Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Macedońska machina wojenna 359-281 p.n.e." to niezwykle wnikliwa i zarazem interesująca książka poświęcona macedońskiej wojskowości. Warto na wstępie zauważyć, że nie jest to kolejna pozycja omawiająca podboje Aleksandra Wielkiego, ale spojrzenie na armię macedońską jako instytucję - innowacyjną i będącą wzorem dla kolejnych armii świata. Karunanithy omawia takie kwestie jak szkolenie wojskowe Macedończyków, ich ubiór, uzbrojenie metody pozyskiwania koni, marsze, obozy, medycyna, nagrody, namioty czy rozrywki żołnierzy. Ważnym aspektem poruszanym przez autora jest też miejsce macedońskiej machiny wojennej w militarnym świecie, ale też transfer wiedzy, czyli skąd swoje wzorce czerpali Macedończycy i co przejęły inne ludy, na przykład Rzymianie. Całość jest niezwykle dokładna, poparta licznymi rysunkami i ilustracjami. Mowa tu między innymi o mieczach, obojczykach księżycowych, tarczach czy narzędziach chirurgicznych. Trzeba też mieć sporo wyobraźni, żeby na planszach dostrzec wszystkie aspekty czy kolory, o których pisze Karunanithy. Oczywiście, trzeba pamiętać, że sporo też prezentowanych przez autora to mniej lub bardziej dokładne hipotezy, aczkolwiek sporo z nich wgląda niezwykle interesująco. Dosłownie jest to barwna książka, bo chociażby autor dużo miejsca poświęca kolorom noszonym przez macedońskich żołnierzy na swoich strojach czy na tarczach, ale nawet kolory końskich derek mogą służyć za oznaczenia szwadronów. "Macedońska machina wojenna 359-281 p.n.e." dla mnie na pewno okazała się pozycją odkrywczą, aczkolwiek trzeba brać pod uwagę, że nie jest to pozycja na początek przygody z historią wojskowości, bo dobrze znać chociażby ogólny zarys kampanii Aleksandra Wielkiego, a i poziom szczegółowości może przerazić niedzielnego czytelnika.

"Macedońska machina wojenna 359-281 p.n.e." to niezwykle wnikliwa i zarazem interesująca książka poświęcona macedońskiej wojskowości. Warto na wstępie zauważyć, że nie jest to kolejna pozycja omawiająca podboje Aleksandra Wielkiego, ale spojrzenie na armię macedońską jako instytucję - innowacyjną i będącą wzorem dla kolejnych armii świata. Karunanithy omawia takie kwestie...

Klasyka pamiętnikarstwa wojennego. Historia Ksenofonta opowiada o konflikcie o perski tron między Cyrusem Młodszym a Artakserksesem II. Tego pierwszego wspierali greccy najemnicy, wśród których znajdował się Ksenofont. Autor opowiada drogę do bitwy pod Kunaksą oraz późniejszy odwrót do Grecji przez górskie szczyty Armenii. Nie są to może najlepsze pamiętniki jakie czytałem, ale sam wiek tych wspomnień, ich popularność, czy zapadające w pamięć fragment jak ujrzenie morza przez Greków sprawia, że "Wyprawa Cyrusa" do dziś się cieszy zainteresowaniem. Jak to w tego typu literaturze bywa, dostajemy opis wszystkich przeciwności losu z jakimi zmagali się żołnierze, problemy z żołdem, walkę z wrogiem, niesprzyjający teren, ale także opisy krain przez które przechodzili Grecy. Sporo jest zwłaszcza informacji na temat taktyki czy szeroko pojętej wojskowości. Podczas lektury zapoznałem się także z kontrowersjami dotyczącymi przekazu Ksenofonta odnośnie przebiegu bitwy pod Kunaksą czy ewentualnych prób rekonstrukcji trasy powrotu, ale uważam, że te rozważania historyków nie wpływają na pozytywny odbiór dzieła.

