Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wreszcie dobrze trafiłem! :) Ostatnio jakoś chybiałem z lekturami, a już szczególnie z kryminałami. "Wrzask" przypadł mi do gustu po pierwsze dzięki dość nietuzinkowym postacią. Larysa Luboń przypomina mi trochę Lisbeth Salander, ale jej "urok osobisty" przekonał mnie do mniej. Dłużej zajęło mi polubienie Bruna Wilczyńskiego, ponieważ akurat zadufanych w sobie, niepokornych policjantów, którzy wszystkich wkurzają, łącznie z przełożonymi, ale są na tyle dobrzy, że wszyscy muszą ich tolerować, już "trochę" w literaturze mieliśmy. Piszęc "trochę" mam na myśli od groma albo i więcej. Ale Wilczyński ma w sobie coś więcej. Nie jest wyłącznie gburowato-chamowatym dupkiem. Jest wybitnie inteligentny i dowcipny, co sprawia, że jest w pewnym sensie wyjątkowy, a jego riposty wywołują uśmiech.

Sama intryga "Wrzasku" jest bardzo dobrze utkana, wątki rozwiązują się stopniowo, a ostateczne rozwiązanie zagadki przychodzi dość późno, chociaż można się było pewnym rzeczy domyślić. Ale generalnie, muszę przyznać, że lektura "Wrzasku" sprawiła mi sporo przyjemności i niewykluczone, że sięgnę po drugą część serii bez żadnej przerwy!

Wreszcie dobrze trafiłem! :) Ostatnio jakoś chybiałem z lekturami, a już szczególnie z kryminałami. "Wrzask" przypadł mi do gustu po pierwsze dzięki dość nietuzinkowym postacią. Larysa Luboń przypomina mi trochę Lisbeth Salander, ale jej "urok osobisty" przekonał mnie d...

Rozwiń

Zwiń

Jeżeli wcześniej mieliście okazje czytać Małeckiego, Severskiego, Siembiedę czy nawet Mroza, to styl pisarski autorki tej książki nie pozwoli Wam przez nią przebrnąć. A nawet jak przebrniecie to w głowie zostaną Wam sztuczne dialogi, sztampowi bohaterowie i sceny akcji, które zamiast podnosić ciśnienie, wywołują ciarki wstydu.

Sięgnąłem po "W Cieniu Babiej Góry" tylko ze względu na samą górę, którą znam i darzę sentymentem. O katastrofie na Policy wcześniej czytałem, byłem w miejscu katastrofy i byłem ciekawy jak autorka powiąże historyczne wydarzenia ze współczesnością. Powiedzieć, że jestem zawiedziony płycizną tego powiązania, to nic nie powiedzieć.

Generalnie dotrwałem do końca tylko dlatego, że bardzo nie lubię przerywać książek w trakcie. Zawsze mam nadzieję, że końcówka rzuci mnie na kolana. W tym przypadku jestem zawiedziony właściwie każdym aspektem tej książki. Bohaterami, językiem, dialogami, zakończeniem. A jeden coming out z końca książki był tak strasznie na siłę, że wywołał u mnie salwę śmiechu. Chociaż Autorka chyba nie miała takiego zamiaru.

Podsumowując. Jeśli jesteście w miarę oczytani w tematyce powieści kryminalnych to ta pozycja jest zdecydowanie nie dla Was! Pozdrawiam.

Jeżeli wcześniej mieliście okazje czytać Małeckiego, Severskiego, Siembiedę czy nawet Mroza, to styl pisarski autorki tej książki nie pozwoli Wam przez nią przebrnąć. A nawet jak przebrniecie to w głowie zostaną Wam sztuczne dialogi, sztampowi bohaterowie i sceny akcji, które zamiast podno...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra kontynuacja bardzo dobrej serii. To co najbardziej podoba mi się w bohaterach, to ich autentyczność i to, że są tak bardzo ludzcy jak to tylko możliwe. Sama intryga nie była w "Zapadlinie" zbyt zawiła, trochę za szybko zacząłem się pewnych faktów domyślać, ale nie zmienia to absolutnie faktu, że czyta się to (a w moim przypadku słucha) bardzo dobrze, właściwie od początku do końca. I jeszcze prośba do Autora na koniec, może jakimś cudem to przeczyta: prosimy o więcej! :)

Bardzo dobra kontynuacja bardzo dobrej serii. To co najbardziej podoba mi się w bohaterach, to ich autentyczność i to, że są tak bardzo ludzcy jak to tylko możliwe. Sama intryga nie była w "Zapadlinie" zbyt zawiła, trochę za szybko zacząłem się pewnych faktów domyślać, ale nie zm...

Rozwiń

Zwiń

Ciekawy dobór bohaterów - grupa szpiegów na emeryturze do których wracają stare sprawy. Kilka ciekawych zwrotów akcji, kilka podróży po świecie, kilka zaskoczeń. Czuję, że autorka zostawiła sobie przestrzeń na Wybrzeże Szpiegów 2.

Ciekawy dobór bohaterów - grupa szpiegów na emeryturze do których wracają stare sprawy. Kilka ciekawych zwrotów akcji, kilka podróży po świecie, kilka zaskoczeń. Czuję, że autorka zostawiła sobie przestrzeń na Wybrzeże Szpiegów 2.

Wróciłem po przerwie do Harrego i był to bardzo dobry powrót. Krwawy księżyc trzyma w napięciu, autor skutecznie myli tropy, akcja rwie do przodu. I jak ktoś lubi trochę ohydy, makabry i pasożytów, to się nie zawiedzie :)

Wróciłem po przerwie do Harrego i był to bardzo dobry powrót. Krwawy księżyc trzyma w napięciu, autor skutecznie myli tropy, akcja rwie do przodu. I jak ktoś lubi trochę ohydy, makabry i pasożytów, to się nie zawiedzie :)