Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Akcja książki dzieje się na przedwiośniu, ale klimat świetnie pasuje na halloween. Mamy tu zagafke kryminalną, cmentarz, śmierć, paru złoli, a do tego momentami troche cozy vibe(!) i wątek romantyczny. Czyli mieszanka, która jest typowa dla Jadowskiej, i w którą autorka bardzo dobrze umie.
Myśle, że można zacząć czytanie universum Thornu od Katii, raczej nie będzie poczucia zagubienia. Jednak na pewno dostaniemy parę spoilerów to poprzednich serii.

Akcja książki dzieje się na przedwiośniu, ale klimat świetnie pasuje na halloween. Mamy tu zagafke kryminalną, cmentarz, śmierć, paru złoli, a do tego momentami troche cozy vibe(!) i wątek romantyczny. Czyli mieszanka, która jest typowa dla Jadowskiej, i w którą autorka bardzo dobrze umie.
Myśle, że można zacząć czytanie universum Thornu od Katii, raczej nie będzie...

Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy wprowadzić, żeby mieć posłuszne dziecko. Ta książka daje narzędzia do zrozumienia dziecka i nawiązania z nim prawdziwej, szczerej i dobrej relacji jako jego rodzic, a nie kumpel. Do tego nie da się przejść pewnych lekcji, nie konfrontując się z własnym dzieciństwem.
Myślę, że jest to książka dla każdego rodzica, któremu zależy na relacji z dzieckiem pełnej obustronnego szacunku i miłości. I właściwie, gdybym miała komuś polecić tylko jedną książkę na temat rodzicielstwa, to poleciłabym właśnie tę.

Autor, w tej książce, pokazuje czytelnikom, na czym polega empatia, szacunek i chęć zrozumienia drugiego człowieka i tłumaczy, że w ten właśnie sposób należy traktować dzieci. Co ważne, ta książka nie wpędza czytelnika w poczucie winy i niekompetencji, co spotkałam już w poradnikach dla rodziców. Ta książka nie jest też zbiorem manipulacyjnych zasad, które należy...

Ta książka, tak jak pierwszy tom, to świetny sposób na rozrywkę i relaks. Komedia kryminalna pełna absurdów i czarnego humoru. Ta część kończy się mocnym clifhangerem. Niby już prawie wszystko się wyjaśniło, a tu na ostatniej stronie pach i zabawa trwa dalej.
Tego typu kryminału nie czyta się dla zagadki, dla plot twistów, a dla samego spojrzenia na świat głównej bohaterki. Pani Wilkońska jak zwykle nie bierze jeńców i sama się nie poddaje.

Ta książka, tak jak pierwszy tom, to świetny sposób na rozrywkę i relaks. Komedia kryminalna pełna absurdów i czarnego humoru. Ta część kończy się mocnym clifhangerem. Niby już prawie wszystko się wyjaśniło, a tu na ostatniej stronie pach i zabawa trwa dalej.
Tego typu kryminału nie czyta się dla zagadki, dla plot twistów, a dla samego spojrzenia na świat głównej...

Jest to książka nietypowa, inna od innych. Przede wszystkim przez język. Całość to wewnętrzny głos głównej bohaterki. Wszystko mówione jest jej specyficznym językiem, ulicznym. Dużo w nim jest nietypowych zwrotów, słów, bluzgów, starego słownictwa. Jest to jakby odwrócenie tego, co zazwyczaj rozumiemy przez literaturę piękną. Nie ma tu kwiecistego języka, pełnego wyszukanych epitetów, głębokich przemyśleń na temat egzystencji, filozoficznych myśli. Za to jest jak jest, prosto, bezpośrednio, bez owijania w bawełnę, bez zmiękczania i ugrzeczniania.
Myślę, że niektórzy odbiją się od tej książki. Jeśli pierwsza strona nie podpasuje, to dalej jest tak samo. Za to może być tak, że ta książka trafi do osób, które aż tyle nie czytają, bo lektura kojarzy im się tylko z nudą i szkołą.
Ta książka jest mocna, prawdziwa jak ulica, to powiew świeżości, dla każdego. Nie wymaga od czytelnika specjalnego przygotowania. Warto spróbować. Ja jestem oczarowana jej innością.