Klasyka pamiętnikarstwa wojennego. Historia Ksenofonta opowiada o konflikcie o perski tron między Cyrusem Młodszym a Artakserksesem II. Tego pierwszego wspierali greccy najemnicy, wśród których znajdował się Ksenofont. Autor opowiada drogę do bitwy pod Kunaksą oraz późniejszy odwrót do Grecji przez górskie szczyty Armenii. Nie są to może najlepsze pamiętniki jakie czytałem,...

Książka, jak autor sam informuje we wstępie, jest rozszerzoną i uzupełnioną o najnowszą literaturę wersją jego "Amidy 359", która ukazała się przed dobrymi kilkoma laty w serii "Historyczne Bitwy" wydawnictwa Bellona. Pozycja jest podzielona na sześć rozdziałów. Pierwsze dwa skupiają się na opisaniu rywalizujących ze sobą stron, czyli Imperium Rzymskiego od początku panowania Konstancjusza Chlorusa (293 r.) oraz Persji Sasanidów. Oba rozdziały zajmują praktycznie połowę książki, a zwłaszcza pierwszy z nich poświęcony Rzymowi przedstawiający liczne konflikty wewnętrzne czy los chrześcijan jest moim zdaniem zbyt długi, ale to w zasadzie moja jedyna negatywna uwaga. Kolejne fragmenty skupiają się już na wojskowości walczących stron oraz na wojnie 359-360 r, której najbardziej znanym epizodem było oblężenie Amidy. Do końcowych rozdziałów już się trudno przyczepić, a wspomniane zdobycie Amidy zostało napisane w interesujący i błyskotliwy sposób, zwłaszcza, że oparte mierze na przygodach i relacji Ammianusa Marcellinusa. No i jak zawsze z pewnym niepokojem sięgam po pozycje Infortu, to w tym wypadku autorowi należą się słowa uznania, że jego praca jest poprawnie napisana, bez literówek, cyfrówek czy innych gramatycznych lub ortograficznych fikołków.

Książka, jak autor sam informuje we wstępie, jest rozszerzoną i uzupełnioną o najnowszą literaturę wersją jego "Amidy 359", która ukazała się przed dobrymi kilkoma laty w serii "Historyczne Bitwy" wydawnictwa Bellona. Pozycja jest podzielona na sześć rozdziałów. Pierwsze dwa skupiają się na opisaniu rywalizujących ze sobą stron, czyli Imperium Rzymskiego od początku...

Na wstępie, cieszę się, że po wydanej przez NapoleonaV biografii Gotfryda z Boullion, polski czytelnik doczekał się kolejnej pozycji z serii "Rulers of the Latin East" wydawnictwa Routledge. Trzeba też zauważyć, że nie mamy do czynienia z typową biografią. Nie znamy prawdziwego wyglądu Sybilli, a Helen Nicholson robi wszystko, aby na podstawie skąpych źródeł sfragistycznych, epistolarnych czy dyplomatyki odtworzyć osobę Sybilli i jej panowanie. Niewiele wiemy także o dzieciństwie i edukacji królowej Jerozolimy, dlatego też autorka stara się zrekonstruować jej wychowanie w porównaniu do innych kobiet z rodów arystokratycznych i królewskich współczesnych Sybilli. Królowa Jerozolimy jest tu pokazana również na szerszym tle historycznym, związanym z kryzysem państw krzyżowców i klęską pod Hittin. No właśnie, biografia Sybilli jest historią Królestwa Jerozolimskiego. Autorka omawia panowanie jej ojca Amalryka, jej brata Baldwina IV oraz krótkie rządy jej syna Baldwina V. Nie zawsze Sybilla jest tu centralną postacią, ale nie brak jej osoby w polityce wewnętrznej państwa, głównie poprzez poszukiwania dla niej małżonka. Autorka tworzy wokół Sybilli znakomitą opowieść, dobrze radzi sobie z krytyką źródeł, wskazuje na prawdopodobne wersje wydarzeń i motywacjami kierującymi poszczególnymi postaciami. Z pewnością interesujący jest również wizerunek Sybilli jaki kreuje Nicholson - silnej kobiety, która w ważnym momencie ograła możnych koronując swojego męża, ale też mecenaski sztuki, patronki zakonów, która posiadała stały dwór w Jafie i Askalonie, która niekoniecznie zgadza się z czarną legendą stworzoną przez późniejsze pokolenia.

