Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Verity i Mike założyli, że ich związek będzie niekonwencjonalny, zaś oni sami będą prowadzić między sobą grę. Pewnego dnia jednak ich relacja się kończy. Mike dowiaduje się, że jego kochanka bierze ślub z Agnusem. Owładnięty obsesją mężczyzna postanawia się zemścić i za wszelką cenę odzyskać Verity.

"Okrutne pragnienie" jest to thriller psychologiczny o niebezpiecznym związku oraz głęboko skrywanych namiętnościach. Czytało mi się go z zaciekawieniem, co będzie dalej. Ponadto książka ta posiada zaskakujące, ale i otwarte zakończenie. Z drugiej strony jednak są znacznie ciekawsze i bardziej trzymające powieści z tego gatunku.

Verity i Mike założyli, że ich związek będzie niekonwencjonalny, zaś oni sami będą prowadzić między sobą grę. Pewnego dnia jednak ich relacja się kończy. Mike dowiaduje się, że jego kochanka bierze ślub z Agnusem. Owładnięty obsesją mężczyzna postanawia się zemścić i za wszelką cenę odzysk...

Rozwiń Zwiń

Do małego włoskiego miasteczka przyjeżdża początkująca aktorka Dee Moray. Zauroczony nią Pasquale decyduje się ugościć ją w swoim hotelu. Między obojgiem nawiązuje się najpierw przyjaźń, która z czasem przeradza się w głębokie uczucie. Pewnego dnia Pasquale dowiaduje się, że Dee choruje na raka. Mężczyzna decyduje się jej pomóc. Okazuje się, że tak naprawdę Dee spodziewa się dziecka. Niebawem na skutek różnych wydarzeń ich drogi się rozchodzą. Mężczyzna jednak nie zapomina o swojej ukochanej i pragnie z nią być. Pół wieku później Pasquale nawiązuje kontakt z filmowcem, który znał Dee oraz jego asystentką. Wierzy, że dzięki ich pomocy uda mu się odnaleźć swoją ukochaną.

"Piękne zgliszcza" to piękna, pełna emocji i wzruszeń powieść historyczno-obyczajowa rozgrywająca się na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Jess Walter przedstawia tutaj historię człowieka, który nie ustaje w poszukiwaniu swojej prawdziwej miłości i wierzy, że ich drogi ponownie się ze sobą zetkną, zaś oni sami zaznają w końcu szczęścia. Losy bohaterów tej książki pełne są wzlotów i upadków, zaś oni sami liczą na to, że uda im się odnaleźć spokój i spełnić swoje marzenia.

Książka napisana jest barwnym, ale i poetyckim językiem. Postacie są złożone i wielowymiarowe, zaś ich losy są burzliwe. Mimo pozornie dzielących je różnic okazuje się, że mają ze sobą wiele wspólnego. Dużą zaletą konstrukcja książki oraz sprawnie poprowadzona narracja. Reasumując. Powieść ta mocno mi przypadła do gustu i zostawiła we mnie spory ładunek emocjonalny.

Do małego włoskiego miasteczka przyjeżdża początkująca aktorka Dee Moray. Zauroczony nią Pasquale decyduje się ugościć ją w swoim hotelu. Między obojgiem nawiązuje się najpierw przyjaźń, która z czasem przeradza się w głębokie uczucie. Pewnego dnia Pasquale dowiaduje się, że Dee choruje na...

Rozwiń Zwiń

Keto, Nene oraz Ira spotykają się po latach na wernisażu zdjęć autorstwa ich tragicznie zmarłej przyjaciółki Diny. Ich relacja zakończyła się wiele lat temu w burzliwych okolicznościach, zaś każda z pań poszła własną drogą. Ich ponowne spotkanie sprawia, iż smutne wspomnienia wracają do nich z ogromną siłą. Zaczynają również wychodzić na jaw straszliwe tajemnice.

