Jesteśmy społecznością, która kocha książki

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10, jedna, dwana, trzyna,czterna,pietna,szesna,siedemna, osiemna,dziewietna, 20, SZUKAM!!!

ich dusze nocą skomlą o bliskość
samotność nabiera kobiecych kształtów
wydeptuje ścieżkę od drzwi do drzwi

ich dusze nocą wczepiają się w siebie
masują blizny zroszone wstydem
wietrzą pokoje zamkniętych serc

dniem
podpisują zrozumieniem
pakt o akceptacji


{Tych dwoje to świat drobnych gestów. Pochwała
prostoty. Kameralna przechadzka po sens i
nadzieję. Wierzę w bratnie dusze. 1,2,3,4....}

...

1,2,3,4,5,6,7,8,9,10, jedna, dwana, trzyna,czterna,pietna,szesna,siedemna, osiemna,dziewietna, 20, SZUKAM!!!

ich dusze nocą skomlą o bliskość
samotność nabiera kobiecych kształtów
wydeptuje ścieżkę od drzwi do drzwi

ich dusze nocą wczepiają się w siebie
masują blizny zroszone wstydem
wietrzą pokoje zamkniętych serc

dniem
podpisują zrozumieniem
pakt o akceptacji

...

nie

nie pukamy do drzwi ich wspomnień
ryglujemy je na głucho milczeniem

nie szukamy w ich twarzach dzieciństwa
upychamy je w pudłach na strychu

nie słuchamy o uwagę wołania
zasłaniamy się CZASem jak tarczą

starość
to młodość zatrzaśnięta w pamięci
bez powietrza i wody

suche usta, suche oczy, suche dni

mówią dłonie
drżące


{ Debiut Valerie Perrin to wielobarwny ptak skrzący się emocjami. Chwytam jego skrzydła, by poszybować do świata wyobraźni, gdzie subtelność i czułość wiodą kluczem ku zrozumieniu siebie...}

...

nie

nie pukamy do drzwi ich wspomnień
ryglujemy je na głucho milczeniem

nie szukamy w ich twarzach dzieciństwa
upychamy je w pudłach na strychu

nie słuchamy o uwagę wołania
zasłaniamy się CZASem jak tarczą

starość
to młodość zatrzaśnięta w pamięci
bez powietrza i wody

suche usta, suche oczy, suche dni

mówią dłonie
drżące


{ Debiut Valerie Perrin to wielobarwny...

Na obrzeżach życia dokonuje się przyjacielski (roz)rachunek sumienia.
Szarżą słów rusza repasacja wspomnień
ogarniętych przemijaniem.
Namiętność tli się w zwiotczałych powiekach
skwiercząc bezgłośnie.
Starość wypatruje zmierzchu, by rozpocząć potyczki
ze śmiercią.

Pora rozsypać popiół.

Ale będą następni.
Uczuciowi najeźdźcy z dzikością w trzewiach.
Wolni.

Na obrzeżach życia dokonuje się przyjacielski (roz)rachunek sumienia.
Szarżą słów rusza repasacja wspomnień
ogarniętych przemijaniem.
Namiętność tli się w zwiotczałych powiekach
skwiercząc bezgłośnie.
Starość wypatruje zmierzchu, by rozpocząć potyczki
ze śmiercią.

Pora rozsypać popiół.

Ale będą następni.
Uczuciowi najeźdźcy z dzikością w trzewiach.
Wolni.