Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Brak mi słów, aby opisać to, jak ta książka mnie zmęczyła. Mam wrażenie, że przez 3/4 książki czytałam tylko o tym, że główna bohaterka czuje się winna, ale czasem nie czuje się winna
Obaj panowie to chodzące czerwone flagi, manipulacja na każdym kroku, nie da się tego czytać.
Akcja na dwóch liniach czasowych jest tak fatalnie skonstruowana, że gdyby nie informacja na początku rozdziału, gdzie teraz jesteśmy, to można uznać, że nie ma tu żadnego podziału.
Ta historia nie ma tak naprawdę fabuły. Autorka chciała poruszyć ważny problem, ale zrobiła to tak nieumiejętnie, że jest to nijakie i mdłe.

Brak mi słów, aby opisać to, jak ta książka mnie zmęczyła. Mam wrażenie, że przez 3/4 książki czytałam tylko o tym, że główna bohaterka czuje się winna, ale czasem nie czuje się winna
Obaj panowie to chodzące czerwone flagi, manipulacja na każdym kroku, nie da się tego czytać.
Akcja na dw...

Rozwiń

Zwiń

Staram się bardzo łaskawie podchodzić do takich historii, bo w sumie to fikcja literacka i nie można zawsze brać wszystkiego na serio. Jednak są jakieś granice.

Tu one wszystkie zostały przekroczone. Począwszy od naiwnej głównej bohaterki, która bez jakichkolwiek zahamowań wchodzi w różne relacje z marszu, bez przemyślenia. Ciężko mi uwierzyć, że są ludzie na świecie, którzy mają takie szczęście jak Aurora, a przy tym zero instynktu samozachowawczego.

Jak na początku ta historia mi się podobała, tak im dalej tym mój entuzjazm bardzo szybko gasł. Mamy tu bardzo mocno rozbudowane dialogi, tak, że w sumie niekiedy są one na dwie strony. Dodatkowo autorka stosuje bardzo długie opisy między jedną wypowiedzią a drugą. Co w konsekwencji skutkowało tym, że musiałam wracać i przypominać sobie, co powiedział poprzedni bohater.

Dalej dzieją się już takie akcje, że ja już sama nie wiedziałam, o co w tym wszystkim chodzi i dlaczego tak się dzieje. Nie wiem, czy miał to być element zaskoczenia, czy po prostu brak pomysłu na zakończenie, ale jak dla mnie druga połowa książki jest po prostu dziwna. Zachowanie Aurory też jest dziwne i jak dla mnie niewytłumaczalne. To nawet nie jest kwestia tego, że ona mnie irytowała. Ona po prostu była mocno specyficzna.

Nie poczułam się jak na wakacjach w Weronie. Jedyny ciekawy wątek to ten, gdzie mama Sofii opisuje swoją pracę jako konsultantki Julii i tyle.
——

Staram się bardzo łaskawie podchodzić do takich historii, bo w sumie to fikcja literacka i nie można zawsze brać wszystkiego na serio. Jednak są jakieś granice.

Tu one wszystkie zostały przekroczone. Począwszy od naiwnej głównej bohaterki, która bez jakichkolwiek zahamowań wchodzi w różne...

Rozwiń

Zwiń

Jako mama bardzo ciężko czyta mi się takie historie, ale moja kryminalna dusza nie pozwala mi na porzucenie takich tematów.

Osobiście zakochałam się w stylu autora. Podczas czytania mam takie odczucia, jakbym oglądam film lub serial. Autor za każdym razem pokazał mi, że przeprowadza dogłębne dochodzenie i poważnie podchodzi do tematu. Zawsze chronologicznie i rzetelnie.

Ta historia na pewno nie jest dla osób o słabych nerwach. Ja wielokrotnie musiałam odkładać książkę i chwile od niej ,,odpocząć’’. Chociaż czytało mi się wyjątkowo sprawnie, to pewne fragmenty były dla mnie zbyt mocne. Do tej pory nie mogę pojąć jak własna matka mogła zrobić coś takiego własnemu dziecku.

Jeśli lubicie książki true crime i macie stalowe nerwy, to ta książka jest idealna. Świetnie napisana, trzymająca poziom od początku do końca. Czuć, że autor dokładnie zbadał sprawę i wie o czym pisze.

Jako mama bardzo ciężko czyta mi się takie historie, ale moja kryminalna dusza nie pozwala mi na porzucenie takich tematów.

Osobiście zakochałam się w stylu autora. Podczas czytania mam takie odczucia, jakbym oglądam film lub serial. Autor za każdym razem pokazał mi, że przeprowadza dogłę...

Rozwiń

Zwiń

Każdej nocy słyszę twój oddech to bardzo specyficzna książka. Już na początku zauważyłam, że czytam i czytam i czytam i odnoszę wrażenie, że z liczbą stron stoję w miejscu.

