Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgając po tą książkę możemy nareszcie zobaczyć co siedzi w głowach dwóm z czterech braci Hawthorne. Grayson i Jameson nie mogliby się od siebie bardziej różnić, a jednak ich różnice, podobieństwa, zamiłowanie do rywalizacji oraz rozwiązywania zagadek sprawia, że są dla siebie idealnym wsparciem, gdy jest ono potrzebne lecz tym razem każdy z braci podąża swoją ścieżką. Grayson gubi się w swoim życiu, które legło w gruzach w chwili, gdy okazało się, że to nie on został spadkobiercą dziedzictwa Hawthornów, a jednak gdy poznaje swoje przyszywane siostry i ich matkę, które mają kłopoty nie może oprzeć się pokusie i postanawia im pomóc, początkowo robi to trochę nieświadomie lecz z każdą chwilą, gdy jest w pobliżu swoich sióstr zbliża się do nich i zaczyna odchodzić od swoich początkowych planów tylko po to by pomóc rodzinie swojego ojca oraz jego własnej...
Jamenson ciągle poszukuje nowych wrażeń i przygód, więc gdy jego ojciec opowiada mu o grze w której stawki są zawrotne chłopak nie waha się ani przez moment i wchodzi to bez zbędnych pytań lecz im gra staje się poważniejsza tym Jamenson zaczyna coraz lepiej rozumieć siebie i odkrywa odpowiedzi na pytania które go męczą.
Obaj bracia doskonale rozumieją, że rodzina jest najważniejsza, a pojawienie się postaci z poprzednich książek jest ciekawe i nie pozostawia złudzeń co do jednego : będą następne części tej historii, ponieważ jeszcze nie wszystkie gry zostały rozegrane, a pionki dalej się poruszają.

Sięgając po tą książkę możemy nareszcie zobaczyć co siedzi w głowach dwóm z czterech braci Hawthorne. Grayson i Jameson nie mogliby się od siebie bardziej różnić, a jednak ich różnice, podobieństwa, zamiłowanie do rywalizacji oraz rozwiązywania zagadek sprawia, że są dla siebie idealnym ws...

Rozwiń Zwiń

Po przeczytaniu dwóch wcześniejszych tomów wiadome było, że i tym razem Avery wraz z braćmi Hawthorne nie będzie mogła ze spokojem doczekać roku, gdy znalazła się w Hawthorne House i gdy cały testament seniora ma się uprawomocnić, a co za tym idzie Avery zostanie najmłodszą miliarderką. U progu Hawthorne House pojawia się Eve i wywraca całe życie domowników do góry nogami, a oprócz tego na planszy pojawia się nowy, tajemniczy gracz który ma coś niezwykle cennego zarówno dla Avery jaki i braci Hawthorne, nie mając innego wyjścia Avery dołącza do gry, która okazuje się bardziej skomplikowana i wielowątkowa niż na początku każdy zakładał, a jednak jestem zawiedziona brakiem zachowawczości przede wszystkim u Avery. Cały wątek Eve był dla mnie od samego początku podejrzany i dziwiłam się, że wszyscy po prostu zaakceptowali taki stan rzeczy. Zakończenie tego tomu było zaskakujące, ale i satysfakcjonujące. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak sięgnąć po kolejny tom.

Po przeczytaniu dwóch wcześniejszych tomów wiadome było, że i tym razem Avery wraz z braćmi Hawthorne nie będzie mogła ze spokojem doczekać roku, gdy znalazła się w Hawthorne House i gdy cały testament seniora ma się uprawomocnić, a co za tym idzie Avery zostanie najmłodszą miliarderką. U ...

