Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O dziwo, podobała mi się ta powieść bardziej niż Dracula.

O dziwo, podobała mi się ta powieść bardziej niż Dracula.

No niestety raczej taka Christie, którą można zacząć czytać ponownie po miesiącu bo niewiele się pamięta. Co nie zmienia faktu, że wciąż jest to fajna rozrywka na wieczór po ciężkim dniu

No niestety raczej taka Christie, którą można zacząć czytać ponownie po miesiącu bo niewiele się pamięta. Co nie zmienia faktu, że wciąż jest to fajna rozrywka na wieczór po ciężkim dniu

Chyba jedna z najsmutniejszych książek, jakie przeczytałam. Piękna w swojej prostocie

Chyba jedna z najsmutniejszych książek, jakie przeczytałam. Piękna w swojej prostocie

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka!

Nawet jeśli na początku ciężko było się w nią gryźć, to druga połowa, jest naprawdę świetna. Pewnie, można wskazać na niektóre elementy, które zestarzały się dość niefortunnie, ale ogólny przekaz wciąż mocno uderza w czytelnika.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka!

Nawet jeśli na początku ciężko było się w nią gryźć, to druga połowa, jest naprawdę świetna. Pewnie, można wskazać na niektóre elementy, które zestarzały się dość niefortunnie, ale ogólny przekaz wciąż mocno uderza w czytelnika.

Bardzo dynamiczna - nawet jak na Christie, która nie bawi się w jakieś budowanie tła tylko od razu przechodzi do rzeczy. I pewnie gdybym nie czytała innej powieści z serii o tym bohaterze, to jednego plot twistu nieźle bym się przestraszyła :D

Bardzo dynamiczna - nawet jak na Christie, która nie bawi się w jakieś budowanie tła tylko od razu przechodzi do rzeczy. I pewnie gdybym nie czytała innej powieści z serii o tym bohaterze, to jednego plot twistu nieźle bym się przestraszyła :D

Czuć, że nie zostało to oryginalnie napisane przez Christie (Agatha napisała sztukę, na powieść przerobiła to już inna osoba). Odbiło się to trochę na dynamice tej książki.

Czuć, że nie zostało to oryginalnie napisane przez Christie (Agatha napisała sztukę, na powieść przerobiła to już inna osoba). Odbiło się to trochę na dynamice tej książki.

Ależ to było dziwaczne, często nie w moim stylu, ale jednocześnie niezwykle pięknie napisane.

Ależ to było dziwaczne, często nie w moim stylu, ale jednocześnie niezwykle pięknie napisane.

No cóż, mam słabość do zbrodni z trucizną w roli głównej

No cóż, mam słabość do zbrodni z trucizną w roli głównej

Ależ to było dobre!

Nie wiem czemu tak długo dreptałam wokół tej książki. Była doskonała i przykuła mnie do siebie na cały dzień.

Ależ to było dobre!

Nie wiem czemu tak długo dreptałam wokół tej książki. Była doskonała i przykuła mnie do siebie na cały dzień.

Nie jest to jedna z najwybitniejszych powieści Christie, ale jak zawsze idealnie sprawdziła się na szybki wieczór z książką. Tak domyśliłam się rozwiązania, czy to zepsuło mi zabawę? Absolutnie nie

Nie jest to jedna z najwybitniejszych powieści Christie, ale jak zawsze idealnie sprawdziła się na szybki wieczór z książką. Tak domyśliłam się rozwiązania, czy to zepsuło mi zabawę? Absolutnie nie

No co ja mogę powiedzieć? No po prostu koszmarnie się ta książka zestarzała. Ale nawet pomijając to, nie wzbudziła ona we mnie żadnych emocji.

No co ja mogę powiedzieć? No po prostu koszmarnie się ta książka zestarzała. Ale nawet pomijając to, nie wzbudziła ona we mnie żadnych emocji.

Przez połowę tej książki miałam wrażenie, że ominęłam jakiś tom pomiędzy. Szkoda, że dostaliśmy tak duży przeskok czasowy, bo na początku kompletnie nie mogłam się odnaleźć, a potem trochę przestało mnie to już obchodzić.

Przez połowę tej książki miałam wrażenie, że ominęłam jakiś tom pomiędzy. Szkoda, że dostaliśmy tak duży przeskok czasowy, bo na początku kompletnie nie mogłam się odnaleźć, a potem trochę przestało mnie to już obchodzić.