“Za szczytem” Sebastiana Sadleja to proza trudna do skategoryzowana, gdyż poza zagadką kryminalną, która przez większą część powieści jest tylko tłem, mamy tu sporo refleksji przedstawionych w nieco lirycznym i nieco gawędziarskim stylu… Zatem czy nie bliżej jej to literatury pięknej niż kryminału?

Historia toczy się dwutorowo - od piątku 13 grudnia i od poniedziałku 16 grudnia - każda z tych linii czasowych trwa cztery dni. W piątek na górę Śnieżnik wspina się Jadwiga, którą jednak łapie niespodziewane pogorszenie pogody, zamieć, która zmusza ją do zboczenia z trasy i wstąpienia do starej górskiej chatki, w której spotyka kilku mężczyzn. W poniedziałek Alicja, znana himalaistka, odbiera telefon - jej mama nie żyje, została znaleziona w podejrzanych okolicznościach w górskiej chacie. Co się tam stało? Alicja, nauczona, że nie wolno się zatrzymywać, gna na miejsce zdarzenia i obiecuje, że nie ustanie, póki nie odkryje prawdy - czy jednak na pewno jej szuka? A może potrzeba jej ukojenia, wybaczenia?

Z opisu historia faktycznie brzmi kryminalnie, jednak jest to tak naprawdę punkt wyjścia do snucia refleksyjnych opowieści - przede wszystkim o poczuciu winy, o tym, jak jeden cel sprawia, że wszystko inne może się rozmyć. Potrzeba szoku, by ponownie złapać ostrość, zacząć zauważać życie szerzej - czy jednak wtedy nie będzie już za późno? Mroźny, przyjemnie górski zimowy klimat i historię wspinaczek alpinistów i himalaistów to spore plusy tej opowieści. A choć sama intryga nie budziła we mnie typowych dla kryminału emocji, to na końcu wróciła na gatunkowe tory. Oceniam 7/10, więcej napisałam tu: https://www.kryminalnatalerzu.pl/2024/05/za-szczytem-sebastian-sadlej.html

“Za szczytem” Sebastiana Sadleja to proza trudna do skategoryzowana, gdyż poza zagadką kryminalną, która przez większą część powieści jest tylko tłem, mamy tu sporo refleksji przedstawionych w nieco lirycznym i nieco gawędziarskim stylu… Zatem czy nie bliżej jej to literatury pięknej niż kryminału?

Historia toczy się dwutorowo - od piątku 13 grudnia i od poniedziałku 16...

"- Złego diabli nie biorą.
(...)
- Nie. Swoich nie tykają."

Górska chatka pod Śnieżnikiem.
Szalona zamieć śnieżna.
Czwórka nieznajomych zmuszona do wspólnego schronienia:
Kobieta w sile wieku
Bezdomny zamieszkujący tymczasowo chatkę
Znany biznesmen
Lokalny chuligan
Ludzie zupełnie sobie obcy, których losy związała ze sobą zła aura i.. śmierć.
Jest też w okolicy polska himalaistka, która wraca do rodzinnego miasta, aby poznać okoliczności śmierci swojej matki.

"Nie ma góry nad człowieka ani szczytu wyższego niż nasz upór."

Nie ukrywam, że do sięgnięcia po ten tytuł zachęciła mnie mocno sama okładka i opis sugerujący wątek kryminalny oparty na akcji w górach. To mi wystarczyło.
Z autorem spotkałam się po się po raz pierwszy, ale było to spotkanie udane.
Musimy być jednak świadomi, że nie ma tu akcji pędzącej na łeb na szyję. Autor skupia się na przemyśleniach poszczególnych bohaterów, a całość pokazana jest z dwóch perspektyw czasowych, choć dzieli je zaledwie kilka dni.
Fabuła okraszona jest urokiem zimy w górach czy opisami wspinaczek wysokogórskich, które pozostawiają w nas poczucie szacunku do siły przyrody.
Momentami miałam wrażenie, że czytam Jozefa Karikę z tą różnicą, że u niego całość dzieje się w umyśle jednego bohatera, a tutaj przeskakiwaliśmy pomiędzy kilkoma osobami.
Zakończenie daje mocno do myślenia i zostawia nas z wieloma refleksjami..

