Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Kiedy zanurzam się w książkowym świecie, jestem w stanie zapomnieć o bólu, który odczuwam w świecie rzeczywistym, zupełnie jakbym wzięła lek przeciwbólowy”

Yujin kilka lat ciężko pracowała nad swoim start-upem. Przez trudną sytuację, musiała jednak zdecydować się na sprzedaż firmy. Wiadomo już, że nic nie dzieje się bez powodu. Dlatego, kiedy dziewczyna przypadkowo trafiła na Soyang-ri - wieś, która totalnie ją oczarowała. Yujin porzuca swoje życie w Seulu i postanawia na malowniczym odludziu otworzyć Soyang-ri Books Kitchen.

To niezwykłe miejsce łączy księgarnię, przestrzeń, w której można się wyciszyć i poświęcić na przykład pisaniu lub skorzystać z noclegu typu bookstay, który pozwala na odpoczynek przy wybranej książce, medytację lub inną dowolną formę relaksu. Żaden z gości nie opuści tego miejsca z pustymi rękoma. Na koniec pobytu otrzyma on lekturę, która będzie indywidualnie do niego dobrana.

To jak, robimy rezerwację?

Powiedzieć, że “Kuchnia książek” to comfort book, to jak nie powiedzieć nic. To spokojna, otulająca, pięknie napisana, bez wymuszonych refleksji i umoralniających puent historia, a raczej historie kilku osób, które w przypływie spontaniczności lub za sprawą wcześniejszego planowania trafiły do Yujin i jej księgarni.

Autorka w subtelny i literacko komfortowy sposób nakreśliła sylwetki i losy postaci, które odwiedziły Soyang-ri. Mnie najbardziej oczarowała historia Dain, znanej piosenkarki, której babcia była właścicielką miejsca obecnie będącego księgarnią. Dziewczyna wspomina dzieciństwo i babcię, która rozumiała ją jak nikt inny. Czas spędzony z seniorką był dla Dain najlepszym w całym jej życiu. A refleksje płynące z tej opowieści i zakończenie — wzrusz na sto procent.

W ‘Kuchni książek” poznacie też inne historie, równie piękne, poruszające, zakończone happy endem. Co więcej, przez treść przewija się mnóstwo tytułów książek, po które warto sięgnąć.

Ja wciągnęłam na swoją listę kilka z nich, a dla niedowiarków, że polecane lektury są naprawdę warte uwagi, niech będzie fakt, że jedną z nich jest przepiękna “Gdzie śpiewają raki”.

Pokochałam w tej książce to, że poza cudownymi opowieściami i pozytywnym przesłaniem, zdjęła ze mnie zmęczenie, zrelaksowała i wyciszyła. Czytając ją czułam się spokojna i szczęśliwa. A czy przypadkiem nie takie zadanie miało Soyang-ri Books Kitchen? Mission completed.

“Kiedy zanurzam się w książkowym świecie, jestem w stanie zapomnieć o bólu, który odczuwam w świecie rzeczywistym, zupełnie jakbym wzięła lek przeciwbólowy”

Yujin kilka lat ciężko pracowała nad swoim start-upem. Przez trudną sytuację, musiała jednak zdecydować się na sprzedaż firmy. Wiado...

Rozwiń

Zwiń

Skylar Gardiner nie lubi zwracać na siebie uwagi. W nowej szkole próbuje raczej usunąć się w cień, niż rzucać w oczy. Pech chciał, że nauczyciel pomylił sprawdziany z matematyki i jej test z najgorszą oceną trafił do najlepszego ucznia, Skylera “Shya” Gardenera. Chłopak, chcąc wyjaśnić nieporozumienie, zostaje trafiony piorunem miłości. Od tej chwili próbuje robić wszystko, aby poznać bliżej swoją imienniczkę. Tylko że ona ewidentnie nie odwzajemnia tych chęci. Czy dziewczyna pachnąca bzem otworzy się na życzliwość i motyle zakochania, które oferuje jej Shy?

“Gra o serce” to debiut literacki Katarzyny Białkowskiej. I moim zdaniem to bardzo udany debiut. Spędziłam cudowny czas przy tej lekturze, na przemian śmiałam się i rozczulałam.

Mimo iż jest to historia typowo młodzieżowa, to nie jest poprowadzona sztampowym, znanym już schematem. W tej powieści mamy do czynienia przede wszystkim z jednostronnym uczuciem między postaciami, a samo zakończenie nie jest oczywiste i jednoznaczne.