Jest to książka nietypowa, inna od innych. Przede wszystkim przez język. Całość to wewnętrzny głos głównej bohaterki. Wszystko mówione jest jej specyficznym językiem, ulicznym. Dużo w nim jest nietypowych zwrotów, słów, bluzgów, starego słownictwa. Jest to jakby odwrócenie tego, co zazwyczaj rozumiemy przez literaturę piękną. Nie ma tu kwiecistego języka, pełnego...

Rzadko daję ocenę 10/10, a jak już to raczej moim ulubionym książkom. Ta raczej nie będzie moją ulubioną, ze względu na trusny temat, jaki porusza. Ale zadałam sobie pytanie, czego jej brakuje, żeby dostała 10/10. No i odpowiedź brzmi: niczego jej nie brakuje.
Nie chcę przemycić tu żadnych spojlerów, bo mogą one niepotrzebnie zniechęcić kogoś do jej czytania. Gdybym wiedziała o czym jest ta książka, to bym po nią nie sięgnęła. I bardzo się cieszę, że nie wiedziałam i ją przeczytałam.
Ta książka dotknęła mnie głęboko, ale nie zraniła. Wzruszyła mnie, ale nie sprawiła, że miałam ochotę płakać. Pomimo tego, że jej główny wątek porusza trudny temat, czyta się ją jakby lekko. Jest momentami ironiczna, prześmiewcza, jej lekki charakter momentami nie pasuje do tematu. I to jest jej siła.
Narracja prowadzona jest przez głównego bohatera, chłopaka chorego psychicznie, wspominającego przeszłe wydarzenia. Świetnie została pokazana ta choroba. Podczas epizodów opisy są chaotyczne, podczas lepszych okresów spokojne i harmonijne.
Książka jest malutka i cieniutka, naładowana wartościami po brzegi.

Rzadko daję ocenę 10/10, a jak już to raczej moim ulubionym książkom. Ta raczej nie będzie moją ulubioną, ze względu na trusny temat, jaki porusza. Ale zadałam sobie pytanie, czego jej brakuje, żeby dostała 10/10. No i odpowiedź brzmi: niczego jej nie brakuje.
Nie chcę przemycić tu żadnych spojlerów, bo mogą one niepotrzebnie zniechęcić kogoś do jej czytania. Gdybym...

Ta książka jest przedstawieniem przez Britney wydarzeń, z jej punktu widzenia. Pomijając to, że niektóre zdarzenia mogły być podkoloryzowane lub ugrzecznione, nie można odmówić jej prawda do samodzielnego opowiedzenia swojej historii. Ciężko polemizować także z tym, że wyrządzono jej wielką krzywdę. I najgorsze jest to, że to jej najbliżsi krewni za tym stali, byli powodem. Nie każda osoba publiczna to wytrzymała. To, że Britney przetrwała, pokazuje tylko jej siłę, z której w tamtym czasie pewbie nie zdawała sobie sprawy.
Nigdy nie byłam jej zwariowaną fanką, ale jestem ogromną fanką tego, żeby osoby, które są bohateriami jakiś dziwnych publicznych skandali, mieli prawo sami o tym opowiedzieć.

Ta książka jest przedstawieniem przez Britney wydarzeń, z jej punktu widzenia. Pomijając to, że niektóre zdarzenia mogły być podkoloryzowane lub ugrzecznione, nie można odmówić jej prawda do samodzielnego opowiedzenia swojej historii. Ciężko polemizować także z tym, że wyrządzono jej wielką krzywdę. I najgorsze jest to, że to jej najbliżsi krewni za tym stali, byli powodem....

