Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mere Christianity" to nie tylko streszczenie chrześcijaństwa, to przede wszystkim portret tego, że chrześcijaństwo jest dość proste, intuicyjne, nie tak trudno uchwytne, a jednocześnie skrywające w sobie różne poziomy głębi. Że nie jest ono niestabilną budowlą poskładaną "na ślinę" jak myślą nie zadający sobie trudu wejścia w ciszę i tajemnicę ateiści, ale siłą, która ciągle objawia swoją młodość, aktualność, która nadal wyprzedza współczesność, która co rusz zawstydza "mądrych". Okazuje się być nie tylko budowlą, ale i fundamentem sensownego życia człowieka i cywilizacji. Myślę, że dość oczywistym jest, że kto wyrzeka się całkiem swojej ludzkiej intuicji (dobra, miłości, opatrzności itd.), ten skazany jest na mrok, w którym nic nie ma sensu, bo wszystko jest przypadkowe i podważalne - a kto wyrzeka się jej po części, wyrzekając się możliwości istnienia dobrego Boga, ten coraz bardziej zatapia się w mroku. Kto natomiast wypływa na głębię i z prostotą dziecka studiuje rzeczywistość wokół i wewnątrz siebie, kto otworzy się z nadzieją na to, że Dobra Nowina może naprawdę być prawdziwa, i że może naprawdę być dobra, ten będzie wszystko widział jaśniej. Nie bójmy się optymizmu, to wcale nie musi być oszukiwanie się. Chrześcijaństwo nie zaprasza nas do bezkrytyczności - zaprasza do przyjęcia dostępnej prawdy i weryfikowania jej tam, gdzie naprawdę coś nam nie pasuje.
Jeśli nie wierzysz, albo jesteś zdenerwowany na życie czy Kościół, ale mimo wszystko jesteś na tyle dojrzały, że interesuje Cię nawet niewygodna prawda, to polecam Ci dodać do swojego codziennego życia czynność, które odizoluje Cię od negatywnego myślenia, odstresuje (np. spokojny, luźny serial, niereligijną medytację czy bieganie). Następnie polecam Ci chwycić Lewisa i czytać go możliwie bez oceniania, po prostu słuchając, nie licząc na nic. Jak już przeczytasz dzienny kawałek, punktuj go ile wlezie, doszukuj się błędów w myśleniu. Wydaje mi się jednak, że niewiele takich znajdziesz.
Książkę oceniam na 8/10, bo autor płynie po kolejnych stronach wszystkim co ma w sercu, zachowując bardzo lekkie pióro i bardzo duży szacunek do niewierzącego czytelnika, któremu przedstawia sedno Chrystusowej nauki. Więcej nie dam, bo książka wydaje się trochę niedokończona. (Ale może gdyby była dokończona, to nie byłaby już "Chrześcijaństwem po prostu"?)

"Mere Christianity" to nie tylko streszczenie chrześcijaństwa, to przede wszystkim portret tego, że chrześcijaństwo jest dość proste, intuicyjne, nie tak trudno uchwytne, a jednocześnie skrywające w sobie różne poziomy głębi. Że nie jest ono niestabilną budowlą poskładaną "na ślinę" jak myślą nie zadający sobie trudu wejścia w ciszę i tajemnicę ateiści, ale siłą, która...

Warto zapoznać się z wieloma radami Ewagriusza obracającymi się wokół ogromnego znaczenia modlitwy w życiu człowieka i starać się je wdrażać w życie (na miarę swoich możliwości, pamiętając, że to zasadniczo rady dla mnichów). Zapomniane, wzgardzone prawdy, które warto przebudzić, by nie przespać krótkiego życia.
"Jeśli pragniesz się modlić, porzuć wszystko, by wszystko otrzymać".

Warto zapoznać się z wieloma radami Ewagriusza obracającymi się wokół ogromnego znaczenia modlitwy w życiu człowieka i starać się je wdrażać w życie (na miarę swoich możliwości, pamiętając, że to zasadniczo rady dla mnichów). Zapomniane, wzgardzone prawdy, które warto przebudzić, by nie przespać krótkiego życia.
"Jeśli pragniesz się modlić, porzuć wszystko, by wszystko...

Książka, którą powinien przeczytać każdy, kto chce świadomie, uważnie i roztropnie żyć.
Jak ulegamy złu? Jak się oszukujemy? W jaki sposób niewidzialne zmienia widzialne? Jakie są źródła tego, jak w danych czasach wygląda świat?
Dobrze zmienić sobie perspektywę, widzieć wojnę właśnie nie w konflikcie zbrojnym, nie w politycznym, nie w rodzinnym, a głównie w konflikcie metafizycznym, odwiecznej walce dobra ze złem, w której każdy z nas jest żołnierzem lub agentem.

Książka, którą powinien przeczytać każdy, kto chce świadomie, uważnie i roztropnie żyć.
Jak ulegamy złu? Jak się oszukujemy? W jaki sposób niewidzialne zmienia widzialne? Jakie są źródła tego, jak w danych czasach wygląda świat?
Dobrze zmienić sobie perspektywę, widzieć wojnę właśnie nie w konflikcie zbrojnym, nie w politycznym, nie w rodzinnym, a głównie w konflikcie...