Postać Shya jest wspaniale pozytywna, pełna energii, lekko nadpobudliwa, niecierpliwa, w tym chłopaku emocje buzują i sprawiają, że on sam wręcz, (metaforycznie) - fruwa nad ziemią. Wielokrotnie jego przemyślenia czy wywody wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Natomiast obiekt jego uczuć, Skylar to dziewczyna skryta, wycofana, dławiąca się swoimi ukrytymi głęboko w sercu emocjami. Jest małomówna, smutna, nigdy nie pokazuje swoich emocji, nie mówi o nich. Najchętniej chciałaby stać się niewidzialna. Jednak Shy ją dostrzegł i postanowił rozłożyć nad nią parasol bezpieczeństwa. Pytanie, czy ta zagubiona dziewczyna zaufa na tyle swojemu adoratorowi, że będzie chciała się pod nim skryć?

I teraz coś dla amatorów/ek narracji prowadzonej przez dwóch bohaterów — mamy to! Głównym “opowiadaczem” bieżących wydarzeń jest Shy, natomiast o uczuciach Skylar dowiadujemy się jedynie z jej zapisków w pamiętniku.

To tam dziewczyna przelewa wszystkie myśli, emocje, pytania i wątpliwości, które towarzyszą jej od czasu incydentu z zamianą kartkówek. Pewne jest, że nastolatkę spotkało coś bardzo złego, jednak trudno jej o tym pisać nawet w prywatnym dzienniku, dlatego w głowie czytelnika pytania dotyczące losów dziewczyny namnażają się z jej każdym kolejnym zapiskiem.

To powieść, która łączy w sobie wiele sprzeczności. On jest jak energetyczne tornado, ona schowana pod burymi ciuchami, zapomniała czym jest śmiech i szczęście. Z jednej strony uczucie Shya jest naładowane samymi pozytywnymi emocjami, jego determinacja w torowaniu sobie drogi do serca ukochanej momentami bywa zabawna, momentami urocza, a z drugiej strony jest niepokój, który towarzyszy cały czas bohaterce i jej kategoryczne zamknięcie się na otaczający świat.

“Gra o serce” nie jest książką bardzo dynamiczną, jest raczej nastawiona na refleksje i współprzeżywanie z postaciami. Ma w sobie jednak coś, co nie pozwala jej odłożyć nawet na chwilę, ta historia zagrania czytelnika do swojego świata i nie daje o sobie zapomnieć.

Skylar Gardiner nie lubi zwracać na siebie uwagi. W nowej szkole próbuje raczej usunąć się w cień, niż rzucać w oczy. Pech chciał, że nauczyciel pomylił sprawdziany z matematyki i jej test z najgorszą oceną trafił do najlepszego ucznia, Skylera “Shya” Gardenera. Chłopak, chcąc wyjaśnić nie...

Rozwiń

Zwiń

Miłość Florence i Ruperta została brutalnie przerwana przez wojnę. Ich małżeństwo nie trwało długo, ale uczucie, które narodziło się między nimi, było prawdziwe i zdolne do pokonania wszelkich trudności. Poza jedną. Kiedy Rupert zostaje uznany za zaginionego, a szanse na jego odnalezienie maleją z dnia na dzień, Florence traci nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Jednak w jej sercu tli się jeszcze płomyk, który ją podsyca. Gdy po ponad 50 latach kobieta dostaje list od tajemniczego mężczyzny, jest prawie pewna, kim jest nadawca...

Rok 1988. Max ma już dość powracającego koszmaru, w którym znajduje się w centrum wojennej bitwy. Postanawia zmienić swoje życie i poszukać odpowiedzi na pytanie, co ów sen może oznaczać. Tropy prowadzą go do Kornwalii i biografii Ruperta Dasha.

Niesamowita, wciągająca, wzruszająca, przepiękna historia o odnajdywaniu siebie, przepełniona wiarą w to, że tak naprawdę nigdy nie opuszczamy tego świata. Dodatkowym, ale i bardzo ważnym smaczkiem tej powieści jest to, iż została ona w pewnym stopniu oparta na prawdziwych wydarzeniach.