Na początku bardzo mi się podobałam. Autorka zbudowała dobry klimat, który miał predyspozycje do czegoś mrocznego, tajemniczego. Bardzo chętnie śledziłam losy bohaterki i byłam ciekawa jej przeszłości.

Jednak im dalej w lasy, tym gubiłam się w tym wszystkim. Główna bohaterka zaczęła mi działać na nerwy, wkroczył też wątek miłosny, a nawet w sumie dwa takie wątki i szczerze od tego momentu średnio się to czytało.

Męczyły mnie również te ciągłe skoki w czasie między kiedyś i teraz. Zabrakło mi również tego dreszczyku, jakiego spodziewałam się po tym thrillerze. Zakończenie było do przewidzenia, więc nie uratowało to mojego znużenia.

Jak na pierwsze spotkanie z piórem autorki, to wydaje mi się, że mogło być dużo lepiej. Tym bardziej biorąc pod uwagę liczbę napisanych przez nią książek.

Każdej nocy słyszę twój oddech to bardzo specyficzna książka. Już na początku zauważyłam, że czytam i czytam i czytam i odnoszę wrażenie, że z liczbą stron stoję w miejscu.

Na początku bardzo mi się podobałam. Autorka zbudowała dobry klimat, który miał predyspozycje do czegoś mrocznego, t...

Rozwiń

Zwiń

Byłam święcie przekonana, że ta książka mnie zachwyci. Czyje się trochę rozczarowana.

To nie jest też tak, że ta książka jest zła. Po prostu zabrakło mi tu czegoś. Jakiegoś wątku zapierającego dech w piersiach albo chociaż takiego, który spowodowałby to, że identyfikuje się z bohaterami lub trochę bardziej ich polubię.

Fabuła toczy się bardzo powoli. Jest to dość lekka książka obyczajowa, gdzie w sumie od początku do końca wiemy, jak to się wszystko potoczy. Przyznam się szczerze, że nie lubię takich romansów, gdzie bohaterowie nie wiedzą, czego chcą i ganiają za sobą jak mysz za serem, zamiast usiąść i pogadać.

Na pewno na plus jest to, że szybko się ją czyta i nie męczy. Jestem bardzo ciekawa, jak wypadnie u mnie poprzednia książka autorki, bo czuje, że ona sama próbowała prześcignąć samą siebie i za bardzo się na tym skupiła.

Byłam święcie przekonana, że ta książka mnie zachwyci. Czyje się trochę rozczarowana.

To nie jest też tak, że ta książka jest zła. Po prostu zabrakło mi tu czegoś. Jakiegoś wątku zapierającego dech w piersiach albo chociaż takiego, który spowodowałby to, że identyfikuje się z bohaterami l...

Rozwiń

Zwiń

Mam ogromny problem z napisaniem czegokolwiek o tej książce. Nie czułam chemii z nią już od pierwszych stron. I do samego końca nie rozumiałam bohaterów.

Nic tu nie grało. Bohaterowie byli po prostu sztucznie doklejeni do tej historii. Wątek miłosny się nie kleił, a postać Camerona jest tak fatalna, że już od pierwszego rozdziału było wiadome, że to jedna wielka chodząca czerwona flaga.

Autorka może i ma lekkie pióro, ale w tej historii to chyba nawet ona się zgubiła, bo zapomniała w którymś momencie wyjaśnić dwóch kwestii. Poza tym nie wiem skąd oznaczenie +14 przy tej historii, wydaje mi się, że to zbyt mocna literatura jak na taki wiek.

Ostatkiem sił liczyłam na dobre zakończenie, ale tu też się zdecydowanie zawiodłam. Po przeczytaniu książki wiem tyle samo co przed jej rozpoczęciem - nic.

Mam ogromny problem z napisaniem czegokolwiek o tej książce. Nie czułam chemii z nią już od pierwszych stron. I do samego końca nie rozumiałam bohaterów.

Nic tu nie grało. Bohaterowie byli po prostu sztucznie doklejeni do tej historii. Wątek miłosny się nie kleił, a postać Camerona jest t...

Rozwiń

Zwiń

Myślałam, że ta seria już niczym mnie nie zaskoczy, ale to, co wydarzyło się po 100 stronie, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. A im dalej tym przeżywałam coraz większy szok.

Pomimo tego, że jest to 5 tom, to muszę przyznać, że autorka cały czas trzyma ten sam poziom, a ja jedyne co mogę powiedzieć, to to, że chce więcej!

Ten tom należał też do najbardziej okrutnych, jeśli chodzi o opisy, co mnie mocno zdziwiło, bo nie spodziewałam się tego. Jestem ciekawa, co przyniesie ostatnia część!