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce. Jest wspaniała. Jeszczs czegoś takiego nie czytałam. Chciałabym, żeby każda kobieta i dziewczyna to przeczytały.
To zbiór esejów o tym, jak kobieta jest traktowana przez mężczyzn, od najmlodszych lat i o tym, że często sobie tego same nie uświadamiamy. A kiedy sobie uświadomimy, musimy jeszcze zrozumieć, że nie musimy się na to godzić

Nawet nie wiem, co napisać o tej książce. Jest wspaniała. Jeszczs czegoś takiego nie czytałam. Chciałabym, żeby każda kobieta i dziewczyna to przeczytały.
To zbiór esejów o tym, jak kobieta jest traktowana przez mężczyzn, od najmlodszych lat i o tym, że często sobie tego same nie uświadamiamy. A kiedy sobie uświadomimy, musimy jeszcze zrozumieć, że nie musimy się na to godzić

Bardzo prosta i wartościowa książka. Myślę, że jest świetna jako lekki start w dziedzinie zarządzania własnymi pieniędzmi jak również jako odświeżenie tematu.

Bardzo prosta i wartościowa książka. Myślę, że jest świetna jako lekki start w dziedzinie zarządzania własnymi pieniędzmi jak również jako odświeżenie tematu.

Jak sam tytuł wskazuje, opowiadania na okres halloweenowo bożonarodzeniowy. Oczywiscie wszystko w stylu Jadowskiej: dużo łaciny, bebechów, ektoplazmy i humorku.
Muszę jednak stwierdzić, że wolę twórczość autorki w dłuższej formie, niż w opowiadaniach. Są one fajnym uzupełnieniem innych serii, ale same nie wypadają spektakularnie.

Jak sam tytuł wskazuje, opowiadania na okres halloweenowo bożonarodzeniowy. Oczywiscie wszystko w stylu Jadowskiej: dużo łaciny, bebechów, ektoplazmy i humorku.
Muszę jednak stwierdzić, że wolę twórczość autorki w dłuższej formie, niż w opowiadaniach. Są one fajnym uzupełnieniem innych serii, ale same nie wypadają spektakularnie.

W tej części, jak sam tytuł wskazuje, czarownice udają się w podróż. Ale oprócz tej podróży mamy tu kilka retellingów różnych bajek, ostry dowcip, zwroty akcji. Fajnie się to czyta, jest zabawnie. Polecam jako bardzo przyjemną lekturę. A dla podkręcenia klimatu radzę zaopatrzyć się w banana daiquiri lub banananana daikry xD

W tej części, jak sam tytuł wskazuje, czarownice udają się w podróż. Ale oprócz tej podróży mamy tu kilka retellingów różnych bajek, ostry dowcip, zwroty akcji. Fajnie się to czyta, jest zabawnie. Polecam jako bardzo przyjemną lekturę. A dla podkręcenia klimatu radzę zaopatrzyć się w banana daiquiri lub banananana daikry xD

Te opowiadania jednoczenie mnie wymęczyły i dały do myślenia. Bohaterami wszystkich opowiadań są mężczyźni, których możnaby nazwać nieudacznikami. Między innymi dlatego, że sami tak o sobie myślą. Te opowiadania to w większośći przemyślenia bohaterów na temat własnego życia, poprzetykane przemyśleniami narratora. Wszystko ma charakter jakby oniryczny. Fikcja miesza się z autobiograficznymi wątkami i myślami samego autora. Momentami nie wiadomo co, jest czym. Opis codziennego, szarego i nudnego życia przepleciony metafizycznymi rozważaniami.
Myślę, że nie każdy to dźwignie, ale mogą znaleźć się fani.

Te opowiadania jednoczenie mnie wymęczyły i dały do myślenia. Bohaterami wszystkich opowiadań są mężczyźni, których możnaby nazwać nieudacznikami. Między innymi dlatego, że sami tak o sobie myślą. Te opowiadania to w większośći przemyślenia bohaterów na temat własnego życia, poprzetykane przemyśleniami narratora. Wszystko ma charakter jakby oniryczny. Fikcja miesza się z...

Książka, którą trzeba traktować z bardzo dużym przymrużeniem oka, trochę surrealistyczna, trochę patologiczna. Główna historia o Krasnalku Pacnalku poprzetykana jest bajkami terapeutycznymi Sowy Sowińskiego. Co ciekawa, sama główna akcja też może być traktowana jako bajka terapeutyczna z wnioskami i morałem.
To lektura dla osób, które lubią czarny humor, hardcorowy humor i chcą przeczytać coś do rozkminiania w stylu Wrony.