Na wstępie, cieszę się, że po wydanej przez NapoleonaV biografii Gotfryda z Boullion, polski czytelnik doczekał się kolejnej pozycji z serii "Rulers of the Latin East" wydawnictwa Routledge. Trzeba też zauważyć, że nie mamy do czynienia z typową biografią. Nie znamy prawdziwego wyglądu Sybilli, a Helen Nicholson robi wszystko, aby na podstawie skąpych źródeł...

Bardzo się cieszę, że Wydawnictwo Poznańskie postanowiło wydać tę napisaną przed trzydziestu laty biografię Ataturka. Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że praca jest skierowana nie tylko do osób zainteresowanych historią Turcji, czy historią w ogóle. Jej lekki i anegdotyczny styl sprawia, iż książkę czyta się bardzo przyjemnie. Praca pozbawiona jest przypisów, co powinno ułatwić lekturę osobom nie obcującym zbyt często z literaturą naukową. Na końcu książki mamy umieszczoną bibliografię oraz indeks osobowy. Odnosząc się już do samej treści pozycji, autor swoją "wędrówkę" rozpoczyna praktycznie od XV wieku, przedstawiając sytuację janczarów w Imperium Osmańskim oraz kolejno reformy jakie państwo przeszło w XIX wieku. Trzeba zauważyć, że poza postacią "Ojca Turków" sporo miejsca zajmuje tło polityczne tamtych czasów. Zwłaszcza dużo można przeczytać o samym ruchu kemalistowskim czy sytuacji Turcji po I wojnie światowej. Co do samej postaci Ataturka, autor w szeroki sposób charakteryzuje jego poglądy na różne tematy np. ekonomiczne. Nie brakuje także rozdziału o kontaktach Mustafy Kemala z Polakami. Autor zresztą bardzo często sięga do relacji Polaków znajdujących się wówczas w Turcji. Podsumowując, książka to nie tylko biografia Ataturka, ale również dobra panorama Turcji po I wojnie światowej.

Bardzo się cieszę, że Wydawnictwo Poznańskie postanowiło wydać tę napisaną przed trzydziestu laty biografię Ataturka. Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że praca jest skierowana nie tylko do osób zainteresowanych historią Turcji, czy historią w ogóle. Jej lekki i anegdotyczny styl sprawia, iż książkę czyta się bardzo przyjemnie. Praca pozbawiona jest przypisów, co powinno...

Ryszard Lwie Serce-król krzyżowiec, jeden z najsłynniejszych i najciekawszych średniowiecznych monarchów, władca z całą pewnością nieprzeciętny. Tłem opisywanych wydarzeń stanowi rywalizacja między Ryszardem a królem Francji, Filipem II Augustem. W zasadzie Gillingham mocno koncentruje się na tych dwóch postaciach, starając się ukazać motywacje obu monarchów i ostatecznie pokazać wyższość Ryszarda nad władcą Francji. Mamy więc tutaj kawał historii walk o Akwitanię, Andegawenię i Normandię między królestwami Anglii i Francji. Gillingham zresztą bardzo dobrze czuje się w tematach polityki i dyplomacji i z chęcią opisuje kampanie we Francji, sojusze Ryszarda i relacje z innymi władcami czy szlachcicami. Dodatkowym smaczkiem jest oczywiście udział obu monarchów w wyprawie krzyżowej. Autor szczegółowo opisuje podróż do Ziemi Świętej, sam pobyt Ryszarda i konflikt z Filipem, powrót i późniejszą niewolę. Ciekawy jest również rozdział o obrazie Ryszarda w oczach arabskich kronikarzy.
Sam autor zauważył, że postać Ryszarda jest niezwykle niejednoznaczna. Kiedyś porównywany do najwybitniejszych postaci jak Karol Wielki czy król Artur aż do przedstawiania go jako awanturnika nietroszczącego się o losy Anglii. Duża szkoda, że Gillingham nie pokusił się o odniesienia do popkultury i o współczesny obraz króla, a takich przykładów jest oczywiście bardzo dużo-poczynając od Ryszarda, który w serialu "Robin of Sherwood" podstępnie każe zamordować sławnego banitę aż do Ryszarda z utworu zespołu Saxon.