"- Złego diabli nie biorą.
(...)
- Nie. Swoich nie tykają."

Górska chatka pod Śnieżnikiem.
Szalona zamieć śnieżna.
Czwórka nieznajomych zmuszona do wspólnego schronienia:
Kobieta w sile wieku
Bezdomny zamieszkujący tymczasowo chatkę
Znany biznesmen
Lokalny chuligan
Ludzie zupełnie sobie obcy, których losy związała ze sobą zła aura i.. śmierć.
Jest też w okolicy...

Zdecydowanym plusem książki jest to, że jest krótka.

Z książki wynika, że wszyscy alpiniści to egocentrycy albo tchórze unikający odpowiedzialności.

Tak jak ktoś w innej recenzji zauważył niektóre fragmenty przyprawiają o ból zębów. Dodatkowo autor gdzieniegdzie wstawia krypto-cytaty z filmów albo seriali np. ze Ślepnąc od świateł - może nieświadomie?

Gdyby nie wspaniały Filip Kosior nie dotrwałbym do końca.

Zdecydowanym plusem książki jest to, że jest krótka.

Z książki wynika, że wszyscy alpiniści to egocentrycy albo tchórze unikający odpowiedzialności.

Tak jak ktoś w innej recenzji zauważył niektóre fragmenty przyprawiają o ból zębów. Dodatkowo autor gdzieniegdzie wstawia krypto-cytaty z filmów albo seriali np. ze Ślepnąc od świateł - może nieświadomie?

Gdyby nie...

Zanim zacznie się czytać książkę Sebastiana Sadleja, warto mieć świadomość, że nie sięgamy po typowy kryminał, raczej po thriller, w którym za tło rozważań służy przedziwna sprawa czterech ciał odnalezionych w górskiej chacie. Jeśli wyruszymy w mroźną, górską podróż z oczekiwaniem opowieści o decyzjach, rodzinnych relacjach i poszukiwaniu odpowiedzi - także tych dotyczących śmierci - dostaniemy lekturę, która może bardzo zaciekawić i zamienić rozrywkę w formę sięgającą głębiej w strefę emocji.

Dwutorowe relacje dzieli ledwie kilka dni. Jedna prowadzi nas w moment, gdy młoda, sławna alpinistka przybywa w góry na wieść o śmierci matki. Druga stara się opowiedzieć historię sięgającą kilka dni ale i wiele lat wstecz, by stworzyć wątek wyjaśniający powody zaistniałej sytuacji. To, co dotyczy Alicji, uparcie odrzucającej jako rozwiązanie sprawy wypadek czy samobójstwo, poprowadzi nas nie tylko w miejsce tragedii ale też w jej myśli. Doda aspekty społeczne, pokaże trud pracy ratowników górskich, objaśni mentalność ludzi, wspinających się do nieba wbrew rozsądkowi i kroczącej u ich boku śmierci. To zaś, co skupia się na Jadwidze, opowie o relacjach rodzinnych, przeszłości budzącej po latach wyrzuty sumienia i ogromnej samotności, którą sama bohaterka zgotowała dla siebie i córki. Całość zwiąże się w węzeł spełniania oczekiwań, w ucieczkę od świata i opowieść o punkcie, w którym pasja przeradza się w obsesję, a przygoda w porzucenie odpowiedzialności za bliskich.

Książka będzie niezwykle ciekawa dla miłośników gór, dla ludzi, którzy zastanawiają się nad sensem oddania serca himalaizmowi, dla tych, którzy kryminalną zagadkę chcą zmieszać z rozważanieniem o priorytetach. Akcja toczy się wartko, kilka zwrotów zdecydowanie zaskakuje, a finał prowadzi do smutnych wniosków.

