...

Lucinda Berry „Idealne dziecko”

Lubię polecajki, bo niejednokrotnie wychodzę z swojej strefy komfortu, i mogę przeczytać coś, czego normalnie bym nie ruszyła. Tak właśnie było z „Idealnym dzieckiem”. To thriller, w każdym calu wciągający niepokojący od początku i budujący napięcie.

Christoper i Hannah, to szczęśliwe małżeństwo, ale bez dziecka. Ta jedna, wymarzona rzecz, nie jest im dana. Gdy na ich drodze staje Janie, wydaje się że nic lepszego nie mogło ich spotkać. Ale to początek koszmaru. Jak cienka jest nić między przywiązaniem, a obłędem, a jak trudno uwierzyć w całą tą historię. Lucinda Berry buduje mozolnie napięcie, akcja historii widziana z kilku perspektyw, daje szansę czytelnikowi stworzyć obraz tej przejmującej historii.

„Idealne dziecko” to niewygodna, bolesna, wręcz uwierająca prawda, o naszych czynach, które kiedyś mogą mieć swoje konsekwencje, a także o walce o miłość i akceptację dziecka, która przecież nie zawsze musi przyjść. Janie była ofiarą wyborów swojej biologicznej matki, jej postawa to tragiczny zapis przemocy domowej i nadużywania narkotyków. Czytając tę książkę aż ciężko uwierzyć, że się wydarzyła, a ostateczne losy Christopera i Hannah nie są happy endem.

To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie, zamysł historii bardzo mi się podobał, wykonanie również, historii kipi autentycznością i widać dobry reaserch autorki, która mozolnie przygotowała się do stworzenia swoich bohaterów. Dzięki temu ten thriller może być ciekawą propozycją dla tych, którym nie po drodze z tym gatunkiem, a chcą przeczytać coś, co zaspokoi ich gust czytelniczy. Jestem przekonana iż w przypadku „Idealnego dziecka”, tak właśnie będzie.

Polecam.
7/10

Lucinda Berry „Idealne dziecko”

Lubię polecajki, bo niejednokrotnie wychodzę z swojej strefy komfortu, i mogę przeczytać coś, czego normalnie bym nie ruszyła. Tak właśnie było z „Idealnym dzieckiem”. To thriller, w każdym calu wciągający niepokojący od początku i budujący napięcie.

Christoper i Hannah, to szczęśliwe małżeństwo, ale bez dziecka. Ta jedna, wymarzona...

„Nasze życie”

Po raz kolejny sięgnęłam po książkę „w ciemno”, bez sprawdzenia o czym ona jest. Z satysfakcją odnotowuję iż trafiłam naprawdę „perełkę”, taką którą warto polecić, więc z czystym sumieniem na pewno tu uczynię. „Nasze życie” nie jest arcydziełem, ale pokuszę się stwierdzić iż w tym przypadku, to naprawdę dobra książka, która „robi swoje” i daje do myślenia potencjalnemu czytelnikowi.

Oś wydarzeń to życie Jeanne – tak monotonne i pełne szarości, bez zmian, aż do momentu gdy w osiedlowym sklepie przypadkowo zobaczy zdjęcie Gordony – ekspedientki, i zacznie się zastanawiać co się wtedy mogło wydarzyć. Identycznie postąpi w przypadku zupełnie obcego dla niej mężczyzny – który w tym sklepie robi dość często zakupy. Dzięki jej wyobraźni przeniesiemy się w czasie, do lat młodości. Wspomnienia domu rodzinnego, spokojniejszego życia, miłości, bliskich których już nie ma, trosk których przybyło i spokoju którego tak brakuje. To gorzka refleksja nad tym co utracone. Żadnej wysokiej erudycji tu nie znajdziemy, ot proste zdania do bólu, ale jednocześnie jest w niej tyle intymności. Dzięki temu książkę się czyta szybko, nic nie wadzi, a wręcz kusi i daje namacalne poczucie bezpieczeństwa, bliskości tematu. Jakbyśmy znali od przysłowiowej poszewki bohaterów. Dla takiej literatury warto czytać, to książka która zachwyca swoimi detalami, dbałością o szczegóły, które tak uwypukla Jeanne zanurzona w swoich wspomnieniach.

Intymność, delikatność a jednocześnie pełna konfrontacja z tym co się widzi. Autorka umiejętnie balansuje między tymi granicami, dając swojemu czytelnikowi ciekawą, wręcz poetycką wizję świata który bezpowrotnie znika. Dzięki temu autentyczność owych zdarzeń nie może podlegać specjalnej dyskusji. Obcowanie z taką literaturą to zawsze rzecz godna uwagi i zapamiętania.

Polecam.
7/10

„Nasze życie”

Po raz kolejny sięgnęłam po książkę „w ciemno”, bez sprawdzenia o czym ona jest. Z satysfakcją odnotowuję iż trafiłam naprawdę „perełkę”, taką którą warto polecić, więc z czystym sumieniem na pewno tu uczynię. „Nasze życie” nie jest arcydziełem, ale pokuszę się stwierdzić iż w tym przypadku, to naprawdę dobra książka, która „robi swoje” i daje do myślenia...