Ryszard Lwie Serce-król krzyżowiec, jeden z najsłynniejszych i najciekawszych średniowiecznych monarchów, władca z całą pewnością nieprzeciętny. Tłem opisywanych wydarzeń stanowi rywalizacja między Ryszardem a królem Francji, Filipem II Augustem. W zasadzie Gillingham mocno koncentruje się na tych dwóch postaciach, starając się ukazać motywacje obu monarchów i ostatecznie...

Jan z Brienne został przyćmiony przez inne postacie związane z Outremer, zarówno przez tych związanych z Królestwem Jerozolimskim jak Baldwin IV czy Renald z Chatillion, jak i przez przywódców krucjat Ryszard Lwie Serce czy Fryderyk Barbarossa. A postać to niezwykle ciekawa, gdyż ten wywodzący się z Szampanii człowiek został Królem Jerozolimy i Cesarzem Konstantynopola. Do tej pory obraz Jana w historiografii zbliżał się do karykatury, nieznaczna osoba zrobiła niezwykłą karierę, chociaż jego życie składało się także z wielu porażek. Guy Perry postanowił, więc przybliżyć czytelnikom postać Jana, poniekąd biorąc go w obronę przed wcześniejszymi uproszczonymi i krzywdzącymi króla opiniami.
Biografia Jana z Brienne, jest o tyle ciekawa, że poza postacią Jana, przybliża czytelnikom także kilka innych tematów. Perry dość szeroko nakreśla tło związane z życiem Jana. Mamy więc sporo o Szampanii schyłku XII i XIII wieku; Królestwie Jerozolimskim z początku XIII wieku; piątej krucjacie, której przewodził Jan; konflikcie z cesarzem Fryderykiem II i wojnie kluczy we Włoszech i ostatecznie Cesarstwie Łacińskim, gdzie Jan z Brienne dokonał swojego żywota. Perry świetnie przenosi czytelnika w XIII wieczny świat, lawirując po Europie i Outremer, ukazując politykę i społeczeństwa poszczególnych rejonów czy państw. Biografię wieńczy pięć ilustracji, pięć map i trzy tablice genealogiczne, cieszy również indeks zamieszczony na końcu książki.

Jan z Brienne został przyćmiony przez inne postacie związane z Outremer, zarówno przez tych związanych z Królestwem Jerozolimskim jak Baldwin IV czy Renald z Chatillion, jak i przez przywódców krucjat Ryszard Lwie Serce czy Fryderyk Barbarossa. A postać to niezwykle ciekawa, gdyż ten wywodzący się z Szampanii człowiek został Królem Jerozolimy i Cesarzem Konstantynopola. Do...

