Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój mały ranking to:

🧡 OGIEŃ
💙 WODA
🩶 POWIETRZE
💚ZIEMIA

Ten zbiór podobał mi się nawet bardziej niż poprzedni, a nie sądziłam że to możliwe! Mam nadzieję, że to nie ostatnie takie książkowe przedsięwzięcie.

Mój mały ranking to:

🧡 OGIEŃ
💙 WODA
🩶 POWIETRZE
💚ZIEMIA

Ten zbiór podobał mi się nawet bardziej niż poprzedni, a nie sądziłam że to możliwe! Mam nadzieję, że to nie ostatnie takie książkowe przedsięwzięcie.

Jeden z lepszych zbiorów opowiadań, jakie ostatnio przeczytałam!

Jeden z lepszych zbiorów opowiadań, jakie ostatnio przeczytałam!

Doceniałam w trakcie lektury, a potem niesamowicie szybko zapomniałam. Wielka szkoda, że tak ulotna był ten zbiór

Doceniałam w trakcie lektury, a potem niesamowicie szybko zapomniałam. Wielka szkoda, że tak ulotna był ten zbiór

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki

Chyba najlepszy zbiór opowiadań tej autorki

Bardzo dobra antologia!

Pokręciłam nosem tylko przy jednym opowiadaniu, ale koniec końców nie mam za bardzo do czego się doczepić. Idealna rozrywka :)

Bardzo dobra antologia!

Pokręciłam nosem tylko przy jednym opowiadaniu, ale koniec końców nie mam za bardzo do czego się doczepić. Idealna rozrywka :)

Trudna i dziwna - na pewno nie dla każdego. Mi podobały się pojedyncze testy, ale jako całość niewiele z tego pamiętam.

Trudna i dziwna - na pewno nie dla każdego. Mi podobały się pojedyncze testy, ale jako całość niewiele z tego pamiętam.

Nie będą to niestety najlepsze opowiadania, jakie przeczytałam w swoim dorobku, ale i tak w niektóre potrafiłam wciągnąć się bez reszty. Tylko obawiam się, jak długo będę o nich pamiętać...

Nie będą to niestety najlepsze opowiadania, jakie przeczytałam w swoim dorobku, ale i tak w niektóre potrafiłam wciągnąć się bez reszty. Tylko obawiam się, jak długo będę o nich pamiętać...

Podobało mi się zdecydowanie bardziej niż Kozioł ofiarny i Oberża na pustkowiu. Ale nie było to też takie mistrzostwo jak w przypadku Rebeki. Według mnie te opowiadania udowadniają, że du Maurier stoi klimatem i to w jej tekstach powoduje, że są one wyjątkowe. W tym ta autorka jest po prostu niedościgniona.

Podobało mi się zdecydowanie bardziej niż Kozioł ofiarny i Oberża na pustkowiu. Ale nie było to też takie mistrzostwo jak w przypadku Rebeki. Według mnie te opowiadania udowadniają, że du Maurier stoi klimatem i to w jej tekstach powoduje, że są one wyjątkowe. W tym ta autorka jest po prostu niedościgniona.

Wiem, że mogę być zła tylko na siebie, ale pozłościć się czasami po prostu wypada.

A zła jestem, bo leżała ta książka u mnie dobre dwa miesiące i nie umiałam się zebrać za jej przeczytanie. Zawsze było coś bardziej interesującego, coś bardziej na teraz. I gdyby koleżanka nie kopnęła mnie w tyłek, to pewnie jeszcze długo by leżało.

A TO JEST ŚWIETNY ZBIÓR OPOWIADAŃ!

Jasne nie zachwyciły mnie wszystkie zawarte w nim teksty, ale znaczna większość zapadła mi w pamięć. Ja polecam, zwłaszcza jako przerywnik w wyjątkowo szary dzień.

Wiem, że mogę być zła tylko na siebie, ale pozłościć się czasami po prostu wypada.

A zła jestem, bo leżała ta książka u mnie dobre dwa miesiące i nie umiałam się zebrać za jej przeczytanie. Zawsze było coś bardziej interesującego, coś bardziej na teraz. I gdyby koleżanka nie kopnęła mnie w tyłek, to pewnie jeszcze długo by leżało.

