Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po ostatnich wydarzeniach i zabiciu swojego brata Nikita wyrusza do Norwegii, by tam odszukać Akuszera Bogów i w końcu dowiedzieć się prawdy o sobie,, nieprzefiltrowanej przez Zakon i Irenę. W podróży towarzyszy jej wierny Robin, z którym kobieta nawiązuje coraz silniejszą więź i który intryguje nie tylko ją, ale również jej norweskich przyjaciół. Jednak poszukiwanie Akuszera i odpowiedzi nie jest proste, bo na Nikitę czyhają płatni zabójcy, a zabity przez nią brat nachodzi ją w snach.

Nie jest to tak dobry tom jak poprzedni, nie oczarował mnie tak mocno, ale to nadal jest całkiem solidna i zaskakująco dobra lektura. Fabuła miała głównie lepsze momenty, takie jak choćby spotkanie z pewnymi mitycznymi istotami pod koniec książki, i zainteresowała mnie na tyle, że z chęcią sięgnę po kolejny tom.

Poza tym sama Nikita jest naprawdę dobrze napisaną i prowadzoną bohaterką. Jej rozterki i to, że mentalne mury wzniesione przez nią samą zaczynają się kruszyć, jest naprawdę dobrze i wiarygodnie oddane. Nikita nie zmienia się ze strony na stronę, ale widać w niej przemianę i to, że coraz bardziej zaczyna jej zależeć na niektórych relacjach i coraz mocniej troszczy się o ludzi, których zaczyna uważać za przyjaciół.

Coraz bardziej podoba mi się również świat magiczny wykreowany przez Jadowską. Prawda, jest to trochę misz-masz wszystkich motywów, mitologii i wierzeń, ale dla mnie jest w nim coś przyciągającego, zwłaszcza w serii o Nikicie. Natomiast trochę rozczarował mnie tytułowy Akuszer, miałam nadzieję że będzie to postać bardziej interesująca.

Chętnie przesłucham trzeci tom, a także inne z Thornverse’u, bo chociaż seria o Dorze Wilk nie zdobyła mojej sympatii, to kolejne przeczytane przeze mnie książki Jadowskiej naprawdę mi się podobają.

Po ostatnich wydarzeniach i zabiciu swojego brata Nikita wyrusza do Norwegii, by tam odszukać Akuszera Bogów i w końcu dowiedzieć się prawdy o sobie,, nieprzefiltrowanej przez Zakon i Irenę. W podróży towarzyszy jej wierny Robin, z którym kobieta nawiązuje coraz silniejszą więź i który int...

Rozwiń

Zwiń

„Demon nocy” z pewnością będzie jednym z moich ulubionych tomów Sagi. Historia Vanji, jej sekret i to, do czego została wyznaczona porwała mnie niemal tak, jak pierwsze tomy serii, zwłaszcza jej druga połowa, która jest pełna napięcia i świetnie napisana. Największym jednak plusem jest sama Vanja, która nie wyróżnia się na pozór od innych zwyczajnych członków Ludzi Lodu, a jednak wykazuje się ogromną siłą, odwagą i szczerym, czystym uczuciem, jakim darzy Tamlina. Brakowało mi tylko tego duchowego aspektu ich związku, który co prawda pojawił się przy końcu, ale tylko na chwilę. Jednak poza tym „Demon nocy” jest dla mnie jednym z najlepszych tomów Sagi o Ludziach Lodu.

„Demon nocy” z pewnością będzie jednym z moich ulubionych tomów Sagi. Historia Vanji, jej sekret i to, do czego została wyznaczona porwała mnie niemal tak, jak pierwsze tomy serii, zwłaszcza jej druga połowa, która jest pełna napięcia i świetnie napisana. Największym jednak plusem jest sam...

Rozwiń

Zwiń

Nie będzie to mój ulubiony tom, ale mimo to podobał mi się. W przeciwieństwie do poprzedniego nie był nastawiony na walkę z Tengelem Zły, a raczej na osobiste i sercowe problemy Ludzi Lodu. Wątek Marit i Christoffera jest bardzo ładny i uroczy, choć Christofferowi długo zajęło całkowite odcięcie się od poprzedniej narzeczonej, a jego sentyment do niej mnie bardzo irytował. Podoba mi się też to, w jakim kierunku poszedł wątek Benedikte, bo dziewczyna naprawdę zasłużyła na szczęście.

Nie będzie to mój ulubiony tom, ale mimo to podobał mi się. W przeciwieństwie do poprzedniego nie był nastawiony na walkę z Tengelem Zły, a raczej na osobiste i sercowe problemy Ludzi Lodu. Wątek Marit i Christoffera jest bardzo ładny i uroczy, choć Christofferowi długo zajęło całkowite od...

Rozwiń

Zwiń