"Coraz mniej światła" jest to powieść przybliżająca nam historię Gruzji w ostatnich latach istnienia Związku Radzieckiego oraz pierwszych latach pod odzyskaniu przez ten kaukaski kraj niepodległości. Bohaterki wraz ze swoimi rodzinami oraz sąsiadami próbują odnaleźć się w trudnej rzeczywistości. Mierzą się z brakiem podstawowych towarów oraz prądu elektrycznego. Zostają również uwikłane w walkę między gangami, walczącymi o wpływy w mieście, żyjącymi z zastraszania ludzi oraz prowadzenia lewych interesów. Biorą również udział w demonstracjach. Starają się jednak walczyć o swoją przyjaźń. Niebawem ich relacje zaczynają powoli się rozluźniać i ulegać zepsuciu na co wpływ mają porachunki toczone między najbliższymi ich osobami, niewłaściwe decyzje, wzajemne pretensje oraz głęboko skrywane sekrety.

Nino Haratischwili stworzyła książkę pełną emocji, nieoczywistych momentów i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Bohaterowie są pełni sprzeczności i kontrastów, którymi miotają często sprzeczne uczucia oraz głęboko skrywane żądze. Podejmują zachowania, które mają ogromny i niekiedy destrukcyjny wpływ na ich wzajemne stosunki. Jest to więc książka o przyjaźni, która okazuje się pasmem udręk, cierpień i bólu.

"Coraz mniej światła" to powieść, która przykuła moją uwagę i zachwyciła mnie sprawnie poprowadzoną narracją. Jej dużą zaletą jest klimat w jakim jest utrzymana i postacie głównych bohaterek. Polecam.

Keto, Nene oraz Ira spotykają się po latach na wernisażu zdjęć autorstwa ich tragicznie zmarłej przyjaciółki Diny. Ich relacja zakończyła się wiele lat temu w burzliwych okolicznościach, zaś każda z pań poszła własną drogą. Ich ponowne spotkanie sprawia, iż smutne wspomnienia wracają do ni...

Rozwiń Zwiń

Młoda dziewczyna zostaje przyłapana na kradzieży. Na komisariacie dowiaduje się o sprawie zaginionej przed jedenastu laty Rebeki Winter. Wykorzystując podobieństwo do dziewczyny zaczyna się za nią podawać. Tym samym trafia do domu rodziny Winterów. Ci nie domyślają się jednak kim ona naprawdę jest. Dziewczyna odkrywa zaś, że członkowie rodziny skrywają straszliwe tajemnice.

"Córeczka" to trzymający w napięciu i przesiąknięty mrocznym klimatem thriller w którym nic nie jest takie, jakim się wydaje. Bohaterowie są niejednowymiarowi, niejednoznaczni, mają złożoną osobowość. Przez długi czas ukrywają swoje prawdziwe motywy i prowadzą między sobą niebezpieczną grę. Sama historia przedstawiona została zarówno z perspektywy głównej bohaterki, jak i trzecioosobowego narratora, który przedstawia losy Rebeki, przed momentem jej zniknięcia. Autorka powoli odkrywa przed nami kolejne tajemnice, prowadząc nas do zaskakującego i nieoczekiwanego finału. Warto zainteresować się tą powieścią.

Młoda dziewczyna zostaje przyłapana na kradzieży. Na komisariacie dowiaduje się o sprawie zaginionej przed jedenastu laty Rebeki Winter. Wykorzystując podobieństwo do dziewczyny zaczyna się za nią podawać. Tym samym trafia do domu rodziny Winterów. Ci nie domyślają się jednak kim ona napra...

Rozwiń Zwiń

Pewną firmą wstrząsa niespodziewana, ale i tragiczna wiadomość. Główny planista Mirosław Biernacki zostaje znaleziony martwy. Pracownicy zaczynają snuć domysły związane ze śmiercią mężczyzny i próbują za wszelką cenę dowiedzieć się, kto jest mordercą i jaki miał motyw. O zbrodnię podejrzewana jest Stella, z którą denat miał konflikt. Niebawem w firmie pojawia się policja oraz mąż Stelli, który chcą rozwikłać zagadkę. Jednakże pracownicy zaczynają przeszkadzać im w dochodzeniu.

