Choć Pierre Lemaitre w pewnym momencie zmienił gatunek, porzucając powieść kryminalną na rzecz literatury pięknej, to nadal opowiada historie pełne napięcia, zwrotów akcji i fałszywych tropów, przemycając do swoich kolejnych książek wiedzę, humor i fantazję. Czytelnicy, którzy dobrze znają dorobek autora, z pewnością zauważą ciągłość w jego twórczości. Zapytany w jednym z wywiadów o to, co jego zdaniem decyduje o jakości powieści, bez wahania odpowiada, że jest to struktura. I rzeczywiście, jego książki wyróżniają się charakterystycznym dla autora komicznym tonem wypowiedzi i wewnętrzną logiką treści. Jak lubi podkreślać autor, bez tego książka nie może się ukazać. Najnowsza powieść, „Wielki świat”, bez wątpienia zawiera wszystkie te elementy. Książka stanowi pierwszą część zapowiadanej trylogii ukazującej kondycję Francji i jej kolonii po drugiej wojnie światowej oraz jest luźno związana z „Dziećmi katastrofy”, poprzednią trylogią autora. Charakter tego powiązania poznamy dopiero na końcu powieści, ale będzie to bardzo zaskakujący i pouczający wątek, przydający sporo psychologicznej głębi postaci.

Ucieczka do wielkiego świata

Rok 1948. Francja już na dobre pożegnała się z wojną i zaczyna powolny marsz w kierunku słynnego wspaniałego trzydziestolecia, czyli okresu prosperity, uznawanego za złoty wiek w historii współczesnej tego kraju. Historia napędzająca fabułę „Wielkiego świata” osnuta jest wokół rodziny francuskiego przedsiębiorcy, prowadzącego przemysłowe imperium mydlarskie w Bejrucie. Na czele firmy stoi dumny ze swoich życiowych sukcesów Louis Pelletier. Choć firma działa i rozwija się bez zarzutu, Louisowi nie brakuje powodów do zmartwień. Jako ojciec czwórki dorosłych dzieci jest świadkiem, jak kolejno każde z nich opuszcza rodzinne gniazdo i wyrusza w wielki świat.

Jest pierworodny Jean, od lat szykowany na dziedzica rodzinnej firmy, który koncertowo zawalił prowadzenie wielkiego imperium. By uniknąć totalnej kompromitacji i katastrofy, wyjeżdża, a właściwie ucieka ze swoją młodą żoną Genevieve do Paryża, gdzie kobieta ma nadzieję poznać smak życia damy z wyższych sfer. Ich plany szybko weryfikuje życie, a związek zamienia się w śmieszną groteskę.

Jean nie będzie w Paryżu zupełnie sam, bowiem paryski kierunek obrał również jego młodszy brat François, który pod płaszczykiem studiów na prestiżowej uczelni pragnie spełnić swoje marzenie i zostać dziennikarzem. Jednak w mieście panuje kryzys, trudno o stabilną posadę i mężczyzna bardzo szybko przekonuje się, że droga do wymarzonej pracy będzie długa i wyboista. Niespodziewanie trafia mu się temat, dzięki któremu będzie mógł wypłynąć na szerokie wody dziennikarstwa. Cały Paryż żyje morderstwem młodej aktorki, która została zamordowana w kinie. Cudowny zbieg okoliczności sprawił, że François znalazł się we właściwym miejscu i we właściwym czasie. Z uporem maniaka pisze kolejne artykuły, wyciskając temat jak cytrynę, nie zauważając, że morderca aktorki może być bliżej niego, niż myśli. Czytając coraz bardziej ponure nagłówki artykułów François i śledząc reakcje zafascynowanej morderstwem Genevieve i jej pocącego się z nerwów męża, można odnieść wrażenie, że autor podczas rozwijania tego wątku musiał się nieźle bawić.

W tym szalonym czasie do braci dołączy Helen, ich znudzona mieszkaniem z rodzicami młodsza siostra. Dziewczyna po początkowych niepowodzeniach rzuci się w wir studenckiego życia, by zrobić krok w stronę dorosłości.

Na szlaku kłamstw

„Wielki świat” jest wielowątkową epopeją rodzinną, która – od Bejrutu po Paryż i Sajgon – splata wątki poszczególnych bohaterów w wiele różnych i nakładających się na siebie historii. Podczas gdy starsi bracia próbują ułożyć sobie życie w Paryżu, los rzuca ich najmłodszego brata do Sajgonu, dokąd pojechał odszukać zaginionego kochanka. Étienne zatrudnia się w Agencji Walutowej, gdzie jako agent odkryje masowe oszustwo finansowe. Najmłodszy Pelletier będzie musiał stawić czoło nie tylko zawodowym wyzwaniom, ale również uporać się z wstrząsającą prawdą na temat losów jego kochanka Raymonda. A to nie będzie łatwe. Dokąd zaprowadzą go rozpacz i furia?

W powieści Lemaitre’a nie tylko ludzie są pierwszoplanowymi bohaterami. Autor kreśli przed czytelnikiem szczegółowy obraz powojennego Paryża i Sajgonu – a te znacząco różnią się od siebie dynamiką. Obserwujemy niezwykły kontrast pomiędzy żywiołowym i egzotycznym Sajgonem a szarym, zmęczonym wojną Paryżem, który zatracił dawny blask. To idealna sceneria, na której Lemaitre umieścił barwne osobowości i nie mniej atrakcyjną fabułę. Mamy tu historię kryminalną z seryjnym mordercą w tle, której nie powstydziłaby się sama Agatha Christie, skandal polityczno-finansowy w Sajgonie związany z transferami środków do Francji, pogoń za miłością nieidealną, niezrównoważoną żonę, niemoralny romans, a nawet narodziny sekty w kraju opium.

Jak to zwykle bywa u Lemaitre’a, wszystkie wątki zawiłej fabuły w pewnym momencie zaczną łączyć się w szalenie błyskotliwą i dowcipną historię, skupioną na burzliwych losach rodziny Pelletier. Niektórzy próbują na próżno przyporządkować jego powieść do konkretnego gatunku – i chyba nawet nie warto tego robić, bowiem owa płynność to zdecydowanie mocna strona pisarza, która czyni jego twórczość niezwykle atrakcyjną dla czytelników.

„Cisza i gniew”, tom drugi trylogii „Lata chwały” Pierre’a Lemaitre’a, ukaże się w Polsce jesienią.

Chcesz kupić tę książę w cenie, którą sam/-a wybierzesz? Ustaw dla niej alert LC.

Książka jest już w sprzedaży online. 

Artykuł sponsorowany, który powstał przy współpracy z wydawnictwem