Myślałam, że ta seria już niczym mnie nie zaskoczy, ale to, co wydarzyło się po 100 stronie, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. A im dalej tym przeżywałam coraz większy szok.

Pomimo tego, że jest to 5 tom, to muszę przyznać, że autorka cały czas trzyma ten sam poziom, a ja jedyne co m...

Rozwiń

Zwiń

Nie spodziewałam się, że ta książka wyciśnie ze mnie tyle łez. Że otworzy tyle ran i jednocześnie na tyle rzeczy otworzy mi oczy.

Autorka po raz kolejny wstrząsnęła mną swoimi słowami, swoją historią. Muszę przyznać, że jeszcze nigdy żaden poradnik tak mnie nie poruszył. Na pewno stanie się to motorem napędowym do wprowadzenia kilku zmian w moim życiu.

Ta historia od pierwszych stron pochłonie was bez reszty. To nie tylko spojrzenie na siebie i innych z innej perspektywy. To nie tylko traumy i nieuleczone rany. To nadzieja na to, że można inaczej i że w ogóle da się inaczej żyć.

W życiu nie przyszło mi na myśl, że traumy, które w sobie nosze mogą być pokoleniowe lub okołoporodowe. Nawet to, że przebieg porodu może mieć na nas wpływ. Autorka wykonała naprawdę świetną pracę, aby w przystępny sposób przedstawić wszystkie istotne i ważne dla człowieka kwestie.

Oczywiście duży plus za przejrzystą treść oraz za tak przepiękne ilustracje wewnątrz książki.

Nie spodziewałam się, że ta książka wyciśnie ze mnie tyle łez. Że otworzy tyle ran i jednocześnie na tyle rzeczy otworzy mi oczy.

Autorka po raz kolejny wstrząsnęła mną swoimi słowami, swoją historią. Muszę przyznać, że jeszcze nigdy żaden poradnik tak mnie nie poruszył. Na pewno stanie s...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli podobał Ci się film Na noże (i wszystkie inne w podobnym klimacie), to ta książka jest dla ciebie.

Po opisie mniej więcej wiedziałam, czego mogę się tu spodziewać. Oczywiście poza okładkowym gołębiem. I muszę przyznać, że się nie zawiodłam.

Jest tu wszystko, co powinno się znaleźć w tego typu gatunku, czyli połączenia kryminału z komedią. Jest trup, są podejrzani i jest genialny humor.

Ile razy ja się tu zaśmiałam, to nie zliczę. Duży plus za samą formę tej książki, bo jest ona wyjątkowa i czytelna, co ułatwia zapoznanie się z bohaterami.

Zakończenie rozwaliło mnie na łopatki. Przez ostatnie rozdziały siedziałam z otwartą buzią i analizowałam to wszystko, zastanawiając czy coś umknęło mi wcześniej.

Nie pozostaje wam nic innego, jak dać się porwać urokowi tej książki! No i dowiedzieć się, o co chodzi z okładkowym gołębiem!

Jeśli podobał Ci się film Na noże (i wszystkie inne w podobnym klimacie), to ta książka jest dla ciebie.

Po opisie mniej więcej wiedziałam, czego mogę się tu spodziewać. Oczywiście poza okładkowym gołębiem. I muszę przyznać, że się nie zawiodłam.

Jest tu wszystko, co powinno się znaleźć ...

Rozwiń

Zwiń

Do tej książki zbierałam się bardzo długo i po przeczytaniu stwierdzam, że mogła sobie jeszcze poleżeć.

Bardzo lubię motyw porywania dzieci (wszystko ze mną w porządku jak coś 😂). Zawsze przy takich książkach jest masa emocji, ale z drugiej strony wnoszą one coś do mojego życia.

Wydawało mi się, że ta historia znajdzie się w gronie ulubieńców, jednak przez całą książkę autorka kręci się dookoła dwóch/trzech wątków i wielokrotnie powielała ten sam tekst. Przez co odniosłam wrażenie, że ciągle czytam to samo.

Nie budowało to oczekiwanego napięcia, wręcz zniechęcało mnie do kontynuowania czytania. Za to na plus na pewno zakończenie, które w mojej ocenie było naprawdę dobre. Bardzo kontrastuje na tle całej książki i autorka najlepiej je dopieściła.

Zakończenie jednak to nie wszystko i moim zdaniem szkoda czasu na czytanie tego tytułu.

Do tej książki zbierałam się bardzo długo i po przeczytaniu stwierdzam, że mogła sobie jeszcze poleżeć.

Bardzo lubię motyw porywania dzieci (wszystko ze mną w porządku jak coś 😂). Zawsze przy takich książkach jest masa emocji, ale z drugiej strony wnoszą one coś do mojego życia.

Wydawało...

Rozwiń

Zwiń