Biografia Gotfryda z Boullion autorstwa Simona Johna należy do serii "Rulers of the Latin East" prowadzonej przez wydawnictwo Routledge. Oryginalne wydanie ukazało się pod koniec zeszłego roku, należy więc docenić polskiego wydawcę, że tak szybko udało się wypuścić polski przekład tego dzieła.
Gotfryd z Boullion był jednym z przywódców pierwszej krucjaty i pierwszym władcą Jerozolimy. W literaturze dotyczącej krucjat można w związku z tym znaleźć sporo informacji, jednak nie mieliśmy do tej pory żadnej biografii tego człowieka w języku polskim. Tym bardziej należy docenić, że postawiono na stosunkowo "młody" doktorat Simona Johna.
Przede wszystkim autor nie skupia się tylko na samej postaci Gotfryda z Boullion, ale przedstawia również historię rodu Ardennes - Boullion, przodków Gotfryda ze strony matki oraz rodu hrabiów Boulogne, czyli przodków od strony ojca. Śledzimy karierę ich największych przedstawicieli, książąt Lotaryngii - Gotfryda Brodatego i Gotfryda Garbatego, którzy byli silni związani z Cesarstwem Niemieckim oraz reformatorskim papiestwem. W kolejnym rozdziale obserwujemy już karierę samego Gotfryda z Boullion na zachodzie aż do 1095 roku i wyruszenia na krucjatę. Część krucjatowa jest poprawna, czemu się trudno dziwić, bo jest to motyw dobrze opisany w literaturze. Pole do popisu autor miał przy interpretacji wyboru Gotfryda na władcę Jerozolimy. John odrzuca koncepcję koronacji i wskazuje na szereg motywów takiego postępowania (ciekawie brzmią koncepcje apokaliptyczne), omawia kwestię tytulatury i roczne rządy Gotfryda w Jerozolimie. Zwrócę również uwagę na ciekawy epilog, w którym autor przedstawia reputację Gotfryda w XII i XIII wieku. Simon John analizuje źródła z tamtego okresu i na ich podstawie kreuje pośmiertny obraz pierwszego władcy łacińskiej Jerozolimy. Podsumowując, jest to świetna biografia, seria zapowiada się imponująco i mam nadzieję, że wydawnictwo pójdzie za ciosem i w następnej kolejności wyda biografię Baldwina I, brata Gotfryda z Boullion.

Biografia Gotfryda z Boullion autorstwa Simona Johna należy do serii "Rulers of the Latin East" prowadzonej przez wydawnictwo Routledge. Oryginalne wydanie ukazało się pod koniec zeszłego roku, należy więc docenić polskiego wydawcę, że tak szybko udało się wypuścić polski przekład tego dzieła.
Gotfryd z Boullion był jednym z przywódców pierwszej krucjaty i pierwszym władcą...

Saladyn to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci okresu wypraw krzyżowych, ceniony zarówno przez muzułmanów, jak i chrześcijan stał się już legendą za życia. Książka Geoffreya Hindleya przybliża nam jego życiorys. Przede wszystkim książka ma trochę przydługie wprowadzenie. Jak to zwykle bywa w tego typu pozycjach, czytelnik dostaje skrót historii od czasów bitwy pod Manzikertem. Sama część dotycząca Saladyna jest już poprawna. Jest to oczywiście biografia polityczna, gdzie Hindley przedstawia początki kariery Saladyna w Egipcie, walki o dziedzictwo Zankidów i rywalizację z Frankami, która doprowadziła do bitwy pod Hittin i odbicia Jerozolimy przez Muzułmanów. Sporym problemem dla mnie jest brak przypisów, autor czasami stara się nawiązywać do prac innych historyków, no ale co z tego, skoro nie dowiemy się z jakim dziełem Hindley polemizuje (chyba, że sam napisze to w tekście głównym). Książka zawiera cztery mapy i kilkanaście ilustracji.

Saladyn to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci okresu wypraw krzyżowych, ceniony zarówno przez muzułmanów, jak i chrześcijan stał się już legendą za życia. Książka Geoffreya Hindleya przybliża nam jego życiorys. Przede wszystkim książka ma trochę przydługie wprowadzenie. Jak to zwykle bywa w tego typu pozycjach, czytelnik dostaje skrót historii od czasów bitwy pod...