Podobało mi się przejście poza świat pozornego szczęścia i sławy, poza egoizm i granicę swoich możliwości. Podobała mi się siła i ogromna niemoc, fizyczny chłód i emocjonalna gorycz bohaterów. "Za szczytem" kryją się prawdy, które utkane są z przewinień, niedopatrzeń i niemożności wybaczenia.
Uważam, że warto sięgnąć po książkę, która łączy mentalne, głęboko ukryte przed światem rozterki i sensację efektownie umiejscowioną na zboczu Śnieżnika. Dobra lektura.

Katarzyna
we współpracy z Wydawnictwem SQN

Zanim zacznie się czytać książkę Sebastiana Sadleja, warto mieć świadomość, że nie sięgamy po typowy kryminał, raczej po thriller, w którym za tło rozważań służy przedziwna sprawa czterech ciał odnalezionych w górskiej chacie. Jeśli wyruszymy w mroźną, górską podróż z oczekiwaniem opowieści o decyzjach, rodzinnych relacjach i poszukiwaniu odpowiedzi - także tych dotyczących...

To mógłby być całkiem dobry kryminał... gdyby tylko autor nie miał "ambicji" zrobienia z niego powieści psychologicznej. Mamy bowiem ciekawą zagadkę: w górskiej chacie odciętej od świata z powodu pogody spotykają się cztery osoby, które wkrótce zginą (nie jest to spoiler, bo ta informacja pojawia się w opisie wydawcy). W rozwiązaniu zagadki pojawia się też w miarę zaskakujący plot twist. Ponadto akcja prowadzona jest w dwóch planach czasowych oddalonych od siebie o kilka dni.
Ale niestety, to jest opowieść o córce, wybitnej himalaistce, która chce się dowiedzieć dlaczego jej mama umarła. Mamy więc banał na banale, teksty przyprawiające o ból zębów i rozwiązanie ulegające logice i jakiemukolwiek prawdopodobieństwu

To mógłby być całkiem dobry kryminał... gdyby tylko autor nie miał "ambicji" zrobienia z niego powieści psychologicznej. Mamy bowiem ciekawą zagadkę: w górskiej chacie odciętej od świata z powodu pogody spotykają się cztery osoby, które wkrótce zginą (nie jest to spoiler, bo ta informacja pojawia się w opisie wydawcy). W rozwiązaniu zagadki pojawia się też w miarę...

W sumie może być, ciężko się czegoś czepiać - kryminał jak kryminał. Plus z zwięzłość, bo audiobook trwa 7 godzin, więc słuchacz nie zdąży się mylić, ale czy za tydzień będę pamiętał o tej książce? szczerze wątpię.

W sumie może być, ciężko się czegoś czepiać - kryminał jak kryminał. Plus z zwięzłość, bo audiobook trwa 7 godzin, więc słuchacz nie zdąży się mylić, ale czy za tydzień będę pamiętał o tej książce? szczerze wątpię.

Książka pojawiła się kilka dni temu w postaci audiobooka, moim zdaniem to bardzo przyzwoita i ciekawa pozycja. Jest kilka sytuacji, kiedy autor zwodzi, a potem zaskakuje czytelnika. Pasowało mi umiejscowienie akcji w górach, dobrze został oddany zimowy groźny klimat współgrający z profesjami bohaterów. Autor potrafił utrzymać moją uwagę, to już duży plus:) Historia wydaje się być logiczna, a zakończenie sugeruje, że będzie kontynuacja, chętnie przeczytam.

Książka pojawiła się kilka dni temu w postaci audiobooka, moim zdaniem to bardzo przyzwoita i ciekawa pozycja. Jest kilka sytuacji, kiedy autor zwodzi, a potem zaskakuje czytelnika. Pasowało mi umiejscowienie akcji w górach, dobrze został oddany zimowy groźny klimat współgrający z profesjami bohaterów. Autor potrafił utrzymać moją uwagę, to już duży plus:) Historia...