Ta książka łączy ze sobą dwie przestrzenie czasowe. Jedna w malowniczy sposób opowiada o losach Florence i Dasha, o ich młodości, zakochaniu, o tym, jak rozdzieliła ich brutalność wydarzeń lat 40. - i te fragmenty zaliczają się do książek z gatunku literatury wojennej. Z drugiej mamy przeżycia Maxa, które dzieją się w czasach bardziej współczesnych i są dosłownie oraz w przenośni nieco oderwane od realizmu. Bohater, zagłębiając się w istotę swoich powracających koszmarów, zaczyna dostrzegać złożoność świata oraz istnienia człowieka w nim.

Ani przez moment się nie nudziłam. Czytało mi się tę książkę bardzo dobrze. Więcej! Myślę, że to taka lektura, którą docenia się dopiero po jej zakończeniu. Spokojna, refleksyjna powieść o tym, że miłość może być wieczna.

Miłość Florence i Ruperta została brutalnie przerwana przez wojnę. Ich małżeństwo nie trwało długo, ale uczucie, które narodziło się między nimi, było prawdziwe i zdolne do pokonania wszelkich trudności. Poza jedną. Kiedy Rupert zostaje uznany za zaginionego, a szanse na jego odnalezienie ...

Rozwiń

Zwiń

Beckett, małomówny farmer z Inglewild spędza dwie upojne noce z piękną Evelyn. Kiedy ten magiczny weekend dobiega końca, ich drogi się rozchodzą. Mężczyzna nie spodziewa się, że kiedykolwiek spotka jeszcze Evie. Zimą, farmę choinek, na której pracuje Beckett, ma odwiedzić znana influencerka, aby pomóc w promocji Lovelight Farms. Po jej przybyciu okazuje się, że jest nią ta sama Evelyn, z którą farmer spędził niezapomniany weekend. Oboje postanawiają odłożyć na bok przeszłość i zająć się swoimi sprawami oraz wsparciem Stelli i jej farmy. Kiedy Evelyn wyjeżdża, Beckett postanawia zapomnieć o niej raz na zawsze. Koniec z rozpamiętywaniem, koniec ze wspomnieniami.

Evelyn czuje wypalenie, jest zmęczona sławą i ciągłym siedzeniem w telefonie, kontaktem z ludźmi w formie online. Dociera do niej, że naprawdę szczęśliwa była pośród mieszkańców Inglewild. Wraz z rozpoczynającą się na dobre wiosną, postanawia wrócić w to urocze miejsce, aby spróbować odnaleźć siebie i swoje szczęście. A i wspomnienia nocy spędzonej przed miesiącami z Beckettem, podświadomie pchają ją w to miejsce. Czy to oznacza, że do trzech razy sztuka?

Zakochałam się w pierwszej części tej serii. Zimowa opowieść, której akcja toczyła się między choinkami błyszczącymi od lampek, opowiadająca o uczuciu Stelli i Luki to mój top, jeśli chodzi o zimowe, okołoświąteczne książki. Lovelight Farms#2 to z kolei iście wiosenna opowieść, w której uczucie głównych bohaterów rozkwita, niczym kwiaty na łąkach. Niespiesznie, ale intensywnie. Bez wątpienia ta książka będzie moim faworytem wśród wiosennych historii.

Historia Evelyn i Becketta to najbardziej urokliwy slow burn, z jakim spotkałam się w odniesieniu do innych książek z tym motywem.

Było niespiesznie, ale nie za wolno. Było na wesoło, z odrobiną goryczy i małym nieporozumieniem, ale utrzymane w odpowiednim tempie i z wystarczającym dodatkiem słodkości. Co najważniejsze — bohaterowie książek tej serii dają się lubić. Od początku do końca kibicowałam ich uczuciu, podobnie jak mieszkańcy miasteczka.

Ten tom jest w moim odczuciu bardziej dojrzały, jeśli chodzi o relację głównych bohaterów. Dwoje obcych sobie ludzi musi zmierzyć się ze wspomnieniami, które, mimo iż są pozytywne, to jednak sposób, w jaki się rozstali, pozostawił niesmak. Teraz muszą odnaleźć się w nowej sytuacji i spróbować zacząć z czystą kartą.

Po raz drugi zakochałam się w twórczości autorki i po raz drugi zakochałam się w tej małomiasteczkowości, którą stworzyła. Mieszkańcy Inglewidl są przezabawni, pomocni, dociekliwi, a ich wścibskość nie jest w żaden sposób nachalna, ma za to w sobie taki subtelny urok, oparty na troskliwości. Oni kochają Becketta i chcą, aby ten był szczęśliwi. Zagarniają pod swoje skrzydła Evelyn i traktują od początku jak swoją. Wcale jej się nie dziwię, że właśnie to miejsce ukochała sobie najbardziej i właśnie tam czuła się szczęśliwa.

