Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto czytał kiedykolwiek coś z repertuaru Fredry, wie, że potrafi on rozbawić czytelnika do łez. „Mąż i żona” to lekka komedia omyłek, w której autor satyrycznie odnosi się do relacji damsko-męskich. Autor obnaża w niej hipokryzję i niestałość uczuć bohaterów, którzy plączą się we własnych sidłach kłamstw.

Dowcipna, krótka komedia, którą serdecznie polecam.

Kto czytał kiedykolwiek coś z repertuaru Fredry, wie, że potrafi on rozbawić czytelnika do łez. „Mąż i żona” to lekka komedia omyłek, w której autor satyrycznie odnosi się do relacji damsko-męskich. Autor obnaża w niej hipokryzję i niestałość uczuć bohaterów, którzy plączą się we własnych ...

Rozwiń

Zwiń

Królowa kryminału dba o to, żeby jej każda powieść kryminalna była wyjątkowa w swojej fabule i tak też jest w tym przypadku. Tym razem Herkules Poirot jest jedną z czterech osób poszukujących winowajcy.

Ekscentryczny Pan Shaitana postanawia wydać nietypowe przyjęcie. Zapowiada, że zaprosił na nie cztery osoby związane zawodowo z łapaniem przestępców i cztery osoby, które popełniły morderstwo. Przyjęcie zakończyła jednak kolejna zbrodnia i to tuż pod nosem najwybitniejszych detektywów.

Jak zawsze, Agatha Christie potrafi zaskakiwać. Sam pomysł na fabułę uważam za niezwykle intrygujący. Jak dla mnie niestety trochę za mało było tutaj postaci Poirot’a, którego pasjami uwielbiam. Jednak postać Ariadny Oliver, słynnej autorki kryminałów, zadośćuczyniła temu. Christie za pomocą tej postaci, w sposób humorystyczny krytykuje autorów kryminałów, zatem i siebie. Bardzo mi się podoba taka forma autoironii.

Królowa kryminału dba o to, żeby jej każda powieść kryminalna była wyjątkowa w swojej fabule i tak też jest w tym przypadku. Tym razem Herkules Poirot jest jedną z czterech osób poszukujących winowajcy.

Ekscentryczny Pan Shaitana postanawia wydać nietypowe przyjęcie. Zapowiada, że zaprosi...

Rozwiń

Zwiń

Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się dzieje w latach 70tych. Trzyosobowa rodzina nie może znaleźć swojego miejsca na świecie, gdy głowa rodziny cierpi na zespół stresu pourazowego po wojnie w Wietnamie. Postanawiają osiedlić się na dzikiej Alasce, gdzie zaczynają nowe życie podyktowane prawami natury. Rzeczywistość w tym niegościnnym miejscu to ciągła walka o przetrwanie. Śmierć czeka na każdego, kto zbagatelizuje siłę matki natury, jednak okazuje się, że to nie przyroda potrafi wyrządzić największą krzywdę.

Główna bohaterka Leni – trzynastoletnia dziewczynka, która dorasta w tym dziewiczym, odludnym miejscu zaczyna zdawać sobie sprawę, że prawdziwym zagrożeniem nie musi być mroźna alaskańska zima, lecz toksyczna relacja jej rodziców.

„Wielka samotność” to książka opisująca przede wszystkim piękno surowej Alaski – autorka przelewa na papier całą miłość do tego dzikiego zakątka. To też historia o trudnej toksycznej relacji, która potrafi zniszczyć wszystko wokół.

Jeśli zachwyciła was „Gdzie śpiewają raki”, to „Wielka samotność” z pewnością również przypadnie wam do gustu. Serdecznie polecam, bo to wspaniała lektura.

Książka z gatunku tych, których się nie zapomina. Wspaniale napisana historia rodziny, która w poszukiwaniu szczęścia ucieka na dziką i niedostępną Alaskę. Jest to powieść, która zachwyci czytelnika pięknem opisanych krajobrazów, ale też wzburzy krew historią toksycznej relacji.

Rzecz się...

Rozwiń

Zwiń

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Idealna na poprawę humoru, pełna pogody ducha i dobrych emocji. To jest ten typ książki, przy której siadasz na chwilę, a nim się obejrzysz, już docierasz do ostatniej strony, a świat jest jakby piękniejszy, a problemy nie takie straszne.

Motywem przewodnim są oczywiście zapachy, co już samo w sobie jest dla mnie bardzo intrygujące. Autorka „przemyca” parę ciekawostek na temat perfum, co uważam za duży plus. Fabuła jest w pewnych momentach troszkę do przewidzenia, ale to nie umniejszało przyjemności z czytania. Znajdziemy tu wiele prostych życiowych mądrości, dużo pięknych emocji, trochę smutku i wiele wzruszeń. Ja znalazłam w tej lekturze motywy, które szczególnie trafiły w moje serce i przyniosły mi otuchę, której akurat potrzebowałam.

„Perfumeria na rozstaju dróg” to piękna historia o życiowych zmianach, miłości i poszukiwaniu szczęścia. Polecam.

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Idealna na poprawę humoru, pełna pogody ducha i dobrych emocji. To jest ten typ książki, przy której siadasz na chwilę, a nim się obejrzysz, już docierasz do ostatniej strony, a świat jest jakby piękniejszy, a problemy nie takie straszne.

Motywem przewodn...

Rozwiń

Zwiń