Rozwiń Zwiń

Po krótkiej przerwie wracam do Hawthorne House z dość dużą dawką zaciekawienie, w końcu pierwszy tom zakończył się rewelacjami nad którymi ciężko jest przejść obojętnie Tobias Hawthorne II żyje i okazuję się, że Avery go zna, teraz pozostaje tylko odkryć dlaczego się ukrywa i co tak naprawdę wydarzyło się feralnego dnia na prywatnej wyspie. Oczywiście Avery wraz z Jamesonem od razu zostają pochłonięci przez tą niespodziewaną zagadkę, ale w grupie siła, więc nim się obejrzą do rozwiązywania tej tajemnicy dołączają kolejni członkowie rodu. Cała akcja płynie w tej książce nie ma nudnych momentów, ponieważ historia co chwila zaskakuję czytelnika, tak naprawdę przez całą książkę nie wiemy komu możemy ufać i kto za moment zdradzi Avery, a jednak jest jeden wątek, który jak dla mnie jest zupełnie zbędny i tylko tu przeszkadza, a mianowicie: trójkąt miłosny pomiędzy Avery, Jamesonem i Graysonem, wszystkie te sceny z wahaniem głównej bohaterki są dla mnie dość mocno naciągane i wydaje mi się, że pominięcie ich w żaden sposób nie zaburzyło by sensu książki, ponieważ poza tym książka była naprawdę fajna i byłam ciekawa rozwiązania tego wszystkiego, a jednak mam wrażenie, że to nie koniec, a dopiero początek kolejnych zagadek, które pozostawił po sobie senior.

Po krótkiej przerwie wracam do Hawthorne House z dość dużą dawką zaciekawienie, w końcu pierwszy tom zakończył się rewelacjami nad którymi ciężko jest przejść obojętnie Tobias Hawthorne II żyje i okazuję się, że Avery go zna, teraz pozostaje tylko odkryć dlaczego się ukrywa i co tak napraw...

Rozwiń Zwiń

Gdy rok temu sięgałam po "Skarb" nie spodziewałam się iż Hailie i jej bliscy staną się tak ważni również w moim życiu, każdy kolejny tom pokazywał jak Hailie z dziecka staje się dorosłą, pewną siebie kobietą, która po swojej stronie ma naprawdę wpływowych ludzi. Teraz gdy jestem po przeczytaniu ostatniego tomu odczuwam smutek, że to już koniec i nie będzie żadnego "dalej", ale z drugiej strony jestem przeszczęśliwa, że nareszcie mogłam dowiedzieć się co u moich ukochanych postaci i jak ich losy się potoczyły. Dużym zaskoczeniem było dla mnie to iż polubiłam Adriena do którego przez większą część serii miałam dość mieszane uczucia. Oczywiście każde wspomnienie o Vincencie i jego rodzince było dla mnie jak ciepła herbata w chłodny dzień (naprawdę mam słabość do akurat tego brata Hailie). A co do fabuły to spodziewałam się, że nie będzie nudy, ale te zwroty akcji chwilami sprawiały, że serce mi zamierało i bałam się czytać kolejne strony. Ta książka jak i cała seria były czymś wyjątkowym i zagoszczą w moim sercu na długo.

Gdy rok temu sięgałam po "Skarb" nie spodziewałam się iż Hailie i jej bliscy staną się tak ważni również w moim życiu, każdy kolejny tom pokazywał jak Hailie z dziecka staje się dorosłą, pewną siebie kobietą, która po swojej stronie ma naprawdę wpływowych ludzi. Teraz gdy jestem ...

Rozwiń Zwiń

"Magię cierni" miałam przyjemność czytać parę lat temu i pamiętałam, że była świetna, więc gdy dowiedziałam się o "Tajemnicy Cierniowego Dworu" miałam pewność iż muszę zrobić reread żeby w 100% móc zagłębić się w ten sequel. Przy "Tajemnicy Cierniowego Dworu" bawiłam się zankomicie! Był to idealny dodatek do "Magii Cierni", zwięczenie historii, które mimo wszystko zostawia kilka znaków zapytania. Nathaniel i jego humor były moim zdaniem perfekcyjne, a postać Silasa wzbudza we mnie wiele uczuć: nostalgię, smutek, ale również wielki szacunek. Elisabeth w swojej naiwności nie jest denerwująca (co spotyka się bardzo rzadko, zazwyczaj gdy bohaterka jest naiwna to jest irytująca, a tutaj tak nie było ). Miło było zobaczyć postacie które w książce znaczyły trochę mniej, a tutaj wysunęły się odrobinę do przodu. Całe zaklęcie i sama postać Clothilde była niezwykle ciekawa i zabawna, uwielbiałam fragmenty o niej!
Ta książka była naprawdę fajnym i przyjemnym dodatkiem!

"Magię cierni" miałam przyjemność czytać parę lat temu i pamiętałam, że była świetna, więc gdy dowiedziałam się o "Tajemnicy Cierniowego Dworu" miałam pewność iż muszę zrobić reread żeby w 100% móc zagłębić się w ten sequel. Przy "Tajemnicy Cierniowego Dworu" ...

Rozwiń Zwiń