To ciepła, przyjemna powieść o miłości, która potrzebuje czasu, aby móc się ziścić. Pełna uroku, magii, cudownych opisów przyrody i otoczenia. Ja sama chciałabym przeprowadzić się w takie miejsce. Powiedzcie mi, gdzie ono jest, a zaraz zacznę pakować siebie, męża i koty.

Jeśli nie trafiliście jeszcze na cudownie wiosenną książkę, która zarazi Was pozytywnymi emocjami, obudzi po zimie motyle w brzuchu, wywoła uśmiech na twarzy, oczaruje swoim ciepłem, to koniecznie musicie poznać tę historię.

Beckett, małomówny farmer z Inglewild spędza dwie upojne noce z piękną Evelyn. Kiedy ten magiczny weekend dobiega końca, ich drogi się rozchodzą. Mężczyzna nie spodziewa się, że kiedykolwiek spotka jeszcze Evie. Zimą, farmę choinek, na której pracuje Beckett, ma odwiedzić znana influencerk...

Rozwiń

Zwiń

Valerie Weston i jej ukochany, Adam Coldwell zostali znalezieni mar*wi w pokoju hotelowym. Od tej tragedii minęło już dwa lata. Helena, młodsza siostra Val wraca do Nowego Jorku. Podczas nieobecności w Stanach, chęć rozwikłania zagadki śmie*ci swojej siostry zakiełkowała w niej na tyle, że dziewczyna postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę. Na jej drodze staje jednak młodszy brat Adama, Jessiah. Zarówno Helena, jak i Jess od zawsze byli nastawieni przez swoich rodziców na wzajemną nienawiść. Jednak śmie*ć Val i Adama tylko ją spotęgowała. Czy historia tragicznej miłości dwóch zwaśnionych rodzin się powtórzy? Wszystko na to wskazuje, zwłaszcza że Helena i Jess nie mogą przestać o sobie myśleć, od kiedy zobaczyli się po raz pierwszy.

Proszę Państwa, jaka to była historia! Pod tą przepiękną i elegancką okładką nie kryje się słodki romans, o nie nie. Kryje się historia przepełniona bólem po stracie najbliższych i miłościami, które nie mają prawa się wydarzyć. To trochę taka współczesna wersja Romea i Julii z wątkiem kryminalnym.

Muszę przyznać, że nie wiedziałam czego spodziewać się po tej książce. Zaciekawił mnie opis, oczarowała okładka i stwierdziłam, że poddam się jej, zobaczymy, co z tego wyniknie. "Westwell" to pierwszy tom serii, który rozkręcał się dość powoli. Mam wrażenie, że ta książka jest takim świetnym wprowadzeniem do następnych wydarzeń. Jednak mimo tego szczegółowego i mało dynamicznego początku, coś było w tej powieści takiego, że stała się NIEODKŁADALNA. Kiedy już kliknęło i wydarzenie nabrały tempa, pochłonęłam ją w mgnieniu oka.

Autorka nie tylko zadbała o klimatyczne wykreowanie świata pełnego zła, w którym pieniądze i władza grają pierwsze skrzypce, a każde działanie na szkodę innych ludzi odbywa się pod pretekstem dbania o dobro swojej rodziny. Naszkicowała też postaci, których szczerze się nienawidzi albo kocha i chciałoby się przytulić.

Trish, matka głównego bohaterka, to zło wcielone. Po trupach do celu — zdaje się, że to mogłoby być jej motto. Zimna, nieustępliwa, mściwa manipulantka. Na każdego znajdzie haka i nie zawaha się go użyć, nawet jeśli będzie się to wiązało z nieszczęściem jej dzieci.

Helena i Jess to postaci, które polubiłam od samego początku. Początkowo przesiąknięci wzajemną nienawiścią do swoich rodzin, a tym samym do siebie, odkrywają, że chcą być inni, a to, co przydarzyło się Val i Adamowi, nie może w żaden sposób wpłynąć na ich uczucia. W przeciwieństwie do innych członków rodzin Westonów i Coldwellów...