Książka, którą trzeba traktować z bardzo dużym przymrużeniem oka, trochę surrealistyczna, trochę patologiczna. Główna historia o Krasnalku Pacnalku poprzetykana jest bajkami terapeutycznymi Sowy Sowińskiego. Co ciekawa, sama główna akcja też może być traktowana jako bajka terapeutyczna z wnioskami i morałem.
To lektura dla osób, które lubią czarny humor, hardcorowy humor i...

Ta książka nie przedstawia kolejnej diety. Przedstawia sposób, protokół postępowania, który bez względu na rodzaj diety, pomoże utrzymać poziom cukrów i insuliny w orgabiźmie na odpowiednim, zdrowym poziomie.

Ta książka nie przedstawia kolejnej diety. Przedstawia sposób, protokół postępowania, który bez względu na rodzaj diety, pomoże utrzymać poziom cukrów i insuliny w orgabiźmie na odpowiednim, zdrowym poziomie.

Książka reklamowana jako skandaliczna, przez niektórych czytelników określana jako po prostu nudna. Dla mnie nie była ani skandaliczna, ani nudna. Książę Harry, swoimi słowami, opowiedział o swoim życiu i na koniec o tym, co doprowadziło, do jego odejścia z pełnienia obowiązków członka rodziny królewskiej. Warto przeczytać. Po lekturze nasuwa się rzeczywiście taka myśl, że członkowie rodziny królewskiej żyją w złotych klatkach. W swoim życiu maja wiele profitów, za które płacą wysoką cenę. Nie mają podstawowych jakości życia, które dla większości ludzi są standardem lub bardzo cenionymi aspektami np bliski kontakt z najbliższymi.

Książka reklamowana jako skandaliczna, przez niektórych czytelników określana jako po prostu nudna. Dla mnie nie była ani skandaliczna, ani nudna. Książę Harry, swoimi słowami, opowiedział o swoim życiu i na koniec o tym, co doprowadziło, do jego odejścia z pełnienia obowiązków członka rodziny królewskiej. Warto przeczytać. Po lekturze nasuwa się rzeczywiście taka myśl, że...

Dużo ciekawych rozwiązań do poprawienia samopoczucia. Dla osoby początkującej, jak w tytule, super. Dla osoby, która siedzi w temacie - nic odkrywczego.

Dużo ciekawych rozwiązań do poprawienia samopoczucia. Dla osoby początkującej, jak w tytule, super. Dla osoby, która siedzi w temacie - nic odkrywczego.

Skonsumowałam tę książkę w postaci audiobooka i od razu chciałam zaznaczyć, że lepiej jest ją przyswajać w wersji papierowej. W książce przedstawione są różne techniki, porady i dobrze jest móc zaznaczać sobie interesujące fragmenty, aby później można było do nich wrócić.
A sama książka na początku zrobiła na mnie średnie wrażenie. Myślałam, że będzie jedynie reklamą suplementów. Później okazało się, że ma dużo więcej do zaoferowania i na koniec pozostawiła we mnie bardzo pozytywne wrażenie. Daje do myślenia.

Skonsumowałam tę książkę w postaci audiobooka i od razu chciałam zaznaczyć, że lepiej jest ją przyswajać w wersji papierowej. W książce przedstawione są różne techniki, porady i dobrze jest móc zaznaczać sobie interesujące fragmenty, aby później można było do nich wrócić.
A sama książka na początku zrobiła na mnie średnie wrażenie. Myślałam, że będzie jedynie reklamą...

Trzy wiedźmy to druga książka z "serii" o wiedźmach. Pierwsza część (Równoumagicznienie) od początku mnie porwała. Druga część nie wciągnęła mnie od pierwszych stron, musiałam trochę ją męczyć, za to później nieźle się rozkręciła. Oczywiście pełna była rubasznego i sarkastycznego poczucia humoru. Nawet posiadała wątek romantyczny, godny Pratchetta. A teraz kończę, bo muszę iść umyć włosy... xD

Trzy wiedźmy to druga książka z "serii" o wiedźmach. Pierwsza część (Równoumagicznienie) od początku mnie porwała. Druga część nie wciągnęła mnie od pierwszych stron, musiałam trochę ją męczyć, za to później nieźle się rozkręciła. Oczywiście pełna była rubasznego i sarkastycznego poczucia humoru. Nawet posiadała wątek romantyczny, godny Pratchetta. A teraz kończę, bo muszę...

