Nagromadzenie w stronie fabularnej estetyki rodem z taniego pornola sado-maso jest tu raczej trudne do zaakceptowania. Autor najwyraźniej chciałby być Sapkowskim, ale to co Sapkowskiemu najczęściej wychodzi z wdziękiem, tu jest po prostu w złym guście, bezsensownie przeholowane, nadużywane i daleko przekraczające granice dobrego smaku. Więc dość ciekawe wydarzenia historyczne są gęsto poprzetykane ciężkostrawnymi fragmentami godnymi pryszczatego szczeniaka, a nie szanującego się mediewisty.

Nagromadzenie w stronie fabularnej estetyki rodem z taniego pornola sado-maso jest tu raczej trudne do zaakceptowania. Autor najwyraźniej chciałby być Sapkowskim, ale to co Sapkowskiemu najczęściej wychodzi z wdziękiem, tu jest po prostu w złym guście, bezsensownie przeholowane, nadużywane i daleko przekraczające granice dobrego smaku. Więc dość ciekawe wydarzenia...

Wspaniała mocna proza, niekiedy dosadna, ale znać dużą erudycję autora i znakomite rozeznanie w epoce. Może się jednak nie spodobać świętoszkowatym miłośnikom ugrzecznionej i ahistorycznej prozy, którzy oburzają się na widok brzydkiego słowa w książce.

Wspaniała mocna proza, niekiedy dosadna, ale znać dużą erudycję autora i znakomite rozeznanie w epoce. Może się jednak nie spodobać świętoszkowatym miłośnikom ugrzecznionej i ahistorycznej prozy, którzy oburzają się na widok brzydkiego słowa w książce.

Potwierdzam opinie niektórych poprzedników. Wulgarna produkcja, niezasługująca na miano literatury pięknej. Raczej literatura rynsztokowa. Choć autor wykazuje się dużą erudycją historyczną, marnuje swój talent na tworzenie rzeczy psującej i obrażającej dobry smak czytelników. Ta pozycja raczej do historii literatury nie przejdzie, chyba że w charakterze przykładu na jej upadek.

Potwierdzam opinie niektórych poprzedników. Wulgarna produkcja, niezasługująca na miano literatury pięknej. Raczej literatura rynsztokowa. Choć autor wykazuje się dużą erudycją historyczną, marnuje swój talent na tworzenie rzeczy psującej i obrażającej dobry smak czytelników. Ta pozycja raczej do historii literatury nie przejdzie, chyba że w charakterze przykładu na jej upadek.

Zacząłem czytać. Zapowiadało się ciekawie, ale ilość wulgaryzmów i momentami pornograficzny charakter powieści mnie zniechęciły. Oddałem do biblioteki, nie kończąc.

Zacząłem czytać. Zapowiadało się ciekawie, ale ilość wulgaryzmów i momentami pornograficzny charakter powieści mnie zniechęciły. Oddałem do biblioteki, nie kończąc.

Wysluchalam i jak dla mnie za dużo wulgaryzmu

Wysluchalam i jak dla mnie za dużo wulgaryzmu

Pierwszy raz spotkałem się z tak przedstawioną "monografią". Kapitalna powieść z grubsza oddająca życie Bolesława Wstydliwego i tło historyczne w trakcie jego życia. Autor dodał fikcyjne osoby, które dodają smaku, humoru i pikanterii całej fabule. Czytelnik interesujący się historią, bądź powieścią na pewno będzie zadowolony. Piastowskie Wahadło uczy, odpręża i rozśmiesza.

Pierwszy raz spotkałem się z tak przedstawioną "monografią". Kapitalna powieść z grubsza oddająca życie Bolesława Wstydliwego i tło historyczne w trakcie jego życia. Autor dodał fikcyjne osoby, które dodają smaku, humoru i pikanterii całej fabule. Czytelnik interesujący się historią, bądź powieścią na pewno będzie zadowolony. Piastowskie Wahadło uczy, odpręża i rozśmiesza.