Trzymająca w napięciu, zanurzona w refleksjach, przejmująca, pełna bólu, niesprawiedliwości i walki o miłość. Taka jest książka Leny Kiefer. To historie dwóch miłości, z których jedna była bliska spełnienia, a druga...druga może ma jeszcze na to szansę...tego dowiem się może z kolejnego tomu, na który już czekam z niecierpliwością.

Valerie Weston i jej ukochany, Adam Coldwell zostali znalezieni mar*wi w pokoju hotelowym. Od tej tragedii minęło już dwa lata. Helena, młodsza siostra Val wraca do Nowego Jorku. Podczas nieobecności w Stanach, chęć rozwikłania zagadki śmie*ci swojej siostry zakiełkowała w niej na tyle, że...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo byłam ciekawa, w którą stronę pójdzie ta książka. Czy w horror, czy raczej thriller psychologiczny. Chociaż z drugiej strony mieć takie dziecko, jakim była Hannah to istny horror i ja dziękuję bardzo za takie “urocze” stworzenie, postoję.

“Złe dziecko” to genialny thriller psychologiczny. Wciągnęłam go w jeden dzień, a on wciągnął mnie do tego stopnia, że wciąż siedzi w mojej głowie. Uwielbiam takie pogmatwane historie, w których dwie linie czasowe, totalnie niepowiązane ze sobą wydarzenia i postaci, spotykają się w końcu i wtedy mój mózg zaczyna eksplodować od nadmiaru wrażeń, a ja mogę powiedzieć, no jest łał.

Beth i Doug od lat pragnęli mieć dziecko. Kiedy kobieta w końcu zachodzi w ciążę, ich radość nie ma granic. Jednak Hannah od maleńkości sprawiała problemy. To, że się nie uśmiechała, to pikuś. Nie każdy musi być wesołkiem. Ale to, że odrywała lalkom kończyny, terroryzowała rodzinę i ukręcała główki ptaszkom, to już jest nieco dziwne, a nawet niepokojące zjawisko. I tak było na przełomie lat 80. i 90.

Rok 2017. Z dnia na dzień Luke przepada bez śladu. Jego dziewczyna Clara i najlepszy przyjaciel próbują na własną rękę odnaleźć chłopaka. Ten jednak zapadł się pod ziemię. Podobnie jak przed laty jego siostra, Emily.

Co wspólnego mają ze sobą te dwie historie? Powiem tyle — sporo, ale nie jest to takie oczywiste, jak myślicie.

“Złe dziecko” to thriller, który budzi niepokój, strach, niepewność. Błędne decyzje rzutują na kolejne pokolenia, a demony przeszłości zaczynają wyłazić z każdego zakamarka. Moja uwaga była utrzymana od pierwszej do ostatniej strony, nawet nie przeszło mi przez myśl, żeby coś pominąć.

Tu każde zdanie było ważne i otwierało kolejną furtkę do poznania historii i motywów działań socjopatycznej Hannah.

Bałam się tego dziecka. Bałam się Hannah. To taka postać, która była zdolna do wszystkiego. Bez zahamowań, bez skrupułów szła po swoje, raniąc po drodze wiele osób. A najgorsze, że to zło rozwinięte było już na poziomie kilkulatki. Szok, szok, szok!

Nie ma nudy. W tej książce cały czas coś się dzieje, co rusz dowiadujemy się nowych, jakże “fantastycznych” rzeczy o bohaterach. Buzia czytelnika otwiera się coraz szerzej z każdą kolejną odkrywaną tajemnicą, a na końcu zostaje podtrzymywanie szczęki, żeby nie trzeba było zbierać jej z podłogi. Czytajcie, czytajcie!

Bardzo byłam ciekawa, w którą stronę pójdzie ta książka. Czy w horror, czy raczej thriller psychologiczny. Chociaż z drugiej strony mieć takie dziecko, jakim była Hannah to istny horror i ja dziękuję bardzo za takie “urocze” stworzenie, postoję.

“Złe dziecko” to genialny thriller psycholo...

Rozwiń

Zwiń

Zacznę od tego, że wielbiciele wędrówek po górach zakochają się w tej książce. Ja może wielką fanką takiego chodzenia nie jestem, ale kocham w literaturze klimaty skandynawskie, mroźne, niebezpieczne, takie, gdzie człowiek walczy z żywiołem, a przede wszystkim samym sobą i ta książka trafiła do mnie w stu procentach.