A TO JEST ŚWIETNY ZBIÓR OPOWIADAŃ!

Jasne...

To prawdopodobnie moja wina, że ta książka mi się nie podobała. Oczekiwałam od niech zachwytu i tego, że będzie drugą Grobową ciszą...

Skończyłam ją wczoraj, a w mojej pamięci zachowało się tylko jedno z opowiadań. Mam wrażenie, że Gąsienica padła po prostu ofiarą moich wysokich oczekiwań

To prawdopodobnie moja wina, że ta książka mi się nie podobała. Oczekiwałam od niech zachwytu i tego, że będzie drugą Grobową ciszą...

Skończyłam ją wczoraj, a w mojej pamięci zachowało się tylko jedno z opowiadań. Mam wrażenie, że Gąsienica padła po prostu ofiarą moich wysokich oczekiwań

Były takie opowiadanie, które kompletnie mnie nie zachwyciły i bardzo szybko o nich zapomniałam, ale też takie, które gniotą mnie do dzisiaj.

Były takie opowiadanie, które kompletnie mnie nie zachwyciły i bardzo szybko o nich zapomniałam, ale też takie, które gniotą mnie do dzisiaj.

Świetnie się to czytało! Niektóre opowiadania naprawdę wywołały u mnie gęsią skórkę

Świetnie się to czytało! Niektóre opowiadania naprawdę wywołały u mnie gęsią skórkę

Nie miałam jakiś wygórowanych oczekiwać. Po pierwszych zachwytach szybko doszły głosy z drugiej strony barykady, więc teoretycznie mogłam się na to przygotować, a jednak takiego rozczarowania się nie spodziewałam.

Po pierwsze wyobraziłam sobie, że będzie to lektura pełna pięknych zdań, drugiego dna, może nawet trochę filozoficzna. I tak jak chciałam skoczyć do jeziora na główkę by szukać kolejnych warstw tekstu, tak zaryłam twarzą w asfalt, bo pomyliłam jezioro z kałużą.

Bardzo prosta jest ta książka, momentami aż tak prosta, że bolą zęby. I chyba ta prostota najbardziej mi przeszkadzała. Bo ostatecznie była to zwykła opowiastka i nic więcej.

Nie miałam jakiś wygórowanych oczekiwać. Po pierwszych zachwytach szybko doszły głosy z drugiej strony barykady, więc teoretycznie mogłam się na to przygotować, a jednak takiego rozczarowania się nie spodziewałam.

Po pierwsze wyobraziłam sobie, że będzie to lektura pełna pięknych zdań, drugiego dna, może nawet trochę filozoficzna. I tak jak chciałam skoczyć do jeziora na...

Jak to w zbiorze opowiadań, jedne gorsze i niezapadające w pamięć, inne wręcz doskonałe. Caldwell rzuciła mnie po prostu na kolana. Po niektórych jej tekstach z tego zbioru jeszcze długo będę lizać rany. Bardzo intymne i bardzo kobiece.

Jak to w zbiorze opowiadań, jedne gorsze i niezapadające w pamięć, inne wręcz doskonałe. Caldwell rzuciła mnie po prostu na kolana. Po niektórych jej tekstach z tego zbioru jeszcze długo będę lizać rany. Bardzo intymne i bardzo kobiece.

Jeden z lepszych zbiorów opowiadań. Sztuka i zbrodnia przeplatają się wzajemnie w upiornym tańcu i wciągają czytelnika, który zupełnie nieświadomie idzie za nimi krok w krok. Na pewno będę do niego wracać

Jeden z lepszych zbiorów opowiadań. Sztuka i zbrodnia przeplatają się wzajemnie w upiornym tańcu i wciągają czytelnika, który zupełnie nieświadomie idzie za nimi krok w krok. Na pewno będę do niego wracać

Przyjemnie się to czytało, ale szczerze wątpię żeby którekolwiek z tych opowiadań zapadło mi w pamięć na dłużej

Przyjemnie się to czytało, ale szczerze wątpię żeby którekolwiek z tych opowiadań zapadło mi w pamięć na dłużej