Powieść ta jest klasyfikowana jako komedia kryminalna, jednakże nie znalazłem w niej dialogów oraz momentów, które mnie rozśmieszyły. Jak już to, co najwyżej męczyły. Przeszkadzał mi też korporacyjny klimat, w jakim jest utrzymana. Rozmowy między bohaterami wydawały mi się sztywne i wręcz infantylne. Książkę tę ratuje styl w jakim jest napisana oraz pomysł na fabułę. Jednak samej powieści nie mogę ocenić na wyżej niż pięć gwiazdek.

Pewną firmą wstrząsa niespodziewana, ale i tragiczna wiadomość. Główny planista Mirosław Biernacki zostaje znaleziony martwy. Pracownicy zaczynają snuć domysły związane ze śmiercią mężczyzny i próbują za wszelką cenę dowiedzieć się, kto jest mordercą i jaki miał motyw. O zbrodnię podejrze...

Rozwiń Zwiń

Gertruda Piontek (po mężu Poniatowska) uznawana jest przez swoich bliskich i znajomych za kobietę z piekła rodem, od której inni dosłownie uciekają. Próbuje układać życie swojemu mężowi i synowi Gustawowi, których próbuje kontrolować na każdym kroku. Nie akcpetuje partnerek swojego pierworodnego i doprowadza do rozpadu jego związków. Niebawem jednak Gustaw mając dosyć swojej matki oznajmia, że wyprowadza się z domu. Wspólnie ze swoim przyjacielem Cyrylem zamieszkują w mieszkaniu Pani Hanki. Tam poznają studentkę Anulę, która wpada w oko Cyrylowi. Gustaw zaś zaczyna spotykać się z salową Anitą. Tymczasem Gertruda próbuje zrobić wszystko, by jej syn wrócił do domu, a mąż ponownie się nią zainteresował

"Moralność Pani Piontek" jest to powieść komediowo-obyczajowa z wątkiem romantycznym w tle. To książka o kobiecie ekscentrycznej, próbującej na wszelkie sposoby zwrócić na siebie uwagę oraz jej synu, który pragnie niezależności, mającego dosyć wtrącania się rodzicielki w jego życie.

Magdalena Witkiewicz stworzyła książkę pełną zarówno
komicznych i zaskakujących sytuacji, jak i smutnych oraz chwytających za serce momentów oraz opisów. Czytało mi się ją jednym tchem, zaś losy bohaterów przypadły mi do gustu. Ogólnie mówiąc. Jest to dla mnie powieść "na plus".

Gertruda Piontek (po mężu Poniatowska) uznawana jest przez swoich bliskich i znajomych za kobietę z piekła rodem, od której inni dosłownie uciekają. Próbuje układać życie swojemu mężowi i synowi Gustawowi, których próbuje kontrolować na każdym kroku. Nie akcpetuje partnerek swojego pierwor...

Rozwiń Zwiń

Historia Domu Guccich to prawdziwa opowieść o rodzinie, która dzięki swoim talentom, wyczuciu gustu klientów oraz oryginalnemu stylowi toreb i ubrań doszła na sam szczyt w branży modowej. Jednakże choć marka uchodziła za wzorcową, to kolejne pokolenia na skutek wzajemnych konfliktów, walk o wpływy oraz porachunków między członkami rodu zaczęła tracić wpływy, aż w końcu znalazła się na skraju upadku.