Milena, Anna i Henrik co roku wybierają się na tygodniową wyprawę w góry. Tym razem plan ich wędrówki krzyżuje nowy chłopak Mileny, Jacob. W ostatniej chwili proponuje obranie kursu na Park Narodowy Sarek, znajdujący się na północy Szwecji. Obszar ten znany jest z dzikich i rozległych terenów oraz niebezpiecznych i trudnych tras, jednak piękno natury, które można tam spotkać, jest podobno warte każdej przeprawy i wysiłku. Anna ma nieodparte wrażenie, że skądś zna Jacoba. Kiedy ten zaczyna dominować nad grupą, sytuacja robi się nieprzyjemna, a atmosfera gęstnieje. Śmie*ć jednego z uczestników marszu tylko potwierdzi przypuszczenia Anny na temat Jacoba. Ale czy faktycznie wszystko jest takim, jakim się wydaje?

Proszę Państwa, co tu się działo! To thriller psychologiczny pomnożony razy kilka. Nauczona doświadczeniem wiem, że w takich historiach nie można ufać nikomu, a to, co wydaje się pewnikiem, może okazać się największą skuchą. Czy tak było tym razem? Nie powiem, bo musicie tę książkę przeczytać, żeby sprawdzić na własnej skórze, jak pokręcona jest to powieść.

“Sarek” to książka, która sprawia, że każde jej zdanie zdaje się mieć odzwierciedlenie w rzeczywistości. Siedząc na wygodnym fotelu, z kubkiem gorącej herbaty czułam na twarzy przeszywający chłód, zacinający prosto w twarz śnieg, przemoczone od zimnego polodowcowego potoku ubranie, ale też gorące promienie słońca, które choć przez chwilę pozwalały wyschnąć i ogrzać się po ciężkiej wędrówce.

Ta powieść w niesamowicie sugestywny sposób przelewa z papieru na czytelnika mnóstwo bodźców.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to jestem zachwycona. Z jednej strony niespieszna, z drugiej wszystko dzieje się przerażająco szybko, a reakcje bohaterów często są niespodziewane. Narracja prowadzona jest w trzech liniach czasowych: dowiadujemy się, jak poznali się bohaterowie, mamy opis wędrówki z perspektywy Anny oraz zeznania jednej z postaci po zakończonej wyprawie.

Im dalej w góry, tym gorzej. Niebezpieczeństwo jest tuż obok, a bohaterowie są na nie skazani. Ta książka to rewelacyjny suspens, który trzyma w napięciu od samego początku, oplata gęstą i duszną atmosferą, miesza w głowie, a wyjaśnienie zachowań bohaterów sięga głębiej, niż mogłoby się wydawać.

Zacznę od tego, że wielbiciele wędrówek po górach zakochają się w tej książce. Ja może wielką fanką takiego chodzenia nie jestem, ale kocham w literaturze klimaty skandynawskie, mroźne, niebezpieczne, takie, gdzie człowiek walczy z żywiołem, a przede wszystkim samym sobą i ta książka trafi...

Rozwiń

Zwiń

Lady Fortescue, zubożała arystokratka, pewnego dnia pomaga w potrzebie pułkownikowi Sandhurstowi. Mężczyźnie, podobnie jak poznanej damie, nie wiedzie się najlepiej. Wspólnie wpadają na pomysł, aby duży dom, w którym samotnie wraz z dwojgiem służących mieszka Lady Fortescue przekształcić w hotel. Wchodzą w układ jeszcze z kilkoma innymi upadłym osobami pochodzenia arystokratycznego, dzięki czemu elegancki hotel, w którym za służbę robią byli szlachcice i szlachcianki zaczyna funkcjonować pod szyldem Ubodzy Krewni. Na wieść o biznesie należącym do Lady Fortescue, jej siostrzeniec, książę Rowcester zaczyna obmyślać plan przejęcia przybytku od swojej ciotki, który oczernia jego nazwisko i przynosi hańbę. Kiedy przy okazji dowiaduje się, że jedną z udziałowczyń jest panna Harriett James, która niegdyś oczarowała go swoją urodą i wdziękiem, książę postanawia zamieszkać w hotelu ciotki.

Ta licząca niecałe 200 stron książka to taki dobry umilacz na jeden wieczór. Przyjemna, ciekawa, momentami zabawna książka, w której XIX-wieczna londyńska arystokracja bawi się w najlepsze, gra w karty i korzysta z życia.