Bardzo nieoczywista książka, momentami oniryczna, jakby bohaterowie sami nie wiedzieli, czy mieszają im się zmysły, czy są na granicy snu czy to wszystko jednak dzieje się naprawdę.
Treść książki podzielona jest jakby na dwie przeplatające się części. Raz śledzimy fabułę, a raz dowiadujemy się co do tej pory wie nauka o planecie, na której znajdują się bohaterowie.
Same wydarzenia nie były tak ważne jak rozważania na temat kontaktu z obcą formą życia. Czy można mówić, że do kontaktu doszło, czy nie? Czy to złudzenie, czy planeta jest martwa czy to tylko ludzie nie rozumieją jej gestów.
Drugim dylematem były rozważania na temat moralności na obcej planecie. Czy ziemska moralność obowiązuje ludzi na innej planecie? Czy znajdują się w sytuacji amoralnej?

Solaris to lektura przez którą trochę się gładko płynie oraz ciężko brnie. Na pewno warto.

Myślę, że jest to też świetna lektura na plażę dla miłośników sci-fi, dla tych którzy nie lubią lekkich wakacyjnych lektur, a chcieliby przeczytać na urlopie nad wodą coś, co będzie pasować klimatem. Na pewno w trakcie czytania inaczej spojrzy się na wodę przed sobą.

Bardzo nieoczywista książka, momentami oniryczna, jakby bohaterowie sami nie wiedzieli, czy mieszają im się zmysły, czy są na granicy snu czy to wszystko jednak dzieje się naprawdę.
Treść książki podzielona jest jakby na dwie przeplatające się części. Raz śledzimy fabułę, a raz dowiadujemy się co do tej pory wie nauka o planecie, na której znajdują się bohaterowie.
Same...

Dla fanów poprzednich tomów dożywocia, Oczy uroczne mogą być szokiem. Nie ma tu poprzednich bohaterów. Pojawiają się tylko na jednej stronie gościnnie. Ten tom przejmują bohaterowie znani z opowiadania Szaławiła. Nowi bohaterowie też są niezwykli, jednak taki obrót spraw może być dla nieprzygotowanych szokiem i warto o tym wiedzieć, przed przystąpieniem do lektury.
Oczy uroczne mają wielowymiarowy klimat. Mamy momenty komiczne, surrealistyczne, pełne grozy, a także bardzo smutne i wzruszające. Fragment tej książki wycisnął ze mnie łzy, a to się raczej nie zdarza. A z drugiej strony można też nieoczekiwanie parsknąć ze śmiechu. Trzeba być przygotowanym na młyn wrażeń i emocji.

Dla fanów poprzednich tomów dożywocia, Oczy uroczne mogą być szokiem. Nie ma tu poprzednich bohaterów. Pojawiają się tylko na jednej stronie gościnnie. Ten tom przejmują bohaterowie znani z opowiadania Szaławiła. Nowi bohaterowie też są niezwykli, jednak taki obrót spraw może być dla nieprzygotowanych szokiem i warto o tym wiedzieć, przed przystąpieniem do lektury.
Oczy...

Trzecia część serii trzyma poziom. Tym razem klimat kręci się wokół urodzin, pogrzebu i Bożego Narodzenia, z nutką rodzinnej dramy. Wszystko to doprawione żartem słownym i sytuacyjnym oraz, jak zwykle, kasztankiem. Fani będą usytasy.

Trzecia część serii trzyma poziom. Tym razem klimat kręci się wokół urodzin, pogrzebu i Bożego Narodzenia, z nutką rodzinnej dramy. Wszystko to doprawione żartem słownym i sytuacyjnym oraz, jak zwykle, kasztankiem. Fani będą usytasy.