Każdy archiwista kojarzy Filipa II Augusta, dlatego, że w 1194 roku w bitwie pod Freteval utracił swoje archiwa na rzecz Ryszarda Lwie Serce. Doprowadziło to do utworzenia stałych depozytów i od tego momentu, dokumenty miały być przechowywane w Paryżu. Król jest kojarzony z tą kompromitacją, ale Jim Bradbury pokazuje, że Filip II August był kompetentnym władcą i przyczynił się do rozwoju Francji. Król Filip przegrał swą batalię o pamięć historyczną. Bardziej kojarzone są takie postacie jak królowie Anglii - Ryszard Lwie Serce i Jan bez Ziemi czy papież Innocenty III związany z wyprawami krzyżowymi. Okazuje się, że całkiem niesłusznie.
Autor rozpoczyna swoją książkę od pokazania dziedzictwa Filipa II i ukazuje panowanie poprzedników - Ludwika VI i Ludwika VII oraz skomplikowaną sytuację polityczną na ziemiach francuskich związanych z Imperium Andegaweńskim. Kolejne rozdziały koncentrują się już na samym Filipie, początkach jego panowania, małżeństwach, wyprawie krzyżowej czy zwycięskiej wojnie z Ryszardem Lwie Serce. Kulminacyjnym punktem panowania była oczywiście bitwa pod Bouvines, w której Filip pokonał cesarza Rzeszy Ottona IV wraz ze wspierającymi go Flamandami i Anglikami. Bradbury nie gloryfikuje króla. Stara się go ukazać jako przyzwoitego władcę i kompetentnego dowódcę. Nie pomija również ciemnych stron jego panowania takich jak kwestia wypędzenia żydów czy drugie małżeństwo z Ingeborgą Duńską, która była przetrzymywania w klasztorze. Ponadto, Bradbury opisuje jak kształtowała się władza królewska we Francji, jak wyglądały kwestie administracyjne za panowania Filipa II czy relacje z papiestwem i kościołem francuskim.
Książka zwiera dwie tablice genealogiczne, pięć map oraz indeks.

Każdy archiwista kojarzy Filipa II Augusta, dlatego, że w 1194 roku w bitwie pod Freteval utracił swoje archiwa na rzecz Ryszarda Lwie Serce. Doprowadziło to do utworzenia stałych depozytów i od tego momentu, dokumenty miały być przechowywane w Paryżu. Król jest kojarzony z tą kompromitacją, ale Jim Bradbury pokazuje, że Filip II August był kompetentnym władcą i przyczynił...

Belizariusz to jedna z najważniejszych postaci historii Bizancjum, ale jednocześnie trochę zapomniana. Był świetnym wodzem, ale odniósł kilka porażek, więc nie mógł zająć miejsca obok Juliusza Cezara i Aleksandra Wielkiego. Trudno książkę również nazwać biografią. O życiu prywatnym Belizariusza nie wiadomo zbyt wiele, więc jest to pozycja, która przedstawia wodza od strony militarnej, pokazując jego charakter i działania podczas bitew i kampanii. Autor przedstawia wojny Bizancjum z Persami, Wandalami w Afryce oraz Gotami w Italii, podczas których walczył Belizariusz. Hughes omawia również uzbrojenie, plany i strategię rywalizujących stron. Na minus trzeba zaznaczyć sporą liczbę literówek, czasem chaotyczny tekst, no i widać, że jest to wydanie okrojone w stosunku do oryginału. Polskie wydanie zawiera plany pięciu bitew, osiemnaście ilustracji, kalendarium oraz dodatek zawierający wykaz postaci i krótki ich opis.

Belizariusz to jedna z najważniejszych postaci historii Bizancjum, ale jednocześnie trochę zapomniana. Był świetnym wodzem, ale odniósł kilka porażek, więc nie mógł zająć miejsca obok Juliusza Cezara i Aleksandra Wielkiego. Trudno książkę również nazwać biografią. O życiu prywatnym Belizariusza nie wiadomo zbyt wiele, więc jest to pozycja, która przedstawia wodza od strony...

David Nicolle to uznane nazwisko, także na polskim rynku wydawniczym. Tym razem do rąk otrzymaliśmy pozycję z popularnych Ospreyów o rycerzu zakonu Szpitalników w latach 1100-1306. Zeszyt ten porusza bardzo ciekawą tematykę życia Joannitów w dobie krucjat. Autor porusza liczne zagadnienia dotyczące zakonu: drogę do jego militaryzacji, nabór, organizację, strukturę, motywacje czy chociażby życie codziennie zakonników. Moim zdaniem najciekawsze są jednak rozdziały dotyczące uzbrojenia, umundurowania oraz taktyki Joannitów, które można porównać z barwnymi planszami z których przecież słyną Ospreye. Całość uzupełniają liczne autorskie zdjęcia oraz ilustracje związane z zakonem Joannitów. Zwieńczeniem książki jest glosariusz oraz indeks.