W 1995 r. światowymi mediami wstrząsnęła straszliwa wieść. Maurizio Gucci został zamordowany przez tajemniczego mężczyznę tuż przed schodami swojego biura. Okazuje się, że padł on ofiarą zemsty ze strony byłej żony Patrizii Reggiani Martinelli. Kobieta nie mogła pogodzić się z rozwodem oraz utratą wpływów, a także była chorobliwie zazdrosna o nową partnerkę Gucciego - Paolę Franchi.

Czytając książkę Sary Gay Forden czułem się dosłownie, jakbym oglądał film z wątkiem gangsterskim w tle. Z obrazu tej biografii wyłania się obraz Guccich jako rodziny, którą zgubiły własne ambicje, chciwość, zawiść, brak zaufania oraz szacunku do spuścizny swoich przodków. Skandale oraz procesy sądowe jakie wzajemnie wytaczali sobie członkowie rodu były gorączkowo i szczegółowo relacjonowane przez prasę, co odbijało się na marce Gucci i doprowadziło do utraty zainteresowania jej wyrobami wśród klientów.

Książka ta zaciekawiła mnie swoją tematyką oraz podejściem autorki do opisywanych w niej sytuacji. Mimo ogromu szczegółów oraz nazwisk czytało mi się ją dobrze, zaś sama biografia opatrzona jest zdjęciami oraz listą osób z którymi Sara Gay Forden przeprowadziła szereg rozmów odtwarzając historię dojścia marki Gucci na sam szczyt branży modowej oraz jej stopniowego i nagłego upadku. Reasumując. Uważam, że jest to całkiem przyzwoita książka.

Historia Domu Guccich to prawdziwa opowieść o rodzinie, która dzięki swoim talentom, wyczuciu gustu klientów oraz oryginalnemu stylowi toreb i ubrań doszła na sam szczyt w branży modowej. Jednakże choć marka uchodziła za wzorcową, to kolejne pokolenia na skutek wzajemnych konfliktów, walk ...

Rozwiń Zwiń

"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to powieść, która mimo niewielkiej objętości poruszyła mnie swoją głęboką treścią oraz zmusiła mnie do refleksji nad wieloma rzeczami.

Książka Williama Whartona porusza temat relacji między wnukiem, a jego babcią. Po śmierci swojego dziadka znajduje w niej swoje oparcie, a przede wszystkim przyjaciółkę, której może zwierzyć się ze swoich najskrytszych sekretów i podzielić się z nią zarówno swoimi radościami, ale smutkami. Kiedy chłopak zostaje wysłany do wojska utrzymuje z seniorką kontakt listowy. Liczy na to, że gdy wojna się skończy na nowo spotka się z nią i znowu będzie cieszyć się jej obecnością.

Dla głównego bohatera wojna okazuje się czymś zupełnie odległym od tego, co przedstawiano mu w książkach oraz przekazywanych mu opowieściach. Dostrzega, że w obozie oraz na froncie nie ma miejsca na niewinność, empatię oraz wzajemne wsparcie. Liczy się za to przelana krew i dążenie do zaszczytów. Wojna staje się dla niego przyśpieszoną lekcją dojrzałości oraz zmusza go do walki o siebie. Przeżywa on rozłąkę ze swoją rodziną, a w szczególności ze swoją babcią, której zawdzięcza wiele.

"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to pełna refleksji i emocji powieść o tęsknocie za najbliższymi osobami, zderzeniu się z młodzieńczymi ideałami oraz przewartościowaniu dotychczasowego życia. Książka ta jest mocno życiowa. Porusza każdym słowem oraz zdaniem. Nie jest zbyt może łatwa w odbiorze, lecz ze względu na treść i przesłanie jest warta uwagi.

"Nigdy, nigdy mnie nie złapiecie" to powieść, która mimo niewielkiej objętości poruszyła mnie swoją głęboką treścią oraz zmusiła mnie do refleksji nad wieloma rzeczami.

Książka Williama Whartona porusza temat relacji między wnukiem, a jego babcią. Po śmierci swojego dziadka zna...

Rozwiń Zwiń