Powieść napisana ręką autora dysponującą dużą wiedzą o życiu intelektualnym i kulturze materialnej ówczesnych czasów. Co szczególnie przyjemne, autor posiada lekkość pióra i wdzięk prowadzenia narracji wokół postaci naszego bohatera, krakowskiego księcia. Mamy więc miasto Kraków i dwór, politykę i wojny, polowania, miejskie burdele i kościoły. Rycerska odwaga podszyta jest snobizmem i brutalną polityczną kalkulacją. Świętość miesza się z kurestwem. Dziewictwo kontrastuje z rozwiązłością. A między tym my, czytelnicy, Dux Bolesław i Piękny Młodzieniec.
W powieści miesza się kilka wątków i postaci, a wszystkie spina osoba Bolesława. Nie ma długiej psychoanalizy i filozofowania. Akcja jest wartka, zachęcająca do dalszego przewracania stron. Postacie są wyraźne. Szkoda że autor nie rozbudował narracji o dalsze postacie, co mogło by pokazać kolejne warstwy społeczne.
A powieści pojawia się niejednoznacznie odmalowany, młody Władysław Łokietek.

Powieść napisana ręką autora dysponującą dużą wiedzą o życiu intelektualnym i kulturze materialnej ówczesnych czasów. Co szczególnie przyjemne, autor posiada lekkość pióra i wdzięk prowadzenia narracji wokół postaci naszego bohatera, krakowskiego księcia. Mamy więc miasto Kraków i dwór, politykę i wojny, polowania, miejskie burdele i kościoły. Rycerska odwaga podszyta jest...

Początek ciężki, później lepiej. Zupełnie inaczej jak u Elżbiety Cherezińskiej (jestem w trakcie II tomu),ale obie są ciekawe.

Początek ciężki, później lepiej. Zupełnie inaczej jak u Elżbiety Cherezińskiej (jestem w trakcie II tomu),ale obie są ciekawe.

Po zdradzie na zjeździe w Gąsawie w 1227 roku zostaje zamordowany Leszek Biały. Osierocił zaledwie rocznego syna Bolesława zwanego Wstydliwym. Rozpoczyna się podstępna i krwawa walka o opiekę nad młodym księciem a tym samym o władzę nad Krakowem i cała Małopolską.
„Piastowskie wahadło” to powieść historyczna o burzliwym wycinku okresu rozbicia dzielnicowego Polski a zarazem ciekawa zbeletryzowana biografią ostatniego z małopolskiej linii Piastów.
Autor bardzo pomysłowo wykorzystując posiadaną wiedzę oraz znane fakty ubrał opowieść o księciu Bolesławie w liczne wątki poboczne z rodzeństwem Świętkiem i Falikiem oraz baśniowym Pięknym Młodzieńcem na czele, dzięki czemu przed czytelnikiem otworzył się obraz trzynastowiecznej Polski, zarówno od strony politycznej jak i społeczno-gospodarczej z wyraźnie zarysowaną rolą Kościoła i duchowieństwa w tamtym czasie oraz ich wpływem na wszystkie aspekty życia. W tym wszystkim bardzo pomagał stylizowany na ówczesny język powieści z licznymi łacińskimi makaronizmami.
To historyczno-obyczajowa proza która na pewno zainteresuje sympatyków sienkiewiczowskiej trylogii czy książek Kraszewskiego i Bunscha.

Po zdradzie na zjeździe w Gąsawie w 1227 roku zostaje zamordowany Leszek Biały. Osierocił zaledwie rocznego syna Bolesława zwanego Wstydliwym. Rozpoczyna się podstępna i krwawa walka o opiekę nad młodym księciem a tym samym o władzę nad Krakowem i cała Małopolską.
„Piastowskie wahadło” to powieść historyczna o burzliwym wycinku okresu rozbicia dzielnicowego Polski a...

Podobało mi się "Piastowskie wahadło" i to bardzo. Akcja powieści osadzona jest w XIII wiecznym Krakowie, rządzonym przez księcia Bolesława Wstydliwego. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób opowiada o losach, tego trochę zapomnianego ale bardzo zasłużonego dla Krakowa - Piasta. Oby powstawało jak najwięcej takich książek, w tak przystępny sposób przekazujących wiedzę o minionych czasach.

Podobało mi się "Piastowskie wahadło" i to bardzo. Akcja powieści osadzona jest w XIII wiecznym Krakowie, rządzonym przez księcia Bolesława Wstydliwego. Autor w bardzo przystępny i ciekawy sposób opowiada o losach, tego trochę zapomnianego ale bardzo zasłużonego dla Krakowa - Piasta. Oby powstawało jak najwięcej takich książek, w tak przystępny sposób przekazujących wiedzę...