Motyw przekucia przez ubogich arystokratów biedy i osamotnienia we wspólny biznes, który poza dochodami przyniósł poczucie wspólnoty i wywołał uśmiech na ich twarzach, jest tak uroczy, że roztopi każde serce. Z kolei połączenie obyczajówki z romansem, w którym konwenanse są największą przeszkodą w byciu razem, sprawiają, że "Lady Fortescue" jest historią, którą pochłania się w mgnieniu oka. Te dwa wątki wydają się niejako osobne, ale wpływają na siebie i zamykają całą historię w piękne klamry.

Barwne i charyzmatyczne postaci, których wręcz nie da się nie lubić, szelest sukien na ulicach Londynu, intrygi, gwarne spotkania i huczne bale - to znajdziecie w książce M.C.Beaton.

Niezwykle klimatyczna historia, napisana ładnym, dystyngowanym, ale nie przerysowanym językiem idealnie wprowadza w ówczesne realia, sprawiając, że czytelnik może poczuć się jakby znajdował się w centrum wydarzeń.

Bawiłam się przy tej książce bardzo dobrze. Ot, miła rozrywka przy kubku herbaty. Klimatyczna, kolorowa, z odrobiną humoru i szczyptą trosk powieść, która wciąga i pozwala odetchnąć po ciężkim dniu.

Lady Fortescue, zubożała arystokratka, pewnego dnia pomaga w potrzebie pułkownikowi Sandhurstowi. Mężczyźnie, podobnie jak poznanej damie, nie wiedzie się najlepiej. Wspólnie wpadają na pomysł, aby duży dom, w którym samotnie wraz z dwojgiem służących mieszka Lady Fortescue przekształcić w...

Rozwiń

Zwiń

Siedemnastoletnia Serene pochodzi z Chin, ale wychowała się w Kalifornii. Aby wpasować w się środowisko, ona i jej mama żyją jak Amerykanki i stronią od swojej rodzimej kultury. Serene chce w przyszłości pójść w ślady rodzicielki o zostać projektantką mody. Kiedy okazuje się, że mama dziewczyny choruje na raka — nastolatka robi co może, aby być dla niej największym wsparciem. Pragnie też skontaktować się z ojcem, którego nigdy nie poznała.

Lian, wraz z rodziną niedawno przeprowadził się z Chin. Amerykańscy rówieśnicy wyśmiewają go albo jednocześnie traktują jak powietrze. Chłopak ma jedno marzenie: chce zostać stand-uperem. Zanim jednak zacznie spełniać swoje plany, będzie musiał pomóc pięknej Serene w nauce ojczystego języka. Dziewczyna uważa, że znajomość chińskiego pomoże jej w szybszym dotarciu do ojca.

Lian i Serene z dnia na dzień stają się sobie coraz bliżsi.

“Projekt miłość” to książka, która podejmuje dwa trudne tematy: choroby bliskiej osoby i dyskryminację ze względu na pochodzenie. Autorka bazując na własnych doświadczeniach, stworzyła historię, która trafi zarówno do młodego czytelnika, jak i tego starszego.

To z jednej strony przerażająca i smutna powieść o walce z najgorszym wrogiem, jakim jest choroba, a z drugiej strony budujące jest to, że główni bohaterowie potrafili okazać sobie tony wsparcia i to takiego mądrego i przemyślanego wsparcia.

Lian oprócz tego, że jest bardzo zabawną i błyskotliwą postacią, to ma w sobie taki spokój i inteligencję, której brakuje jego rówieśnikom. Świetnie radzi sobie z szykanami, które na niego spadają i skupia się na spełnieniu swojego największego marzenia - na przekór despotycznej i ciągle umartwiającej się matce. Postać Liana została świetnie rozpisana, jest bardzo naturalna i taka do przytulenia!

Sięgając po tę książkę, nie dostaniecie przesłodzonej powieści o słodkim uczuciu między dwojgiem nastolatków. Dostaniecie historię młodej dziewczyny, której matka jest umierająca, której matka cierpi i diametralnie zmienia się na oczach córki, dostaniecie obraz kobiety, którą pokonuje choroba, a przede wszystkim dostaniecie portret dziewczyny, która w mgnieniu oka musi zająć się mamą oraz jednocześnie podejmuje próbę ratowania tego, co tamta zbudowała przez prawie dwadzieścia lat w początkowo obcym dla siebie kraju.