David Nicolle to uznane nazwisko, także na polskim rynku wydawniczym. Tym razem do rąk otrzymaliśmy pozycję z popularnych Ospreyów o rycerzu zakonu Szpitalników w latach 1100-1306. Zeszyt ten porusza bardzo ciekawą tematykę życia Joannitów w dobie krucjat. Autor porusza liczne zagadnienia dotyczące zakonu: drogę do jego militaryzacji, nabór, organizację, strukturę,...

"Wojna Królestwa Jerozolimskiego z Egiptem Fatymidzkim" wydaje się być dobrym uzupełnieniem do dziejów Pierwszej Krucjaty. Przede wszystkim jest to książka bardzo treściwa, skromna objętościowo, ale jednocześnie o takim zakresie tematycznym, który sugeruje raczej, aby sięgnął po nią czytelnik bardziej interesujący się omawianymi wydarzeniami.
Pozycja opisuje wydarzenia z lat 1099-1105, czyli wyprawy egipskie zakończone bitwami pod Askalonem, Jaffą i Ramlą. Jest to główna oś książki, ale poza tym mamy także rozdziały przedstawiające charakterystykę źródeł oraz opisujące obie armie i sztukę wojenną charakterystyczną dla tamtego okresu.
Co do książki trudno mieć jakieś większe zarzuty, najprawdopodobniej autor wyciągnął z tematu tyle, ile się dało. Pozycja jest niezwykle ciekawa i treściwa, co z pewnością dobrze wpływa na odbiór pracy, nie ma tutaj niepotrzebnych rozdziałów czy nabijania stron. Przyczepić się można trochę do stylu autora, bo z jednej strony mamy temat bardzo szczegółowy, przeznaczony dla wąskiego grona odbiorców, a z drugiej autor pisze w sposób bardzo oczywisty, tak jakby kierował swoją pracę do czytelnika niezorientowanego w tematyce. Jak sądzę, wpływ na to ma akademicki charakter pracy(po wstępie można uważać, że jest to praca magisterska), mimo to książkę oceniam pozytywnie i zainteresowanych zachęcam do jej przeczytania.

"Wojna Królestwa Jerozolimskiego z Egiptem Fatymidzkim" wydaje się być dobrym uzupełnieniem do dziejów Pierwszej Krucjaty. Przede wszystkim jest to książka bardzo treściwa, skromna objętościowo, ale jednocześnie o takim zakresie tematycznym, który sugeruje raczej, aby sięgnął po nią czytelnik bardziej interesujący się omawianymi wydarzeniami.
Pozycja opisuje wydarzenia z...

Po lekturze biografii Ryszarda Lwie Serce, przyszedł czas na trochę bardziej szczegółową pozycję. Książka skupia się na historii III krucjaty ze szczególnym uwzględnieniem zdobycia Cypru przez wojska angielskie. Król Ryszard jest w tej książce centralną postacią, co nie powinno dziwić, jako, że autor opiera się głównie na relacjach osób z otoczenia monarchy. Książka ma dosyć lekki, anegdotyczny styl, rzekłbym nawet, że autor bardzo ufnie podchodzi do wszystkich legend i podań. Sporo można się dowiedzieć na temat średniowiecznych obyczajów. Autor chętnie opisuje wiele obrzędów takich jak królewski obiad w Marsylii czy koronacja królowej Berengarii czy później Amalryka de Lusignan.
Poza tytułową koronacją, autor koncentruje się na samym zdobyciu wyspy oraz sytuacji w Ziemi Świętej oraz losami Cypru pod rządami Templariuszy i Gwidona de Lusignan, aż do objęcia władzy przez jego brata, Amalryka.

Po lekturze biografii Ryszarda Lwie Serce, przyszedł czas na trochę bardziej szczegółową pozycję. Książka skupia się na historii III krucjaty ze szczególnym uwzględnieniem zdobycia Cypru przez wojska angielskie. Król Ryszard jest w tej książce centralną postacią, co nie powinno dziwić, jako, że autor opiera się głównie na relacjach osób z otoczenia monarchy. Książka ma...