Pochłonęłam tę książkę w jeden dzień. To wzruszająca, nieinfantylna, piękna i ciepła powieść o wielu rodzajach miłości i akceptacji.

Siedemnastoletnia Serene pochodzi z Chin, ale wychowała się w Kalifornii. Aby wpasować w się środowisko, ona i jej mama żyją jak Amerykanki i stronią od swojej rodzimej kultury. Serene chce w przyszłości pójść w ślady rodzicielki o zostać projektantką mody. Kiedy okazuje się, że mama dziew...

Rozwiń

Zwiń

Hatsu zaczęła niedawno naukę w liceum. Jej najlepsza dotychczas przyjaciółka nie zerwała z nią kontaktów, ale z pragnienia przynależenia do jakiejś grupy i chęci poznania nowych rówieśników zaczyna obracać się w kręgu swojej nowej paczki. Mimo ponawianych przez Kinuyo zaproszeń do grupy, Hatsu uparcie odmawia. Samotność zżera ją od środka, jednak dla dziewczyny ważniejsze jest pozostanie sobą i nienaginanie się pod schematy. Nastolatka jest inteligentna, ma cięty język, sarkastyczny humor i bez mrugnięcia okiem potrafi wytknąć innym błędy. Na drugim końcu tej huśtawki zwanej samotnością znajduje się Ninagawa – kolega z klasy, który jest wielkim fanem mało znanej modelki, Orichan. Kiedy chłopak dowiaduje się, że Hatsu widziała kiedyś jego idolkę, prosi dziewczynę, by ta wskazała mu dokładne miejsce spotkania.

Spodziewałam się książki, która przepełniona będzie smutkiem i tragediami czy ostrac*zmem wśród nastolatków, ale nie do końca tak było. Owszem, poczucie niezrozumienia i osamotnienia to straszne wredoty, ale ta historia pokazuje, jak próbują radzić sobie z nimi młodzi ludzie, mimo że ów metody bywają dziwne, a nawet przerażające dla kogoś, kto patrzy na nie z boku, to dla osoby zainteresowanej mogą stanowić taką poduchę bezpieczeństwa w otaczającym świecie.

Ninagawa już dawno uciekł w świat, w którym to dzięki możliwości śledzenia każdego ruchu swojej idolki czuje się mniej odizolowany, a Hatsu, która jest zdecydowanie bardziej spostrzegawcza niż chłopak, zaczyna czuć frustrację za każdym razem, kiedy przebywa w jego towarzystwie. Z jednej strony jego zachowanie i sposób bycia oraz zafiksowanie na punkcie celebrytki ją odpychają, z drugiej coraz lepiej zaczyna go rozumieć. Hatsu ma ochotę zrobić chłopakowi fizyczną krz*wdę, ale nie chce zranić jego uczuć – chciałaby tylko zostać zauważona przez kogoś, kto staje się dla niej kimś bliskim.

Te emocje, które w niej narastają są sprzeczne, a sama Hatsu nie chce przed sobą przyznać, co mogą one oznaczać.

Ta krótka, bo licząca zaledwie 114 stron książka jest niezwykłym kompendium wiedzy o dorastaniu, próbie odnalezienia własnej tożsamości, buncie przeciwko określonym wzorcom i radzeniu sobie ze skrajnymi emocjami oraz nauce akceptacji zachowań innych.

Pisząc tę książkę, autorka Risa Wataya miała 19 lat i w tej opowieści czuć emocje, jakie towarzyszą nastolatkom, czuć tę chęć przynależności do grupy z jednej strony, a z drugiej walkę o autonomię, a przy tym zagubienie i wszechogarniający smutek.

Książkę czyta się błyskawicznie, z każdym kolejnym zdaniem, ta historia, choć z pozoru przedstawiona w prosty sposób, pochłania coraz bardziej, a po jej przeczytaniu cały ładunek emocjonalny, którym jest wypełniona, zaczyna docierać do odbiorcy. To niepozorna i mocna w przekazie minipowieść.

Hatsu zaczęła niedawno naukę w liceum. Jej najlepsza dotychczas przyjaciółka nie zerwała z nią kontaktów, ale z pragnienia przynależenia do jakiejś grupy i chęci poznania nowych rówieśników zaczyna obracać się w kręgu swojej nowej paczki. Mimo ponawianych przez Kinuyo zaproszeń do grupy, H...

Rozwiń

Zwiń